Επικήδειος στην αγαπημένη μου φιλόλογο,
Μηλιά Πασχαλίδου, από το Λευκόνοικο
Τετάρτη, 4 Αυγούστου, 2021
Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης
Νέο Κοιμητήριο Λευκωσίας
Της Ζήνας Λυσάνδρου-Παναγίδη
Δημάρχου Λευκονοίκου
Θυμάμαι μια λυγερόκορμη, ευθυτενή, καλοβαλμένη και όμορφη καθηγήτρια να μπαίνει στην τάξη μας στη Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου. Ευπρεπής είναι ο καλύτερος χαρακτηρισμός, νομίζω. Αριστοκρατική. Αρχόντισσα. Κυρία. Μια γυναίκα πρότυπο για τις νεότερες γενιές του Λευκονοίκου. Πρώτα έστειλε ο μ. ο Πουρεκκής την κόρη του να σπουδάσει φιλόλογος στην Αθήνα, την Κούλα, και μετά ακολούθησε ο μ. Νικολής του Χαραλαμπή, ο αδελφός του γνωστού οικονομολόγου Χριστοφή Οικονομίδη, ο ευπαίδευτος γεωργός από την οικογένεια Οικονομίδη, γόνος της οποίας ήταν ο μεγαλύτερος άνδρας που γέννησε η κωμόπολη μας, ο Μητροπολίτης Κιτίου Κυπριανός, στον οποίο το Λευκόνοικο οφείλει την ευδοκίμησή του.
Τι γλυκιά και όμορφη κοπέλα! Στα μάτια τα δικά μου που την αγαπούσα τόσο, ήταν πανέμορφη! Εκείνο το χαμόγελό της και η αγάπη που μου έδειχνε, μαζί με την επιβράβευση στο βλέμμα της, με έκαναν να την λατρεύω. Όπως λάτρευα, εξάλλου, και τον αγαπημένο της σύζυγο, τον κ. Γεώργιο Πασχαλίδη, ο οποίος με μύησε στην ομορφιά του κόσμου της Ιστορίας.
Για μας που την ξέραμε από τη γειτονιά, ήταν η κ. Νίτσα, του θείου Νικολή και της θείας της Σπυρούς, αδελφή της συμμαθήτριάς μας της Μάρως και της Αντρούλας και της Σούλας, που παντρεύτηκε και πήγε στην Αγγλία, και του Πάμπου. Μετά την Ανωτέρα Σχολή Λευκονοίκου συνέχισε στην Πέμπτη τάξη στο Γυμνάσιο Φανερωμένης. Η αγάπη της για τη φιλολογία την οδήγησε στην Αθήνα. Εκεί γνώρισε και τον μελλοντικό σύζυγό της, από το γειτονικό Πραστειό, και μαζί, μόλις πήραν το πτυχίο τους από τη Φιλοσοφική Σχολή, διορίστηκαν στο Γυμνάσιο Λευκονοίκου.
Νιώθω ότι ήμασταν πολύ ευλογημένα τα παιδιά του Γυμνασίου Λευκονονοίκου να έχουμε ως πρότυπα τέτοιους ανθρώπους οι οποίοι, αντί να πάνε στις πόλεις, προτίμησαν να μείνουν στον τόπο τους και να μας μορφώσουν. Την θυμάμαι να μας αναλύει κείμενα λογοτεχνίας με την ηπιότητα του χαρακτήρα της αλλά και τη λάμψη στα μάτια της, το πάθος να μας μυήσει στον όμορφο κόσμο της ποίησης και της πεζογραφίας, να μας μεταδώσει το ρίγος που της προκαλούσαν.
Η αγαπημένη μας κ. Πασχαλίδου ήταν μια ήρεμη δύναμη, καλοσυνάτη κοπέλα, ευφυής, καλλιεργημένη, προσηνής και πράος άνθρωπος, πάντα καλοντυμένη. Θυμάμαι στις γιορτές που περιμέναμε να δούμε τα νέα της ρούχα, εκείνα τα μαντό και τα ταγιέρ που της έραβε η θεία της η Σοφία. Μέχρι και ο Γέροντας ο Εφραίμ, όταν πριν από λίγα χρόνια πήγαμε να την δούμε, θυμήθηκε πόσο όμορφα ντυμένη ήταν και πρόσθεσε ότι δεν είναι κακό να προσέχουμε το σώμα μας, αφού είναι ο ναός της ψυχής μας.
