Τρίτη, 25/4/2023, Ώρα: 1μ.μ.
Ιερός Ναός Αγίου Μηνά
Άγιος Αθανάσιος, Λεμεσός
Έφυγε για το ταξίδι προς την αιωνιότητα η πανέμνοστη κόρη του Λευκονοίκου μας, η γλυκύτατη και αξιολάτρευτη Φλωρεντία Παπαπέτρου-Πιερή, του Λούκα και της Κυριακής Σιόκκου, που ήταν αδελφή του Ττομάκη, του Πρόδρομου και της Μαριτσούς του Τεννάρκα. Μάνα της Κυριακής ήταν η Λαουρού, αδελφή της Μυροφόρας Καμιντζή, μάνας του Πάπαλλου, της Μαρίτσας, της μάνας του Κατσιαντώνη, και της πρώτης γυναίκας του παππού μου του Πανάου, της Παναγιώτας, που πέθανε από καρκίνο, αφού την πήρε στην Αθήνα με το πλοίο για θεραπεία.
Από μικρή άκουγα πόσο όμορφη ήταν η μ. η Παναγιώτα, που όλοι στην Αθήνα που την πήρε θαύμαζαν την ομορφιά της. Μάλιστα, πριν φύγει για την Αθήνα, της ετοίμασαν και σε καπελού στη Λευκωσία καπέλα, για να φορά με τα ρούχα της ασορτί, όπως συνήθιζαν τότε, αρχές του 1900 στην ελληνική πρωτεύουσα. Μόλις γύρισε, πέθανε, αφήνοντας τρία μικρά παιδιά: τον Σωκράτη, τη Μαρία και τον Κάκο.
Η Φλωρεντία γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1932, και είχε δύο αδελφούς, τον Παρασκευά, που τον έλεγαν Πάρη, και τον Χαραλάμπη, που τον λέγανε Λάμπη, οι οποίοι ξενητεύτηκαν στην Αφρική, και άλλες δύο αδελφές, την Παναγιώτα και τη Μαρούλα, όλες όμορφες, αλλά η Παναγιώτα ήταν θεσπέσιας ομορφιάς. Από μικρή ξεχώριζε. Ήταν μια κούκλα.
Όμως, «Οία η μορφή, τοιάδε και η ψυχή», που έλεγαν και οι αρχαίοι Έλληνες. Είχε όμορφη ψυχή η Φλωρεντία. Ήταν μια κοπέλα ευγενική, πρόσχαρη, καλόκαρδη, καλοδούλα, εργατική, πολύ καλή μοδίστρα, ευπρεπής, πάντα χαμογελαστή.
Μεγαλώνοντας, άνθιζε, και όλοι τη θαύμαζαν. Κάποια στιγμή, ο γείτονάς τους, ο Φίσιερ της Μαρούλας Χέπη, ο εισπράκτορας των φόρων, τη σύστησε σε έναν πολύ καλό Ακαθιώτη, τον Γεώργιο Πιερή, ο οποίος μόλις την είδε θαμπώθηκε από την ομορφιά της και επέμενε να την πάρει. Την αγάπησε πολύ. Μόλις το άκουσε η γιαγιά της η Λαουρού, έγινε έξω φρενών. Πού ξανακούστηκε τέτοια κοπέλα να πάει να «καταϊσσιεφτεί στην Ακαττούν!»
Είναι γνωστό, και μου το επιβεβαιώνει πολλές φορές και η Δήμαρχος της Ακανθούς, ότι στα χωριά του κάμπου, όταν ήθελαν να καταραστούν κάποια κοπέλα τής έλεγαν: «Που να σε δω νύφη στην Ακανθού», επειδή εκεί στο ορεινό μας χωριό, οι γυναίκες ήταν βασανισμένες.
Η Φλωρεντία, όμως, δέχτηκε να παντρευτεί τον Γιώρκο της και να πάει να ζήσει μαζί του στην Ακανθού. Θυμάμαι τον παπά μου που μας έλεγε ότι λυπήθηκε πάρα πολύ γι’ αυτό, γιατί έλεγε ότι «καταρρίφτηκε» η πιο όμορφη κοπέλα του Λευκονοίκου. Αυτό μου το επιβεβαίωσε αργότερα και η ίδια η Φλωρεντία. Άλλος κόσμος στην Ακανθού, άλλα ήθη και έθιμα, πιο συντηρητική κοινωνία από το Λευκόνοικο, απομονωμένη, κάπου την έπνιγε…
Ευτυχώς, κάποια στιγμή, ο άντρας της αποφάσισε να ξενητευτούν στο Λονδίνο για καλύτερη ζωή, όπως πάρα πολλοί τότε Ακαθιώτες. Εκεί, έχοντας και τον Πιεράκη της, δούλευε στο ράψιμο.
