Τα παιδάκια του Λευκονοίκου απόλαυσαν τα μαγικά του ταχυδακτυλουργού, πήραν μέρος σε παιχνίδι γνώσεων και, τέλος, πήραν τα δώρα τους από τον Άγιο Βασίλη, που είναι μια προσφορά του Δήμου Λευκονοίκου στα παιδάκια μας.
Στις 3/1/20 πραγματοποιήθηκε η παιδική Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση στη Λευκωσία, στις 5/1/20 στη Λεμεσό και στις 12/1/20 στη Λάρνακα.
Η Δήμαρχος συγχαίρει τους Προέδρους και τα μέλη των Επαρχιακών Συμβουλίων του Προσφυγικού Σωματείου «Το Λευκόνοικο», για τις εξαιρετικές Χριστουγεννιάτικες γιορτές που ετοίμασαν για τα παιδιά μας.
09 Ιανουαρίου
«Σήμερα, βρέθηκα στο Υ.Π.Π.Α.Ν. και συναντήθηκα με δύο εκλεκτά νέα παιδιά από την κωμόπολή μας εκ μητρογονίας: δύο Επιθεωρητές Δημοτικής Εκπαίδευσης, και οι δύο γιοι δασκάλων, τον κ. Στέλιο Ιωαννίδη, γιο της κ. Μαρούλλας Κυριακίδη- Ιωαννίδου, και τον κ. Νίκο Παπανικολάου, γιο της κ. Τασούλας Ριρή-Παπανικολάου και του κ. Λεύκιου Παπανικολάου. Η χαρά όλων μας είναι αποτυπωμένη στο πρόσωπό μας. Είπαμε και πάλι πολλά για το Λευκόνοικό μας και τους πήρα και το Ημερολόγιό μας για να το έχουν στο γραφείο τους.
Προηγουμένως, συναντήθηκα και την κ. Άντρη Τοφή, κόρη του κ. Κυριάκου Τοφή (Τίκκη), αποσπασμένη στο γραφείο του Υπουργού, και τον μαθητή μου, που είναι αποσπασμένος στο Υπουργείο, κ. Μιχάλη Μιχαήλ, Μαθηματικό, γιο της Μουσικού κ. Μάρως Εξηντάρη-Μήτσα και του ήρωα καθηγητή των Μαθηματικών μας, μ. Σωτήρη Μιχαήλ.
Πόσο περήφανη είμαι για όλα αυτά τα νέα παιδιά του Λευκονοίκου μας!».
14 Ιανουαρίου
«Αγιασμός και κοπή βασιλόπιτας σήμερα στον Δήμο Λευκονοίκου από τον π. Σταύρο Χριστοφή, ιερέα με καταγωγή από το Λευκόνοικο. Είναι γιος του κ. Πάμπου Θεορή Χριστοφή. Ο πατήρ Σταύρος επιδαψίλευσε λόγια αγάπης και καταλλαγής και ευχήθηκε καλή συνεργασία και συμπόρευση.
Να αναφέρουμε, με την ευκαιρία, ότι έχουμε και άλλον έναν νεαρό ιερέα στη Λεμεσό, τον π. Ιωάννη Κάη, γιο του Αντρέα Γιαννή Κάη και της Μάρως Κόκκινου-Κάη.
Επίσης, έχουμε και έναν Αρχιμανδρίτη στη Λάρνακα, τον Πανοσιολογιώτατο Πανάρετο Χρίστου Κυπριανού, που το σπίτι τους ήταν πίσω από την εκκλησία του Σωτήρος μας.
Καλή κι ευλογημένη νέα χρονιά».
16 Ιανουαρίου
Την κ. Σταυρούλα Κάππα, σύζυγο του πρώην Δημάρχου Λευκονοίκου, μ. Λυκούργου Κάππα, επισκέφτηκε η Δήμαρχός μας
Η Δήμαρχος σχολίασε: “Αιωνία η μνήμη του πολυαγαπημένου μας καθηγητή, γυμνασιάρχη, επιθεωρητή, δημάρχου και Υπουργού, Λυκούργου Κάππα, ο οποίος είναι πάντα ζωντανός στην ψυχή και στην καρδιά μας. Οι φωτογραφίες είναι παρμένες από επίσκεψή μου στο σπίτι του για να δω τη σύζυγό του, τη γλυκύτατη θεία μου τη Σταυρούλα. Η τελευταία φωτογραφία είναι η πεθερά του, η μ. Θεοδώρα, μητέρα των Νίκου και Λούη Αθανασίου, όπως και της θείας μου Ελένης Παττίχη”.
18 Ιανουαρίου
Την κ. Μαρούλα Πήλικου επισκέφτηκε η Δήμαρχος Λευκονοίκου
Η Δήμαρχος ανέφερε:
“Σήμερα βρεθήκαμε δύο φιλόλογοι να ακούμε τη δασκάλα μας στα λευκοκοικιάτικα υφαντά , την κ. Μαρούλα Πήλικου, μητέρα του προκατόχου μου, Μιχάλη Πήλικου, που μας θύμισε πολλά πράγματα από τις παλιές καλές εποχές που οι γυναίκες ύφαιναν στη βούφα τους και στον αργαλειό τους τα πολύχρωμα υφαντά τους. Μαζί με την κ. Πήλικου στις φωτογραφίες είναι η κ. Χαρίκλεια Μιχαλοπούλου-Χαραλάμπους, από την Περιστερωνοπηγή, λάτρης της παράδοσής μας”.
Δενδροφύτευση εις μνήμην του μακαριστού Αλέξη Γαλανού
“Μερικά φωτογραφικά στιγμιότυπα από τη σημερινή δενδροφύτευση που οργάνωσε στο Πάρκο Ακαδημίας η Επιτροπή Κατεχόμενων Δήμων, σε συνεργασία με το Τμήμα Δασών, εις μνήμην του τέως Προέδρου της, μακαριστού Αλέξη Γαλανού”.
29 Ιανουαρίου
Αποκαλυπτήρια των προτομών των ποιητών Κώστα Μόντη και Βασίλη Μιχαηλίδη στο Λύκειο Παραλιμνίου
“Στις 29 Ιανουαρίου του 2020, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στο Λύκειο Παραλιμνίου, όπου έγιναν τα Αποκαλυπτήρια των προτομών του του εθνικού μας ποιητή, Βασίλη Μιχαηλίδη, και του ποιητή Κώστα Μόντη.
Την εκδήλωση διοργάνωσαν το Λύκειο Παραλιμνίου, η Σχολική Εφορία Παραλιμνίου και το Κοινωφελές, Επιστημονικό και Πολιτιστικό Ίδρυμα “Φώτος Φωτιάδης”.
Τα αποκαλυπτήρια τέλεσε ο Υπουργός Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας, κ. Πρόδρομος Προδρόμου.
03 Φεβρουαρίου
Συγχαρητήρια της Δημάρχου Λευκονοίκου, κ. Ζήνας Λυσάνδρου-Παναγίδη, στους Προέδρους και στα μέλη των Επαρχιακών Συμβουλίων Λευκωσίας και Λεμεσού, του Προσφυγικού Σωματείου «Το Λευκόνοικο», για τη διοργάνωση της εκδρομής στην Πάφο
«Περάσαμε όμορφα με συνδημότες/-τισσες και φίλους/-λες του Δήμου και του Σωματείου μας στην ακτή της Χλώρακας, πίσω από το ιστορικό πλοιάριο που συνελήφθη από τους Άγγλους το 1955, μεταφέροντας οπλισμό για τον Αγώνα. Συγχαρητήρια στους Προέδρους και στα μέλη των Επαρχιακών Συμβουλίων Λευκωσίας και Λεμεσού, του Προσφυγικού Σωματείου “Το Λευκόνοικο” για την εξαιρετική διοργάνωση της διήμερης εκδρομής Λευκονοικιατών και φίλων στην Πάφο. Τέτοιες εκδηλώσεις φέρνουν τον κόσμο μας πιο κοντά και συντηρούν τους δεσμούς φιλίας που σφυρηλατήθηκαν από την κωμόπολή μας στις γειτονιές, τα σωματεία, το Δημοτικό Σχολείο και το Γυμνάσιο Λευκονοίκου».
06 Φεβρουαρίου
Με τον κ. Παναγιώτη Λ. Παττίχη συναντήθηκε η Δήμαρχος Λευκονοίκου στην Αθήνα
«Μεγάλη η χαρά μας σήμερα το απόγευμα, γιατί συναντηθήκαμε με ένα εκλεκτό τέκνο της κωμόπολής μας που ζει χρόνια στην Αθήνα. Τον προικισμένο φιλόλογο Παναγιώτη Παττίχη, τον πρώτο από το Λευκόνοικο που απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. Γιος του αείμνηστου Λοΐζου Παττίχα, ευτύχησε να νυμφευτεί τη Μαρία Λουκοπούλου από την Αθήνα, μια δυναμική, χαρισματική και ευφυή φιλόλογο και λογοτέχνιδα, πολυβραβευμένη, και από την Ακαδημία Αθηνών. Σήμερα συναντηθήκαμε στο σπίτι τους με τον αδελφό του Νίκο και τη νύφη του Τζούλια και θυμηθήκαμε όμορφες στιγμές και όμορφους ανθρώπους από το Λευκόνοικο».
11 Φεβρουαρίου
Το Μουσείο Μικρασιατικού Ελληνισμού στο Προκόπι Ευβοίας επισκέφτηκε η Δήμαρχος Λευκονοίκου
«Εικόνες από ένα εξαιρετικό Μουσείο Μικρασιατικού Ελληνισμού που υπάρχει στο Προκόπι Ευβοίας, που έγινε σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη. Καταπληκτικό. Η πρώτη εικόνα που εκτίθεται είναι της Παναγίας του Κύκκου. Πολύ συγκινητική είναι η λάρνακα με την οποία μετέφεραν τον Άγιό τους από την πατρίδα τους στην Καππαδοκία. Όλα τα εκθέματα προκαλούν τον θαυμασμό. Έφεραν πολλά οι πρόσφυγες τότε μαζί τους, άλλα τους τα έκλεψαν στη Σκύρο που κατέβηκαν και άλλα τους τα είχαν πάρει και τα έχουν εκθέσει σε άλλα Μουσεία. Καιρός να τους τα επιστρέψουν, αφού σε αυτό το Μουσείο ανήκουν».
13 Φεβρουαρίου
Με την κ. Σοφία Χούτρη, από το Λευκόνοικο, συναντήθηκε η Δήμαρχος Λευκονοίκου
“Σήμερα επισκέφθηκα τη γλυκύτατη κ. Σοφία Χούτρη, συμμαθήτρια της μάμας μου, σπουδαία μοδίστρα, που πάντα έντυνε πολύ όμορφα τα δύο αγόρια της. Θυμηθήκαμε τα νιάτα της, την τέχνη του ραψίματός της, τον αδελφό της μ. Χριστοφή Οικονομίδη, τον εξαίρετο οικονομολόγο, κ.ά. Θυμάμαι τα ωραία ρούχα που έραβε στην ανιψιά της, την αγαπημένη μας φιλόλογο, κ. Μηλιά Πασχαλίδου. Πολύ έντονα θυμάμαι ένα λευκό μαντό που προκάλεσε τον θαυμασμό μας τότε, όταν ήμαστε μαθητριούλες στο Γυμνάσιο Λευκονοίκου. Χάρηκα πολύ τη συνάντησή μας με τη θεία Σοφία”.
16 Φεβρουαρίου
Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου, κ. Βασίλειος
«Τιμήσαμε σήμερα τον αγαπημένο μας Μητροπολίτη Κωνσταντίας και Αμμοχώστου, κ. Βασίλειο Καραγιάννη, για τα 60 χρόνια εκκλησιαστικής διακονίας, από το 1960 που εισήλθε δόκιμος μοναχός στη Μονή του Αποστόλου Βαρνάβα, έξω από την Αμμόχωστο. Εις έτη πολλά, Δέσποτά μας. Άξιος!».
Αξίζει να αναφέρουμε ότι η γιαγιά του Μητροπολίτη μας καταγόταν από το Λευκόνοικο, από την οικογένεια Καστάνα!
16 Φεβρουαρίου
Φόρος τιμής, στη μνήμη των αδελφών ηρώων Μιχαλάκη και Ανδρέα Μακρίδη
Του Νίκου Γεωργίου
«Σήμερα, στον Ι.Ν Αγίου Στυλιανού στη Λινόπετρα «αποτίσαμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στη μνήμη των αδελφών ηρώων Μιχαλάκη και Ανδρέα Μακρίδη από το Λευκόνοικο, αλλά και του ανθρώπου εκείνου που η μοίρα του έλαχε να δώσει τα δύο από τα βλαστάρια του θυσία στον αγώνα για τη λευτεριά της Κύπρου μας. Του Νίκου Μακρίδη. Ενός ξεχωριστού ανθρώπου, ακούραστου αγωνιστή και αγνού πατριώτη».
19 Φεβρουαρίου
Η Δήμαρχος παρουσίασε τον Δήμο μας στο Α΄ Δημοτικό Σχολείο Παλαιομετόχου
“Σήμερα πρωί- πρωί βρέθηκα στο Α΄ Δημοτικό Σχολείο Παλαιομετόχου, το σχολείο στο οποίο φοίτησε ο σύζυγός μου, Αριστείδης, μίλησα στα παιδάκια για το Λευκόνοικο, δείχνοντάς τους διάφορες διαφάνειες, και στη συνέχεια με καλές κυρίες, τις οποίες ευχαριστώ για τη βοήθειά τους, ετοιμάσαμε διπλοπισιήδες της Μεσαορίας μας, οι οποίες ενθουσίασαν τα παιδιά που τις δοκίμασαν και ζητούσαν κι άλλες. Ευχαριστώ τη διευθύντρια του σχολείου, τις δασκάλες και τους δασκάλους για τη συνεργασία τους, κυρίως, όμως, τη φίλη υποδιευθύντρια κ. Ιωάννα Αργυρού, για τον συντονισμό και την αγάπη της”.
21 Φεβρουαρίου
Ομιλία της Δημάρχου Λευκονοίκου στο Λύκειο Αρχ. Μακαρίου στη Δασούπολη
1974-2020, Νῆσός τις ἔστι. Ξαναζούμε τις στιγμές. Καταγράφουμε τη μνήμη. Γνωρίζουμε τον τόπο
«Μία από τις πιο όμορφες μέρες που βίωσα ως Δήμαρχος Λευκονοίκου ήταν και η σημερινή, γιατί ήμουν σε ένα κλίμα απέραντης αγάπης. Μετά από πρόσκληση της αγαπημένης μου ομότεχνης και φίλης Λυκειάρχη του Λυκείου Αρχ. Μακαρίου στη Δασούπολη, της Δρος Μαρίας Γεωργίου, βρέθηκα στο εξαίρετο αυτό σχολείο, για να μιλήσουμε σε ομάδα παιδιών (40 ατόμων), για τον Δήμο μας. Μαζί μου η Επιθεωρήτρια του σχολείου στα Φιλολογικά μαθήματα, Δρ Ειρήνη Παρασκευά-Ροδοσθένους, και η φιλόλογος, Β.Δ.Α΄ του σχολείου, κ. Μαρία Κωνσταντινίδου-Δημητρίου, κόρη της εξαίρετης δασκάλας μας, κ. Άννας Κάη-Κωνσταντινίδου, και οι δύο πνευματικές αδελφές μου από το Λευκόνοικο, που μας ενώνει αγάπη και αλληλοσεβασμός.
Μίλησα στα παιδιά για τον Δήμο μας με διαφάνειες και μετά μίλησαν με πολλή ευαισθησία και λογοτεχνικό οίστρο για τις θύμισές τους από το Λευκόνοικο οι καλές μου χαρισματικές συνεργάτιδες, με την Ειρήνη να αφιερώνει στα παιδιά ένα αγαπημένο της τραγούδι για την αγαπημένη μας γειτονιά. Συγχαίρω και ευγνωμονώ και τις δύο τους για τη συναισθηματική φόρτιση που προκάλεσαν σε όλους και όλες μας.
Ανάμεσα στα εκλεκτά παιδιά που παρακολουθούσαν με μεγάλο ενδιαφέρον όσα τους λέγαμε, ήταν και δύο Λευκονοικιάτικα, η Σοφία Πετρίδου, κόρη του πατρός Λίνου και της μ. Χριστιάνας Πετρίδου, εγγονή της κ. Νίτσας Καστάνα-Παπαπαρασκευά, και ο Μάρκος Σπανός, γιος του Νικόλα, εγγονός του Μάρκου, του γιου μ. Νικολάτζιη και της μ. Αφρούς, τα οποία ένιωσαν μεγάλη περηφάνια για τη γενέτειρα των παππούδων τους.
Ευχαριστώ από καρδιάς τη φίλη μου Διευθύντρια του Λυκείου για το όραμά της, όπως και τη φιλόλογο κ. Ευτυχία Πιπονίδου, με μητέρα Αμμοχωστιανή, που συντονίζει τη δράση αυτή. Είθε ο Θεός να ευλογεί και να δυναμώνει όλους και όλες που μοχθούν μέσα στα σχολεία για να μεταδώσουν στα νέα βλαστάρια μας τη γνώση, την αγάπη για την ελληνική μας γλώσσα, την ορθοδοξία μας, την κατεχόμενη γη μας, τις διαιώνιες αξίες μας, αλλά και χαράζουν τον δρόμο της επιστροφής και μεταδίδουν την ελπίδα για λύτρωση».
29 Φεβρουαρίου
Την κ. Μηλιά Παίδιου επισκέφθηκε η Δήμαρχος Λευκονοίκου
“Στον δρόμο για την Πάφο, κάναμε στάση στο Τραχώνι στο σπίτι της συγγένισσάς μας, κ. Ελένης Οικονόμου, το γένος Αθανασίου, και στην Επισκοπή, όπου επισκεφθήκαμε, όπως κάθε φορά, τη γηραιότερη γυναίκα του Λευκονοίκου, τη γιαγιά Μηλιά Παίδιου, 107 ετών, με πλήρη διαύγεια πνεύματος και πολύ καλή μνήμη. Δεν χορταίνουμε να ακούμε τις ιστορίες της για τον κόσμο του Λευκονοίκου. Είναι μια γιαγιά αξιαγάπητη κι ευλογημένη που συνεχώς μας δίνει ευχές. Να την έχει ο Θεός καλά!”.
01 Μαρτίου
«Σήκωσες» στο Οίκημα του Σωματείου μας στη Λάρνακα
Το Προσφυγικό Σωματείο «Το Λευκόνοικο», Παράρτημα Λάρνακας-Αμμοχώστου, διοργάνωσε και φέτος με επιτυχία την εκδήλωση «Σήκωσες», η οποία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 1η Μαρτίου, στις 8.00μ.μ., στο οίκημα του Σωματείου στη Λάρνακα.
Σκοπός της εκδήλωσης, η οποία καθιερώθηκε εδώ και πολλά χρόνια, είναι η διατήρηση της μνήμης του αγαπημένου μας Λευκονοίκου, να θυμηθούν οι παλιοί και να γνωρίσουν οι νεότεροι πώς γιορτάζαμε τις «Σήκωσες» στην όμορφη κωμόπολή μας.
«Χίλια μπράβο και συγχαρητήρια για άλλη μια φορά στους ανιδιοτελείς φίλους και φίλες του Επαρχιακού Συμβουλίου του Σωματείου μας στη Λάρνακα, και ιδιαιτέρως στον φίλτατο πρόεδρό τους, τον κ. Νίκο Αθανασίου, που συνέβαλαν στην επιτυχία της εκδήλωσης. Η ευχάριστη νότα της βραδιάς ήταν η κ. Ιφιγένεια Σωτήρη Παίδιου που μας μάγεψε με τη μελωδική φωνή της. Ευχή και προσευχή μας να γιορτάσουμε τις Σήκωσες ξανά στο Λευκόνοικό μας».
04 Μαρτίου
«Απόψε, στην εκδήλωση για τη μέρα της γυναίκας στο Προεδρικό Μέγαρο πρόσφερα τα «Πεπραγμένα του Δήμου Λευκονοίκου 2017-18» και τα Πρακτικά του Συνεδρίου μας για τον Μητροπολίτη Κιτίου Κυπριανό, στον Εξοχότατο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Νίκο Αναστασιάδη, τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο, κ. Κυριάκο Κούσιο, και στον Αναπληρωτή Κυβερνητικό Εκπρόσωπο, κ. Παναγιώτη Σεντόνα».
