Η παράδοση και τα εκδοτικά προβλήματα του ποιητικού έργου του κύπριου ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη: το παράδειγμα της «9ης Ιουλίου του 1821 εν Λευκωσία(Κύπρου)
Τετάρτη, 22 Νοεμβρίου 2017
Πολιτιστικό Κέντρο της Μονής Κύκκου
Ώρα: 7μ.μ.
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
αναμφισβήτητα, απόψε βρισκόμαστε μπροστά σε ένα «opus magnum», ένα λαμπρό εκδοτικό δημιούργημα, ένα μεγαλειώδες έργο ζωής ενός ρέκτη και χαλκέντερου φιλολόγου, χαρισματούχου νεαρού, ακαταπόνητου, που μας έχει καταπλήξει με την εμβρίθεια του πνεύματός του, την ευστροφία, την παρρησία, την επιστημονική επάρκεια και τεκμηρίωση και τη δημιουργικότητά του.
Ένα έργο που διαζωγραφεί το τοπίο της πνευματικής γεωγραφίας του Βασίλη Μιχαηλίδη, τόσο εύγλωττα και με πνευματικό βάθος, αποδεικνύοντας ότι ο διακεκριμένος αυτός επιστήμονας ανάλωσε την πνευματική του ικμάδα για να ανασύρει στο φως μαργαρίτες από τα χειρόγραφα του μεγάλου ποιητή μας.
Ο Δρ Κυριάκος Ιωάννου έχει τοποθετήσει τον Εθνικό μας Ποιητή στα ιερότατα δώματα της καρδιάς του, μας μετάγγισε το φρόνημά του, και μας εισήγαγε με γλυκύτητα στο μυστήριο του προσώπου του και του έργου του. Το έργο του για τον Βασίλη Μιχαηλίδη, που έχουμε την τιμή να παρουσιάζουμε απόψε, φαντάζει σαν μια ψηφίδα ολόχρυση στο ψηφιδωτό του Λευκονοικιάτη Ποιητή μας, ενός ποιητή του όψιμου ρομαντισμού, για τον οποίο είμαστε τόσο περήφανοι, εξ απαλών ονύχων, στην κωμόπολή μας, γιατί τον θεωρούσαμε και τον θεωρούμε, βεβαίως, ως την ακτινοβόλο εστία της ρωμιοσύνης, αυτής της ακατάβλητης δύναμης, που, όπως εύστοχα έχει επισημανθεί, αποτελεί την πεμπτουσία της ύπαρξής μας.
Αξίζει να τονίσουμε ότι ο Δρ Κυριάκος Ιωάννου μέθυσε από την ευωδία των στίχων του Βασίλη Μιχαηλίδη και την ευδία της τελειότητας της ποίησής του, και με υπομονή, μεθοδικότητα, αγάπη, σκληρή δουλειά, μας συνήγαγε όλους απόψε εδώ για να παρακαθίσουμε στην τράπεζα του Βασίλη Μιχαηλίδη, που είναι αληθώς ένα θεϊκό προνόμιο.
(Το έργο του Κυριάκου Ιωάννου «Η παράδοση και τα εκδοτικά προβλήματα του ποιητικού έργου του κύπριου ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη: το παράδειγμα της «9ης Ιουλίου του 1821εν Λευκωσία(Κύπρου)» είναι η διδακτορική εργασία που υπέβαλε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με εποπτεύοντα τον έγκριτο Καθηγητή Δρα Γεώργιο Κεχαγιόγλου και συνυπογράφοντες τους εξέχοντες Πανεπιστημιακούς, τον Δρα Θεοδόσιο Πυλαρινό και τη Δρα Σωτηρία Σταυρακοπούλου.
Όπως αναφέρει ο Δρ Κεχαγιόγλου στην παρουσίαση της διατριβής επί διδακτορία: «Η ογκώδης και φιλολογικά περίτεχνα καταστρωμένη διδακτορική εργασία του φιλολόγου Κ. Ιωάννου(η δεύτερη που εκπονείται στο Τμήμα μας), έχει κυρίως βιβλιογραφικό, αρχειοδιφικό, παλαιογραφικό, κριτικό και εκδοτικό προσανατολισμό, επιχειρώντας να συλλέξει, να ταξινομήσει και να ελέγξει όλες τις προηγούμενες απόψεις».
Η ειδοποιός διαφορά του έργου του Κυριάκου Ιωάννου από προηγούμενες απόπειρες, τονίζει ο Δρ Κεχαγιόγλου, είναι ότι «επιχειρεί να λύσει το ανοικτό εκδοτικό πρόβλημα πολλών από τα έργα του ποιητή, που όλες οι προηγούμενες εκδόσεις ή μελέτες αποδείχθηκαν ελλιπείς ή/και ασύμφορες». )
Είναι αξιοθαύμαστος ο συγγραφέας για το πλήθος των πηγών που αναδίφησε, των αρχείων, και κυρίως του Αρχείου του Αντώνη Ιντιάνου, που απ’ ό,τι τεκμαίρεται από μαρτυρίες συγγενών του, κυρίως του κ. Μιχάλη Κτίστη, ο μακαριστός Αντώνης Ιντιάνος ερχόταν συχνά στο Λευκόνοικο και αγόραζε χειρόγραφα που φυλάγονταν στο μπαούλο του, και ήταν τυλιγμένα σε ρολά. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Αντώνης Κ. Ιντιάνος, όταν πέθανε ο ποιητής ήταν μόνο 18 χρονών, όπως διαβάζουμε στο βιβλίο που παρουσιάζουμε σήμερα, (Σελ. 131), αλλά, παρόλ΄ αυτά κατάφερε να καταγράψει (;) ή /και να απομνημονεύσει(;) ποιήματα και «από το στόμα» του ίδιου του ποιητή, αφού σε άλλα δημοσιεύματά του αναφέρει ότι, τελειόφοιτος του Γυμνασίου: «τον θυμάμαι και σταματούσα , σαν τον συναντούσα, πάντα να πούμε δυο λόγια» και ότι: «γνωρισμένος μαζί του και προσωπικά μέσον του πατέρα μου, γιατί σύχναζε στο κατάστημά του στη Λεμεσό, πόσες και πόσες φορές δεν τον καλοκάρδισα με την απαγγελία στίχων του. Κατόπι, τον έβλεπα συχνά στο Φτωχοκομείο και στο καφενείο του Κήπου, όπου σέρνονταν για να πιει την καθημερινή του δόση».
Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε, βέβαια, να αναφέρουμε ότι χάθηκε το προσωπικό του ημερολόγιο, που δεν δόθηκε στους συγγενείς του, μετά τον θάνατό του. Ασφαλώς, αρκετά χειρόγραφα από αυτά του μπαούλου χάθηκαν με την τουρκική εισβολή και την κατοχή του Λευκονοίκου.
Συγχαίρω τον Εκδοτικό Οίκο του Ηλία Επιφανίου για την καλλιτεχνική εκτύπωση και βιβλιοδεσία.
Αγαπημένε μου Κυριάκο, καλοτάξιδο να είναι το βιβλίο σου στα πελάγη της φιλολογικής επιστήμης, και μακάρι να είναι το έναυσμα για περαιτέρω μελέτη του έργου του Μεγάλου μας Ποιητή.
Αναμένουμε επόμενη δουλειά σου. Η Παναγιά να σε σκέπει και ο δωρεοδότης Κύριος να σου χαρίζει απλόχερα τις ευλογίες του. Είσαι πολύ νέος, και έχεις όλο τον καιρό μπροστά σου για να μας καταπλήξεις. Έρρωσο!
