Τετάρτη, 30 Νοεμβρίου 2022
Ιερός Ναός Αγίου Κοσμά του Αιτωλού
Σφαλαγγιώτισσα, 12 μ.
Πραγματικά, νιώθω μεγάλη θλίψη σήμερα, γιατί κατευοδώνουμε έναν αγαπημένο μου Λευκονοικιάτη, τον Αντρέα Χατζησυμεού, τον γιο του Χρίστου του καρεττάρη και της Αντιγόνης, που πέθανε μικρή και άφησε ορφανά τα δύο αγόρια της, τον Δημητράκη και τον Αντρέα.
Η αγάπη μου αυτή οφείλεται στη μακαριστή μητέρα μου, τη Χριστίνα Καμιντζή-Λυσάνδρου, η οποία κάθε φορά που συναντούσαμε τον Αντρέα στις συνεστιάσεις του Σωματείου μας, έκανε μεγάλη χαρά που τον έβλεπε, κι εκείνος της ανταπέδιδε την αγάπη. Μικρός ο Αντρέας συνήθιζε να πηγαίνει έξω από το σπίτι μας και να παίζει, τσουλώντας από τις δύο κατρακύλες δεξιά και αριστερά των σκαλιών της εισόδου. Ήταν το παιχνίδι του μαζί με άλλα παιδάκια της ηλικίας του. Η μητέρα μου αγαπούσε τον Αντρέα, γιατί ήταν πολύ καλό παιδάκι, χαρούμενο, πρόσχαρο, ευγενικό.
Αυτά θυμόντουσαν κάθε φορά που συναντιόμασταν. Κι εγώ πολύ τον συμπαθούσα, γιατί ήταν ένας άνθρωπος ευειδής, ευγενής, χαμογελαστός, γλυκύτατος. Ένας κύριος καθωσπρέπει, με αρχοντιά και μεγαλείο ψυχής. Ένας πεπαιδευμένος άνθρωπος, με ήθος, ευπρέπεια, αξιοπρέπεια, σεμνότητα. Ήταν η επιτομή της καλοσύνης.
Ο Αντρέας, όταν έχασε τη μητέρα του, την Αντιγόνη, πήγε στην Αμμόχωστο και ζούσε μαζί με τις ξαδέλφες του, τη Νίτσα και τη Δώρα, τις κόρες του Γρηγόρη του χρυσοχού και της θείας του της Μαρής, αδελφής της μητέρας του. Εκεί τελείωσε το Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου και βρήκε δουλειά στη μεγάλη εταιρεία Ορφανίδης και Μουράτ, στην οποία δούλευε και η Δώρα.
Το 1971 αρραβωνιάστηκε τη Μαργαρίτα Βασιλείου, κόρη της Μαρίας της Σκορτούς από το Λευκόνοικο. Η Μαρία ήταν αδελφή της Ελένης, του πατέρα του Γρηγόρη Κλόκκου, του Γεωργίου Κλόκκου, και του πατέρα της Κουλλούς του Χατζηκακού.
Η Μαργαρίτα, η οποία τελείωσε και αυτή το Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου, αδελφή του Ανδρέα Βασιλείου, του συνδικαλιστή της Σ.Ε.Κ., εργαζόταν στην Επαρχιακή Διοίκηση Αμμοχώστου. Μαζί απέκτησαν μια κόρη, την Αντιγόνη τους.
Μετά την προσφυγιά, έζησαν στη Λάρνακα και στη συνέχεια στη Λεμεσό. Με την αφυπηρέτησή του τού άρεσε να πηγαίνει στον Ναυτικό Όμιλο Αμμοχώστου και να θυμάται με τους φίλους του τα όμορφα χρόνια στην Αμμόχωστο, όταν χόρευαν τους μοντέρνους χορούς και διασκέδαζαν στην όμορφη πόλη του Ευαγόρα. Όμως, πιο πολύ χαιρόταν να βρίσκει Λευκονοικιάτες και να μιλούν και να θυμούνται ιστορίες και ανθρώπους αγαπημένους. Πολλές φορές μου μίλησε κι εμένα για τις θύμισές του. Ήταν ανεξάντλητη πηγή ιστοριών για την κωμόπολή μας.
Αγαπημένες μου Ρίτα και Αντιγόνη, αγαπημένε μου κ. Δημητράκη, ξέρω ότι η απώλειά του είναι μεγάλη. Ο Θεός να σας παρηγορήσει. Να ζείτε, να τον θυμάστε και να τον μακαρίζετε.
Αγαπημένε μας Αντρέα, να πας στο καλό.
Μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Καλό παράδεισο.
Καλή Ανάσταση.
Πρέσβευε και υπέρ ημών!
Χαιρετίσματα στους Λευκονοικιάτες τ’ ουρανού!
