Επικήδειος στον Λοΐζο Αγαθοκλέους, 84 ετών, από την Κοράκου, κάτοικο Λευκονοίκου

Ο Δήμος Λευκονοίκου πενθεί το τελευταίο τριήμερο τέσσερα πρόσωπα. Φεύγουν οι άνθρωποί μας μακριά από τη γη μας. Χωρίς να δουν “καπνόν αποθρώσκοντα” από την πατρώα γη.

Ο τελευταίος που αναχώρησε για την ουράνια βασιλεία είναι ο αγαπημένος μας Λοΐζος Αγαθοκλέους, από την Κοράκου, γαμπρός του Λευκονοίκου. Ένας αξιόλογος άνθρωπος, καλοσυνάτος, χαμογελαστός, ευπρεπής, χουβαρντάς, με ήθος και αρετή, ένας άνθρωπος της προσφοράς και της αγάπης. Πολύ φιλόξενος σε όλους. Εμείς οι φίλοι και οι φίλες τους απολαύσαμε πολλές φορές τη φιλοξενία τους.

Ένας εξαίρετος οικογενειάρχης, σύζυγος, πατέρας, παππούς που νοιαζόταν για όλους, πρόσφερε σε όλους, θυσιαζόταν για όλους. Διακρινόταν από τον ετεροκεντρισμό της αγάπης. Κέντρο της ζωής του ήταν οι άλλοι.

Γεννήθηκε στην Κοράκου στις 2 Φεβρουαρίου του 1940 και πέθανε στη Λευκωσία στις 4 Φεβρουαρίου 2024. Με τη ζωή που ζούσε, πάντα κοντά στη φύση, κανονικά θα έπρεπε να περάσει τα εκατόν. Η επάρατη ασθένεια, όμως, του έκοψε το νήμα της ζωής στα 84 του χρόνια.

Πώς βρέθηκε στο Λευκόνοικο από την Κοράκου; Από τα βουνά στην πεδιάδα; Βρήκε δουλειά ως ηλεκτρολόγος στην Α.Η.Κ. και διορίστηκε στο Βαρώσι.

Το 1961 νυμφεύτηκε την Κατίνα Παπαπέτρου, την όμορφη και στην όψη και την ψυχή, και δημιούργησαν μια όμορφη οικογένεια με πέντε παιδιά: τη Λένια, τον Αγαθοκλή(Λάκη), τον Πανίκκο, τον Πάμπο και τη Γιωργούλα. Μετατέθηκε, μάλιστα, ο Λοΐζος και στο Λευκόνοικο. Η ζωή τους περνούσε υπέροχα με φίλους, εκδρομές και διασκέδαση. Το Πανόραμα του Παναγιώτη Χαραλάμπους, το σινεμά, οι θάλασσές μας. Του άρεσε, επίσης, πολύ ο χορός και το τραγούδι.

Μέχρι που μας πρόλαβαν οι βάρβαροι. Με πέντε παιδιά, με το μικρότερο 13 μηνών, πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς. Πρώτα έμειναν στην Ξυλοτύμπου κι ύστερα στην πράσινη πολυκατοικία στη Λάρνακα. Ο Λοΐζος ευτυχώς είχε τη δουλειά του. Μαζί με την Κατίνα του μεγάλωσαν τα παιδιά τους, τα μόρφωσαν και τα πάντρεψαν. Η οικογένεια μεγάλωσε με 17 εγγόνια και 13 δισέγγονα. Ο Λοΐζος ως pater familias και η Κατίνα συνέχεια να φροντίζουν όλη την οικογένεια. Τραπεζώματα συνεχώς. Η Κατίνα με τα ωραία της φαγητά, τα αλμυρά και τα γλυκά της, και ο Λοΐζος με τις σούβλες του, και τα διάφορα που μάζευε από τα χωράφια που του άρεσε να γυρνά: σαλιγκάρια, αγρέλια, καππάρι από το όμορφο χωριό του.

Τόσο του άρεσε το βουνό, όπου μεγάλωσε, ώστε απέκτησαν, εδώ και 28 χρόνια, και εξοχικό στον Πεδουλά για να γυρνά στη φύση, να την απολαμβάνει μαζί με τον φίλο του, τον κ. Στασή. Εκεί στον Πεδουλά πήγαιναν όλα τα εγγόνια του με τη σειρά.

Το περπάτημα ήταν η ζωή του. Και στη Λάρνακα περπατούσε από τις 5 το πρωί και μετά πήγαινε στη δουλειά του. Κι ύστερα πάλι το απόγευμα ξανά ο περίπατός του.

Ήταν άνθρωπος της δράσης, ενεργητικός. Θυμούνται τα παιδιά του ότι στους γάμους πάντα άνοιγε πρώτος τον χορό.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι όποιος είχε πρόβλημα, όπως μου είπε η Γιωργούλα, κοντά του θα απευθυνόταν. Πάντα πρόθυμος να βοηθήσει, να παραμυθήσει, να βοηθήσει ποικιλοτρόπως. Δεν χαλούσε σε κανένα χατίρι. Ήθελε να τους φροντίζει όλους και όλες. Του άρεσε πολύ η οικογένεια, γι’ αυτό παρότρυνε και τα εγγόνια του να κάνουν παιδιά.

Δεν θα ήθελα να παραλείψω την αγάπη του για την Ελλάδα. Πάντα, όποτε πήγαινε η Γιωργούλα με τον σύζυγό της στην Αθήνα, ήθελε να πηγαίνει με την Κατίνα του που υπεραγαπούσε. Ιδιαίτερη ευλάβεια είχε στην Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου. Ευτυχώς, λίγες μέρες πριν χειροτερεύσει η κατάσταση της υγείας του πήγαν και πάλι στο αγαπημένο του μοναστήρι.

Αγαπημένη μου Κατίνα, παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα, να είστε περήφανοι/-ες για τον σύζυγο, πατέρα και παππού σας, και τις παρακαταθήκες που σας άφησε. Να τηρείτε τις εντολές του και να ακολουθείτε τις αρχές, τις αξίες και το παράδειγμά του. Ο Θεός να απαλύνει τον πόνο σας!

Αγαπημένε μας Λοΐζο,

να πας στο καλό.

Οι αρετές και η βιοτή σου, όπως και η τελευταία ταλαιπωρία σου, εγγυώνται ότι σε περιμένει μια θέση εκλεκτή στον παράδεισο. Ο Σωτήρας μας να σε οδηγήσει σε όμορφους τόπους χωρίς πόνο και θλίψη και καημούς.

Μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον.

Καλή αντάμωση.