Ζήνα Λυσάνδρου-Παναγίδη
13 Μαρτίου 2021
ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ!
Σήμερα έγινε και το τρισάγιό του στα Φυλακισμένα Μνήματα.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ! Όπως όλοι οι ήρωές μας!
Louiza Christodoulidou
13 Μαρτίου 2021
Αποτίουμε φόρο τιμής στον δεκαεννιάχρονο ήρωα-ποιητή, Ευαγόρα Παλληκαρίδη, που σαν σήμερα, το 1957, λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 13ης Μαρτίου, οδηγήθηκε στο ικρίωμα* για την Ελευθερία και την Ένωση, λόγω της συμμετοχής του στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κυπρίων εναντίον της αγγλικής αποικιοκρατίας (1955-59) αλλά και στον αείμνηστο ρόδιο φιλόλογο και λογοτέχνη Φώτη Βαρέλη, ο οποίος στις 14 Μαρτίου 1957, σε μία αίθουσα του Βενετοκλείου Γυμνασίου της Ρόδου, ενώπιον των μαθητών του, βαθιά συγκλονισμένος, έγραψε ένα από τα ωραιότερα ποιήματα για τον έφηβο ήρωα. Αιωνία τους η μνήμη!
Τη σημερινή μου ανάρτηση την αφιερώνω στους φοιτητές και στις φοιτήτριές μου του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, που γνωρίζουν πολύ καλά τι εστίν Αγώνας 55-59, μέσα από τις Κλειστές Πόρτες του Κώστα Μόντη, πρωτίστως, αλλά και από την ποίηση την εμπνευσμένη από αυτόν τον Αγώνα.
Φώτης Βαρέλης, «Ευαγόρας Παλληκαρίδης»
«Εψές πουρνό μεσάνυχτα στης φυλακής τη μάντρα
μες στης κρεμάλας τη θελιά σπαρτάραγε ο Βαγόρας.
Σπαρτάρησε, ξεψύχησε, δεν τ’ άκουσε κανένας.
Η μάνα του ήταν μακριά κι ο κύρης του δεμένος,
οι νιοι συμμαθητάδες του μαύρο όνειρο δεν είδαν,
η νια που τον ορμήνευε δεν είχε νυχτοπούλι.
Εψές πουρνό μεσάνυχτα θάψαν τον Ευαγόρα.
Σήμερα Σάββατο ταχιά όλη η ζωή σαν πρώτα.
Ετούτος πάει στο μαγαζί, εκείνος πάει στον κάμπο,
ψηλώνει ο χτίστης εκκλησιά, πανί απλώνει ο ναύτης,
και στο σκολειόν ο μαθητής συλλογισμένος πάει.
Χτυπά κουδούνι, μπαίνουνε στην τάξη του ο καθένας.
Μπαίνει κι η πρώτη η άταχτη κι η τρίτη που διαβάζει,
μπαίνει κι η πέμπτη αμίλητη, η τάξη του Ευαγόρα.
– Παρόντες όλοι;
– Κύριε, ο Ευαγόρας λείπει.
– Παρόντες, λέει ο δάσκαλος. και με φωνή που τρέμει:
– Σήκω, Ευαγόρα, να μας πεις ελληνική ιστορία.
Ο δίπλα, ο πίσω, ο μπροστά, βουβοί και δακρυσμένοι
αναρωτιούνται στην αρχή, ώσπου η σιωπή τους κάμνει
να πέσουν μ’ αναφιλητά ετούτοι κι όλη η τάξη.
– Παλληκαρίδη, άριστα, Βαγόρα, πάντα πρώτος,
στους πρώτους πρώτος, άγγελε πατρίδας δοξασμένης,
συ μέχρι χθες της μάνας σου ελπίδα κι αποκούμπι,
και του σχολειού μας σήμερα Δευτέρα Παρουσία.
Τα ’πε κι απλώθηκε σιωπή πα ’στα κλαμένα νιάτα,
που μπρούμυτα γεμίζανε της τάξης τα θρανία
έξω απ’ εκείνο τ’ αδειανό, παντοτινά γεμάτο.»
*Ας σημειωθεί ότι η σημερινή βασίλισσα της Αγγλίας, αρνήθηκε να του δώσει χάρη.