08 Μαρτίου
Ευχές της Δημάρχου Λευκονοίκου για τη γιορτή της γυναίκας
Χρόνια πολλά σε όλες τις Ελληνίδες σε όλο τον κόσμο! Χρόνια πολλά στις αγαπημένες μου Λευκονοικιάτισσες! Διαβάζοντας μια ανάρτηση της Επιτρόπου Περιβάλλοντος, της αγαπημένης μου κ. Κλέλιας Βασιλείου, συγκινήθηκα, γιατί εκφράζει την ευγνωμοσύνη της στις γυναίκες που την καθόρισαν. Ανάμεσά τους και η θεία της που τη δεκαετία του ’70 τόλμησε να πάει στην Ελλάδα για σπουδές.
Παράλληλα, όμως, ένιωσα τόσο ευλογημένη, γιατί εμείς στο Λευκόνοικο την ίδια δεκαετία το θεωρούσαμε πολύ φυσικό να σπουδάσουμε στην Ελλάδα. Μεγαλώναμε με αυτό το όνειρο. Οι πατεράδες μας το θεωρούσαν απαραίτητο οι έξυπνες κόρες τους να σπουδάζουν.
Πόσο πιο μπροστά από άλλες περιοχές της Κύπρου ήμασταν! Για να μπορεί η δική μας γενιά να έχει αυτές τις δυνατότητες, προηγήθηκαν δύο αγαπημένες μας καθηγήτριες, φιλόλογοι, που σπούδασαν πρώτες στην Ελλάδα: η κ. Κυριακή Σούγλη-Παρασκευά και στη συνέχεια η κ. Μηλιά Χριστοφή-Πασχαλίδου. Πρώτος ο μ. Δημήτρης Σούγλης, ο Πουρεκκής, έστειλε την έξυπνη και συνετή κόρη του στην Αθήνα, αρχές της δεκαετίας του 1950 και ύστερα ο μ. Νικολής Χριστοφή τον ακολούθησε και έστειλε την κόρη του τη Νίτσα. Για τις επόμενες γενιές των γυναικών του Λευκονοίκου τα πράγματα ήταν εύκολα. Για όσες μπορούσαν να σπουδάσουν, ο δρόμος ήταν ανοικτός, φτάνει να ήταν οι γονείς ανοικτόμυαλοι!
Να είναι καλά οι αγαπημένες μας φιλόλογοι. Οφείλουμε πολλά σ’ αυτές!
10 Μαρτίου
“Σήμερα μίλησα στα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Ακακίου για το Λευκόνοικο αλλά και για τον ήρωα της αγχόνης Ανδρέα Παναγίδη, ως περήφανη νύφη ήρωα”.
Ευχαριστίες του Δήμου Λευκονοίκου στον Επαρχιακό Γραμματέα του ΔΗΣΥ Αμμοχώστου, κ. Νίκο Γεωργίου
“Ευχαριστούμε τον Επαρχιακό Γραμματέα του ΔΗΣΥ Αμμοχώστου, κ. Νίκο Γεωργίου, για την επίσκεψή του σήμερα με τον κ. Κύπρο Κυπριανού, Δημ. Σύμβουλο Αγλαντζιάς από την Αμμόχωστο, στο Δημαρχείο μας στο Πλατύ Αγλαντζιάς, όπου συζητήσαμε τα προβλήματα των προσφύγων”.
11 Μαρτίου
Καφές των γυναικών Λευκονοίκου στη Λεμεσό
«Την Τετάρτη, 11 Μαρτίου, στις 4 μ.μ., είχε προγραμματιστεί ο καφές των γυναικών του Λευκονοίκου στη Λεμεσό. Οι γυναίκες του Λευκονοίκου που ζουν στη Λεμεσό, θα συναντιόντουσαν στην Αίθουσα της Εκκλησίας Πέτρου και Παύλου για ένα λογοτεχνικό απόγευμα. Θα παρουσίαζα μέρος από το συγγραφικό έργο της αγαπημένης μας φιλολόγου, Πρεσβυτέρας Κυριακής Παρασκευά, τη συλλογή διηγημάτων της για το Λευκόνοικο: “Εκεί που χόρευε το φως”. Όμως, η εκδήλωση ακυρώθηκε λόγω του κορωνοϊού». Και ύστερα ήρθε ο κορωνοϊός…
20 Μαρτίου
Αξίζει να το διαβάσετε!
«Είμαι πολύ περήφανη για δύο κορίτσια από το Λευκόνοικο. Τυχαία έπεσα πάνω σε αναρτήσεις τους. Πολύ καίριες οι παρατηρήσεις τους. Μπράβο, αγάπες μου!
Πρώτα, η Ελένη Λούη Κάππα παροτρύνει τους φοιτητές μας να μείνουν στον τόπο των σπουδών τους, για να μη μεταφέρουν τον ιό στην Κύπρο, έστω και άθελά τους.
Στη συνέχεια, η Τώνια Αντρέα Πόππου θέτει το πιο κάτω ερώτημα στους γονείς των φοιτητών αλλά και στους ίδιους στους φοιτητές: «Αν είχαμε πόλεμο, θα φώναζαν να φέρουν τα παιδιά τους πίσω; Απαντώ ευθαρσώς. Θα πήγαιναν και οι ίδιοι στην Αγγλία, όπως έγινε και το 1974! Είδατε να υπάρχει κανένας νεκρός ή αγνοούμενος του 1974 από τις εύπορες οικογένειες των πόλεων; Μόνο τα παιδιά των χωριών πλήρωσαν τη νύφη. Βλέπετε, η αγαπημένη χώρα των Κυπρίων, η Αγγλία, σήμερα δεν προσφέρει ασφάλεια».
25 Μαρτίου
«Παρέλαση 25ης Μαρτίου 1973 στο Λευκόνοικο, έξω από τον Αρχάγγελο Μιχαήλ μας.
Πρώτη σειρά: Μάρω Χρυσοστόμου-Παφιτανή, Ζήνα Λυσάνδρου-Παναγίδη, Μυρούλα Ταπεινού.
Πίσω σειρά: Κώστας Φοράρης, Μαρία Παύλου, Βασίλης Χατζησιεγκαλλής (ήρωας 1974)».
03 Απριλίου
Συμβολική εισφορά κατεχόμενων Δήμων για τους σκοπούς αντιμετώπισης της πανδημίας
(aftodioikisi.com.cy)Οι Κατεχόμενοι Δήμοι, συναισθανόμενοι πλήρως τη σοβαρότητα της κατάστασης που δημιουργήθηκε λόγω της εξάπλωσης του Κορωνοϊού και στον τόπο μας, μετέχουν ενεργά στη μάχη ενάντια στην πανδημία.
Ως εκ τούτου, ως μια συμβολική πράξη, ορισμένα μέλη της Επιτροπής Κατεχόμενων Δήμων, και συγκεκριμένα οι Δήμοι Ακανθούς, Κερύνειας, Κυθρέας, Λαπήθου, Λευκονοίκου και Λύσης, αποφάσισαν όπως συνεισφέρουν το ποσόν των €1,000 έκαστος, δηλαδή συνολικά το ποσόν των €6,000 ευρώ, για τους σκοπούς αντιμετώπισης της πανδημίας. Κάποιοι άλλοι Κατεχόμενοι Δήμοι έχουν προχωρήσει σε δικές τους διευθετήσεις. Το εν λόγω ποσόν των €6,000 θα διατεθεί για ανάγκες των Δημόσιων Νοσηλευτηρίων, όπως θα υποδείξει ο Υπουργός Υγείας, προς τον οποίο απευθύνθηκε η Επιτροπή Κατεχόμενων Δήμων με επιστολή της.
Η Επιτροπή Κατεχόμενων Δήμων απευθύνει έκκληση προς όλους να τηρούν ευλαβικά τα περιοριστικά μέτρα που αποφάσισε η Πολιτεία για το κοινό καλό.
06 Απριλίου
Η υφάντρα Ειρήνη Χατζηπαντελή
«Η υφάντρα στην κάρτα είναι η καλότατη, η χρυσοχέρα αλλά και πολυβασανισμένη μάνα του ήρωά μας, Πανίκκου Χατζηπαντελή, η μ. Ειρήνη! Με την υφαντική της τέχνη σπούδασε τον γιο της Μαθηματικό στην Αθήνα! Η μοίρα, όμως, της έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Τον έχασε στη δεύτερη φάση της εισβολής κάπου στον Πενταδάκτυλο. Χάθηκαν τα ίχνη του. Πώς να ζήσει αυτή η μάνα;
Η ποιήτρια κ. Παρασκευά τής αφιέρωσε το πιο κάτω ποίημα:
Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΠΑΝΙΚΚΟΥ
Αναμαλλιασμένη, με έκδηλα τα σημάδια του μόχθου
στις βαθιές αυλακιές του μετώπου της,
με έκδηλα τα σημάδια των νυχιών της
στα ματωμένα της μάγουλα,
την είδα ξυπόλυτη να τρέχει
και να χτυπιέται και να φωνάζει.
Σκόνταψε επάνω μου. Τότε μόνο με πρόσεξε.
Μ’ αγκάλιασε κι έσκουξε
σαν πληγωμένη λαφίνα.
«Πάει ο Πανίκκος μου, το φως των αμμαδκιών μου».
Με έπνιξε ο λυγμός. Δεν ηύρα λέξη να της πω.
Μόνο τη φίλησα στο μέτωπο.
Έγειρε πά στον ώμο μου για λίγο.
Μόνο για λίγο.
Γιατί, σαν κάτι να την κέντρισε,
σαν κάτι να θυμήθηκε, τινάχτηκε απότομα.
Άρχισε ασταμάτητα να τρέχει . . .
Έμεινα να τη βλέπω . . .
Στον νου μου αντηχούσε.
«Πάει ο Πανίκκος μου, το φως των αμμαδκιών μου».
Αιωνία σου η μνήμη, θεία Ειρήνη!
Σχόλια φίλων του μ. Πανίκκου:
Νίκος Παπακλεοβούλου:«Με τον αείμνηστο ήρωα Πανίκκο ήμαστε συμφοιτητές και αχώριστοι φίλοι. Καταπληκτικό παιδί που σκορπούσε παντού γέλιο και χαρά. Τον σκέφτομαι πολύ και μου λείπει. Να ’ναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει. Αιωνία σου η μνήμη, αξέχαστε φίλε, ήρωα Πανίκο».
Αντρέας Φραγκούδης: «Αιωνία τους η μνήμη. Με τον ήρωα Πανίκκο ήμασταν φίλοι και συμφοιτητές. Παιδί με ήθος και ευγένεια».
Νίκος Παπακλεοβούλου: «Αγαπητή μου φίλη Ζήνα. Συγκινήθηκα πολύ από τη δημοσίευσή σου, αναφορικά με τον Ήρωα του Δήμου Λευκονοίκου, αείμνηστο Ήρωα Πανίκο Χατζηπαντελή, και σε συγχαίρω γι’ αυτό. Με τον Πανίκο υπήρξαμε συμφοιτητές αλλά πάνω από όλα αχώριστοι φίλοι. Ο αείμνηστος Πανίκος ήταν ένας λεβέντης που σκόρπιζε παντού χαρά, αγάπη και καλοσύνη. Ήταν λαμπρός πατριώτης. Για την αλήστου μνήμη του και απόδοση τιμών, έγραψα και μερίμνησα να γίνει και ένα τραγούδι. Ευχαριστώ θερμά τον καλό μου φίλο, καλλιτέχνη Δημήτρη Χιονά, που ανταποκρίθηκε αμέσως, γράφοντας τη μουσική και ερμηνεύοντάς το.
Αιωνία σου η μνήμη, πολυαγαπημένε μου φίλε, ήρωα Πανίκο».
07 Απριλίου
2ο Φεστιβάλ Λευκονοίκου, 1950
Λευκόνοικο 1950… 2ο φεστιβάλ Λευκονοίκου, καρτ ποστάλ της εποχής. Κοπέλες του Λευκονοίκου με παραδοσιακές στολές (σάρκες). Δεύτερη από αριστερά η Λουλλού Λυσάνδρου-Τοφή, ακολουθεί η Αθανασία Καμιντζή-Ττόλου, έπειτα η Θεανώ Χατζησιεγκαλλή, η Μαρούλα Παπαπέτρου-Κουρή και δίπλα η Βασούλα Λεωνίδου-Χρυσοστόμου.
09 Απριλίου
Θεατρικό έργο στο Δημοτικό Σχολείο Λευκονοίκου, την 1η Απριλίου 1966
«Μαθητές και μαθήτριες του Δημοτικού Σχολείου Λευκονοίκου που συμμετείχαν σε ένα θεατρικό έργο, την 1η Απριλίου του 1966, με τον αείμνηστο δάσκαλό μας, Κυριάκο Νικολαΐδη. Μπροστά, ο ήρωας συμμαθητής μας, Άντρος Μακρίδης. Την κοινοποιώ απόψε στη μνήμη του. Τη φωτογραφία μού την έστειλε ο γαμπρός του, βουλευτής Γιώργος Γεωργίου, τον οποίο ευχαριστώ πολύ.
Στη φωτογραφία εμφανίζονται πλάι στον Άντρο Μακρίδη, στα αριστερά, ο Ανδρέας Μηνά (Πλάτωνος) και ο Λάκης Πόππος, δεξιά ο Πανίκος Μιχαήλ, (αγνοούμενος), πάνω αριστερά ο Ανδρέας Λεωνίδα, ο Λουκάς Αντωνίου, ο Παντελής Πήτρου, ο μ. Χριστάκης Κουτσού, ο Μπλάκκης μας, και μ. Κυριάκος Νικολαΐδης. Πάνω, τα δυο κορίτσια είναι η μ. Δήμητρα Γρηγορίου και η Λένια Κατσίφλη».
10 Απριλίου
Συντηρούμε την Παράδοσή μας
«Αγαπημένες μου φίλες, φτιάχνουμε τα κουλούρια μας, τις χρισταρκές μας, τις δακτυλιές μας, τις πίτες μας… Συντηρούμε την παράδοσή μας! Έτσι, για να ξορκίσουμε το κακό! Θα τα καταφέρουμε! Με υπομονή, προσοχή, τήρηση των μέτρων με θρησκευτική ευλάβεια, αλλά κυρίως πολλή προσευχή! Για όλο τον κόσμο. Ζούμε πρωτόγνωρες στιγμές. Ο Θεός μαζί μας!».
14 Απριλίου
1,500 ασπίδες προστασίας προσώπου από την Επιτροπή Κατεχόμενων Δήμων www.aftodioikisi.com.cyΟι Δήμοι Ακανθούς, Κερύνειας, Κυθρέας, Λαπήθου, Λευκονοίκου και Λύσης έχουν συνεισφέρει το ποσό των €1.000 έκαστος, δηλαδή συνολικά το ποσό των €6.000 ευρώ, για τους σκοπούς αντιμετώπισης της πανδημίας.Σε ανακοίνωση της Επιτροπής Κατεχόμενων Δήμων αναφέρεται ότι ύστερα από συνεννόηση με τον ΟΚΥπΥ, το ποσό αυτό έχει διατεθεί για την παραγγελία 1.500 υψηλής ποιότητας ασπίδων προστασίας προσώπου (face shields), οι οποίες αποτελούν είδος πρώτης ανάγκης για τους επαγγελματίες υγείας που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης, και θα παραδοθούν το ταχύτερο.Η Επιτροπή Κατεχόμενων Δήμων απευθύνει εκ νέου έκκληση προς όλους να τηρούν ευλαβικά τα περιοριστικά μέτρα που αποφάσισε η Πολιτεία για το κοινό καλό, «παρά την επιθυμία όλων μας να τηρήσουμε τις θρησκευτικές παραδόσεις και να περάσουμε τις Άγιες αυτές μέρες με οικογένεια και φίλους».
15 Απριλίου
Ευχές από τον Δήμο Νέας Ιωνίας
Ευχές από τον Δήμο Λευκονοίκου
16 Απριλίου
Ευχές από τον Δήμαρχο Δυτικής Λέσβου, κ. Ταξιάρχη Βέρρο
21 Απριλίου
ΡΙΚ 1- Ντοκιμαντέρ: Τα ήθη και έθιμα του Πάσχα 1973
«Το Πάσχα του 1973 συνεργείο του ΡΙΚ ήρθε στο Λευκόνοικο και πήρε σκηνές από τα έθιμα του Πάσχα. Το Γυμνάσιο Λευκονοίκου με τους μαθητές και τις μαθήτριές του, παρουσίασε τον καλύτερό του εαυτό. Όλα αυτά τα χρόνια όλοι διερωτούνταν τι να έγινε αυτό το ντοκιμαντέρ. Κανένας δεν ήξερε να απαντήσει. Κι εγώ που ήμουν από εικοσιδύο χρονών συνεργάτιδα στο ΡΙΚ, δεν έμαθα τίποτα. Μέχρι που ιδρύθηκε το Αρχείο του ΡΙΚ με τον Ψηφιακό Ηρόδοτο. Τότε, κατάλαβα ότι ίσως το βρούμε, αν υπήρχε, αν δεν το έσβησαν.
Μόλις εκλέχτηκα Δήμαρχος, μία από τις πρώτες μου προτεραιότητες ήταν να πάω στο ΡΙΚ, στον τότε Πρόεδρο κ. Θανάση Τσώκκο, καλό φίλο μας, αλλά και στη Διευθύντρια του Αρχείου, τη φίλη μου κ. Φοίβια Σάββα, για να τους παρακαλέσω να βρούμε αυτό το ντοκιμαντέρ. Μου υποσχέθηκαν ότι, αν δεν σβήστηκε, κάποια στιγμή θα βρεθεί, μια που το υλικό είναι τεράστιο. Βεβαίως, νομίζαμε ότι όλο το ντοκιμαντέρ γυρίστηκε στο Λευκόνοικο, ενώ τώρα που βρέθηκε και το είδαμε, έχει και σκηνές από κάποιο ορεινό χωριό μέσα. Επίσης, έχει και σκηνή από το 1970, τη σκηνή της ανάστασης του Λαζάρου. Ευχαριστούμε τον τέως Πρόεδρο του Δ.Σ του ΡΙΚ, κ. Θανάση Τσώκο, όπως και την κ. Φοίβια Σάββα, για τον θησαυρό που μας χάρισαν.
Αυτή είναι η απάντηση της φίλης μου, κ. Φοίβιας Σάββα, Διευθύντριας του Αρχείου ΡΙΚ, στην οποία μας δίνει και τη διεύθυνση για να δούμε το ντοκιμαντέρ με τα έθιμα του Πάσχα, το οποίο έχει σκηνές που γυρίστηκαν και στο Λευκόνοικο! Θα καταλάβετε ποιες σκηνές είναι από το Λευκόνοικο».
Φοίβια Σάββα: «Αγαπητοί φίλοι χαιρόμαστε για τις αναμνήσεις που ξυπνήσαμε με το αρχειακό υλικό μας. Το ντοκιμαντέρ αναρτήθηκε ήδη εδώ, στο πλαίσιο της σημερινής εκπομπής “Από Μέρα σε Μέρα” (53′) (http://cybc.com.cy/…/απ…/episodes/από-μέρα-σε-μέρα-20-04-20/). Θα φροντίσουμε να το αναρτήσουμε σύντομα και αυτούσιο στην Πλατφόρμα του Αρχείου του ΡΙΚ www.digital-herodotus.eu».
Εμείς το αναρτήσαμε στην Ιστοσελίδα του Δήμου μας, dimoslefkonikou.org στην ενότητα «Ντοκιμαντέρ».
22 Απριλίου
Στολισμένες πίτες από την μ. Χριστίνα Καστάνα και τις κυρίες Κίκα Πόππου-Ματόλη, Χρισταλένη Χατζηπιερή (το γένος Συκή) και Μαριάννα Κτίστη
Θαυμάστε τις!
27 Απριλίου
Ο ήρωας του Γυμνασίου Λευκονοίκου, Λουκάς Ιατρού
Σαν σήμερα, στις 27 Απριλίου του 1965, πέθανε ο ήρωας του Γυμνασίου Λευκονοίκου, ο Λουκάς Ιατρού, ο οποίος τραυματίστηκε στις 7 Νοεμβρίου του 1955, στην προσπάθειά του να κρεμάσει την ελληνική σημαία σε πάσαλο της ηλεκτρικής. Έζησε δέκα χρόνια μετά τον αγώνα, καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, ένας μάρτυρας της πίστης και της πατρίδας μας. Αιωνία ας είναι η μνήμη του!
