Louiza Christodoulidou
15 Μαρτίου 2021
Αποχαιρετούμε με λύπη τη γλυκιά κι ευγενική σύντροφο ζωής του Κώστα Μόντη, Έρση Μόντη, που έφυγε χθες από τη ζωή. Είχα την τύχη να τη συναντήσω και να συνομιλήσω μαζί της, πριν από πολλά χρόνια, στο σπίτι τους. Να είναι αναπαυμένη. Θερμότατα συλλυπητήρια στην οικογένεια. Στη μνήμη της παραθέτω ένα από τα πολλά ποιήματα που έγραψε ο Κώστας Μόντης για την αγαπημένη του γυναίκα.
«Αφήνω το μικρό μου ρήμα»
Στην Έρση μου
Αφήνω το μικρό μου ρήμα
Στις φτερούγες του ανέμου
Στα βουνά και στον κάμπο:
Σ’ αγαπώ!
Αφήνω το μικρό μου ρήμα
Στον ήλιο και στη βροχή,
Στο χιόνι και στην αυγουστιάτικη άχνα:
Σ’ αγαπώ!
Αφήνω το μικρό μου ρήμα
Στην ηχώ που το επαναλαμβάνει,
Στη θάλασσα που το απάγει και το εξαντλεί,
στα ξερά πηγάδια που το περιπλέκουν:
Σ’ αγαπώ!
Αφήνω το μικρό μου ρήμα
Στ’ αστέρια που το κοιτάν περίεργα
Στο φεγγάρι που το μυστηριοποιεί:
Σ’ αγαπώ!
Αφήνω το μικρό μου ρήμα
Στις διαύγειες και στις καταθλίψεις τ’ ουρανού να τις συνδέει
Στις διαύγειες και τις καταθλίψεις τ’ ουρανού να τις αναπροσαρμόζει:
Σ’ αγαπώ!
Αφήνω το μικρό μου ρήμα
Στον πρωινό θόρυβο της λεωφόρου να σ’ απομονώνει,
Στο κουδούνι του σπιτιού σου να μ’ αναγγέλλει:
Σ’ αγαπώ!
Αφήνω το μικρό μου ρήμα
Να συμβαδίζει στις μοναξιές μου,
Να συμμελαγχολεί στις μελαγχολίες μου,
Να επαναπαύεται στην ελπίδα σου:
Σ’ αγαπώ!
Αφήνω το μικρό μου ρήμα
Στα περιθώρια των στίχων μου που το διαισθάνονται κι αλλοιούνται,
Στα ενδιάμεσα των στίχων μου που το διαισθάνονται κι υπονοούν:
Σ’ αγαπώ!
Αφήνω το μικρό μου ρήμα
Ατίθασο, επιπόλαιο, αδιόρθωτο:
Σ’ αγαπώ!
Αφήνω το μικρό μου ρήμα
Στους πρόποδές σου και στην εξουσία σου
Υπάκουο κι υπόδουλο:
Σ’ αγαπώ!
Κώστας Μόντης