Όλοι τη θαύμαζαν για την ομορφιά, τη γλυκύτητα, την καλοσύνη της. Ντυνόταν πολύ όμορφα και τη νόμιζαν για ηθοποιό. Τα αδέλφια της στην Αφρική την παρομοίαζαν με τη Ρίτα Χέιγουορθ.
Τόσο σαγήνευε τους πάντες. Οι φωτογραφίες από τα νιάτα της είναι αψευδείς μάρτυρες της ομορφιάς, της απλότητας, της σεμνότητάς της.
Μόρφωσαν τον γιο τους και το 1993 γύρισαν πίσω. Η Ακανθού και το Λευκόνοικο κατεχόμενα. Άραξαν στη Λεμεσό.
Τότε τη γνώρισα κι εγώ στις εκδηλώσεις μας. Πόση αγάπη μού έδειχνε πάντα! Μάλιστα, όταν έγινα Δήμαρχος ερχόταν σε όλες τις συναντήσεις μας. Μας έφερε και πολλά κειμήλια από αυτά που έφερε από το Λονδίνο, από την προίκα της που γλύτωσε από το Λευκόνοικο. Με πόσο καμάρι μάς τα έδειχνε! Ήταν όντως καλοδούλα και προκομμένη νοικοκυρά η Φλωρεντία μας. Κι εκείνο το όμορφο, σαγηνευτικό χαμόγελό της, τα όμορφα λόγια της τα γλυκά, σε έκαναν να την αγαπάς! Πόση λάμψη εξέπεμπε!
Πάντα μαζί μιλούσαμε για τη γιαγιά μου τη Ζήνα, τη θεία μου τη Λουλλού και τον παπά μου που και εκείνη αγαπούσε ως μεγαλύτερο γείτονά της. Μου μιλούσε και για τη ζωή της στο Λονδίνο αλλά και την Ακανθού…
Κάποια στιγμή την πήρα τηλέφωνο και δεν απαντούσε. Έμαθα ότι πήγε σε οίκο ευγηρίας και είχε αρχίσει να ξεχνά…
Πάντα τη θυμάμαι με πολλή αγάπη και τρυφερότητα.
Είμαι περήφανη ως Δήμαρχος του Λευκονοίκου που η κωμόπολή μας είχε μια τέτοια κόρη! Τέτοια ομορφιά δεν ξανάδα! Καλά έλεγαν ότι έμοιαζε με ηθοποιό! Ήταν αυτό που λένε «εκπάγλου καλλονής». Είχε μια εκπληκτική λάμψη!
Μάλιστα, ένας φίλος από την Ακανθού, o Μιχάλης Οικονόμου, έγραψε τα εξής στο facebook, που αποδεικνύουν και τη νοικοκυροσύνη της.
«Αιωνια σου η μνήμη αγαπημένη μας γειτονισσα Φλωρεντια. Δεν θα ξεχάσω τις ωραίες κρέμες που έκανες και μου φωνάζες και με κερνουσες. Εισαστε οι καλύτερες φίλες με την μητερα μου».
Πραγματική λευκονοικιάτισσα νοικοκυρά και χρυσοχέρα. Έκανε, όντως, πάρα πολύ ωραία γλυκίσματα!
Στον Πιεράκη της, τη νύφη της Σαββούλα και τα εγγόνια της, Γιώργο και Φλώρα, εύχομαι την εξ ύψους παρηγορίαν. Να ζουν και να τη θυμούνται και να τη μακαρίζουν. Τέτοιες γυναίκες δεν γεννιούνται συχνά! Είχε άστρο!
Αγαπημένη μας Φλωρεντία,
Καλοτάξιδη να είναι η πορεία σου προς το φως.
Αφήνεις μνήμη αγαθή.
Θα σε θυμόμαστε με πολλή αγάπη και είμαστε περήφανες για σένα.
Χαιρετίσματα στη γιαγιά μου τη Ζήνα, τις θείες μου και τον παπά μου τον Άντωνα που σε υπεραγαπούσε.
Αιωνία ας είναι η μνήμη σου.
Καλό παράδεισο.
Καλή Ανάσταση.
Καλή αντάμωση.
Μέμνησο και υπέρ ημών.