Ανακοίνωση Δημάρχου Λευκονοίκου
Ιδιαίτερη χαρά σήμερα για τον Δήμο μας. Όπως ανακοινώθηκε στα Μ.Μ.Ε. προεγκρίθηκαν τα Λευκονοικιάτικα υφαντά μας και η τσιπόπιτά μας για τον κατάλογο της Ουνέσκο! (Απόσπασμα από εφημερίδα)
30 Απριλίου
Σαν σήμερα το 1949, πέθανε ο γιατρός του Λευκονοίκου, μ. Γεώργιος Ατρείδης από τη Γύψου, πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1910, σύμφωνα με το πτυχίο του το οποίο έχει στο σαλόνι της η εγγονή του, κ. Μάρω Σπανού-Τριανταφύλλου. Τον έθαψαν την 1η Μαΐου. Ο γιατρός Ατρείδης νυμφεύτηκε τη Βαλεντίνη (Παλεττού) Νικόλα Οικονομίδη (Τσιήκκη), εμπόρου από το Λευκόνοικο, και ασκούσε την ιατρική στην κωμόπολή μας. Κόρες του ήταν οι αείμνηστες κυρίες της κωμόπολής μας, Κυβέλη Μάρκου Σπανού, σύζυγος του πρώην Δημάρχου μας (1960-1985), και η Νίνα Χρίστου Μιχαλοπούλου, σύζυγος του πρώτου Δημάρχου μας (1939-1943) και κυβερνητικού γιατρού στο Νοσοκομείο Λευκονοίκου. Αιωνία η μνήμη τους. Στη φωτογραφία που μου έστειλε η εκλεκτή μου φίλη κ. Γούλα Σπανού- Καραμπάτση, ο τάφος του μ. Ατρείδη και της κόρης του Κυβέλης στο κοιμητήριο Λευκονοίκου.
09 Μαΐου
Η οικογένεια Σουκιούρογλου στο Λευκόνοικο
«Ο καλός μου ξάδελφος Μιχαλάκης Τακούσιης με πληροφόρησε ότι, όταν ήρθαν στο Λευκόνοικο οι πρόσφυγες από το Ανεμούρι της Μικράς Ασίας, κυρίως ο Ιορδάνης Σουκιούρογλου με τους γιους του, έδωσαν μεγάλη ώθηση στην εμπορική ζωή της κωμόπολής μας. Ο γιος του ο Παύλος αγόρασε μαγαζιά στο κέντρο της κωμόπολής μας, δίπλα από την ΠΕΚ. Μάλιστα, όταν έψηνε καφέ ο Σουκιούρογλου, μύριζε όλο το Λευκόνοικο. Ο Παύλος ερωτεύτηκε μία από τις κόρες του μ. δασκάλου του Μάρκου, ενός εκ των ιδρυτών του Συνεργατισμού, τη Λούλα, (αδελφή της μ. Ελέγκως Παρτζιήλη) και παντρεύτηκαν. (Γιος τους ο αγαπητός Δάνος, Ιορδάνης Σουκιούρογλου ο οποίος ζει στην Αυστραλία, αλλά δεν ξεχνά το Λευκόνοικο και μου στέλλει κείμενά του).
Μετά μετακόμισαν στη Λευκωσία, όπου επεκτάθηκαν οι εμπορικές δραστηριότητές τους και διέπρεψαν. Τα μαγαζιά τους στο Λευκόνοικο τα αγόρασε ο Γιώρκος ο πρόσφυγας, Γεώργιος Χριστοδούλου ήταν το όνομά του, και το αποικιακό το χώρισε και έκανε και ταβέρνα. Ο μ. ο Γιώρκος έβαζε μουσική από τις έξη το πρωί για να ακούει ο κόσμος που πήγαινε στις δουλειές του αλλά και απέναντι στον φούρνο της Τακουσιούς, για να πάρει οφτόν βοδινόν. Γυναίκα του μ. Γιώρκου ήταν η μ. Δόμνα και είχαν και μία κόρη, τη Μαρούλα, η οποία έφυγε για τον ουρανό, πριν από λίγα χρόνια, στην Αθήνα. Θυμάμαι που περνούσαμε από το σπίτι τους με την εσωτερική αυλή, γεμάτη με λουλούδια και δέντρα, και τις ακούαμε να μιλούν την τουρκική γλώσσα. Μας έκανε μεγάλη εντύπωση!
Μήνυμα της Δημάρχου Λευκονοίκου για τη γιορτή της Μητέρας
Να ζήσουν οι μανούλες του κόσμου!
«Μάνα δεν βρίσκεται λέξη καμία
να’ χει στον ήχο της τέτοια αρμονία».
Σήμερα, θυμόμαστε τις μανάδες και τις γιαγιάδες μας που ξεριζώθηκαν από τη γη τους και πάλεψαν μέσα στις απάνθρωπες, εξοντωτικές και ευτελιστικές συνθήκες της προσφυγιάς, για να μας στηρίξουν, να μας θυμίζουν συνεχώς τη γενέθλια γη μας με τους ανθρώπους, τα αρώματα και τα χρώματά της, αλλά και να μας μεταλαμπαδεύσουν τις αξίες και τα ιδανικά μας. Θυμόμαστε, όμως, κι εκείνες που αφήσαμε πίσω στη γη μας. Αιωνία η μνήμη τους!«….Κι ένα τέταρτο μητέρας
αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει.
Που να το ανακράξεις,
σε στιγμή μεγάλου κινδύνου…»
Οδυσσέας Ελύτης, Εκ του πλησίον
10 Μαΐου
Ο παιδίατρος Σίμος Τίκης από το Λευκόνοικο, που αποχαιρετήσαμε με μεγάλη θλίψη σήμερα, ήταν από τους πρώτους που απέκτησαν ειδικότητα στην Παιδιατρική στην Κύπρο. Ευχαριστώ για τη φωτογραφία την αδελφή του, κ. Αντριανή Τίκη- Χριστοφόρου.
«Πόση περηφάνεια ένιωθαν οι γονείς του μακαριστού Σίμου Τίκκη, και ο πατέρας Κυριάκος και η μητέρα του Σοφία, που με τον ιδρώτα του προσώπου τους και τον κάματο στα χωράφια τους κατάφεραν και σπούδασαν τον μοναχογιό τους γιατρό στην Αθήνα! Δεν ήταν και λίγο, αν αναλογιστούμε τις συνθήκες στις οποίες ζούσαν επί αγγλοκρατίας οι πρόγονοί μας. Ήταν μεγάλο κατόρθωμα, σε μια εποχή που μόνο οι πολύ πλούσιοι κατάφερναν να σπουδάσουν τα παιδιά τους, ένας γεωργός από την κωμόπολή μας να οραματιστεί τον γιο του γιατρό, και μάλιστα ήταν από τους πρώτους που έκανε και ειδικότητα τέσσερα χρόνια στην Παιδιατρική στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία».
Ο μοναχογιός Σίμος, ο γιος του Κυριάκου Τίκη, ήταν βαφτιστικός του γιατρού Ατρείδη, του πατέρα της μ. Κυβέλης και της μ. Νίνας. Γεννήθηκε στο Λευκόνοικο στις 21 Ιουλίου του 1930. Αδελφή του η Αντριανή με την οποία ως το τέλος της ζωής του είχε μια πολύ όμορφη και τρυφερή σχέση. Ήταν ο συμβουλάτορας της οικογένειας, ο σοφός Νέστορας που όλους τους νοιαζόταν και τους αγαπούσε.
Ο γιατρός Σίμος Τίκης φοίτησε στην Ανωτέρα Σχολή Λευκονοίκου και μετά συνέχισε για άλλα τρία χρόνια στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Ήταν άριστος μαθητής και πολύ καλό παιδί, μετρημένο και προκομμένο. Σε μια θεατρική παράσταση του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου που δόθηκε στο Θέατρο «Χατζηχαμπή» στις 27 Μαρτίου του 1948, με θέμα: «Η 9η Ιουλίου 1821 εν Κύπρω», μαζί με τον Γρηγόρη Αυξεντίου που υποδύθηκε τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό, ο Συμεών Τίκης ήταν ένας από τους τέσσερις Ασκερλήες.
Όνειρό του να σπουδάσει Ιατρική στην Αθήνα. Οι γονείς του δεν του χαλούσαν χατίρι. Έκαναν τα λεφτά τους χρυσές λίρες τις οποίες έπαιρνε στην Αθήνα. Στη διάρκεια των σπουδών του γνώρισε κι αγάπησε τη γυναίκα του, την Τίμη, μια πανέμορφη και καλότατη κοπέλα, η οποία αμέσως κατέκτησε όλη την οικογένεια με τη νοικοκυροσύνη αλλά και με την ευγένεια και την ομορφιά της ψυχής της. Το καλοκαίρι του 1960 έκαναν έναν υπέροχο γάμο στην εκκλησία του Σωτήρος μας, όπου τις λαμπάδες τις έφεραν για πρώτη φορά από την Αθήνα και τον γαμπρό πήρε στην εκκλησία ο μ. Παναγιώτης Χαραλάμπους με την κούρσα του, ενώ η νύφη πήγε με τα πόδια, γιατί το νυφικό δεν χωρούσε να μπει στην κούρσα.
Θυμάμαι τον παπά μου που πήγαινε στην Αθήνα, και πάντοτε μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για τη φιλοξενία που του επιδαψίλευαν ο μακαριστός Σίμος Τίκης και ιδιαιτέρως η γυναίκα του, κ. Τίμη, την οποία ιδιαιτέρως εκτιμούσε και μνημόνευε. Και μας έλεγε, θυμάμαι, ο παπάς μου για την καταγωγή της από την Αμοργό. Τότε δεν ξέραμε τι παράδεισος είναι επί γης η Αμοργός.
Δύο χρόνια μετά τον γάμο τους ήρθαν για πάντα στην Κύπρο και εγκαταστάθηκαν στο Βαρώσι, όπου άνοιξε παιδιατρική κλινική, ενώ κάθε Κυριακή ο γιατρός Τίκης εξέταζε στο σπίτι της αδελφής του στο Λευκόνοικο. Παιδούλες συνεχώς πηγαίναμε με τη φιλενάδα μου τη Σοφούλα στο σπίτι της γιαγιάς της που πάντα μας φίλευε κάτι, και τότε βλέπαμε τον γιατρό και την Αθηναία σύζυγό του που μιλούσε τόσο ωραία, και μας άρεσε. Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά: τον Κυριάκο, τον Νίκο και τη Σόφη.
Ο γιατρός Σίμος Τίκης αποκτά όλο και περισσότερο τη φήμη του καλού γιατρού και του εξαίρετου ανθρώπου. Είναι ένας σοβαρός άνθρωπος, ζυμωμένος με το ήθος της Μεσαορίας μας, ευπρεπής, με αξιοπρέπεια και ευγένεια ψυχής, με ανιδιοτέλεια και αγάπη στον συνάνθρωπό του. Η φήμη του ως γιατρού εξαπλώνεται σε όλη την επαρχία μας και όλοι φτάνουν στο Βαρώσι για να φέρουν τα παιδιά τους να τα γιατρέψει ο γιατρός με την καλή ψυχή, που πολλούς τους γιάτρευε και χωρίς λεφτά, αλλά με πολλή τρυφερότητα και αγάπη. Τα παιδάκια καταλάβαιναν την αγάπη που τους είχε, γι’ αυτό δεν έκλαιγαν.
Αναντίλεκτα, ο γιατρός ο Τίκης σε όλη τη ζωή του τίμησε τον όρκο του Ιπποκράτη. Είναι μία προσωπικότητα του Λευκονοίκου που εκτιμώ ιδιαιτέρως. Βεβαίως, η δική μου εκτίμηση προς το πρόσωπό του πηγάζει από τη μεγάλη αγάπη και τον θαυμασμό που του είχε ο παπάς μου, τόσο από τα χρόνια των σπουδών του, αλλά και όταν κατάφερε με τη δουλειά του να κάνει τη δική του κλινική στην οδό Αισχύλου, στο κέντρο του Βαρωσιού, όπου έκτισε τρίπατο οίκημα, αλλά δυστυχώς μετά την προσφυγιά αναγκάστηκε να μπει στο Δημόσιο για να ζήσει την οικογένειά του.
Θα ήθελα να προσθέσω ότι ο γιατρός Σίμος Τίκης ήταν ένας άνθρωπος της προσφοράς, της εργατικότητας, της ευρυμάθειας. Μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του ενημερωνόταν συνεχώς για την παιδιατρική που ήταν το πάθος και η μεγάλη αγάπη του.
Αξίζει να τον μνημονεύουμε, επίσης, και για το παράδειγμα που μας έδωσε με τη συμπαράστασή του προς την αγαπημένη του σύζυγο μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του. Τέτοιοι άνθρωποι αφοσίωσης προς τον/τη σύντροφό τους είναι παράδειγμα προς μίμηση από όλους μας. Γενικά, υποκλίνομαι μπροστά στο ήθος και στο μεγαλείο της ψυχής ενός ανθρώπου που δεν ήταν προικοθήρας, αλλά αγάπησε τη γυναίκα που έκανε μητέρα των παιδιών του, δούλεψε μόνος του για να κτίσει την κλινική του, και ύστερα πάλι, μετά την προσφυγιά, πάλεψε για να αναστήσει τα παιδιά του, τον Κυριάκο, τη Σοφία και τον Νίκο.
Ο γιατρός ο Τίκης κατάφερε, επίσης, και έκανε τον προσωπικό του παράδεισο πάνω στα βουνά στον Αμίαντο. Εκεί, ανάμεσα στα δέντρα του, αναπαυόταν όλα τα χρόνια που ζούσε στη φιλόξενη πόλη της Λεμεσού.
Το Λευκόνοικο είναι πολύ περήφανο που γέννησε έναν γλυκύτατο, πράο, σεμνό, προσηνή άνθρωπο, έναν εξαίρετο άνθρωπο της μεγαλοψυχίας και της ψυχικής αρχοντιάς, του μέτρου και της σωφροσύνης, της οξύνοιας και της μετριοπάθειας, έναν άριστο επιστήμονα, έναν πατριώτη που είχε την τύχη να φιλοξενεί στο διαμέρισμά του στην Αθήνα τον Γρηγόρη Αυξεντίου. Ο Σίμος Τίκης απεβίωσε στις 8 Φεβρουαρίου 2018 και η κηδεία του έγινε στις 10 Φεβρουαρίου στη Λεμεσό.
13 Μαΐου
«Στην ακριτική νησίδα Ρω, που βρίσκεται δίπλα στο Καστελόριζο, μια γυναίκα “κράτησε” το νησί, υψώνοντας για 40 χρόνια, από το 1943 μέχρι τον θάνατό της την ελληνική σημαία. Αυτή ήταν η κυρά της Ρω, η Δέσποινα Αχλαδιώτη, και αυτός ο τάφος της. Έφυγε από τη ζωή στις 13 Μαΐου 1982. Ζούσε φτωχικά, μοναχικά, με αξιοπρέπεια και είχε την Ελλάδα, τον Ελληνισμό ολόκληρο και το νησί της, στην καρδιά της!
Ευχαριστώ τον αγαπημένο φίλο, Υποστράτηγο Γιάγκο Γιάγκου, για τη φωτογραφία στον τάφο της.
Στόχος μου είναι να πάμε κι εμείς να προσκυνήσουμε τον τάφο αυτής της λεβέντισσας Ελληνίδας που έλκει την καταγωγή της από το Λευκόνοικο, όπως έχει γράψει παλαιότερα σε εργασία του στο Περιοδικό μας ο αγαπημένος μας καθηγητής, κ. Γιάννης Λάμπρου.
14 Μαΐου
Ευχαριστήρια Επιστολή από την Ιατρική Διευθύντρια του Γενικού Νοσοκομείου Αμμοχώστου
Ευχαριστήρια επιστολή από την Ιατρική Διευθύντρια του Γενικού Νοσοκομείου Αμμοχώστου, Δρα Αμαλία Χατζηγιάννη, προς τη Δήμαρχο και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου Λευκονοίκου.
Μηνάς Χ. Χατζημηνάς, ο γιατρός του Λευκονοίκου
Από τη σελ.154 του μνημειώδους έργου του Δρος Λάκη Αναστασιάδη «Κυπρίων ιατρών έργα». Αναφέρεται στον τραυματισμό του ξαδέλφου μου, Μιχαλάκη Τακούσιη το 1956 κατά την περίοδο του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ. Το σπίτι που τον μετέφεραν ήταν του Στασή Χοίρα και τον περιποιόταν η ξαδέλφη του, Σοφούλα Τακούσιη-Χοίρα.
«Μηνάς Χ. Χατζημηνάς, ο γιατρός του Λευκονοίκου
«Όταν ο Μιχαλάκης Τακούσιης με την ομάδα του στο Λευκόνοικο βρίσκονταν την εβδομάδα πριν από το Πάσχα του 1956 στον Παλιόκρεμμο για εκπαίδευση, ένα περίστροφο εκπυρσοκρότησε. Τον τραυμάτισε στα δάκτυλα, τη μία πλευρά του σώματος και τον γοφό. Αιμορραγούσε και οι σύντροφοί του, με τη βοήθεια των συνδέσμων τους στο χωριό, τον μετέφεραν κρυφά στο σπίτι του γερο-Ττιμή, όπου τον επισκέφθηκε ο γιατρός του χωριού Μηνάς Χατζημηνάς. Από κει μεταφέρθηκε σε σπίτι της οργάνωσης, όπου διέμεινε για ένα μήνα. Ο γιατρός Χατζημηνάς τον επισκεπτόταν τακτικά, περιθάλποντας τις πληγές και χορηγώντας σχετική θεραπεία».
16 Μαΐου
Άντρη Ιωάννου: «Ένα τραγούδι που γράφτηκε για το Λευκόνοικο με πολλή αγάπη και συγκίνηση! Απολαύστε το!».
«Πόσο περήφανη είμαι για δύο βλαστάρια του Λευκονοίκου! Η Κυριακή και ο Ραφαήλ Κόκκινου, παιδιά του Κυριάκου Αντρέα Κόκκινου και της Άντρης Κόκκινου, τραγουδούν για το Λευκόνοικο και το τιμούν. Άπειρες ευχαριστίες στον κ. Άριστο Περπερίνο για τους στίχους και τη μουσική, όπως και τον κ. Ρόδο Ρόδη για την ενορχήστρωση».
Δείτε το βίντεο στο YouTube με τίτλο: ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ «ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΛΕΥΚΟΝΟΙΚΟ». Ερμηνεία: Ραφαήλ και Κυριακή Κόκκινου. Στο μπουζούκι ο Ραφαήλ Κόκκινος.
Επίσης, το τραγούδι έχει αναρτηθεί στην Ιστοσελίδα του Δήμου Λευκονοίκου: dimoslefkonikou.org
24 Μαΐου
«Σήμερα, στην εκκλησία της Αγίας Θέκλας στη Λάρνακα τελέστηκε το μνημόσυνο του ευεργέτη του Γυμνασίου Λευκονοίκου, αείμνηστου Γεώργιου Καμιντζή, και της συζύγου του Πηλούς (Πηνελόπης), ο οποίος έφυγε στις 25 Μαΐου 1984, σε ηλικία 88 χρονών, στην προσφυγιά, στη Λεμεσό. Σε αυτόν τον ευεργέτη, τον ξάδελφο του παππού μου, Γιαννή Γ. Καμιντζή, Αντιδημάρχου του Δήμου Λευκονοίκου το 1943, χρωστάμε το “ευ ζην” μας εκατοντάδες παιδιά από όλη την περιοχή μας. Το 1943 πλήρωσε 5,000 λίρες στην αγγλική κυβέρνηση και αγόρασε το κτήριο στον λόφο του Προφήτη Ηλία, στο οποίο στεγαζόταν το Παρθεναγωγείο. Εκεί μεταφέρθηκε, από τις αίθουσες του Αρχαγγέλου, η Ανωτέρα Σχολή Λευκονοίκου, η οποία, το 1947, μετονομάστηκε προς τιμήν του, σε Καμίντζειο Ανωτέρα Σχολή Λευκονοίκου. Αργότερα, όταν έγινε Ελληνικόν Γυμνάσιον Λευκονοίκου, πάλι πρόσφερε 10,000 λίρες και έβαλε και 5,000 λίρες η Σχολική Εφορία για να κτιστεί η μεγαλοπρεπής Αίθουσα Τελετών του Γυμνασίου Λευκονοίκου, την οποία εγκαινίασε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ΄ στις 26 Μαΐου 1968».
