Επικήδειος Αντωνάκη Τσαγκάρη(Πέπη) από το Λευκόνοικο, 85 ετών.
Τρίτη, 29 Σεπτεμβρίου 2020, 2μ.μ.
Ι. Ν. Αγίου Νικολάου, Λεμεσός
Από τον κ. Σάββα Παίδιο
“Είναι με θλιμμένη την ψυχή που τα βήματά μας, μας οδήγησαν σήμερα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, για να παρακολουθήσουμε την εξόδιο ακολουθία και να συνοδεύσουμε στην τελευταία του κατοικία τον φίλο και συναγωνιστή του αγώνα της ΕΟΚΑ του ’55-‘59 Αντωνάκη Τσαγκάρη.
Ο Αντωνάκης, γέννημα θρέμμα του κατεχόμενου σήμερα Λευκονοίκου, ενυμφεύθη την Κίκα Κωνσταντά και δημιούργησε την οικογένειά του στο Λευκόνοικο. Όμως, η προσφυγιά και ο εκτοπισμός τον έφεραν στη Λεμεσό, όπου και εργαζόταν με το φορτηγό του στις μεταφορές στο Λιμάνι Λεμεσού, για να βγάλει το μεροκάματό του και να συντηρήσει την οικογένειά του.
Στο Λευκόνοικο, όμως, όταν ο Κυπριακός Ελληνισμός ξεσηκώθηκε και πήρε τα όπλα για να αγωνιστεί προς αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού και να αποκτήσει την ελευθερία του με αίτημα την Αυτοδιάθεση και την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ο Αντωνάκης ήταν από τους πρώτους που εντάχθηκαν στην οργάνωση. Ήταν Απρίλης του ’55, όταν ο υπεύθυνος της οργάνωσης στο Λευκόνοικο, ο αείμνηστος Αγωνιστής, Σολωμής Σούγλης, κάλεσε τον Αντωνάκη να ενταχθεί στις ομάδες Λευκονοίκου και να δώσει τον όρκο της ΕΟΚΑ για Αγώνα και Λευτεριά της Κύπρου. Μαζί του εκλήθη και ο Μιχαλάκης Ττακούσιης καθώς και ο Δημήτρης Σιόκκος. Πρόθυμα και οι τρείς έδωσαν τον όρκο της ΕΟΚΑ, για αγώνα και λευτεριά και άρχισε πλέον η εκπαίδευση τους στον χειρισμό όπλων και χειροβομβίδων. Πενιχρά τα μέσα που διέθετε τότες η οργάνωση. Η εκπαίδευση εγένετο τότες στο αγρόκτημα του Σολωμή, βόρεια του Λευκονοίκου στην περιοχή τενναρκό φόρεστ. Συνεργάστηκαν τότε και ήταν, υπό την καθοδήγηση του λαμπρού αγωνιστή και μετέπειτα τομεάρχη Καρπασίας Φώτη Παπαφώτη, ο οποίος ήτο και καθοδηγητής τους όπως ανέφερα και προηγουμένως ο Αντωνάκης εργάζετο στις μεταφορές με το φορτηγό του στο λιμάνι Αμμοχώστου.
Μαζί του και οι άλλοι δύο κάτοχοι φορτηγών που εντάχθηκαν στον αγώνα, ο Δημήτρης Σιόκκος και ο Παναγιώτης Τακούσιης, πολύ χρήσιμοι και οι τρεiς τους στις μεταφορές και μετακινήσεις ατόμων και υλικών της οργάνωσης. Πολλές φορές κινδύνευσαν να συλληφθούν και να οδηγηθούν στις φυλακές ή στα κρατητήρια, όμως παρέμειναν πιστοί στον όρκο τους και αγνοί αγωνιστές της Λευτεριάς.
Αγωνιστές, όπως ο Αντωνάκης Τσαγκάρης, έγραψαν χρυσές σελίδες αγωνιστικότητας στην Ιστορία του Αγώνα στο Λευκόνοικο. Οι αγώνες τους αποτελούν φωτεινό παράδειγμα για τους νεότερους Έλληνες.
«Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία» αυτό μας δίδαξαν οι δάσκαλοί μας και αυτήν την Αρετή την είχε ο Αντωνάκης μέχρι τα γεράματά του. Παρέμεινε αγνός Έλληνας, ιδεολόγος της Λευτεριάς και του αγώνα για επιστροφή στα πάτρια εδάφη και στο Λευκόνοικο.
Η Ένωση Αγωνιστών Αμμοχώστου ΕΟΚΑ ‘55-‘59, κλίνει ευλαβικά το γόνυ και αποτίει ύστατο φόρο τιμής, μπροστά στη σεπτή σορό του, καταθέτει δάφνινο στεφάνι και εκφράζει τα θερμά συλλυπητήριά της προς τη γυναίκα του Κίκα και την υπόλοιπη οικογένειά του”.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του και ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