Μαζί με τον κ. Πασχαλίδη απέκτησαν δύο παιδιά, τον Θεόδωρο και τη Ρένα, και 9 εγγόνια, 6 από τον Θεόδωρο και τρία από τη Ρένα.
Μετά την προσφυγιά μας έζησαν στη Λευκωσία με τα παιδιά τους αλλά και τους γονείς του κ. Πασχαλίδη. Από όποια σχολεία πέρασε η κ. Πασχαλίδου, κυρίως από το Λύκειο της Δασούπολης, άφησε άριστες εντυπώσεις για την ευγένεια και την αρχοντιά της ψυχής της, την πραότητα, το ήθος και την αφοσίωσή της, την αγάπη της προς τους μαθητές και τις μαθήτριές της, την εντιμότητα και τη σοβαρότητά της, τον άρτιο φιλολογικό της οπλισμό. Εμπνευσμένη εκπαιδευτικός, μεθοδική και εξαιρετική καθηγήτρια!
Η αγαπημένη μας κ. Πασχαλίδου στα τελευταία χρόνια της ζωής της ταλαιπωρήθηκε αρκετά. Είχε την ευλογία, όμως, να έχει πάντα δίπλα της, φύλακα άγγελο τον σύζυγό της που την υπεραγαπούσε, αλλά και τα παιδιά και τα εγγόνια της για τα οποία ήταν τόσο περήφανη.
Για τον αγαπημένο μου κ. Πασχαλίδη ξέρω ότι ο χωρισμός αυτός θα είναι επώδυνος. Ας τον αναπαύει η σκέψη ότι ησύχασε από τα βάσανα και η ψυχή της μετά από αυτή την ταλαιπωρία θα βρίσκεται σε τόπο παραδεισένιο μαζί με τους γονείς της. Στα παιδιά της, τον Θεόδωρο και τη Ρένα, τη νύφη της Μαρία και τον γαμπρό της Μιχάλη, όπως και τα εγγόνια της, τον Γιώργο, την Παυλίνα, τη Μαρίνα, τη Λυδία, τον Νικόλα, τον Στέφανο, την Αιμιλία, την Αλίκη και τον Φώτη, εύχομαι την εξ ύψους παρηγορίαν. Εμείς πιστεύουμε στην αιώνια ζωή. Στόχος όλων είναι να σώσουμε την ψυχή μας.
Ας κρατήσουν τις όμορφες στιγμές που πέρασαν με τη μητέρα και γιαγιά τους, και ας έχουν ως οδηγό στη ζωή τους τις αξίες και τα ιδανικά της. Την αξιοπρέπειά της.
Στα αδέλφια της, τον Πάμπο, τη Σούλα, την Αντρούλα και τη Μάρω, τα ανίψια, τα ξαδέλφια της εύχομαι να ζουν, να την θυμούνται και να την μακαρίζουν.
Πολυαγαπημένη μου κ. Πασχαλίδου,
Η ζωή σού χαμογέλασε στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου. Υπήρξες ευτυχισμένος άνθρωπος με πολλές ευλογίες. Ο Θεός σού έδωσε πολλά χαρίσματα και οι άνθρωποι που είχες πλάι σου σε αυτή τη ζωή σε αγάπησαν και σε συνέτρεξαν. Ο Θεός, όμως, θέλησε να σε δοκιμάσει προς το τέλος, για να σε βάλει στην ουράνιο βασιλεία Του. Γι΄ αυτό και επέτρεψε την ασθένεια.
Πέρασες κάβους πολλούς. Τώρα αναπαύεσαι, είμαι σίγουρη στην αιωνιότητα.
Μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον.
Καλοτάξιδη ας είναι η πορεία σου προς το Φως!
Καλό παράδεισο!
Χαιρετίσματα στους δικούς μας και στους άλλους καθηγητές μας.
Καλή αντάμωση!
Μέμνησο και υπέρ ημών!