29 Μαΐου
«Με μεγάλη θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο του τέως Δημάρχου Λευκονοίκου, Μιχάλη Πήλικου. Αιωνία η μνήμη του! Συλλυπητήρια!».
Ο Μιχάλης Πήλικος δεν είναι πια κοντά μας!
Του Λουκά ΧριστοδούλουΟ Μιχάλης Πήλικος δεν είναι πια κοντά μας! Καλό σου ταξίδι, φίλε μας!
Ένας ευπατρίδης, ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ που μας αγάπησε και τον αγαπήσαμε ήταν ο άνθρωπος που πήρε το αγαπημένο του, το κατεχόμενο ακόμα και σήμερα Λευκόνοικο από την Κύπρο και το έφερε στη Ν. Ιωνία. Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω. Απόγονοι προσφύγων εμείς από τη Μικρασιατική Καταστροφή, πρόσφυγες αυτοί από τον Αττίλα. Από τον ίδιο εχθρό. Τον αδίστακτο Τούρκο. Ο Μιχάλης μάς έκανε να γνωρίσουμε πολύ καλούς φίλους από την Κύπρο. Δεν αναφέρω ονόματα για να μην ξεχάσω κανένα. Δεν ξεχνιούνται τέτοιοι άνθρωποι. Καλό σου ταξίδι, Δήμαρχε του Λευκονοίκου. Ελπίζουμε έστω και αργά να έρθει η δικαίωση και να απελευθερωθεί το αγαπημένο σου Λευκόνοικο!.
Τι να θυμηθώ, την επίσκεψη στο ΚΕ.ΜΙ.ΠΟ., τη συναυλία στην Ένωση Σπάρτης με το αφιέρωμα στον άλλο εκλεκτό συνθέτη, Μάριο Τόκα, για τη μεγάλη σου αγάπη, τον Ολυμπιακό, για… για… για τη φιλοξενία σου στην Κύπρο… για…
Τα συλλυπητήριά μου στη σύζυγό του και στην οικογένειά του.
30 Μαΐου
Έφυγε ο Μιχάλης Πήλικος, πρώην Δήμαρχος Λευκονοίκου
Η Δήμαρχος, το Δημοτικό Συμβούλιο, το Προσωπικό του Δήμου Λευκονοίκου και το Προσφυγικό Σωματείο «Το Λευκόνοικο» θρηνούν για την απώλεια του τέως Δημάρχου Λευκονοίκου, Μιχάλη Πήλικου, μετά από πολύχρονη μάχη με ανίατη ασθένεια.
Ο Δήμος κηρύσσει τριήμερο πένθος και οι σημαίες στα προσωρινά Γραφεία του Δήμου Λευκονοίκου στην Αγλαντζιά θα κυματίζουν μεσίστιες.
Επίσης, σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο, όπως και οι Πρόεδροι και τα μέλη του Προσφυγικού Σωματείου «Το Λευκόνοικο», θα παρευρεθούν στην κηδεία του εκλιπόντος, όπου η Δήμαρχος Λευκονοίκου, κ. Ζήνα Λυσάνδρου-Παναγίδη, θα εκφωνήσει επικήδειο.
Επιπλέον, ο Δήμος θα κάνει εισφορά εις μνήμην του Μ. Πήλικου στα Φιλανθρωπικά Ιδρύματα του Δήμου Λευκονοίκου.
Σε προσεχή συνεδρία τους, το Δημοτικό Συμβούλιο, όπως και το Προσφυγικό Σωματείο «Το Λευκόνοικο», θα αποφασίσουν για μελλοντικές εκδηλώσεις τιμής στον τέως Δήμαρχο. Το Λευκόνοικο έχασε ένα αξιόλογο τέκνο του, εξαίρετο τεχνοκράτη και ηγετική φυσιογνωμία. Αιωνία η μνήμη του!
Συλλυπητήριο μήνυμα του αδελφοποιημένου Δήμου Νέας Ιωνίας, για τον θάνατο του Μιχάλη Πηλίκου
Ο Δήμος Νέας Ιωνίας εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη του για την απώλεια του Μιχάλη Πήλικου, τέως Δημάρχου του κατεχόμενου Δήμου Λευκονοίκου (1998-2016).
Ο Μιχάλης Πήλικος ήταν ένας ευπατρίδης πολιτικός, μια πολυδιάστατη φυσιογνωμία με σημαντικές διακρίσεις στον οικονομικό και κοινωνικό βίο της Κύπρου.
Ως Δήμαρχος Λευκονοίκου, συνέβαλε τα μέγιστα στην αδελφοποίηση με τον Δήμο Νέας Ιωνίας και στις 24 Μαρτίου 2008 επισκέφθηκε με αντιπροσωπία του Δήμου την πόλη μας για την υπογραφή του Πρωτοκόλλου Αδελφοποίησης των Δήμων Λευκονοίκου και Νέας Ιωνίας.
Ο Δήμος Νέας Ιωνίας θα καταθέσει στεφάνι στη μνήμη του, ωστόσο, λόγω των ειδικών συνθηκών της πανδημίας, δεν θα μπορέσει να μεταβεί εκπρόσωπος του Δήμου στην Κύπρο.
Η Δήμαρχος Νέας Ιωνίας, Δέσποινα Θωμαΐδου, και το Δημοτικό Συμβούλιο εκφράζουν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντα.
Αιωνία του η μνήμη!
Επικήδειοι και συλλυπητήριες επιστολές
Επικήδειους στον Μιχάλη Πήλικο εκφώνησαν η Δήμαρχος Λευκονοίκου, ο Γ.Δ. της ΟΕΒ, κ. Μιχάλης Αντωνίου και ο Κοινοτάρχης Λευκονοίκου.
Συλλυπητήρια μηνύματα έστειλαν οι τέως Δήμαρχοι Μήθυμνας και Νέας Ιωνίας, όπως και ο Δήμος Δυτικής Λέσβου.
Οι επικήδειοι στον Μιχάλη Πήλικο και οι συλλυπητήριες επιστολές είναι δημοσιευμένες στην ιστοσελίδα του Δήμου μας.
4 Ιουνίου
Τη μνήμη του Μιχάλη Πήλικου τιμά ο Δήμος Λευκονοίκου
Το Δημοτικό Συμβούλιο Λευκονοίκου σε συνεδρία του στις 3 Ιουνίου 2020, τήρησε μονόλεπτη σιγή στη μνήμη του αποθανόντος τέως Δημάρχου Λευκονοίκου, Μιχάλη Πήλικου, και αποφάσισε όπως οι σημαίες στο προσωρινό Οίκημα του Δήμου Λευκονοίκου στην Αγλαντζιά κυματίζουν μεσίστιες για 40 μέρες.
Επίσης, σύμφωνα με ανακοίνωσή του, ο Δήμος Λευκονοίκου αποφάσισε ομόφωνα στις δύο αίθουσες του ισογείου να δοθούν τα ονόματα των δύο αείμνηστων Δημάρχων, Λυκούργου Κάππα και Μιχάλη Πήλικου, λόγω της μεγάλης προσφοράς τους στον δήμο.
Συγκεκριμένα, η αίθουσα συνεδριάσεως θα ονομαστεί «Αίθουσα Μιχάλη Πήλικου», και η αίθουσα υποδοχής «Αίθουσα Λυκούργου Κάππα». Επιπρόσθετα, αποφασίστηκε η εισφορά 1000 ευρώ στα Φιλανθρωπικά Ιδρύματα του Λευκονοίκου στη μνήμη του Μιχάλη Πήλικου.
Δύο μικρά βιβλιαράκια για το Λευκόνοικο, σε έξη γλώσσες
«Με χαρά παρουσιάζουμε τη νέα έκδοση του Δήμου μας, μία διαφωτιστική μπροσούρα, δύο μικρά βιβλιαράκια για το Λευκόνοικο, σε έξη γλώσσες, με αρκετά στοιχεία από το έργο του ακάματου πνευματικού ανδρός του Δήμου μας, του πατρός Κυριάκου Ρήγα, αγαπημένου μας καθηγητή, τον οποίο ευγνωμονώ για το εξαιρετικό έργο που μας άφησε. Η ιδέα για τη δημιουργία αυτού του διαφωτιστικού εντύπου για συνδημότες μας, συμπατριώτες μας και ξένους, για σκοπούς διαφώτισης, ξεκίνησε από τον Μάη του 2018, όταν σε επίσκεψή μας στην Ουάσινγκτον, σε συνέδριο της ΠΣΕΚΑ, με τον Δήμαρχο Καραβά, εκπροσωπώντας την Επιτροπή Κατεχόμενων Δήμων, ένιωσα την ανάγκη ότι έπρεπε να έχουμε κάποιο έντυπο σύγχρονο για να τους διαφωτίζουμε για την κωμόπολή μας, για τη σύληση των περιουσιών μας, την καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, την καταπάτηση των ανθρώπινών μας δικαιωμάτων και για τους νεκρούς και τους αγνοούμενούς μας.
Ευχαριστώ από καρδιάς όλους τους φίλους και τις φίλες που με τις συμβουλές τους μας βοήθησαν στην έκδοση αυτού του πολύγλωσσου έργου. Ιδιαιτέρως, ευχαριστώ για τη συνεργασία και την πολύτιμη βοήθειά τους, τους αγαπημένους μου φίλους και φίλες, Δρα Κυριάκο Ιωάννου, Καθηγητή Πέτρο Παπαπολυβίου, Δρα Ιωάννη Ηλιάδη, Δρα Χάρη Χοτζάκογλου, Δρα Χριστόδουλο Χατζηχριστοδούλου, κ. Μάρω Εξηντάρη-Μήτσα, Δρα Ειρήνη Παρασκευά-Ροδοσθένους, κ. Άννα Μαραγκού, κ. Αλεξία Στάικου, κ. Αρετή Κάππα, κ. Παύλο Τακούσιη, κ. Αντρούλα Αζά, τους μεταφραστές, τους ανθρώπους του τυπογραφείου κ.ά.
Οι φωτογραφίες είναι του φίλου μας σκηνοθέτη που μας ετοίμασε και το ντοκιμαντέρ μας, κ. Μιχάλη Γεωργιάδη, αλλά πήραμε και από Λευκονοικιάτες και Λευκονοικιάτισσες. Όλους και όλες, εκ μέρους του Δήμου μας, τους ευγνωμονώ!».
10 Ιουνίου
Ευχαριστίες της Δημάρχου Λευκονοίκου, κ. Ζήνας Λυσάνδρου-Παναγίδη, στη Δρα Χρυσταλλένη Λαζάρου (και φωτό dvd)
«Ευχαριστούμε την αγαπημένη φίλη, τη Δρα Χρυσταλλένη Λαζάρου, Πρόεδρο του Δ.Σ. του Μουσείου Κυπριακών Τροφίμων και Διατροφής για την αποστολή του DVD «Παραδοσιακά ζυμώματα και άρτοι της Κύπρου», με τα ζυμώματα του Λευκονοίκου και της γύρω περιοχής που ετοιμάσαμε στο σπίτι μου, στις 12 Οκτωβρίου του 2018. Ευχαριστούμε και τον αγαπημένο σκηνοθέτη, κ. Μιχάλη Γεωργιάδη, όπως και τη συνεργάτιδα του Μουσείου, κ. Νεκταρία Κόκκινου, για τις συνεντεύξεις».
17 Ιουνίου
Κυριακή Θεοδώρου, η πρώτη δασκάλα του Λευκονοίκου
«Κυριακή Θεοδώρου, η πρώτη δασκάλα του Λευκονοίκου. Γεννήθηκε το 1891 και πέθανε το 1956. Ήταν αδελφή της θείας μου της Χρυσής Λυσάνδρου (του Κάκου), της Αθασούς, (της πεθεράς του Χρυσόστομου Σούγλη, του Ττόμα), της Χαρίκλειας, της Μαρίτσας Κύρου, των τριών χρυσοχών, Φώτη, Βασίλη και Γρηγόρη, και του Μιχάλη που ήταν ρολογάς. Χρυσοχός ήταν και ο πατέρας της ο Θεορής, ξακουστός για την τέχνη του, παππούς του μηχανικού Θεορή Φωτίου, του γνωστού μας Ττόττορου.
Το 1903, η Κυριακή, που διακρινόταν για την εξυπνάδα της, φοίτησε στο Διδασκαλικό Παρθεναγωγείο Φανερωμένης, όπου αρίστευσε. Διορίζεται το 1908 στο Παρθεναγωγείο Λευκονοίκου, όπου διδάσκει τις λιγοστές μαθήτριές της γράμματα αλλά και την τέχνη του εργόχειρου, ασπροκεντήματα, πλέξιμο, κοπτική και ραπτική. Η συμβολή της στην ανύψωση της θέσης της γυναίκας του Λευκονοίκου ήταν ανυπολόγιστη.
Μετά από 15 χρόνια, μετατίθεται σε άλλες περιοχές του νησιού μας, ενώ από το 1936 ως το 1940 ήταν διευθύντρια του Παρθεναγωγείου Φανερωμένης.
Για περισσότερες πληροφορίες για αυτή την ξεχωριστή προσωπικότητα του Λευκονοίκου, μπορείτε να βρείτε στο τεύχος του περιοδικού μας 1993-1998, σελ.171 ως 177, σε μία εξαίρετη εργασία της κ. Γιώτας Νικολαΐδη και του μ. δασκάλου μας Κυριάκου Νικολαΐδη.
ΥΓ. Οι τρεις χρυσοχοί του Λευκονοίκου δημιουργούσαν θαυμαστά έργα. Έργα τους υπάρχουν στη Μονή Μαχαιρά, στη Μονή Αποστόλου Ανδρέα κ.α.
21 Ιουνίου
Μήνυμα της Δημάρχου, για τη γιορτή του Πατέρα
«Χρόνια Πολλά σε όλους τους Πατέρες του κόσμου μας. Μέγα πρότυπο. Να είναι ευλογημένοι!».
2 Ιουλίου
Επίσκεψη Δημάρχου Λευκονοίκου στον Αρχηγό του ΓΕΕΦ, Αντιστράτηγο Δημόκριτο Ζερβάκη
Φιλοφρονητική επίσκεψη, μετά από πρόσκληση του Αρχηγού της Εθνικής Φρουράς, Αντιστράτηγου Δημόκριτου Ζερβάκη, πραγματοποίησε η Δήμαρχος Λευκονοίκου, κ. Ζήνα Λυσάνδρου Παναγίδη, στο ΓΕΕΦ, κατά τη διάρκεια της οποίας, καταρχάς, καλωσόρισε τον Αρχηγό στο νησί μας, εξέφρασε τη χαρά της για την επιλογή του σε αυτή την τόσο τιμητική θέση και του ευχήθηκε η Παναγία η Παντάνασσα του ΓΕΕΦ, που τον έφερε ξανά στο νησί μας, να τον δυναμώνει και να τον ευλογεί στο πολύ δύσκολο έργο του.
Ο Αρχηγός την ευχαρίστησε για τις ευχές της, συζήτησαν για τις τρέχουσες εξελίξεις και διαβίβασε τις ευχές του στον κόσμο του Λευκονοίκου για σύντομη επιστροφή στη γενέτειρά τους. Ταυτόχρονα, θυμήθηκε και την κοινότητα των Μανδρών και τους ανθρώπους της που γνώρισε κατά την προηγούμενη παραμονή του στο νησί μας. Τέλος, ανακοίνωσε στη Δήμαρχο ότι θα παρευρεθεί στο Τρισάγιο που διοργανώνει ο Δήμος και το Προσφυγικό Σωματείο «Το Λευκόνοικο» για τους ήρωες του 1974 στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας.
Στις φωτογραφίες ο Αρχηγός χαρίζει ενθύμιο της Εθνικής Φρουράς στη Δήμαρχο και η Δήμαρχος του προσφέρει τις τελευταίες εκδόσεις του Δήμου Λευκονοίκου.
4 Ιουλίου
Με μια λιτή εκδήλωση, ο Δήμος Λευκονοίκου και το Προσφυγικό Σωματείο «Το Λευκόνοικο» τίμησαν τους Ήρωες του 1974, τα παλληκάρια του Λευκονοίκου που έδωσαν τη ζωή τους για την προάσπιση της ελευθερίας της μικρής μας πατρίδας. Μετά από μονόλεπτη σιγή, Τρισάγιο, μία σύντομη ομιλία από τον Πρόεδρο του Προσφυγικού Σωματείου «Το Λευκόνοικο», κ. Νίκο Αθανασίου, έγινε Κατάθεση Στεφάνων στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας από τον Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς, Αντιστράτηγο Δημόκριτο Ζερβάκη, τον Πρόεδρο του κόμματος των Οικολόγων, εκπροσώπους κομμάτων, συγγενείς των ηρώων και άλλους.
7 Ιουλίου
Της Αγίας Κυριακής σήμερα και θέλω να τιμήσω δύο γυναίκες που στάθηκαν μεγάλα και φωτεινά πρότυπα στη ζωή μου: την κ. Κούλα Παρασκευά, άριστη, εκλεκτή και αξιαγάπητη φιλόλογό μας στο Λευκόνοικο, σύμβουλό μου σε όλη τη ζωή μου, νουνεχή, σοβαρή, οξυδερκή, ευφυή και πολυσχιδή προσωπικότητα που τίμησε την κωμόπολή μας και άνοιξε δρόμους για όλες εμάς τις νεότερες, με αξιόλογο λογοτεχνικό έργο, με βαθιά μόρφωση, και την κ. Κίκα Ολυμπίου, εξαίρετη φιλόλογο και λογοτέχνιδα, οτρηρή και ταλαντούχα, πολυαγαπημένη συνάδελφό μου στη Λευκωσία, όταν έγινα κι εγώ φιλόλογος, η οποία ήταν η μέντοράς μου και στα σχολεία αλλά και στη συνεργασία μου με το ΡΙΚ σε λογοτεχνικά θέματα. Και τις δύο τις ευγνωμονώ, γιατί καθόρισαν τη ζωή μου και με την αγάπη τους την έκαναν πιο όμορφη και τη γέμισαν με φως!
Όλοι και όλες έχουμε πρότυπα τόσο από το οικογενειακό όσο και από το φιλικό μας περιβάλλον. Αλίμονο αν δεν χρειάζεται ο άνθρωπος πρότυπα. Πελαγοδρομεί. Έχει την αίσθηση της αυτάρκειας που τον οδηγεί στις ξέρες.
Αναντίλεκτα, τα μεγαλύτερα πρότυπα είναι οι εκπαιδευτικοί μας. Θα σταθώ απόψε μόνο στις γυναίκες που σημάδεψαν τη ζωή μου και άλλη φορά θα αναφερθώ στους άντρες, αφού το μεγαλύτερο πρότυπό μου ήταν ο πατέρας μου!
Να θυμηθώ την καλή και γλυκιά νηπιαγωγό μου στο Λευκόνοικο, την κ. Στέλλα Ταύρου, που σήμερα βρίσκεται στην Αμερική; Ή τη δασκάλα μου της Α΄ Δημοτικού, την πανέμνοστη, ευγενέστατη και γλυκύτατη κ. Μυρούλα Χέπη, μια σπάνια γυναίκα, με πνευματική καλλιέργεια και καλλιτεχνικό αισθητήριο, χρυσοχέρα, που ήταν μια νεράιδα για μας; Να θυμηθώ τη δασκάλα μου στη Β΄ Δημοτικού, την κ. Νίτσα Καζαμία, με τους υπέροχους κότσους της και τον όμορφο τρόπο της; Ή την κ. Παναγιώτα Γρηγορίου που, όπως και οι άλλες δασκάλες μας, τόσα πράγματα μάς έμαθε κι εμείς ρουφούσαμε; Ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη και αγάπη νιώθω για την κ. Άννα Κάη-Κωνσταντινίδου, με την οποία είναι συνδεδεμένα τα παιδικά μου χρόνια. Η σχέση μας είναι πάρα πολύ στενή και της οφείλω πολλά. Ένας σεμνός άνθρωπος, ευγενής, καλλιεργημένος, με οξύτατη αντίληψη, ένα μαθηματικό μυαλό με υψηλή νοημοσύνη.
Κι ύστερα στο Γυμνάσιο πόσες καθηγήτριες άφησαν τη σφραγίδα τους στον χαρακτήρα και την προσωπικότητά μας; Πρώτα, η εξαίρετη φιλόλογός μας, κ. Μηλιά Χριστοφή-Πασχαλίδου, που τόση αγάπη τής είχα και τόσο θαυμασμό! Ευγενέστατη, καλοσυνάτη, πάντα καλοντυμένη, αξιοπρεπής. Ένας υπέροχος άνθρωπος με πνευματική καλλιέργεια, με ευστροφία και αρχοντιά! Ύστερα, η πανέμορφη, και στο σώμα και στην ψυχή μουσικός μας, κ. Μάρω Εξηντάρη-Μήτσα, που ως τώρα είναι συνεργάτιδα και φύλακας-άγγελός μου. Επίσης, η σεμνή κ. Μαρία Φωτίου-Ρήγα με την πνευματικότητα, την οξύνοια, την εμβρίθεια, την άδολη καλοσύνη και την ανωτερότητά της, που ως τώρα θαυμάζω και αγαπώ και είναι σύμβουλός μου. Επιπλέον, η καλή μου φίλη και συνεργάτιδα, κ. Πόπη Καμιντζή-Σώζου, πρότυπο αδελφής που στήριξε την απαρφανισμένη οικογένειά της, με τη μεγαλοθυμία και τον αλτρουισμό της, η σπουδαία γυμνάστριά μας, η λεβέντισσα και αρχοντική κ. Σωτηρούλα Λουκά, το πρότυπο της Ελληνίδας, και οι μακαριστές Ελένη Σαββίδου και Αφροδίτη Σφικτού που με τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά τους άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στην εφηβική μας ηλικία.
8 Ιουλίου
«Ένα φακωτό υφαντό των φημισμένων Πογιατζιήνων από το Λευκόνοικο, που διέσωσε στο Λονδίνο η κ. Χριστίνα Συμεού (Πιτσιλλίδη) και το δώρισε στην ανιψιά της, την κ. Ελενίτσα Πιτσιλλίδου- Ροτσίδου!
10 Ιουλίου
Πολύχρωμο Λευκονοικιάτικο τραπεζομάντιλο διά χειρός της μ. Χριστίνας Καμιντζή-Λυσάνδρου.
15 Ιουλίου
Δευτέρα, 15 Ιουλίου 1974
«Στις 7 Ιουλίου 1974 γύρισα από την Αθήνα μαζί με μια καλή μου φίλη, την Κατερίνα Βάρσου, συμφοιτήτριά μου που έμενε στους Αγίους Αναργύρους, στα Μυκονιάτικα, κοντά στη γέφυρα Κυνοσάργους. Ο πατέρας μου ο καλός κάθε μέρα μάς έπαιρνε και σε ένα παραθαλάσσιο μέρος για να απολαύσουμε τη θάλασσά μας. Από τις Κλαψίδες, το Ακταίον, τη Χάραυτη, το Μπογάζι, την Ομπρέλλα, την Αγία Μαρίνα… Εκείνη τη Δευτέρα, ξυπνήσαμε νωρίς για να πάμε να κάνουμε πρωινό μπάνιο στις Χελώνες του μακαριστού Παντέλη στην Ακανθού προς τον Δαυλό. Ο παπάς μου θεώρησε καλό πρώτα να πάμε να προσκυνήσουμε στον Χρυσοσώτηρο στην Ακανθού.
Μόλις πλησιάζαμε προς την πλαταιούλα εκεί της εκκλησίας, είδαμε γυναίκες ολοφυρόμενες, θυμάμαι ειδικά μια ψηλή ξερακιανή, να τραβούν τα μαλλιά τους και να τρέχουν… Εμείς δεν ξέραμε τίποτα…Δεν είχαμε ανοίξει ραδιόφωνο. Ήταν γύρω στις 8:30 π.μ. και ένας φίλος του παπά μου μάς ανακοίνωσε το νέο. «Έγινε πραξικόπημα για να ανατρέψουν τον Μακάριο».
Τότε, ανοίξαμε το ραδιόφωνο… Πανικοβληθήκαμε. Αγωνιούσαμε για την τύχη του. Εμένα μου έρχονταν στο μυαλό εικόνες από την κατασκήνωση του Αγίου Νικολάου της Στέγης στην Κακοπετριά, όπου μας έπαιρνε ο πατήρ Παρασκευάς, ο θεολόγος μας. Εκεί ερχόταν και λειτουργούσε ο Μακάριος και συνέτρωγε μαζί μας. Η πιο ωραία, όμως, εικόνα, είναι να μας κερνά ο Αρχιεπίσκοπος από ένα μεγάλο ταψί μπακλαβάδες στην εξοχική του κατοικία στο Τρόοδος, που μας καλούσε ημέρα Πέμπτη, μετά την Κυριακή που ερχόταν εκείνος στην κατασκήνωση του Αγίου Νικολάου της Στέγης!
Ο παπάς μου, με τη διορατικότητα που τον διέκρινε, μας είπε: “Τώρα θα βρει η Τουρκία την αφορμή που ζητούσε για να εισβάλει στην Κύπρο. Θα το δείτε!”.
Γυρίσαμε στο σπίτι μας. Πάνε οι Χελώνες του κ. Παντέλη. Πάει το μπάνιο! Εκεί μάθαμε και τη σύλληψη του μ. Νίκου Μακρίδη! Ο παπάς μου στηλίτευσε αυτή την ενέργεια ως Ύβρη. Πολύ στεναχωρήθηκε. Κι εμείς μαζί του. Πού να ξέραμε τι μας περίμενε σε έναν μήνα!».
19 Ιουλίου
Σήμερα, τιμήσαμε τους πεσόντες καθηγητές και μαθητές του Γυμνασίου Λευκονοίκου, όπως και τους γυμνασιάρχες μας που έφυγαν, με μνημόσυνο στην Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου του Αλαμάνου. Μετά, σε κέντρο της περιοχής, που ανήκει σε αγαπημένους συνδημότες μας, βρεθήκαμε κάποιοι φίλοι και θυμηθήκαμε «οικεία κακά».
20 Ιουλίου
«Σαν σήμερα, στις 20 Ιουλίου του 1960, έφυγε από τη ζωή στα 74 της χρόνια η γιαγιά μου η Ζήνα, η μάνα του παπά μου. Ήταν Κυριακή μεσημέρι. Είχε έρθει από το Βαρώσι, όπου διατηρούσε φαρμακείο, ο νονός μου, μ. Μιχαλάκης Λυσάνδρου( αδελφός του παπά μου) με την αρραβωνιαστικιά του, τη μ. Πιπίτσα Χατζηκυριάκου, παινίστρια, για να τη γνωρίσει η οικογένειά του. Από τη χαρά της που είδε τη νύφη της, έτρεξε να φέρει αναψυκτικά, από το σπίτι μας που είχαμε ψυγείο, για να κεράσει τη νύφη της που είχε έρθει μαζί με τον αδελφό της και τη γυναίκα του. Ήταν πολλή ζέστη και μόλις γύρισε στο σπίτι, έχασε τις αισθήσεις της.
Πολύ την κλάψαμε τη γιαγιά μας τη Ζήνα. Θυμάμαι τον παπά μας να ακουμπά πάνω στη νεκροφόρα και να δακρύζει. Πρώτη φορά βλέπαμε έναν άντρα, τον δυνατό παπά μας, να κλαίει. Την έθαψαν πλάι στον παππού μας, τον Πανάο, στα ανατολικά του κοιμητηρίου μας. Μου άρεσε να πηγαίνω να τους «καπνίζω» και να ανάβω τα καντήλια τους.
Η γιαγιά μου η Ζήνα στη θύμησή μου είναι συνταυτισμένη με τα τουμάτσια (κυπριακές χυλοπίτες). Μας τα έκανε πολύ συχνά και ήταν εξαιρετικά νόστιμα. Δεν μας χαλούσε χατίρι, βέβαια. Πολύ γλυκιά και εύχαρις, ήταν μια γυναίκα που σφράγισε τη ζωή μας.
Βοηθούσε πολύ τους συγγενείς της, γενικά ήταν άνθρωπος της προσφοράς και της αγάπης. Ο παππούς ήταν πλούσιος, είχε κατάστημα όπου εύρισκες ό,τι ήθελες(θυμόταν η μάμα μου), και έτσι στο σπίτι της βρήκαν παρηγοριά όλοι οι φτωχοί συγγενείς της. Ας είναι αιωνία η μνήμη της. Χθες της κάναμε το μνημόσυνό της».
22 Ιουλίου
Της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει στους αγαπημένους μας φίλους συνδημότες που φρόντισαν τον κήπο έξω από το Σωματείο μας στη Λάρνακα. Μαζί με τον Πρόεδρο του Σωματείου, κ. Νίκο Αθανασίου, δούλεψαν με περισσή αγάπη ο Δημοτικός Σύμβουλος, κ. Θεόδωρος Πόππος, ο κ. Κόκος Σοφοκλέους, ο κ. Γιαννάκης Κιαφκιουλλής, ο κ. Μένοικος Μενοίκου και ο κ. Πανίκος Χοίρας, ο οποίος μου έστειλε και τις φωτογραφίες και τον ευχαριστώ πολύ. Μαζί τους δούλεψε και ο κ. Χριστάκης Χατζηχριστούδιας.
Οι συνδημότες μας με την εργατικότητά τους είναι παράδειγμα για μίμηση από όλους. Εύγε!.
Η Επιτροπή Κατεχόμενων Δήμων επέδωσε ψήφισμα προς τον ΓΓ του ΟΗΕ (aftodioikisi.com.cy)
Η Επιτροπή Κατεχόμενων Δήμων με ψήφισμά της προς τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών τον καλεί να εντείνει τις προσπάθειές του «ώστε να τερματιστούν οι παράνομες ενέργειες της Τουρκίας τώρα και στη θάλασσα, οι οποίες παραβιάζουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας και που εμποδίζουν τη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος για ειρηνευτικές συνομιλίες προς επίλυση του Κυπριακού υπό την αιγίδα σας».
Το Ψήφισμα επιδόθηκε σήμερα από αντιπροσωπία της Επιτροπής σε εκπρόσωπο των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο και στις Πρεσβείες των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας στο πλαίσιο εκδήλωσης “Μνήμης και Τιμής” που πραγματοποιήθηκε στον Τύμβο Μακεδονίτισσας, σύμφωνα με ανακοίνωση της Επιτροπής, για τους πεσόντες κατά τα γεγονότα του μαύρου καλοκαιριού του 1974 καθώς και για όλους όσοι έφυγαν με τον πόνο της προσφυγιάς.
23 Ιουλίου
Ήρωες, Πέτρος Βελούσης, Έκτορας Γιαννάτζιη, Βασίλης Χατζησιεγκαλλής και ο καθηγητής μας των Μαθηματικών, Σωτήρης Μιχαήλ, που έμεινε μαζί με τους μαθητές του στο πεδίο της τιμής. Αθάνατοι!
Προσκυνούμε ευλαβικά τη μνήμη τους!
Μνημονεύουμε με ευλάβεια τα ονόματά τους!
Ακολούθησαν πιστά τη ρήση του Περικλή:
«Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης».
Αιωνία η μνήμη τους.
Αιωνία η μνήμη όλων των ηρώων μας!
Ο ήρωας Σταύρος Καμιντζής
26 Ιουλίου
Οι τρεις ήρωές μας που έπεσαν στην πρώτη εισβολή
«Απόψε σκέφτομαι τους τρεις ήρωές μας που έπεσαν στην πρώτη εισβολή και τους έθαψαν στο Λευκόνοικο με λίγους συγγενείς τους, λόγω των βομβαρδισμών. Αυτοί είναι οι: Γεώργιος Παπασολομώντος, Σταύρος Καμιντζής και Δημήτρης Βρακάς. Αιωνία η μνήμη αυτών!».
28 Ιουλίου
Κειμήλια του Λευκονοίκου διά χειρός της μ. Μαρίας Χατζησυμεού
«Κειμήλια του Λευκονοίκου διά χειρός της μ. Μαρίας Χατζησυμεού, της Μαρίας του Άγιου, μιας εξαιρετικά χρυσοχέρας γυναίκας. Ευχαριστώ από καρδιάς την κόρη της Φλώρα και τον γιο της Δημήτρη, για τη φιλοξενία, την αγάπη, την εγκαρδιότητα και την ευγένεια της ψυχής τους. Ευχαριστώ, επίσης, και τους καλούς φίλους, Μιχάλη Γεωργιάδη και Ιωάννη Ηλιάδη για τη συνεργασία τους.
Πολιτισμός, πρωτίστως, σημαίνει σεβασμός
Της Μαρίας Κωνσταντινίδου-Δημητρίου
Πολιτισμός, πρωτίστως, σημαίνει σεβασμός, ο σεβασμός του πνεύματος, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, θρησκείας, συνεπώς η κάθε είδους πολιτισμική βεβήλωση συνιστά ύβρη. Κάθε φορά που βάλλεται ο πολιτισμός, λιγοστεύουμε ως άνθρωποι. Η βεβήλωση των πολιτισμικών επιτευγμάτων ενός λαού αποτελεί κατάφωρη καταπάτηση των αξιών του πνεύματος.
Ως Έλληνες και ως χριστιανοί έχουμε χρέος να συνεχίσουμε να σεβόμαστε το διαιώνιο κάθε πολιτισμού, όντας και οι ίδιοι, προαιώνιοι δημιουργοί.
Καμία πολιτισμική βεβήλωση δεν δύναται να αγγίξει το βαθύ του Ελληνισμού.
Οι ρίζες του πολιτισμού μας είναι ακατάλυτες.
«Η Ρωμιοσύνη έν’ φυλή συνότζιαιρη του κόσμου, κανένας δέν ευρέθηκεν για να την ιξιλείψει, κανένας, γιατί σσιέπει την ‘που τά ‘ψη ο Θεός μου. Η Ρωμιοσύνη ‘εννά χαθεί, όντες ο κόσμος λείψει!…».
30 Ιουλίου
«Χρίστος και Χριστίνα Συμεού (Πιτσιλλίδη), από το Λευκόνοικο. Μετανάστευσαν στο Λονδίνο, όπου ο Χρίστος, που είχε μάθει ραπτική στη Λευκωσία(ανδρική), εξελίχτηκε σε σπουδαίο σχεδιαστή και ράφτη γυναικείων ρούχων. Μάλιστα, ήταν και σχεδιαστής ρούχων της βασίλισσας, όπως μου είπε απόψε η σύζυγός του κ. Χριστίνα. Αιωνία η μνήμη του.
05 Αυγούστου
Γιορτάζει ο Σωτήρας μας αύριο. Η εκκλησία των παιδικών μας χρόνων. Η εκκλησία της καρδιάς μας. Θυμόμαστε τον λατρεμένο Παπα-Νικόλα μας, αυτόν τον γλυκύτατο ιερέα μας, με τη μελωδικότατη φωνή, και πιο πριν τον πατέρα του, τον Οικονόμο Αλέξανδρο, (τον Κονόμο), που έφυγε νωρίς, όπως και τον Παπα-Σολωμή (τον παππού της κ. Μυρούλας Χέπη, της αγαπημένης μας δασκάλας της πρώτης τάξης του Δημοτικού, της πανέμορφης!). Πόσο ταιριάζει για την κ. Μυρούλα η ρήση των αρχαίων Ελλήνων: «Οία η μορφή, τοιάδε και η ψυχή».
Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες!
Μέγας Εσπερινός Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, στο παρεκκλήσι του Χρυσοσώτηρα της Ακανθούς στην Ορόκλινη
«Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει Χριστὲ ὁ Θεός, δείξας τοῖς Μαθηταῖς σου τὴν δόξαν σου, καθὼς ἠδύναντο. Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς, τὸ φῶς σου τὸ ἀΐδιον, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, φωτοδότα δόξα σοι.»
Μέγας Εσπερινός Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, στο παρεκκλήσι του Χρυσοσώτηρα της Ακανθούς στην Ορόκλινη, χοροστατούντος του Επισκόπου Καρπασίας, κ. Χριστοφόρου. Χρόνια πολλά, καλή λευτεριά. Ο Χρυσοσώτηρας μαζί με όλους μας!».
06 Αυγούστου
Είμαι πολύ περήφανη για άλλο ένα μικρό κορίτσι από την κωμόπολή μας, πολύ αγαπημένο μου, τη Σωτηρία Παπαγεωργίου, της Γ΄τάξης Γυμνασίου, εγγονή της Ρίτσας Χατζησωτηρίου-Πάμπου, η οποία πρώτευσε στο μήκος με 5,41. Συγχαρητήρια, Σωτηρία μου, για τις επιτυχίες σου και εις ανώτερα! Είμαι σίγουρη ότι πάντα θα στοχεύεις ψηλά και θα πετύχεις σπουδαίες επιδόσεις! Θα τιμήσεις το Λευκόνοικό μας και το όμορφο Γεράνι από το οποίο κατάγεται ο πατέρας σου. Χρόνια πολλά για τη γιορτή σου! Καλοφώτιστη!
07 Αυγούστου
Μνήμες που πονούν
«Αγία Τηλλυρία! 7 Αυγούστου 1964
Μνήμες που πονούν!
Ο πρώτος που έπεσε ήταν ο Αναστάσιος Ζαρβός από το Λευκόνοικο.
9 Αυγούστου 1964: τάφηκε ο ήρωάς μας Αναστάσης Ζαρβού. Το θυμάμαι σαν να ήταν χθες. Τη μάνα του που ήταν πίσω από τον νεκρό γιο της.
Αθάνατος!
09 Αυγούστου
Επικεφαλής ομάδας ΕΜΑΚ: «Υπάρχει παντού καταστροφή, παντού συντρίμμια»
Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά της ΕΜΑΚ και ιδιαιτέρως στον συνδημότη μας, Γιώργο Ριρή, για τη συνδρομή τους στην τραγωδία της Βηρυτού. Η Παναγιά να κατευθύνει τις προσπάθειές τους για βοήθεια στους συνανθρώπους μας που δοκιμάζονται.
Πόσο δίκαιο είχε ο Αλ. Παπαδιαμάντης:
«Σαν να’ χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια και οι καημοί του κόσμου!
14 Αυγούστου
Β΄ φάση της τουρκικής εισβολής
«14 Αυγούστου 1974.
Από τα χαράματα, τα αεροπλάνα πετούσαν από πάνω μας. Φύγαμε για να πάμε στα περιβόλια. Το απόγευμα θα επιστρέφαμε!».
Η τραγική ειρωνεία της ζωής μας!!!
Τέτοια ώρα πριν από 46 χρόνια ήμασταν καθισμένοι πάνω σε μια κουρελού(πέφτζιν) στο περβόλι του μ. Παναγιώτη Χαραλάμπους, γιου του Στασή και της Χρυσταλλούς, της Τζυράς, αδελφού της Ναταλίας, στη Μηλιά και βλέπαμε τα αεροπλάνα που πετούσαν πάνω από την κωμόπολή μας.
Μαζί μας είχαμε πάρει καρπούζι, χαλούμια και ψωμί για να περάσουμε τη μέρα μας.
Φύγαμε άρον- άρον το πρωί από το σπίτι μας.
Περιμέναμε να δύσει ο ήλιος για να γυρίσουμε στο σπίτι μας…
Πού να ξέραμε!!!
15 Αυγούστου
«Ψες για άλλη μια φορά γιορτάσαμε με κατάνυξη την Κοίμηση της Παναγίας μας στον Πρωταρά. Με μεγάλη συγκίνηση ακούσαμε τον εμπνευσμένο λόγο του σεβαστού μας Μητροπολίτη Βασιλείου ο οποίος, αφού αναφέρθηκε στη θαυματουργική ανεύρεση, κατά τη διάρκεια συντήρησης της εκκλησίας, των λειψάνων του τελευταίου ιερέα, του παπα-Ζαχαρία, τον οποίο αποκεφάλισαν οι Τούρκοι, θυμήθηκε και τις κατεχόμενες εκκλησίες και τα μοναστήρια μας και μας ευχήθηκε να έρθει η ευλογημένη ώρα να τα συντηρήσουμε και να τα λειτουργήσουμε με τη βοήθεια της Παναγίας και των Αγίων μας. Τον ευχαριστώ ιδιαιτέρως για την τιμητική αναφορά στον Δήμο Λευκονοίκου! Η Παναγία μας να τον δυναμώνει στο θεάρεστο έργο του, όπως και τον αγαπημένο μας Αρχιμανδρίτη π. Αυγουστίνο Κκαρά, ψυχή της Παναγιώτισσάς μας, ο οποίος απόψε μας χάρισε στιγμές ψυχικής ανάτασης με την Παράκληση προς την Παναγία μας».
