Το Λευκόνοικο νιώθει περήφανο γιατί έδωσε στο νησί μας εκλεκτές πνευματικές φυσιογνωμίες που τίμησαν όχι μόνο το χωρίο μας αλλά και την Κύπρο.
Ο Κιτίου Κυπριανός (1833 – 1886)
Γεννήθηκε στο Λευκόνοικο και ονομάσθηκε Ιωάννης (το γένος Οικονομίδη). Αφού διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα στο χωριό του, πήγε στο Τρίκωμο όπου έμαθε Βυζαντινή μουσική. Το 1849 ο Αρχιεπίσκοπος Κύριλλος ο Α’ θαύμασε τη μελωδική φωνή του και τον πήρε μαζί του στην Αρχιεπισκοπή. Συμπλήρωσε τη μόρφωσή του στο Σχολαρχείο της Λευκωσίας και μετά πήγε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Θεολογία. Επιστρέφοντας στην Κύπρο εργάστηκε ως εκπαιδευτικός στη Λευκωσία μέχρι το 1868, οπότε εξελέγη μητροπολίτης Κιτίου, «τιμήσας τον θρόνον τούτον μέχρι το 1886, ότε απέθανε». Ο Κιτίου Κυπριανός θεωρείται ένας από τους διαπρεπέστερους ιεράρχες του νησιού, με πλούσια θρησκευτική, κοινωνική και εθνική δράση.
Υπήρξε ο «πατήρ της εθνικής των Κυπρίων πολιτικής» όπως χαραχτηρίσθηκε από πολλούς ιστορικούς.
Βασίλης Μιχαηλίδης (1849 – 1917)
Το Λευκόνοικο νοιώθει περήφανο γιατί έδωσε στο νησί τον Εθνικό μας ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη.
Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο χωριό. Συνέχισε τη μόρφωση του στη Λευκωσία, κοντά στο θείο του Ιωάννη Οικονομίδη, τον αργότερα Κιτίου Κυπριανό, τον οποίο ακολούθησε στη Μητρόπολη Λάρνακας. Το 1875 ο θείος του τον έστειλε στην Ιταλία για να σπουδάσει ζωγραφική αλλά σε λίγο εγκατέλειψε τις σπουδές του και βρέθηκε να πολεμά τους Τούρκους στη Θεσσαλία, 1877.
Το 1878 επέστρεψε στην Κύπρο και εγκαταστάθηκε στη Λεμεσό. Εργαζόταν ως νοσοκόμος και φαρμακοποιός. Στη Λεμεσό άρχισε να γράφει και να δημοσιεύει ποιήματα σε εφημερίδες της εποχής.
Τα ποιήματα του συνάντησαν θερμή υποδοχή από το κοινό. Σταμάτησε τότε τη ζωγραφική και αφοσιώθηκε με ζήλο στην ποίηση, που την ανεβάζει σε αιθέρια ύψη. Μεταξύ του 1884 και 1895 γράφει το επικό αριστούργημά του “Η 9η Ιουλίου 1821” και το εξαίρετο επικολυρικό ποίημα “Η Χιώτισσα”.
Έγραψε πάρα πολλά ποιήματα στην κυπριακή διάλεκτο, που τη χειριζόταν με μεγάλη μαεστρία. Τα εθνικά θέματα που τραγούδησε ο Βασίλης Μιχαηλίδης του έδωσαν επάξια τον τίτλο του εθνικού ποιητή.
Ιωάννης Οικονομίδης και Μάρκος Χαραλάμπους
Ο Ιωάννης Οικονομίδης (1864-1953), νομικός και Βουλευτής και ο Μάρκος Χαραλάμπους (1876-1939) ίδρυσαν στο Λευκόνοικο την πρώτη συνεργατική τράπεζα, το 1909 και θεωρούνται οι πατέρες του συνεργατισμού στην Κύπρο. Αυτές οι δυο μεγάλες μορφές του χωριού μας και σπουδαία ορόσημα στην ιστορία του συνεργατισμού απάλλαξαν τους χωρικούς από τη δυσβάστακτη τοκογλυφία.
Θεόδουλος Καλλίνικος (1904 -2004)
Από μικρός ενδιαφερόταν για τη μουσική. Πήρε μαθήματα βυζαντινής μουσικής κι εργάστηκε ως ψάλτης στο χωριό του το Λευκόνοικο και ύστερα σε άλλα γειτονικά χωριά. Ασκούσε το επάγγελμα του φωτογράφου. Αργότερα πήγε στην Αθήνα και πήρε Πτυχίο Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής Μουσικής. Όταν επέστρεψε στην Κύπρο εργάσθηκε ως ψάλτης στην Αρχιεπισκοπή και δάσκαλος της βυζαντινής μουσικής.
Το 1974 η Εκκλησία της Κύπρου του απένειμε τον τίτλο “Άρχων Πρωτοψάλτης της Εκκλησίας της Κύπρου”. Παράλληλα με τη βυζαντινή μουσική ασχολήθηκε με την κυπριακή λαϊκή μουσική. Έγραψε αρκετά βιβλία πάνω στα θέματα αυτά.
Χριστόδουλος Συμεωνίδης (1910 – 1997)
Ο Χριστόδουλος Συμεωνίδης είναι μια ξεχασμένη μεγάλη αθλητική φυσιογνωμία, που για κάποιούς λόγους παρέμεινε μέχρι τώρα αφάνεια. Θεωρείται από τους αθλητικούς φορείς της Κύπρου και της Ελλάδας ως μια από τις μεγαλύτερες μορφές του Ελληνικού αθλητισμού. Διακρίθηκε, κατά τη δεκαετία του 30 στα άλματα τριπλούν και απλούν με 20 πρώτες νίκες σε Παγκύπριους αγώνες, Πανελληνιονίκης με 2 φορές κατάρριψη της πανελλήνιας επίδοσης στο άλμα τριπλούν και τρίτος Βαλκανιονίκης το 1931. Προκρίθηκε για τους Ολυμπιακούς αγώνες του Βερολίνου αλλά διάφορες συγκυρίες δεν του επέτρεψαν να πάρει μέρος.
Τιμήθηκε από τους αθλητικούς φορείς της Κύπρου και της Ελλάδας
