Τεθνεώτες-Επικήδειοι

Τετάρτη, 19/6/2024, Ώρα: 10 π.μ.
Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης,
Νέο Κοιμητήριο Λευκωσίας
Της Ζήνας Λυσάνδρου-Παναγίδη,
Δημάρχου Λευκονοίκου

«Οία η μορφή, τοιάδε και η ψυχή», έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες! Πόσο ταιριάζει αυτό για τη Νίτσα μας! Τη Νίτσα μας της Σταυρινούς και του Παρασκευά, του αδελφού του Νικολή Τόρνου και της Παντελούς. Της Νίτσας μας της όμορφης, της γλυκιάς, της πανέμνοστης, της πρόσχαρης και καλοσυνάτης.

Από μικρή την αγαπούσα, γιατί με αγαπούσε πολύ, κι αυτή και η μακαριστή θεία Σταυρινού. Είχαν με την οικογένειά μας, τη γιαγιά μου, τη Μαρή του Λοϊζή του Αθανάση, και τη μητέρα μου, τη Χριστινού Γιαννή Καμιντζή, μια ιδιαίτερη σχέση, όπως είχαν και με τα αδέλφια της γιαγιάς μου, τον Νικολή Αθανασίου, τον μάιρο, και κυρίως τον Κυριάκο Αθανασίου, τον Λόντο.

Σαν μεγάλωσα, έμαθα τον λόγο της οικείας αυτής σχέσης. Ο πατέρας της Νίτσας, ο μ. Παρασκευάς, που πέθανε από ψηλό πυρετό, όταν η Νίτσα ήταν (4) τεσσάρων χρονών, πρώτα είχε νυμφευτεί την Ελένη, την αδελφή της γιαγιάς μου της Μαρής και του Νικολή και του Κυριάκου του Λόντου. Πέθανε στη γέννα της η Ελένη, από μόλυνση, πέθανε και το μωρό, έφεραν τότε και τον μ. Δέρβη στη λεχώνα, αλλά τους είπε ότι ήταν ήδη πολύ αργά, αφού προχώρησε η μόλυνση…
Από τη μακαριστή Ελένη πήραν το όνομά τους η Ελένη του Λόντου και η Ελένη του Νικολή του μάιρου, όπως και η Νίτσα μας.

Τα αδέλφια της Ελένης συνέχισαν τη σχέση τους με τον πρώην γαμπρό τους κι όταν αυτός νυμφεύτηκε την καλή Σταυρινού. Γι’ αυτό νιώθαμε τόση οικειότητα με τη Νίτσα και τη μητέρα της που ήταν στα παιδικά μου μάτια το άκρον άωτον της καλοσύνης, της γλυκύτητας, της ευπρέπειας.

Η Νίτσα μας γεννήθηκε στο Λευκόνοικο στις 19 Απριλίου του 1942. Η μητέρα της δούλευε για να μεγαλώσει τη Νίτσα και τον αδελφό της, τον Ντίνο. Τελείωσε την Καμίντζειο Ανωτέρα Σχολή Λευκονοίκου, παντρεύτηκε με τον Ντίνο Χέπη, γιο του Γιάννη και της Μαριτσούς του Κούλη, αδελφό του μ. Τάκη, της Νιόβης, και του δίδυμού του, Βάκη. Κατωΐτες και οι δύο, στον δρόμο της Ακανθούς.

Η Νίτσα μαζί με τον Ντίνο έζησαν για τρία χρόνια, 1966-69, στην Κερύνεια, όπου είχε μετατεθεί ο Ντίνος… κι ύστερα κατοίκησαν στη Λευκωσία, όπου ο Ντίνος δούλευε στο Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας. Τότε βρήκε δουλειά και η Νίτσα στην Εταιρεία Φώτου Φωτιάδη, απ’ όπου αφυπηρέτησε από το λογιστήριο της εταιρείας Κάρλσμπεργκ.

Η Νίτσα και ο Ντίνος έφτιαξαν μια όμορφη οικογένεια με δύο εξαιρετικά παιδιά, τον Γιάννη και τη Ρένα, που θυμούνται κυρίως τα καλοκαίρια τους στη γιαγιά τους στο Λευκόνοικο που λάτρευαν. Ο Γιάννης πήρε υποτροφία Foolbright, τόσο άριστος μαθητής ήταν, και σπούδασε Πληροφορική στην Αμερική. Σήμερα εργάζεται στον Δήμο Λευκωσίας. Η Ρένα σπούδασε γραφιστικές τέχνες στην Αθήνα. Απέκτησε δύο παιδιά, τον Οδυσσέα,14, και τον Αλέξη, 12 ετών, τα οποία η Νίτσα μας λάτρευε.

Η Νίτσα μας η γλυκύτατη, η ευγενής, η καλότατη, η ήρεμη, η μεσαρίτισσα νοικοκυρά, είχε μια καρδιά περιβόλι που χωρούσε όλο τον κόσμο. Κέντρο της ύπαρξής της ήταν οι άλλοι, οι γύρω της, οι δικοί της άνθρωποι. Αγχωνόταν για όλους και για όλα. Διακρινόταν από τον ετεροκεντρισμό της αγάπης. Ήθελε να βοηθά τους πάντες. Ο εαυτός της έμπαινε σε δεύτερη μοίρα, όπως μου είπε ο Γιάννης.

Για πολλά χρόνια η Νίτσα μας ταλαιπωρήθηκε από πολλές ασθένειες, αλλά είχε έναν τρόπο να κρύβει τα δικά της προβλήματα για να μη στεναχωρήσει τους άλλους. Πέρασε από καρκίνο, από ρευματοειδή αρθρίτιδα, από αστάθεια και τελικά και από άνοια. Τα τελευταία χρόνια υπέφερε πάρα πολύ. Δίπλα της ο σύζυγός της και τα παιδιά της…Ο αδελφός της, ο Ντίνος, έφυγε πιο νωρίς…

Αγαπημένοι μου, Ντίνο, Γιάννη και Ρένα, Σπύρο, Οδυσσέα και Αλέξη, να σας δώσει ο Θεός δύναμη να ξεπεράσετε τη μεγάλη απώλεια της συζύγου, μητέρας και γιαγιάς σας. Ξέρω ότι μπορείτε να παρηγορηθείτε, σκεπτόμενοι ότι γλύτωσε από τα βάσανα. Να ζείτε, να τη θυμάστε και να τη μακαρίζετε!

Αγαπημένη μας Νίτσα,
Να πας στο καλό.
Καλοτάξιδη να είναι η πορεία σου!
Αφήνεις μνήμη αγαθή.
Καλό παράδεισο.
Καλή Ανάσταση!

Χαιρετίσματα σε όλους τους δικούς μας, τους τιμαριώτες του ουρανού.
Μακάρι να έρθει η ευλογημένη μέρα να ταφείς στο Λευκόνοικό μας.

Αιωνία η μνήμη σου!


  • Κοινοποιήστε: