Επικήδειος στην Άντρη Κωνσταντίνου Χοίρα
από το Λευκόνοικο
Τρίτη, 27 Μαρτίου 2018
Ώρα: 3:30μ.μ.
Ιερός Ναός Αποστόλου Ανδρέα Πλατύ Αγλαντζιάς
Της κ. Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη, Δημάρχου Λευκονοίκου
«Φεύγεις πάνω στην άνοιξη, Άντρη μου, καλή μου.
Άνοιξη μου γλυκιά, γυρισμό που δεν έχεις.
Η ομορφιά σου βασίλεψε κίτρινη…»
Φεύγεις, Άντρη μου, αυτή την όμορφη εποχή και πας να συναντήσεις τον πατέρα σου και τη Γαβριέλλα μας. Τη Γαβριέλλα μας που έφυγε κι αυτή τόσο νέα και άφησε τη Σοφούλα μας απαρηγόρητη. Και τώρα δεύτερο κτύπημα για την οικογένεια.
Ανθρώπινα δεν το χωράει ο νους μου πώς αυτό το κοριτσάκι που παίζαμε μαζί και κάναμε εκδρομές στην Καντάρα και στον Δαυλό, έφυγε τόσο νωρίς. Έφυγε, βυθίζοντας σε άφατη οδύνη τον αγαπημένο μας Κυριάκο, τον λατρευτό της σύζυγο, τον μοναχογιό της Κωνσταντίνο, που ήταν ο αθεράπευτος έρωτάς της, τον μονάκριβο αδελφό της Χάρη με τον οποίο μεγάλωσαν σε μια όμορφη οικογένεια σαν πριγκιπόπουλα, αλλά και τη μητέρα της Παναγιώτα που βιώνει τέτοιο μαρτύριο.
Κι εγώ τα ξέρω αυτά από πρώτο χέρι, αφού ο παπάς μου με τον παπά της Άντρης, τον Κώστα του Χαραλάμπη, του μάστρε Χαραλάμπη, από τη Λύση, ήταν πολύ καλοί φίλοι και κάναμε παρέα. Καθημερινά που περνώ από το σπίτι στην Έπαυλη της Αθαλάσσας, θυμάμαι τις επισκέψεις μας στον θείο Κώστα και τη θεία Παναγιώτα από την Αχέλεια της Πάφου, που ήταν μια καλλονή για την εποχή της, και την ερωτεύτηκε ο θείος Κώστας και την έφερε στο Λευκόνοικο.
Αξίζει να θυμηθούμε και τη γιαγιά της Άντρης, τη Θεοδώρα του Παπασολωμή, που οι παλαιότεροι θυμούνται ότι λειτουργούσε στον Σωτήρα μας μαζί με τον Κονόμο, τον Οικονόμο Πατέρα Αλέξανδρο, πατέρα του παπα-Νικόλα.
Η Άντρη ήταν ένα έξυπνο, γλυκό κοριτσάκι, πανέμορφο, ήσυχο, καλή μαθήτρια, που γεννήθηκε το 1957 και έζησε και κάποια χρόνια στο Λευκόνοικο, αλλά μετά ο πατέρας της μετατέθηκε στο Πυρόι από όπου έφυγαν ως πρόσφυγες. Μεγαλώνοντας, σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στην Αθήνα και εργάστηκε στο Τμήμα Μετεωρολογίας.
Η Άντρη ευτύχησε να παντρευτεί τον Κυριάκο Χοίρα, τον καλοαναθρεμμένο γιο του Στασή και της Σοφούλας, και μαζί απέκτησαν τον Κωνσταντίνο τους, από το όνομα του παππού Κώστα, που σ’ αυτόν απέθεσαν και οι δυο γονείς όλη την αγάπη τους, όπως είναι φυσικό.
Η ήρεμη και γλυκιά Άντρη, η καλοσυνάτη και πρόσχαρη, η χαρισματική, η αγαπητή σε όλους, η καλή μάνα, με εκείνο το γλυκό χαμόγελο, την ευγένεια, την αρχοντιά, την κομψότητα και την ανωτερότητα, ταλαιπωρήθηκε πολύ τα τελευταία χρόνια από την επάρατη νόσο, αλλά κυρίως τους τελευταίους μήνες δεινοπάθησε.
Δεν ξέρουμε ποιο είναι το σχέδιο του Θεού μας. Για να την πάρει τόσο νέα, Αυτός ξέρει καλύτερα.
Στους αγαπημένους της, θεία Παναγιώτα, Κυριάκο, Κωνσταντίνο και Χάρη, όπως και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της, εύχομαι την εξ ύψους παρηγορίαν, γιατί ο πόνος τους είναι αφόρητος, όμως να είναι σίγουροι ότι η Άντρη και από εκεί ψηλά θα τους νοιάζεται και θα τους αγαπά.
Καλό παράδεισο, Άντρη μου. Καλοτάξιδη να είναι η πορεία σου προς το Φως το αληθινό.
Αιωνία ας είναι η μνήμη σου και ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
