Ζήνα Λυσάνδρου-Παναγίδη
“Ποίημα Κλαίρης Αγγελίδου, όπως το δημοσίευσε η καλή μου φίλη, Μαρία Αντωνάκου”.
Μαρία Αντωνάκου
1 Απρίλιου 2021
“Είναι δίκαιο / Το σπίτι να υπάρχει, / Το σπίτι το πετρόκτιστο / Με τα ψηλά του παραθύρια / Που έμπαινε η θάλασσα / Και το ’πλενε κάθε αυγή, / Που έμπαιναν τα χελιδόνια / Να κτίσουν στα ψηλά ταβάνια του / Χελιδονοφωλιές / Να τιτιβίζουν τα πουλιά / Να λάμνουν το τραγούδι / Τα τζιτζίκια / μες στα κλώνια της φοινικιάς. / Το σπίτι με τα γιασεμιά / Και τα γεράνια / Τη ζαμπουκιά, τη μυγδαλιά, / Το σπίτι στην Οδό Αθηνών, / Όπου κατέβαιναν οι άνεμοι / Και τα παιδιά / Με τα κοντά παντελονάκια / Να περιμένουν κάθε μέρα / Την Άνοιξη. / Πάντα θα το θυμόμαστε / Το σπίτι, / Που κάθε του γωνιά / Έκρυβε ένα μυστικό / Κι ένα πλατύ χαμόγελο / Της μάνας σου / Να τριγυρίζει στις καρδίες μας. / Το σπίτι της Αμμόχωστος».