30 Αυγούστου
Σήμερα, τελέσαμε στη Λεμεσό το μνημόσυνο του Νίκου Γυψιώτη, γιου του συνδημότη μας Αντρέα Γυψιώτη, ο οποίος έφυγε στις 29 Αυγούστου του 2002, όντας φοιτητής στην Πάτρα. Από τότε οι φοιτητές της Ιατρικής στην Πάτρα τιμούν τη μνήμη του με αιμοδοσία, ενώ το 2017, για τα δεκαπέντε χρόνια από την αποδημία του Νίκου, οργάνωσαν και φιλολογικό μνημόσυνο στο οποίο τα ανίψια μου, Αντώνης και Μέμνων Λυσάνδρου, που ήταν τότε φοιτητές της Ιατρικής, μας κάλεσαν μαζί με τους γονείς του για να παρευρεθούμε.
Σήμερα ήταν μαζί μας συγγενείς και φίλοι της οικογένειας, αλλά και φίλοι του Νίκου που σπούδαζαν μαζί του.
Αιωνία η μνήμη του.
31 Αυγούστου
Αγία Κινούσα
Απόψε, η σκέψη μας πετά στην Αγία Κινούσα μας. Εκεί που γιόρταζε το ξωκκλήσι μας της Αγίας Ζώνης και πηγαίναμε στον εσπερινό. Τώρα, η Αγία Ζώνη μας δεν υπάρχει. Στην περιοχή έφτιαξαν το παράνομο αεροδρόμιο! Εκεί που οι πρόγονοί μας δημιούργησαν πολιτισμό από τον 7ο π.Χ. αιώνα. Εκεί που βρέθηκαν αγάλματα και ένα αγγείο με χρυσά νομίσματα. Εκεί που βρέθηκε και το ακέφαλο άγαλμα, ο «σεντόνας», όπως τον λέγαμε χαρακτηριστικά, που βρισκόταν έξω από το Σωματείο της Ανόρθωσης Λευκονοίκου, πλάι στη σκάλα που ανέβαινε στο Δημαρχείο μας.
Την Αγία Ζώνη μας έδεναν με άσπρο νήμα σε καιρούς ανομβρίας και έκαναν παρακλήσεις οι ιερείς για να μας λυπηθεί ο Θεός και να ρίξει τις ευεργετικές βροχές του να καρπίσει η Μεσαορία μας.
Τώρα ερημιά και βουβαμάρα…
Τίποτα δεν θυμίζει ότι εκεί υπήρχε ξωκκλήσι!
Ζει, όμως, στις καρδιές μας! Στις θύμησές μας! Στα όνειρά μας! Στις φωτογραφίες μας. Στις διηγήσεις μας!
Ο Δημοτικός Γραμματέας του Δήμου Λευκονοίκου, κ. Λούης Αθανασίου, τερμάτισε τις υπηρεσίες του στον Δήμο μας μετά από πολύχρονη και ευδόκιμη υπηρεσία.
Ο κ. Αθανασίου εργάστηκε όλα αυτά τα χρόνια με ανιδιοτέλεια, εντιμότητα, εχεμύθεια. Πάρα πολύ εργατικός, μεθοδικός και οργανωτικός, βοηθούσε όλο τον κόσμο, αλλά κυρίως τους Δημάρχους που είχαν την ευλογία να τον έχουν Γραμματέα τους.
Ο Δήμος Λευκονοίκου, και ιδιαιτέρως η Δήμαρχος, εκφράζουν τις άπειρες ευχαριστίες τους στον κ. Αθανασίου και του εύχονται υγεία και οικογενειακή ευτυχία.
Για τον κ. Λούη Αθανασίου, Γραμματέα του Δήμου Λευκονοίκου, που αποχώρησε από τη θέση του μετά από ευδόκιμο υπηρεσία πάρα πολλών ετών.
Της Ζήνας Λυσάνδρου-Παναγίδη, Δημάρχου Λευκονοίκου
Λένε πως ουδείς αναντικατάστατος. Στην περίπτωση, όμως, του Γραμματέα του Δήμου Λευκονοίκου, κ. Λούη Αθανασίου, φαίνεται ότι πράγματι είναι αναντικατάστατος, αφού κανένας δεν ξέρει το Λευκόνοικο και τον κόσμο του τόσο καλά όσο ο Γραμματέας μας, και κανένας δεν έχει προσφέρει τόσα πολλά, τόσα χρόνια στον Δήμο μας!
Ο κ. Λούης Αθανασίου, αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α. με λαμπρές περγαμηνές, ξεκίνησε στην κωμόπολή μας ως Γραμματέας της ΣΠΕ Λευκονοίκου. Μετά την προσφυγιά, έχοντας διασώσει τα βιβλία του, κατάφερε και πλήρωσε όλους τους δικαιούχους που είχαν πάρει το σιτάρι τους στις Αποθήκες της Σ.Π.Ε., βοηθώντας έτσι τον κόσμο μας να επιβιώσει τον πρώτο καιρό του ξεριζωμού μας.
Στην προσφυγιά, εργάστηκε στη Δημόσια Υπηρεσία, στο Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας, και όταν αφυπηρέτησε, έκανε τον Δήμο Λευκονοίκου δεύτερο σπίτι του. Πρωί και απόγευμα τον έβρισκες μέσα στο Δημαρχείο, πρώτα στο παλιό οίκημά μας στην οδό Αμμοχώστου και ύστερα στο νεόδμητο οίκημα στο Πλατύ Αγλαντζιάς, κοντά στο σπίτι του.
Εργάστηκε όλα αυτά τα χρόνια με ανιδιοτέλεια, εντιμότητα, εχεμύθεια. Πάρα πολύ εργατικός, μεθοδικός και οργανωτικός, βοηθούσε όλο τον κόσμο, αλλά κυρίως τους Δημάρχους που είχαν την ευλογία να τον έχουν Γραμματέα τους.
Προσωπικά, τον ευγνωμονώ, γιατί, παρόλον ότι είχε εκφράσει από πολύ παλιά την επιθυμία να αποχωρήσει και να ξεκουραστεί, έμεινε και μας βοήθησε για τριάμισι χρόνια. Τον ευγνωμονώ από τα βάθη της καρδιάς μου, για όλα όσα μου πρόσφερε, τη στήριξη και τη μεγαλοψυχία του. Έχοντας τον κ. Λούη Αθανασίου στο Δημαρχείο, εγώ μπορούσα να ασχολούμαι με πολλές υποθέσεις εκτός Λευκωσίας και να είμαι ήσυχη και ξέγνοιαστη ότι όλα βαίνουν καλώς.
Ακούραστος και ικανότατος, ένιωθα ότι κρατούσε το Δημαρχείο με σύνεση, σιγουριά, επαγγελματισμό. Ήταν ο καλός και άξιος οιακοστρόφος που οδηγούσε το καράβι του Δήμου μας σε εύδιους λιμένες! Η πείρα του και οι γνώσεις του τον καθιστούσαν μοναδικό. Ήταν ο σοφός Νέστωρ που κρατούσε τα βιβλία του Δήμου με τόση ακρίβεια, μέχρι και το τελευταίο σεντ ήταν δικαιολογημένο στα βιβλία μας, γι’ αυτό και τις δύο φορές που ήρθε ο ελεγκτής για να τα ελέγξει και να ετοιμάσει την έκθεσή του για τον Γενικό Ελεγκτή, (το 2017 και μετά για το 2018-19), μου έδωσε συγχαρητήρια για τη δουλειά που γίνεται στον Δήμο μας, που οφειλόταν ασφαλώς στον Γραμματέα μας, και ευχήθηκε να έχουν και άλλοι τέτοια βιβλία.
Αναντίρρητα, για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του και την καλή διαχείριση των οικονομικών του Δήμου μας, έχουν όλοι εδώ και χρόνια να λένε. Και αυτή είναι η μεγαλύτερή του αρετή. Δεν υπάρχει άνθρωπος σώφρων και νουνεχής που να αμφισβητεί τις αρετές του και την τεράστια προσφορά κ. Λούη Αθανασίου στον Δήμο Λευκονοίκου! Είναι ταυτισμένος με την πορεία του Δήμου μας στην προσφυγιά!
06 Σεπτεμβρίου
6 Σεπτεμβρίου σήμερα. Γιορτάζει ο Αρχάγγελός μας!
Ανάμνησις του Εν Χώναις θαύματος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.
Χρόνια πολλά, αγαπημένοι συνδημότες και αγαπημένες συνδημότισσες.
Τα παλιά χρόνια, όπως μου είπε αγαπημένος συνδημότης μας, προτού να γίνει η κωμόπολή μας εμπορικό κέντρο με πολλά καταστήματα, γινόταν πανηγύρι στον Αρχάγγελό μας στις 6 Σεπτεμβρίου, από όπου ο κόσμος αγόραζε ό,τι χρειαζόταν.
Αιωνία η μνήμη των κατοίκων της κωμόπολής μας που έφυγαν με τον πόθο της επιστροφής στον τόπο μας.
«Ο Μιχαήλ Αρχάγγελος να σκέπει την παρουσία μας και να προωθεί την επιστροφή μας!», όπως έγραψε και ο αγαπημένος μου φίλος και συνάδελφος εν φιλολογία, κ. Βαρνάβας Λοϊζίδης, ο εξ Αιγιαλούσης!
θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι ο Αρχάγγελός μας, δυστυχώς, δεν ανήκει στα μνημεία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ουνέσκο, όπως κατά λάθος έχει επικρατήσει αυτή η άποψη!
14 Σεπτεμβρίου
Γιορτάζει σήμερα το ξωκκλήσι του Σταυρού μας
«Γιορτάζει σήμερα το ξωκκλήσι του Σταυρού μας στο κέντρο της κωμόπολής μας. Το μυαλό μας στρέφεται πολλά χρόνια πίσω, στα χρόνια της παιδικής και εφηβικής μας ηλικίας, στη λιτανεία που γινόταν γύρω από το ξωκκλήσι, απέναντι από το σπίτι του μ. θείου μου του Σωκράτη και της μ. θείας μου της Μαρής αλλά και απέναντι από το ζαχαροπλαστείο του μ. Μίσιελου. Ακόμη, θυμόμαστε και το άσπρο νήμα με το οποίο έδεναν το ξωκκλήσι στις ανομβρίες για να μας λυπηθεί ο Θεός και να βρέξει, να καρπίσει ο μέγας κάμπος της Μεσαορίας μας.
Η μ. η μητέρα μου πάντα θυμόταν ότι έξω από την εκκλησία έκανε σιάμισιη η μ.η Τελού, μητέρα των Τζιαλλήδων και της μ. Ελένης Δημητρίου, της Σιελουρούς. Ποτέ της δεν ξεπέρασε αυτά τα σιάμισιη. Ό,τι και να της έπαιρνα, η επωδός ήταν: “Εν έσιει σαν τα σιάμισιη της μ. της Τελούς!”.
Σήμερα, είμαστε μακριά από τον τόπο μας. Μακριά από το ξωκκλήσι μας που μένει αλειτούργητο και δεν μπορούμε να το επισκεφθούμε. Τουλάχιστον ως οργανωμένα σύνολα του Λευκονοίκου προσπαθήσαμε να το σώσουμε, με τη βοήθεια των αδελφών μας της Ένωσης Λευκονοικιατών Αγγλίας, του Προσφυγικού Σωματείου «Το Λευκόνοικο» αλλά και με εισφορές φιλικών μας Δήμων και ιδιωτών, τους οποίους ευχαριστούμε και ευχόμαστε ο Σταυρός που γιορτάζει σήμερα να τους ευλογεί. Επίσης, ευχαριστούμε την Ομάδα Πρωτοβουλίας για όλες τις ενέργειές τους για συντήρηση του Σταυρού μας!»
17 Σεπτεμβρίου
Μνημείο Ηρώων και Προτομή ήρωα Αναστάση Ζαρβού
Σήμερα, είμαι πολύ συγκινημένη και χαρούμενη, γιατί προσπάθειες σχεδόν τριών χρόνων για να τοποθετήσουμε την προτομή του ήρωά μας Αναστάσιου Ζαρβού έξω από το Δημαρχείο μας, είχαν αίσιο τέλος.
Πώς να ξεχάσω εκείνο το βράδυ του Σαββάτου, προς το τέλος του 2017, όταν γύρω στις 11 μ.μ., με πήρε τηλέφωνο ο ξάδελφός μου Μιχαλάκης Τακκούσιης και με πληροφόρησε ότι βρέθηκε σε γκαλερί στις ελεύθερες περιοχές η προτομή του ήρωα Αναστασίου Π. Ζαρβού!
Είχα την αίσθηση ότι βρέθηκε ένας εγκλωβισμένος αδελφός μας, ένας αγνοούμενος αδελφός μας. Ήταν μια ιστορική στιγμή, κι ένιωσα περήφανη που ως Δήμαρχος του Λευκονοίκου βίωνα αυτή τη στιγμή! Η προτομή του βρισκόταν στο σπίτι της αδελφής του Μαρούλας στο Λευκόνοικο, που μετά από πολλές περιπέτειες, έφτασε κοντά μας «ταλαιπωρημένη». Η μπρούντζινη προτομή φιλοτεχνήθηκε το 1969 στην Ιταλία.
Αμέσως, τηλεφώνησα στον ειδικό της Αστυνομίας, τον δρα Πανίκκο Νικολαΐδη, ο οποίος τυγχάνει να είναι φίλος του συζύγου μου, για να τον ενημερώσω. Ταυτόχρονα, ενημέρωσα και την αδελφή του ήρωα, κ. Μαρούλα Ζαρβού-Μιχαήλ, η οποία συγκλονίστηκε. Νόμιζε ότι ζούσε ένα όνειρο. Ήταν μια νύχτα που θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μου. Σπαρακτική!
Τις επόμενες μέρες συνεργαστήκαμε με την Αστυνομία. Κι ύστερα ο αγώνας να καθαριστεί η προτομή. Επισκεφτήκαμε με την αδελφή του και τον ανιψιό του Μιχάλη το εργαστήριο του γλύπτη, κ. Γεώργιου Κυριάκου, στην παλιά Λευκωσία, κι εκεί είδαμε την προτομή! Πάλι φορτιστήκαμε συναισθηματικά!
Τότε, σε Συνεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου καλέσαμε την Επιτροπή Μνημείων για να συνεργαστούμε. Οι απόψεις τους και οι εισηγήσεις τους ήταν εξαιρετικές, γι’ αυτό τους/τις ευχαριστούμε όλους και όλες.
Στη συνέχεια, άρχισα τις προσπάθειες με το Κτηματολόγιο και την Πολεοδομία. Ήταν μια προσωπική μου οφειλή στον ήρωα, που έπεσε πρώτος στις μάχες του Λωρόβουνου, στην Τηλλυρία το 1964. Το ένιωθα σαν χρέος μου! Γι΄ αυτό δεν φείσθηκα χρόνου!
Δεν ήταν εύκολη υπόθεση, γιατί δεν ήταν ένα οικόπεδο κανονικό, κάποιου ιδιώτη, αλλά η γη πάνω στην οποία κτίστηκε το Δημαρχείο μας είναι κρατική και εκμισθώθηκε στον Δήμο μας. Να είναι καλά ο Διευθυντής του Κτηματολογίου, κ. Ανδρέας Σωκράτους, που είναι γαμπρός του Λευκονοίκου, σύζυγος της φίλης Λένιας Καντωνή, ο οποίος, με πολλή προθυμία, με κατατόπισε και με σύστησε σε υπαλλήλους του Επαρχιακού Κτηματολογίου, κι έτσι βρήκα μια άκρη. Πού να το φανταζόμουν, ως φιλόλογος, ότι θα μάθαινα και δουλειές του Κτηματολογίου και της Πολεοδομίας. Πέρασα πολλά ζεστά καλοκαιρινά μεσημέρια και κρύα χειμωνιάτικα, επίσης, σε πολλά γραφεία, έκανα πολλές φίλες και φίλους, στους οποίους/στις οποίες είμαι ευγνώμων για τη βοήθεια, τη συνεργασία, την προσπάθειά τους να μας βοηθήσουν. Θα γράψω κάποια στιγμή τα ονόματά τους.
Κι ύστερα ήρθε η σειρά του κ. Θεοδόση Τσιόλα να μας βοηθήσει με το Υπουργικό Συμβούλιο του οποίου είναι Γραμματέας. Έπρεπε, ταυτόχρονα, να γίνει εκμίσθωση για άλλα είκοσι χρόνια της χαλίτικης γης μας. Χρειαζόταν έγκριση από το Υπουργικό Συμβούλιο. Επίσης, αποφασίσαμε να φέρουμε μπροστά από το Δημαρχείο, μαζί με την προτομή, το ήδη υπάρχον Μνημείο των Ηρώων, στα δυτικά του Δήμου μας, το οποίο έγινε επί Δημαρχίας του μ. Μιχάλη Πήλικου, και εκεί να μείνει χώρος στάθμευσης για ΑΜΕΑ, όπως ήταν ο αρχικός σχεδιασμός. Εξάλλου, στα σχέδια δεν φαινόταν ότι υπήρχε εκεί Μνημείο Ηρώων. Αποφασίσαμε ως Δημοτικό Συμβούλιο να ετοιμάσουμε νέο Μνημείο Ηρώων. Έτσι, κάναμε ταυτόχρονα τρεις εργασίες.
Επιπλέον, μας βοήθησε και ο αδελφός Δήμος Αγλαντζιάς, ο οποίος έδωσε και την τελική άδεια, και τον ευχαριστούμε.
Κάποια στιγμή, με βοήθησε πάρα πολύ και ο ανιψιός του ήρωα, ο κ. Μιχάλης Μιχαήλ, με πολλές προσπάθειες και πολλά τηλέφωνα στα κυβερνητικά γραφεία. Τον ευχαριστώ πολύ για την αγαστή συνεργασία. Ο Μιχάλης ένιωθε ότι τα αδέλφια του ήρωα αγχώνονται, καθώς μεγαλώνουν, και αγωνιούσε να τελειώσει αυτή η διαδικασία πιο γρήγορα, κι εγώ τον καταλάβαινα, γιατί το ίδιο ένιωθα. Όλα αυτά πήραν πάνω από δύο χρόνια προσπαθειών, γιατί έπρεπε να ολοκληρωθούν πολλές εκκρεμότητες και να γίνουν όλα νόμιμα.
Μόλις τελείωσαν, έμενε το τελευταίο μέρος της διαδικασίας, στο οποίο εμπλέξαμε και τον κ. Πιερή Γυψιώτη, που ως μηχανικός του έργου βοήθησε στον δικό του τομέα. Μάλιστα, και γι’ αυτό τον ευχαριστούμε, υποσχέθηκε να αναλάβει την τοποθέτηση της προτομής στον χώρο μπροστά από το Δημαρχείο. Τέλος, ζητήσαμε προσφορές και το έργο ανέλαβε η εταιρεία S. GYPSIOTIS & SON DEVELOPMENT LTD.
Ας ευχηθούμε να πάνε όλα κατ’ ευχήν και το Μνημείο των Ηρώων μαζί με την προτομή του ήρωά μας, που βρέθηκε με αυτόν τον θαυμαστό τρόπο, να κοσμούν την είσοδο του προσωρινού Οικήματος του Δημαρχείου μας στη λεωφόρο Κυρηνείας 91, στο Πλατύ Αγλαντζιάς!
Ας είναι αιωνία η μνήμη των ηρώων μας!
20 Σεπτεμβρίου
«Σήμερα πρόσφερα σε αγαπημένους φίλους δύο πρόσφατες εκδόσεις του Δήμου μας: Τα Πρακτικά του Συνεδρίου μας για τον Μητροπολίτη Κιτίου Κυπριανό Οικονομίδη, την επιμέλεια των οποίων είχαν δύο εκλεκτοί φιλόλογοι, ο Καθηγητής Θεοδόσης Πυλαρινός και ο δρ Κυριάκος Ιωάννου, καθώς επίσης και τη διαφωτιστική μπροσούρα του Δήμου μας, της οποίας τη συγγραφή και επιμέλεια είχα η ίδια.
Οι φίλοι στους οποίους την πρόσφερα ήταν ο Διοικητής της ΕΛ.ΔΥ.Κ., Συνταγματάρχης Στυλιανός Τίνανας, ο βουλευτής κ. Δημήτρης Δημητρίου, η βουλευτής κ. Ξένια Κωνσταντίνου, μαθήτριά μου στη Λάρνακα, φίλοι στρατιωτικοί, ο Κοινοτάρχης Παλαιομετόχου και η εκπαιδευτικός κ. Ελένη Σιούφτα, την οποία και ευχαριστώ για τις φωτογραφίες.
23 Σεπτεμβρίου
«Ψες και πάλι, όπως γίνεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια, από το 2017, γιορτάσαμε με τους φίλους μας στην Αθηαίνου τον Άγιο Φωκά μας. Μόνο στις δύο κωμοπόλεις μας τιμάται ο Άγιος Φωκάς στο νησί μας. Η διαφορά μας είναι ότι η δική τους εκκλησία βρίσκεται στο κέντρο της κωμόπολής τους, ενώ σε μας το ξωκκλήσι του Αγίου Φωκά μας είναι κτισμένο σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία στα βόρεια του Λευκονοίκου, στον δρόμο για το τουρκοκυπριακό χωριό Πλατάνι, ανάμεσα στα ολόδροσα περιβόλια που τα τελευταία χρόνια συναγωνίζονταν τον Άγιο Αμβρόσιο στα χρυσόμηλα!
Στον εσπερινό του Αγίου Φωκά στην Αθηαίνου μνημονεύτηκαν όλοι οι κάτοικοι των δύο κωμοπόλεων, Αθηαίνου και Λευκονοίκου. Μετά, στο σπίτι του π. Δημητρίου, μαζί με τον Μητροπολίτη Τριμυθούντος, κ. Βαρνάβα, και τον Δήμαρχο Αθηαίνου, κ. Κυριάκο Καρεκλά, τους πρόσφερα τις νέες εκδόσεις του Δήμου Λευκονοίκου».
24 Σεπτεμβρίου
«Ο καλός μας φίλος, κ. Konstantin Shavel, που επισκέφθηκε τη Μονή Βατοπαιδίου, μας έφερε ως δώρο ένα αντιμήνσιο για να το έχουμε, όταν με το καλό και με τη βοήθεια των Αγίων μας θα λειτουργήσουμε μία εκκλησία μας. Εμείς ξέρουμε να περιμένουμε. Το αντιμήνσιο είναι άμεσα συνδεδεμένο με την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας».
«Σαν σήμερα, στις 6 Οκτωβρίου 1958, φονεύθηκε στο Λευκόνοικο από τους Άγγλους ο Σάββας Ζάνος, ως αντίποινα για μία βόμβα που ρίχτηκε εναντίον στρατιωτικού αυτοκινήτου. Εγκατέλειψε δύο ανήλικα παιδιά: τον Μιχάλη και τον Πανίκο. Αιωνία η μνήμη του. Αθάνατος!».
07 & 14 Οκτωβρίου
«Πραγματοποιήθηκαν αιμοδοσίες στη Λευκωσία και στη Λάρνακα.
Στη Λευκωσία από κοινού ο Δήμος Αγλαντζιάς και το Προσφυγικό Σωματείο «Το Λευκόνοικο»-παράρτημα Λευκωσίας- πραγματοποίησαν αιμοδοσία στην αίθουσα της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου στην Αγλαντζιά, για ενίσχυση των αποθεμάτων της τράπεζας αίματος των Δήμων Αγλαντζιάς και Λευκονοίκου.
Επίσης, αιμοδοσία πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στο Οίκημα του Προσφυγικού Σωματείου «Το Λευκόνοικο» στη Λάρνακα.
Συγχαρητήρια σε όλους, αιμοδότες, Επαρχιακά Συμβούλια του Σωματείου μας, την ομάδα αιμοδοσίας. Σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς δίνουν μαθήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης.
08 Οκτωβρίου
«Διαμαρτυρία για την πόλη της Αμμοχώστου! Εάλω η πόλις! Δυστυχώς! Αχ, Αλέξη Γαλανέ! Έδωσες τη ζωή σου γι΄ αυτή την πόλη».
10 Οκτωβρίου
Ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα αντίτυπα της συλλογής του Ποιητή μας Βασίλη Μιχαηλίδη «Ασθενής Λύρα» του 1882, έχει αποκτήσει σε πλειστηριασμό στην Αθήνα ο καλός μας φίλος, κ. Άθως Τηλλυρής, από τη Λεμεσό, λάτρης του Β. Μ., και μας το επιδεικνύει με μεγάλη περηφάνια στο σπίτι του.
11 Οκτωβρίου
Φιλανθρωπικό απογευματινό τσάι στο φιλόξενο σπίτι του Πέτρου (γιου του Παναγιώτη και της Χρυστάλλας Κόκκινου) και της Νίκης Κόκκινου στη Λεμεσό, μαζί με τον π. Επιφάνιο, για ενίσχυση άπορων φοιτητών.
Συγχαρητήρια στην αγαπημένη μου Νίκη και στην όμορφη ομάδα της για την πρωτοβουλία τους. Να τις έχει ο Θεός καλά για να μπορούν να βοηθούν τους συνανθρώπους μας.
13 Οκτωβρίου
Ο Δήμος Λευκονοίκου συμπαρίσταται στον Δήμο Αμμοχώστου (aftodioikisi.com.cy)
Ο Δήμος Λευκονοίκου συμπαρίσταται στον Δήμο Αμμοχώστου και εκφράζει την αλληλεγγύη του για την πρόσφατη ειδεχθή ενέργεια της Τουρκίας και των εδώ εγκάθετών της, οι οποίοι με τις πράξεις τους διενήργησαν στην ουσία μια τρίτη εισβολή στη Βασιλεύουσα, όπως αναφέρει ο Δήμος Λευκονοίκου σε ανακοίνωσή του.
Προσθέτει ότι στη συγκέντρωση καταδίκης στο οδόφραγμα της Δερύνειας, παρευρέθηκε η Δήμαρχος Λευκονοίκου, Ζήνα Λυσάνδρου Παναγίδη, η οποία δήλωσε «συγκλονισμένη στη θέα της πόλης του Ευαγόρα στο σώμα της οποίας ασελγούν για άλλη μια φορά οι επήλυδες εξ ανατολών».
15 Οκτωβρίου
Συνάντηση εκπροσώπων του Δήμου Λευκονοίκου με εκπροσώπους του Δήμου Αγλαντζιάς
Με τον Δήμαρχο Αγλαντζιάς, κ. Αντρέα Κωνσταντίνου, συναντήθηκε σήμερα αντιπροσωπία του Δήμου Λευκονοίκου, αποτελούμενη από τη Δήμαρχο κ. Ζήνα Λυσάνδρου Παναγίδη και τους Δημοτικούς Συμβούλους, κ. Γιαννάκη Σιακαλλή και κ. Νίκη Χριστοφή. Στη συνάντηση παρευρίσκονταν και ο Γραμματέας του Δήμου Αγλαντζιάς, κ. Χάρης Τσαγκαρίδης, όπως και η Δημοτική Ταμίας, κ. Αντιγόνη Χατζηγεωργίου.
Κατ’ αρχάς, ο Δήμαρχος Αγλαντζιάς καλωσόρισε την αντιπροσωπία του Δήμου Λευκονοίκου και η Δήμαρχος συνεχάρη τον κ. Κωνσταντίνου για την εκλογή του και του ευχήθηκε εκ μέρους όλου του Δήμου Λευκονοίκου κάθε επιτυχία στο δύσκολο έργο του. Στη συνέχεια, τον ευχαρίστησε και του ζήτησε να μεταφέρει τις ευχαριστίες του Δήμου της στο Δημοτικό Συμβούλιο Αγλαντζιάς, για την προβολή του έργου ενός ιστορικού κατεχόμενου Δήμου στο περιοδικό της Αγλαντζιάς.
Τέλος, ο κ. Κωνσταντίνου, διαβεβαίωσε την αντιπροσωπία ότι η συνεργασία τους θα συνεχιστεί για το καλό και των δύο Δήμων.
Ντοκιμαντέρ των μαθητών του Λυκείου Μακαρίου του Γ΄ στη Λευκωσία «Μόνη περιουσία μας η μνήμη» στο πλαίσιο του Προγράμματος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου «Καταγράφουμε τη μνήμη»
Ντοκιμαντέρ των μαθητών του Λυκείου Μακαρίου του Γ’ στη Λευκωσία, στο οποίο λάβαμε μέρος και εμείς ως Δήμος Λευκονοίκου. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές. Μια αξιόλογη εργασία που θα προβληθεί σε όλα τα σχολεία μας.
17 Οκτωβρίου
ΔΗΜΟΣ ΛΕΥΚΟΝΟΙΚΟΥ
Συμπαράσταση στον αδελφό Δήμο της Νέας Ιωνίας που κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκηςΠληροφορηθήκαμε ότι ο αδελφός Δήμος Νέας Ιωνίας Αττικής, κατόπιν άμεσων ενεργειών της Δημάρχου Νέας Ιωνίας, κ. Δέσποινας Θωμαΐδου, κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης πολιτικής προστασίας, μετά την κακοκαιρία της Τρίτης, 13 Οκτωβρίου 2020, από την οποία επήλθαν εκτεταμένες καταστροφές σε νοικοκυριά και επαγγελματίες, καθώς και σε κοινόχρηστους χώρους στην Καλογρέζα και στη Νεάπολη Περισσού.
Σύμφωνα με την απόφαση του Γενικού Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας, κ. Βασίλειου Παπαγεωργίου, η κήρυξη του Δήμου Νέας Ιωνίας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης κρίθηκε απαραίτητη για την αντιμετώπιση της δυσμενούς κατάστασης, για την οποία απαιτείται η άμεση επέμβαση της πολιτείας και η άμεση οικονομική ενίσχυση των πληγέντων κατοίκων.
Ως Δήμος Λευκονοίκου εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στον αδελφό Δήμο Νέας Ιωνίας, με τον οποίο μας συνδέουν πολύ στενές, πολύχρονες σχέσεις φιλίας, αγάπης και εκτίμησης. Ο Δήμος Νέας Ιωνίας είναι ένας προσφυγικός Δήμος, ο οποίος στάθηκε αλληλέγγυος στον Δήμο Λευκονοίκου τα τελευταία χρόνια, με τη συμμετοχή μαθητών και μαθητριών μας στις εκδηλώσεις της 25ης Μαρτίου 1821, όπως και με τη συμμετοχή τους στις θερινές κατασκηνώσεις στο Αλεποχώρι Αττικής.
Ευχόμαστε ο Θεός να δώσει να ξεπεραστεί και αυτή η δυσκολία του αδελφού Δήμου. Σε προσεχή συνεδρία του Δ.Σ., θα συζητηθούν τρόποι ενίσχυσης του Δήμου Νέας Ιωνίας σε αυτή τη δύσκολη περίοδο.
19 Οκτωβρίου
Σήμερα βρέθηκα στο ΡΙΚ για μια εκπομπή. Από τον Φεβρ. του 1978 που ξεκίνησα τη συνεργασία μου με το ΡΙΚ, είχα την ευλογία να με τιμά με τη φιλία του ο αγαπημένος ποιητής κ. Μιχάλης Πασιαρδής, τον οποίο συνάντησα και σήμερα και απαθανατιστήκαμε. Ο Θεός να τον έχει καλά για να μας χαρίσει και άλλους εκλεκτούς στίχους.
20 Οκτωβρίου
Ο Δήμος Νέας Ιωνίας και το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης ευχαριστούν θερμά τον «αδελφό» Δήμο Λευκονοίκου και τη Δήμαρχο Ζήνα Λυσάνδρου-Παναγίδη για την έμπρακτη συμπαράσταση και αλληλεγγύη τους στη δύσκολη δοκιμασία από τον ισχυρό ανεμοστρόβιλο που έπληξε τη Νέα Ιωνία μας.
Το ειλικρινές ενδιαφέρον και η κοινωνική ευαισθησία σας, επιδεικνύουν τις άριστες σχέσεις των δύο πόλεων, αλλά και αποδεικνύουν πόσο σημαντικός και ισχυρός είναι ο θεσμός της αδελφοποίησης ανάμεσα σε πόλεις που επιδιώκουν ουσιαστική συνεργασία με στόχο τη μεταξύ τους προαγωγή πολιτιστικών, μορφωτικών και κοινωνικών σχέσεων.
Το κατεχόμενο Λευκόνοικο και η προσφυγική Νέα Ιωνία είναι δύο πόλεις που οι άνθρωποί τους έχουν ζυμωθεί από σκληρές δοκιμασίες και έχουν καταφέρει να ορθοποδήσουν, γι’ αυτό και μπορούμε να κατανοήσουμε, αλλά και να σταθούμε ως πραγματικά αδελφικές πόλεις σε τέτοιες δύσκολες συνθήκες, καθώς όπως λέει ο λαός μας: «Τα αδέλφια στηρίζουν πάντα το ένα το άλλο στις δύσκολες στιγμές».
Ευχή και ελπίδα όλων μας να μη βιώσουμε ποτέ ξανά παρόμοιες δοκιμασίες!
25 Οκτωβρίου
Λίγα λόγια για τον ήρωα των Οκτωβριανών, Χαράλαμπο Φιλή, και δύο αγνοούμενους αμάχους από τον Δήμο Λευκονοίκου, τον Θεόδωρο Αντρονίκου και τον γιο του, Κίκη Θ. Αντρονίκου
«Σήμερα, θέλησα να μάθω κάτι περισσότερο για τον ήρωα του Λευκονοίκου στα Οκτωβριανά του 1931, τον Χαράλαμπο Φιλή, γι’ αυτό τηλεφώνησα στην αδελφή του σύγχρονού μας μ. Φιλή, την Αντρούλα Κώστα, ξέροντας ότι είναι οι άμεσοι απόγονοι του ήρωά μας. Έμαθα, λοιπόν, ότι ο ήρωας Χαράλαμπος Φιλής, που σκότωσαν σε διαδήλωση οι Άγγλοι το 1931 στο Βαρώσι, σε ηλικία 16 ετών, ήταν αδελφός της μητέρας της Αντριανούς. Γονείς του ήταν ο Φιλής και η Κυριακού. Από τον παππού αυτόν πήρε το όνομά του και ο αδελφός της Αντρούλας, ο μ. Φιλής. Αδέλφια του ήρωα ήταν ο Παρασκευάς Φιλή, ο ψάλτης, που σκοτώθηκε από μιδραλιοβόλο, ενώ καθόταν στην αυλή του, κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών της πρώτης εισβολής, ο Ματθαίος Φιλή, που κατοικούσε στο Βαρώσι, ο Γιώρκος Κκίσας, που ήταν τυφλός (άναβε τα φανάρια, πριν να έρθει ο ηλεκτρισμός) και η Αντριανού Αντρονίκου.
Εκτός από τον θείο της, η Αντρούλα μού είπε και για τον πατέρα της Θεόδωρο Αντρονίκου (τον Θεορή του Αντρόνικου) και τον αδελφό της Κυριάκο (Κίκη).
Μαζί με τον γιο του Κίκη, ο πατέρας Θεόδωρος δούλευαν στο Βαρώσι στο ψυγείο του Φοιτίδη. Ο Θεορής ήταν νυχτοφύλακας και ο γιος δούλευε στο περίπτερο. Δούλευαν με βάρδιες. Ένα βράδυ, κατά τη διάρκεια της πρώτης εισβολής, έπεσε βόμβα στο ψυγείο. Ο Κίκης, μόλις είδε τι έγινε, έκλεισε το περίπτερο και έτρεξε να βρει τον πατέρα του. Τον βρήκε στα σκαλιά πεθαμένο, «με σκισμένα τα μούτρα του». Κτυπήθηκε από γιαλιά. Γι’ αυτό φούσκωσε το πρόσωπό του.
Ο Κίκης, στη συνέχεια, επειδή «τράβησαν υγραέρια οι πνεύμονές του», μπήκε στο νοσοκομείο, όπου του έκαναν εγχείρηση. Από τα στοιχεία του, ειδοποίησαν τις θείες του που ήταν στο Βαρώσι, αλλά δεν τον πρόλαβαν. Πέθανε, πριν αυτές φτάσουν στο νοσοκομείο.
Τους έθαψαν μαζί με τον πατέρα του σε ομαδικό τάφο στον Σταυρό, στο Βαρώσι.
Αναμένουν οι δικοί τους πότε θα βρεθούν και να τους θάψουν στις ελεύθερες περιοχές για να αναπαυτεί η ψυχή τους.
26 Οκτωβρίου
Επίσκεψη αντιπροσωπίας του Δήμου Λευκονοίκου στον Δήμο Στροβόλου
Συνάντηση με τον Δήμαρχο Στροβόλου, κ. Αντρέα Παπαχαραλάμπους, στο γραφείο του, είχε σήμερα Δευτέρα, 26 Οκτωβρίου 2020, η Δήμαρχος Λευκονοίκου, κ. Ζήνα Λυσάνδρου-Παναγίδη, στην οποία συμμετείχαν ο Δημοτικός Σύμβουλος Λευκονοίκου, κ. Γιαννάκης Σιακαλλής, και η Πολιτιστική Λειτουργός του Δήμου Στροβόλου, κ. Ειρήνη Βιολάρη.
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε μέσα σε ένα πολύ ευχάριστο κλίμα, μετά από πρόσκληση του Δημάρχου Στροβόλου για να συζητήσουν τρόπους συνεργασίας των δύο Δήμων μέσα στο πλαίσιο των 200 χρόνων από την Εθνική Παλιγγενεσία.
Η Δήμαρχος Λευκονοίκου εκφράζει τις ευχαριστίες της στον Δήμαρχο Στροβόλου για την τιμητική πρόσκληση στον Δήμο της, έναν κατεχόμενο ιστορικό Δήμο με μεγάλη προσφορά στον τόπο μας, που γέννησε τον Εθνικό Ποιητή της Κύπρου, τον Βασίλη Μιχαηλίδη, ο οποίος ύμνησε τη θυσία του Στροβολιώτη Αρχιεπισκόπου Κυπριανού την 9η Ιουλίου 1821.
«Ευχαριστούμε τον αγαπημένο μας Δήμαρχο Στροβόλου, κ. Ανδρέα Παπαχαραλάμπους, για την πρόσκληση να τον επισκεφθούμε στο γραφείο του μαζί με τον Δημοτικό Σύμβουλο Λευκονοίκου, κ. Γιαννάκη Σακαλλή, και να συζητήσουμε τρόπους συνεργασίας των δύο Δήμων μας μέσα στο πλαίσιο των 200 χρόνων από την Εθνική Παλιγγενεσία. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε μέσα σε πολύ ευχάριστη ατμόσφαιρα, όπως φαίνεται και από τα πρόσωπά μας, έστω και πίσω από τις μάσκες».
28 Οκτωβρίου
28 Οκτωβρίου 1940
Της Μαρίας Αντωνάκου
Ηπειρώτισσες,
γυναίκες που αντροπατάνε, ορθομέτωπες!
Ανοίγουν δρόμο το 1940 στα χιόνια για τη διάβαση του στρατού μας.
Ζήτω η γενιά του ’40!
Ζήτω η Ελλάδα!
Παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στο Λευκόνοικο το 1969
«Ευχαριστώ την αγαπημένη μου φίλη, Ρίτα Θεμιστοκλέους, για την αποστολή της φωτογραφίας της από την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στο Λευκόνοικο το 1969, όταν τελείωναν το Γυμνάσιο Λευκονοίκου. Μπροστά αριστερά είναι η Ρίτα και δεξιά η πρώτη μου ξαδέλφη, η Μάρω Τόλλου. Τρίτη σειρά αριστερά, η άλλη ξαδέλφη μου, η Λένια Ζαρβού- Κυριάκου. Νομίζω στη μεσαία σειρά, τρίτη είναι η μ. Μάρω Μαστρή».
29 Οκτωβρίου
Πατήρ Ανδρέας Φυρίλλας
«Έφυγε στο Παρίσι ένας άλλος σπουδαίος Λευκονοικιάτης, μια εξαιρετική εκκλησιαστική φυσιογνωμία, ο πατήρ Ανδρέας Φυρίλλας, 90 ετών, Καθηγητής Θεολογίας, αδελφός του μ. αγωνιστή της ΕΟΚΑ, Μίκη Φυρίλλα. Γιος του Κυριάκου και της Μυροφόρας Φυρίλλα(το γένος Καμιντζή), τελείωσε την Ανωτέρα Σχολή Λευκονοίκου και στη συνέχεια σπούδασε καθηγητής των αγγλικών. Δίδαξε στην Αμερικανική Ακαδημία Λάρνακας, στο Λευκόνοικο, στο Τρίκωμο και στην Ευρύχου. Στη συνέχεια, ξεκίνησε το διδακτορικό του στη Θεολογία στην Οξφόρδη, αλλά το συνέχισε στην περίφημη Θεολογική Σχολή του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι. Από το 1963 χειροτονήθηκε ιερέας. Μιλούσε εφτά γλώσσες.
