Επικήδειος στον Ανδρέα Μιχαήλ, 96 ετών, από την Τεμπριά, σύζυγο Μαρούλας Ζαρβού, από το Λευκόνοικο
Πέμπτη, 27 Ιουλίου 2023
Ι. Ν. Αγίου Στυλιανού Λινόπετρας
Ώρα: 11 π.μ.
Κατευοδώνουμε σήμερα έναν ακόμη συνδημότη μας, τον Αντρέα Μιχαήλ, ο οποίος, όπως και τόσοι άλλοι, οι πιο πολλοί εκλεκτοί, αγάπησε το Λευκόνοικο πιότερο κι από τη γενέθλια γη του. Κι έχουμε πολλούς γαμπρούς που καμαρώνουν, ή καμάρωναν για την κωμόπολή μας στην οποία νυμφεύτηκαν ομορφοκόρες, ευφυείς και χρυσοχέρες κοπέλες. Να θυμηθούμε τον δάσκαλό μας, Κυριάκο Νικολαΐδη, τον θεολόγο μας, π. Παρασκευά Παρασκευά, τον ήρωα Μαθηματικό μας, τον Σωτήρη Μιχαήλ, τον Πάρη Ζιγκή, τους φιλολόγους μας, κ. Γιάννη Λάμπρου και κ. Γιώργο Πασχαλίδη, τον Κορνήλιο Κυριακίδη και τόσους άλλους!
Αγάπησε το Λευκόνοικο ο μακαριστός Αντρέας μας, γιατί πολύ αγάπησε τη Μαρούλα μας την πολυτάλαντη και καλοδούλα. Την όμορφη και καλότροπη. Αγάπησε το ύφος και το ήθος της ζωής μας. Το πνευματικό επίπεδο. Την αρχοντιά, την ευγένεια, την ευπρέπεια, την καλοσύνη. Τη σοβαρότητα, το μέτρο, τη φιλοξενία, την εργατικότητα, την αγάπη για τη γη!
Γεννήθηκε το 1926, στην Τεμπριά, ένα καταπράσινο χωριό της Σολιάς, ο αγαπημένος μας Αντρέας το 1926. Γονείς του, ο Μιχάλης και η Αθανασία. Είχε μόνο μια αδελφή. Προικισμένος από τη φύση με οξύνοια και ευστροφία, τελείωσε το Ελληνικό Γυμνάσιο Σολέας στην Ευρύχου και ακολούθως πέρασε τις εξετάσεις του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αγγλίας. Εργάστηκε πρώτα στα Δημόσια Έργα, στη συνέχεια πέρασε στην Αστυνομία, εκπαιδεύτηκε στο Κάστρο της Κερύνειας και διορίστηκε στο Βαρώσι.
Στην Αστυνομία εργάστηκε γύρω στα 7 χρόνια και, στη συνέχεια, ανήσυχο πνεύμα καθώς ήταν, πέρασε εξετάσεις στις Αγγλικές Βάσεις και διορίστηκε Γραμματέας Α΄ στη Δεκέλεια, αφού ήξερε πάρα πολύ καλά την Αγγλική γλώσσα.
Εκεί, γνωρίστηκαν με τον μ. Νίκο Ζαχαριάδη ο οποίος του σύστησε τη γειτόνισσά του, την κόρη του Παναγιώτη και της Κατίνας Ζαρβού, τη Μαρούλα μας. Έτσι, ήρθε γαμπρός στο Λευκόνοικο ο Αντρέας μας, ο λεβέντης της Τεμπριάς.
Αρραβωνιάστηκαν το 1960. Ο γάμος έγινε την 1η Ιουλίου του 1962. Ένα πανέμορφο ζευγάρι, αγαπημένο, μονιασμένο, ταιριαστό. Την ευτυχία τους συμπλήρωσαν τα δύο υπέροχα παιδιά τους: ο Μιχάλης και η Αναστασία η οποία γεννήθηκε λίγες μέρες μετά την κηδεία του θείου της, του ήρωα της Αγίας Τηλλυρίας, Αναστασίου Π. Ζαρβού, και πήρε το όνομά του. Ο Αντρέας με την αγάπη και την καλοσύνη του στήριξε τη Μαρούλα αλλά και τους δικούς της σε αυτή τη δύσκολη ώρα.
Στο Λευκόνοικο, επίσης, έκανε καλούς φίλους, όπως τον μ. Κυριάκο Νικολαΐδη και τον Αντρέα Χατζηπαυλή, και μαζί πήγαιναν στο σωματείο της Ανόρθωσης, στο κέντρο της κωμόπολής μας, αλλά και οικογενειακώς σε διάφορες εκδρομές ή συγκεντρώσεις στα σπίτια τους. Αξίζει να αναφέρουμε ότι αγαπούσε πολύ την ομάδα της Ανόρθωσης Αμμοχώστου.
Ήταν πολύ αγαπητός ο μ. Αντρέας για την προσωπικότητά του, για τους εκλεπτυσμένους τρόπους του, την αρχοντιά της ψυχής του, την ηπιότητα και τη σεμνότητά του, την ευγένεια και την προσήνειά του. Άνθρωπος χαμηλών τόνων, καλός οικογενειάρχης που δεν στέρησε τίποτα στα παιδιά του, πάντα με το χαμόγελο και την καλή του διάθεση.
Στο Λευκόνοικο μαζί με άλλους φίλους πρωτοστατούσε για τη δημιουργία του γηπέδου με χορτοτάπητα, που δεν πρόλαβε να γίνει… Μάς πρόλαβε η εισβολή και η προσφυγιά. Πρώτα, έμειναν στην Ξυλοτύμπου, μαζί τους και η πεθερά του, και μετά μετατέθηκε στο Ακρωτήρι, γι’ αυτό μετακόμισαν στη Λεμεσό. Κατέληξαν εδώ στον Προσφυγικό Οικισμό της Λινόπετρας. Θυμάμαι πόση χαρά έκανε, όταν μας έβλεπε να φτάνουμε στο σπίτι τους ή για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ ή για τη φωτογράφιση των κειμηλίων. Φιλόξενος, καλοσυνάτος και εγκάρδιος, μάς τύλιγε με την αγάπη του.
Είχε την ευτυχία να αποκτήσει τρεις εγγονούς, τον Δώρο, τον Μάριο και τον Ορέστη. Σε αυτούς, όπως και τη σύζυγό του, την αγαπημένη μας Μαρούλα, τα παιδιά του, Μιχάλη και Τασούλα, τον γαμπρό του Αντρέα, ευχόμαστε την εξ ύψους παρηγορίαν. Να ζουν, να τον θυμούνται και να τον μακαρίζουν.
Αγαπημένε μας Αντρέα,
Μακαρία η οδός ή πορεύει σήμερον…
Καλό ταξίδι στο Φως.
Καλό παράδεισο!
Αιωνία η μνήμη σου!
Αφήνεις μνήμη αγαθή!
Χαιρετίσματα στα πεθερικά σου και στον κουνιάδο σου, τον ήρωά μας, Αναστάσιο Π. Ζαρβό!
