Τεθνεώτες-Επικήδειοι

Επικήδειος στον Ανδρέα Αντωνίου Καμιντζή (Ζούτα), από το Λευκόνοικο

Εκκλησία Αγίου Γεωργίου Λατσιών

Δευτέρα, 11 Ιουνίου 2018, Ώρα: 5μ.μ.

                                                                                    Της κ. Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη

                                                                                    Δημάρχου Λευκονοίκου

 

Σήμερα για πρώτη φορά από την αρχή της Δημαρχίας μου κηδεύω κάποιον με τον οποίον μας συνδέουν δεσμοί αίματος. Ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Οι προπαππούδες  μας ήταν αδέλφια. Ανήκω κι εγώ στην οικογένεια Καμιντζή από τη μητέρα μου. Ήταν άνθρωποι ευπρεπείς, εργατικοί, ηθικοί, άνθρωποι με αρχοντιά ψυχής, με οξύνοια και  καλοσύνη, με ανεπτυγμένο το αίσθημα της προσφοράς, γι’ αυτό και παρακλάδι της οικογένειας είναι και ο ευεργέτης του Γυμνασίου μας ο Γεώργιος Καμιντζής.

Νιώθω ότι ο Αντρέας Καμιντζής έφυγε νωρίς. Είχε ακόμη χρόνια μπροστά του για να χαρεί κι άλλο τις κόρες, τη Μαρία και τη Γιώτα, τους γαμπρούς και τα εγγόνια του. Να χαρεί με τη γυναίκα του Κατερίνα από τη γειτονική μας Ακανθού, με την οποία έζησαν στο σπίτι τους στο Λευκόνοικο μόνο για έξη μήνες. Φαίνεται ότι ο καλός Θεός άκουσε την επιθυμία του να έχει γρήγορο θάνατο, να μη γίνει βάρος στα παιδιά του.

Ο Ατρέας γεννήθηκε πριν από 72 χρόνια στο Λευκόνοικο από τον Αντώνη και την Παναγιώτα Καμιντζή. Γεωργική οικογένεια, όπως οι πιο πολλές στη σιταρομάνα κωμόπολή μας. Μαζί με τον Αντρέα απέκτησαν και την αδελφή του Ειρηνούλα. Δυο παιδιά στολίδι του σπιτιού τους.

Ο Αντρέας μεγαλώνοντας έγινε ένα παλληκάρι ευγενικό, πάρα πολύ δουλευταράς, χαμηλών τόνων, ήπιος, σεμνός, τίμιος, με ηθικές αρχές και προκοπή. Οι κόρες του μιλούν για την καλοσύνη του, την ανεξικακία του, την έγνοια του για την οικογένειά του, την αγάπη με την οποία περιέβαλλε τις κόρες και τους γαμπρούς του. Χαιρόταν πάρα πολύ με τα εγγόνια του τα οποία λάτρευε. Ποτέ του δεν τους αρνιόταν τίποτα.

Νιόπαντρο τον βρήκε η προσφυγιά. Ανασκουμπώθηκε για να αναθρέψει τις κόρες του, κι αφού πέρασε από διάφορες δουλειές, στο Λευκόνοικο έμαθε και τη ραπτική, διορίστηκε στα Δημόσια Έργα, απ’ όπου αφυπηρέτησε στα 63 του χρόνια μετά από ένα εγκεφαλικό. Φαίνεται ότι μετά από άλλα δύο εγκεφαλικά, το τελευταίο απέβηκε μοιραίο, αφού του προκάλεσε εσωτερική αιμορραγία.

Στην οικογένειά του, τη γυναίκα, τις κόρες, τους γαμπρούς, τα εγγόνια και την αδελφή του εύχομαι την άνωθεν παρηγορία, γιατί είναι δύσκολο να αποχωρίζεσαι τον αγαπημένο σου σύζυγο, πατέρα, παππού και αδελφό.

Καλό ταξίδι, Ανδρέα Καμιντζή.

Μακαρία η οδός, ή πορεύει σήμερον

ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως.

Αιωνία ας είναι η μνήμη σου.

Αφήνεις μνήμη αγαθή.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.


  • Κοινοποιήστε: