ΜΝΗΜΗ ΑΚΑΝΘΟΥΣ
14 Αυγούστου, 1974. Η αποφράδα μέρα του βίαιου ξεριζωμού των Ακανθιωτών . Η μέρα που η απληστία των θεριών της απέναντι ακτής στοίχειωσε τον τόπο και την καρδιά μας .
«Μαζί με τους 124 Ακανθιώτες στο Στρατόπεδο Γύψου και άλλοι Κύπριοι από τις Μάντρες, το Φλαμούδι, τη Μηλιά, το Λάπαθος κι αλλού. Ο πόνος κοινός, ο φόβος συνδετικός κρίκος -κι ο κίνδυνος ορατός. Κύριο μέλημα, να κρυφτούν καμουφλαρισμένες οι νέες κοπέλες από τις ορέξεις των ανθρωπόμορφων σαρκοβόρων , ως γριές και τις κρύβουν, στα μπάνια, στα ερμάρια, στα ερμαράκια της κουζίνας.»
«Οι μολυσματικές ασθένειες καραδοκούν, οι ευαίσθητοι οργανισμοί παραδίδονται. Έξι ψυχές αφήνουν την τελευταία τους πνοή στην αιχμαλωσία. Η κηδεία τους παρωδία. Χωρίς παπά, χωρίς ψάλσιμο. Πού και που κάποιοι χωριανοί τους ακολουθούν ψέλνοντας ό,τι θυμούνται από τις κηδείες. Κάποιοι τάφηκαν στο νεκροταφείο, κάποιοι σε ξερόλακκους με ψόφια ζώα και κάποιοι όπως όπως στα χαντάκια.»
Αυτά και άλλα πολλά αναφέρθηκαν ψες, 12/8/18, από τη Δήμαρχο της Ακανθούς κα Ελένη Χατζημιχαήλ στην εκδήλωση με τίτλο «Μέρα Μνήμης Ακανθούς» στο ξωκκλήσι του Χρυσοσώτηρα στην Ορόκλινη, όπου φέτος ήταν αφιερωμένη στο «Στρατόπεδο Γύψου», το ξεχασμένο κολαστήριο στο οποίο 124 ακανθιώτες γεύτηκαν από πρώτο χέρι την αιχμαλωσία.
Η Δήμαρχος Λευκονοίκου πρόσθεσε:
“Ευχαριστούμε τον Δήμο Ακανθούς και τον π. Πέτρο για την Παράκληση και τα Εγκώμια της Παναγίας απόψε. Ελένη μου, μάς συγκλονίσατε!”
