Δημήτρης Ταλιαδώρος
20 Σεπτεμβρίου 2020
21η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1956: ΤΡΙΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΑΠΑΓΧΟΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Η επίκαιρη ευχή μου είναι να μη βρεθεί ποτέ κανένας «καλλιτέχνης” – διευθυντής Σχολείου και να ζωγραφίσει κανένα σκύλο να ουρεί επί των τάφων τους στα Φυλακισμένα Μνήματα και να εμφανιστεί στη συνέχεια και καμιά Υπουργός Δικαιοσύνης να μας πει ότι είναι ελευθερία της έκφρασης αυτό …
ΜΙΧΑΗΛ ΚΟΥΤΣΟΦΤΑΣ (Eκ Παλιομετόχου): «Έχουμε τις ελπίδες μας στον Πανάγαθον Θεόν και πιστεύουμεν ότι θα βοηθήσει κι εσάς κι εμάς. Να έχετε, όλοι, πίστη στον Άγιο Θεό, για να σας βοηθήση να σταθείτε σαν Ελληνίδες μητέρες. Μη λυπάσθε γιατί δεν θα με χάσετε. Με αφιερώνεται στην Πατρίδα. Μητέρα, πρέπει να είσαι περήφανη, γιατί είμαι κι εγώ ένα παιδί της Κύπρου, που δίνει το αίμα του για την ελευθερία».
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΙΔΗΣ (Εκ Παλιομετόχου): «Λατρευτά μου παιδιά, σας αφήνω για πάντα, στην τόσο νεαρή μου ηλικία. Στα 22 μου χρόνια πεθαίνω για χάρη μιας μεγάλης ιδέας. Κάποτε η μάνα σας κι οι θείοι σας θα σας αναπτύξουν γιατί εκτελέσθηκα. Ακολουθήστε πάντα τον δρόμο της αρετής. Σας εύχομαι αγαπημένα μου παιδιά, να γινήτε καλοί χριστιανοί και καλοί Έλληνες Κύπριοι».
ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ (Εκ Λάρνακα της Λαπήθου): «Αισθανόμεθα απόλυτον γαλήνην, διότι είμεθα πεπεισμένοι ότι ο Θεός μας έχει ήδη συγχωρήσει και μας συμπαρίσταται. Ενθυμούμεθα τα λεχθέντα υπό του Θεανθρώπου ότι απήλλαξε τον άνθρωπον από τον φόβον του θανάτου και ότι δεν πρέπει να φοβήται κανείς οιανδήποτε περίστασιν, εάν χάνεται με το σώμα του, αφήνει όμως την ψυχήν του ανέπαφον… Είμαι ευχαριστημένος διότι μου εδόθη η ευκαιρία να γνωρίζω την ημέραν του θανάτου μου και να ετοιμαστώ πλήρως διά να την αντιμετωπίσω».
