Η Δήμαρχος σημείωσε:
“Στις 7 Ιουλίου 1974 γύρισα από την Αθήνα μαζί με μια καλή μου φίλη, την Κατερίνα Βάρσου, συμφοιτήτριά μου που έμενε στους Αγίους Αναργύρους, στα Μυκονιάτικα, κοντά στη γέφυρα Κυνοσάργους. Ο πατέρας μου ο καλός κάθε μέρα μάς έπαιρνε και σε ένα παραθαλάσσιο μέρος για να απολαύσουμε τη θάλασσά μας. Από τις Κλαψίδες, το Ακταίον, τη Χάραυτη, το Μπογάζι, την Ομπρέλλα, την Αγία Μαρίνα… Εκείνη τη Δευτέρα, ξυπνήσαμε νωρίς για να πάμε να κάνουμε πρωινό μπάνιο στις Χελώνες του μακαριστού Παντέλη στην Ακανθού προς τον Δαυλό. Ο παπάς μου θεώρησε καλό πρώτα να πάμε να προσκυνήσουμε στον Χρυσοσώτηρο στην Ακανθού.
Μόλις πλησιάζαμε προς την πλαταιούλα εκεί της εκκλησίας, είδαμε γυναίκες ολοφυρόμενες, θυμάμαι ειδικά μια ψηλή ξερακιανή, να τραβούν τα μαλλιά τους και να τρέχουν… Εμείς δεν ξέραμε τίποτα…Δεν είχαμε ανοίξει ραδιόφωνο. Ήταν γύρω στις 8:30 π.μ. και ένας φίλος του παπά μου μας ανακοίνωσε το νέο. «Έγινε πραξικόπημα για να ανατρέψουν τον Μακάριο».
Τότε, ανοίξαμε το ραδιόφωνο… Πανικοβληθήκαμε. Αγαπούσαμε τον Αρχιεπίσκοπο. Αγωνιούσαμε για την τύχη του. Εμένα μού έρχονταν στο μυαλό εικόνες από την κατασκήνωση του Αγίου Νικολάου της Στέγης στην Κακοπετριά, που μας έπαιρνε ο πατήρ Παρασκευάς, ο θεολόγος μας, όπου ερχόταν και λειτουργούσε ο Μακάριος και συνέτρωγε μαζί μας. Η πιο ωραία, όμως, εικόνα, είναι να μας κερνά ο Αρχιεπίσκοπος από ένα μεγάλο ταψί μπακλαβάδες στην εξοχική του κατοικία στο Τρόοδος, που μας καλούσε ημέρα Πέμπτη, μετά την Κυριακή που ερχόταν εκείνος στην κατασκήνωση του Αγίου Νικολάου της Στέγης!
Ο παπάς μου, με τη διορατικότητα που τον διέκρινε, μας είπε: «Τώρα θα βρει η Τουρκία την αφορμή που ζητούσε για να εισβάλει στην Κύπρο. Θα το δείτε!».
Γυρίσαμε στο σπίτι μας. Πάνε οι Χελώνες του κ. Παντέλη. Πάει το μπάνιο! Εκεί μάθαμε και τη σύλληψη του μ. Νίκου Μακρίδη! Ο παπάς μου στηλίτευσε αυτή την ενέργεια των πραξικοπηματιών ως Ύβρη. Δεν έπρεπε να προβούν σε αυτή την πράξη. Πολύ στεναχωρήθηκε. Κι εμείς μαζί του. Πού να ξέραμε τι μας περίμενε σε έναν μήνα!”.
