Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου τον αγαπημένο μου συνδημότη, Κυριάκο Νάκη Σάντη, για το ταξίδι ψυχής που μας πρόσφερε χθες το απομεσήμερο στον τόπο της ψυχής μας, το Λευκόνοικό μας!
Μαζί με τη σύζυγό του, την καλή του Νίκη, Niki Sparsi Santi και τις ξαδέλφες του, Ρίτα και Τζούλια Κούμα, Margarita Costa-morphi Iulia Ioulia Kouma ,του Κώστα και της πανέμνοστης Νίνας, τις πνευματικές αδελφές μου, βιώσαμε ποικίλα συναισθήματα, κυρίως χαρμολύπης.
Πρώτος σταθμός το κοιμητήριό μας…Πόνος ψυχής… Καπνίσαμε τους νεκρούς μας. Μύρισε λιβάνι και ελιά! Στεκόμαστε μπροστά από τους τάφους των ηρώων μας στα ανατολικά του κοιμητηρίου.
Περάσαμε από τους κυριότερους δρόμους της κωμόπολής μας. Τα σπίτια μας μάς κοιτάζουν περίλυπα…
Από το Γυμνάσιο ως το Δημοτικό οι μνήμες περίσσεψαν…Κι από κει από τον παλιό δρόμο φτάσαμε στο ντεπόζιτο απ’ όπου ερχόταν το νερό στο Λευκόνοικο.
Η φύση οργιάζει έξω από το Λευκόνοικο..
Σε λίγο αρχίζουν οι λοφίσκοι και οι πρόποδες του Πενταδακτύλου μας…Ένα βουνό γλυκό, ήρεμο, ίλαρο, στα μέτρα μας.
Φτάνουμε στο Μερσινίκι μας. Να το μπογάζι της Ακανθούς!
Να ο πεύκος του Χασιήμη…Εδώ ήταν το σπίτι του..