Εγκαταλείπει σύζυγο και τρία παιδιά: τη Μυροφόρα, τον Κυριάκο και τον Σέργιο.
Αιωνία η μνήμη του. Καλό παράδεισο!
Συλλυπητήρια στους οικείους του!».
30 Οκτωβρίου
Ο Διευθυντής του σχολείου μας μ. Χριστόδουλος Πέτσας
Μνημονεύουμε τον Διευθυντή μας στο Δημοτικό Σχολείο Λευκονοίκου, μ. Χριστόδουλο Πέτσα, ο οποίος απεβίωσε στη Λευκωσία σαν σήμερα, στις 30 Οκτωβρίου του 2005 σε ηλικία ενενήντα ετών. Στη μνήμη μας έχουμε έναν αεικίνητο άνθρωπο, που περπατούσε τόσο γρήγορα, που όσες φορές προσπαθήσαμε να τον φτάσουμε, δεν τα καταφέραμε. Την ίδια εικόνα έχουμε και από τα χρόνια της προσφυγιάς μας στη Λευκωσία. Τον βλέπαμε να περπατά στη Λευκωσία αμέτρητα χιλιόμετρα, χωρίς να κουράζεται. Ήταν ο άνθρωπος που βοήθησε πολύ κόσμο στη Μέριμνα, εκείνα τα πρώτα σκληρά χρόνια της μετοικεσίας μας!
Θυμάμαι τη λατρεία που του είχα στο Δημοτικό Σχολείο Λευκονοίκου. Ένιωθα ότι είχαμε την ευλογία να έχουμε για διευθυντή μας έναν ευφυέστατο άνθρωπο, εξαιρετικά οξύνοα και χαλκέντερο, άριστο δάσκαλο σε ήθος και ευπρέπεια, αφοσιωμένο στο λειτούργημά του, που μας ενέπνεε και μας εμψύχωνε με το χαμόγελο και την ενθαρρυντική του στάση. Θυμάμαι ακόμη την αγάπη του, και συγκινούμαι. Τον βλέπω μπροστά μου με τη γλυκύτητά του και τη μεταδοτικότητά του, την όρεξη που είχε να μας μεταδώσει όσα μπορούσαμε να ρουφήσουμε από το νέκταρ των γνώσεών του. Ήταν όντως ο πολυτάλαντος, ο πολυδύναμος δάσκαλος, ακραιφνής πατριώτης και πιστός χριστιανός που με το φωτεινό παράδειγμά του μας καθοδηγούσε για τα ωραία και τα υψηλά. Επίσης, είχε και μεγάλη αγάπη για τον κήπο μας που ήταν πανέμορφος και μοσχοβολούσε την άνοιξη.
Μαζί με την παιδαγωγική χάρη, όμως, συνδύαζε και την παιδαγωγική αυστηρότητα, και ίσως αυτή να έκανε αρκετούς μαθητές και μαθήτριες να τον φοβούνται. Ήταν απαιτητικός, δεν ανεχόταν την τεμπελιά και την ακηδία, τιμωρούσε παραδειγματικά όσους έκαναν αταξίες, ακόμα και τα παιδιά του, για να παιδαγωγήσει και να νουθετήσει. Όμως, όλοι καταλάβαιναν ότι ήταν πάρα πολύ δίκαιος και σωστός οιακοστρόφος που οδηγούσε το σχολείο μας σε άριστα αποτελέσματα. Θυμάμαι μια φορά που ξέχασε στην εκδρομή μια κουβέρτα ο μικρότερος γιος του, Πέτρος, ότι τον τιμώρησε, και μάλιστα, πιο αυστηρά από τους άλλους.
Ο αείμνηστος Χριστόδουλος Πέτσας γεννήθηκε στη Χρυσίδα της Κυθρέας στις 15 Ιανουαρίου του 1915. Ήταν νυμφευμένος με την μ. Κατίνα και απέκτησαν τρία παιδιά: την Ανθή, τον Μίκη και τον Πέτρο. Ο Μίκης είναι απόφοιτος του Γυμνασίου Λευκονοίκου και ο Πέτρος φοίτησε για δύο χρόνια στο Δημοτικό Σχολείο Λευκονοίκου. Ο Χρ. Πέτσας αγαπούσε το Λευκόνοικο και τους κατοίκους του και εκείνοι του ανταπέδιδαν τον προσήκοντα σεβασμό και αγάπη. Διατηρούσε φιλικές σχέσεις με πολλούς Λευκονοικιάτες ως το τέλος της ζωής του και πολλούς βοήθησε στην προσφυγιά.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι οι Λευκονοικιάτες τόσο τον εκτίμησαν, ώστε έστειλαν επιστολή προς τον Επαρχιακό Εκπαιδευτικό Λειτουργό στην Αμμόχωστο, στις 20 Ιουνίου 1960, στην οποία ζητούσαν να συνεχίσει τις υπηρεσίες του στο Λευκόνοικο! Έτσι, μόλις προήχθη σε Διευθυντή Α΄, το 1961, στις 20 Οκτωβρίου, αμέσως τον έφεραν πίσω στην κωμόπολή μας, αφού ήταν τόσο αγαπητός.
Ευχαριστώ την κόρη του μ. Πέτσα, κ. Ανθή Πέτσα-Σαββίδη, για τις πληροφορίες που μου έστειλε από το Περιοδικό «Ελεύθερη Κυθρέα». Αριθμός Φακέλλου: Υπουργείο Παιδείας 1319 –Χριστόδουλος Πέτσας
του Ανδρέα Παπαβαρνάβα, Γραμματέα Σωματείου Ελεύθερη Κυθρέα,
Περιοδικό Ελεύθερη Κυθρέα ,αρ. τεύχους 84-85
……………………….
1.9.1959 ως διευθυντής Β΄ για ένα μόνο χρόνο, γιατί λόγω αναθεωρήσεως του τρόπου λειτουργίας του σχολείου δεν εδικαιούτο να εργάζεται σ΄ αυτού του τύπου σχολείο. Στο Λευκόνοικο, αν και εργάστηκε μόνο για ένα έτος, άφησε άριστες εντυπώσεις η εργατικότητα και το παράδειγμά του, που βοηθούσαν τόσο στη μόρφωση των παιδιών τους όσο και στην πρόοδο της κοινότητας γενικώς. Δείγμα η κάτωθι επιστολή που απέστειλε η Σχολική Επιτροπή Λευκονοίκου προς τον Εκπαιδευτικό Λειτουργό Αμμοχώστου:Εν Λευκονοίκω τη 20η Ιουνίου, 1960.
Προς τον Επαρχ. Εκπαιδευτ. Λειτουργόν
Εις ΑμμόχωστονΈντιμε Κύριε,
Αντιλαμβανόμεθα ότι λόγω της αναθεωρήσεως του τρόπου λειτουργίας του Δημοτικού Σχολείου της κοινότητάς μας, καθίσταται αναπόφευκτος η μετάθεσις του Διευθυντού κ. Χρ. Πέτσα, ήτις πραγματικώς μας λυπεί, καθότι ο κος Πέτσας ηργάσθη αόκνως και με παραδειγματικόν ζήλον και αφοσίωσιν διά την μόρφωσιν των τέκνων μας.
Όθεν παρακαλούμεν όπως διαβιβάσητε προς αυτόν τας θερμάς ευχαριστίας της κοινότητός μας και θα ήτο ευχής έργον εάν υπήρχε τρόπος συνεχίσεως των πολυτίμων υπηρεσιών του εις το σχολείον μας.
Διατελώ μεθ΄ υπολήψεως
Προσ. Πρόεδρος Σχολικής Επιτροπής
Λευκονοίκου. Αρχάς της σχολικής χρονιάς 1961-62, ήτοι στις 20.10.1961, παίρνει μια διπλά ευχάριστη επιστολή του Διευθυντή Παιδείας. Προάγεται σε Διευθυντή Α΄ και μετατίθεται ξανά εις Λευκόνοικο.
Στο Λευκόνοικο εργάστηκε έξι χρόνια και το αγάπησε ως δεύτερο χωριό του. Τόσο οι μαθητές όσο και οι γονείς και γενικά όλοι οι κάτοικοι Λευκονοίκου τον αγαπούσαν και τον εσέβοντο ως εκπαιδευτικό και σαν γνήσιο χωριανό τους. Στα έξι χρόνια της εδώ σταδιοδρομίας του έχει να επιδείξει άριστους μαθητές, με πολλές γνώσεις, νέους με ήθος και άριστη διαγωγή που να αγαπούν την οικογένεια, την πατρίδα, τη θρησκεία, νέους που να ενδιαφέρονται για τα κοινά.
Τα καλά αποτελέσματα του σχολείου του φαίνονται στην έκθεση του τότε Επιθεωρητή Δημοτικής Εκπαίδευσης, Μιχάλη Τροκκούδη, ημερομ. 14.5.1962: Ημερομ. Επιθεωρήσεως 14.5.1962 Ο Χρ. Πέτσας ως πολιτιστικός παράγων: Συνεργάζεται αρμονικώς μετά των συναδέλφων και των κοινοτικών παραγόντων διά την εξύψωσιν της κοινότητας πνευματικώς-πολιτιστικώς (Σύνδεσμος Γονέων). Βοηθεί εις την έκδοσιν του Περιφ. Περιοδικού «Χελιδόνι».
Φυσική Αγωγή (υπό την γενικωτάτην της έννοιαν)
Φυσικόν περιβάλλον- Βιολογικοί παράγοντες: Καταβάλλει φροντίδας διά την καθαριότητα του σχολείου και των υποστατικών τούτου. Είναι υπεύθυνος του μαθ. Συσσιτίου. Φροντίζει για την ένδυσιν των απόρων μαθητών.
Ηθική Αγωγή: Υπόδειγμα ηθικού ανδρός. Καλλιεργεί ηθικήν συμπεριφοράν και ευγένειαν τρόπων μεταξύ των μαθητών.
Κοινωνική Αγωγή: Νομοταγής, κοινωνικός, καλός συνεργάτης. Οδηγεί εις νομοτάγειαν, κοινωνικότητα και συνεργασίαν μεταξύ του σχολείου και της κοινότητος.
Διακυβέρνησις του σχολείου/ της τάξεως: Καλλιεργεί αρμονικάς σχέσεις προς όλας τας κατευθύνσεις. Προγραμματίζει εργασίαν. Επιδεικνύει κατανόησιν της παιδικής φύσεως. Τυπικός εις την τήρησιν των κανονισμών.
Αγάπη προς την εργασίαν: Πολύ εργατικός. Μεταδίδει την εργατικότητά του μεταξύ των συναδέλφων και μαθητών του.
Θρησκευτική αγωγή: Υπόδειγμα καλού χριστιανού. Καλλιεργεί θρησκευτικότητα μεταξύ των μαθητών και της κοινότητος. (Τακτικός εκκλησιασμός). Διδάσκει επιτυχώς τα θρησκευτικά.
Εθνική Αγωγή: Με υγιείς εθνικάς αρχάς. Καλλιεργεί εθνικήν συνείδησιν και φιλοπατρίαν.
Νιώθω ότι η γενιά μας ήταν πολύ ευλογημένη, αφού τον είχαμε διευθυντή από την Α΄ μέχρι την Στ΄ τάξη του Δημοτικού. Μάλιστα, στην Στ΄ τάξη ήταν ο δάσκαλός μας στα κύρια μαθήματα, Ελληνικά και Μαθηματικά! Εκπληκτικός δάσκαλος.
Ευλογημένο το Λευκόνοικο που αξιώθηκε να έχει τέτοιο δάσκαλο από την εύανδρο Κυθρέα!
Ανθρώπων Έργα – Τελευταίο Φακωτό Υφαντό Λευκονοίκου (23/5/1996)
Μία από τις Πογιατζίνες, τις περίφημες υφάντριες του Λευκονοίκου, η Αννού, πριν πεθάνει, έδωσε στην ανιψιά της Δρα Μαρία Ιακώβου, Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κύπρου, ένα φακωτό υφαντό που είχε υφάνει στην προσφυγιά στη Λεμεσό, για να το δωρίσει στο Μουσείο της Τράπεζας Κύπρου! Ένιωθε ότι με τη δωρεά της αυτή η τέχνη της θα έμενε εσαεί στη συλλογική μνήμη. Οι άνθρωποι όντως φεύγουμε, αλλά η τέχνη, η παράδοση, ο πολιτισμός μας μένουν! Έτσι, αυτό το φακωτό υφαντό θα θυμίζει στις επόμενες γενιές ότι κάποτε κάποιες γυναίκες της πεδιάδας της Μεσαορίας ύφαιναν στις βούφες και στα «αρκαστήρκα» τους θαυμαστά έργα, μεγάλης αισθητικής αξίας.
Θα ήθελα να σημειώσω ότι ο μέγας Διαμαντής χαρακτήρισε το σπίτι των Πογιατζίνων στο Λευκόνοικο ως «Σπίτι Μουσείο». (Σελ. 18 στη μπροσούρα) Φωτογραφία με αργαλειό!
04 Νοεμβρίου
Συνάντηση Δημάρχων Στροβόλου και Λευκονοίκου με τον Ηγούμενο της Μονής Μαχαιρά, Γέροντα Επιφάνιο
Προσκύνημα στην Ιερά Μονή Μαχαιρά πραγματοποίησαν τη Δευτέρα, 4 Νοεμβρίου 2020, οι Δήμαρχοι Στροβόλου και Λευκονοίκου, κ. Ανδρέας Παπαχαραλάμπους και κ. Ζήνα Λυσάνδρου-Παναγίδη, όπου τους υποδέχτηκε ο Γέροντας Επιφάνιος, Ηγούμενος της Μονής, με τον οποίο αντάλλαξαν ιδέες για εκδηλώσεις μέσα στο 2021, με την ευκαιρία των 200 χρόνων από την Εθνική Παλιγγενεσία.
Η συνεργασία των δύο δήμων με τη Μονή Μαχαιρά ξεκινά από το ευλογημένο γεγονός ότι ο εκ Λευκονοίκου Ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης ύμνησε τη θυσία του Μαχαιριώτη Εθνομάρτυρα Κυπριανού από τον Στρόβολο.
Μαζί με τους δύο Δημάρχους, στη συνάντηση παρευρίσκονταν και η Πολιτιστική Λειτουργός του Δήμου Στροβόλου, κ. Ειρήνη Βιολάρη, και ο σκηνοθέτης κ. Μιχάλης Γεωργιάδης.
08 Νοεμβρίου
«Αρχάγγελέ μας, σήμερα που γιορτάζεις, είσαι τόσο μακριά μας! Μα και τόσο κοντά μας. Μέσα μας. Μέσα στην ψυχή μας! Κανένας δεν μπορεί να σε πάρει από την καρδιά μας! Εσύ μας δίνεις δύναμη και κουράγιο να αντέξουμε τα δίσεκτα χρόνια της μετοικεσίας μας!».
«Γιορτάζουν οι Αρχάγγελοί μας, Μιχαήλ και Γαβριήλ.
Εμείς στην κωμόπολη του Λευκονοίκου έχουμε έναν λόγο παραπάνω να γιορτάζουμε, αλλά και να πενθούμε σήμερα, αφού ο Αρχάγγελός μας, που ανακαινίστηκε με τη βοήθεια της Δικοινοτικής Τεχνικής Επιτροπής για την Πολιτιστική μας Κληρονομιά, στέκει βουβός κι αποσταμένος, μόνος κι έρημος, αλειτούργητος, χωρίς τους προσκυνητές του, τους νόμιμους κατοίκους του Λευκονοίκου, που με τη βάρβαρη τουρκική εισβολή σκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα σαν «τα παιθκιά του λαού». Σήμερα, λόγω των γνωστών προβλημάτων, δεν μπορούμε να τον λειτουργήσουμε! Οδύνη ψυχής! Σπαραγμός! Μα και ελπίδα!
Δεν χάνουμε τις ελπίδες μας!
Ο Αρχάγγελός μας θα κάνει το θαύμα Του!
Εμείς θέλουμε να επιστρέψουμε!
Δεν δεχόμαστε τα τετελεσμένα της εισβολής.
Η de facto κατάσταση, εκ των πραγμάτων, λόγω των τετελεσμένων γεγονότων της εισβολής, δεν πρόκειται να αποδεχτούμε να γίνει de jure, νόμιμη δηλαδή, με βάση το δίκαιο!».
12 Νοεμβρίου
Με την Επίτροπο Περιβάλλοντος, κ. Κλέλια Βασιλείου, συναντήθηκε η Δήμαρχος Λευκονοίκου, κ. Ζήνα Λυσάνδρου-Παναγίδη
Την Πέμπτη, 12 Νοεμβρίου 2020, η Δήμαρχος Λευκονοίκου είχε συνάντηση με την Επίτροπο Περιβάλλοντος με την οποία είχαν μία πολύ ευχάριστη και εποικοδομητική συνομιλία. Η συζήτησή τους επικεντρώθηκε, κυρίως, στη μεγάλη σημασία που έχει η γη για τους ανθρώπους και για την αυτάρκεια που τους προσφέρει ως μάνα-τροφός την οποία πρέπει να σεβόμαστε και να προσέχουμε.
Με την ευκαιρία της συνάντησης αυτής στο γραφείο της Επιτρόπου, η Δήμαρχος Λευκονοίκου χάρισε στην κ. Βασιλείου τις τελευταίες εκδόσεις του Δήμου της, για τις οποίες η κ. Επίτροπος έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον, αφού αναφέρονται στην Ιστορία και στον Πολιτισμό του Λευκονοίκου.
13 Νοεμβρίου
Δημοσιογραφική Διάσκεψη «Μνήμες Κατεχόμενης Γης»
Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή, 13 Νοεμβρίου 2020, στη Δημοσιογραφική Εστία, η προγραμματισμένη Δημοσιογραφική Διάσκεψη της Επιτροπής Κατεχόμενων Δήμων και της Επιτροπής Κατεχόμενων Κοινοτήτων για την εκδήλωση «Μνήμες Κατεχόμενης Γης», για καταδίκη της ανακήρυξης του ψευδοκράτους το 1983.
Η εκδήλωση, η οποία θα πραγματοποιείτο σήμερα στις 7.00μ.μ. στην αίθουσα «Αρχάγγελος» της Ιεράς Μονής Κύκκου στη Λευκωσία με ομιλητή τον Υπουργό Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας, κ. Πρόδρομο Προδρόμου, ακυρώθηκε λόγω των νέων μέτρων που τέθηκαν σε ισχύ για αναχαίτιση της εξάπλωσης της πανδημίας.
Στη δημοσιογραφική διάσκεψη απηύθυναν μηνύματα καταδίκης της ανακήρυξης του Ψευδοκράτους και συνέχισης του προσφυγικού αγώνα για ελευθερία και δικαιοσύνη, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Κατεχόμενων Δήμων και ο Πρόεδρος της Επιτροπής Κατεχόμενων Κοινοτήτων.
Σκηνές από τη Διάσκεψη τύπου της Επιτροπής Κατεχόμενων Δήμων
16 Νοεμβρίου
«Επίσκεψη στην αγαπημένη μου γειτόνισσα του Λευκονοίκου, κ. Ζηνοβία Χοίρα, την όμορφη κόρη του καλλικέλαδου, καλλίφωνου, γλυκόλαλου Παπα- Νικόλα μας. Η θεία μου η Ζηνοβία ανέκαθεν ήταν υπέροχη παρέα. Μαζί της και με την κόρη της Μαρία, με την οποία μεγαλώσαμε μαζί, περάσαμε ένα όμορφο απόγευμα με θύμησες της γειτονιάς μας και της γλυκιάς ζωής του τότε. Ο Θεός να την έχει καλά!».
18 Νοεμβρίου
Επίσκεψη σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο για έρευνα στα αρχεία του Μουσείου που δεν έχουν ψηφιοποιηθεί ακόμη. Έχουμε βάσιμες ελπίδες ότι πρέπει να υπάρχουν και άλλα αντικείμενα που βρέθηκαν σε ανασκαφές στο Λευκόνοικο. Η επαφή με την Ιστορία μας μάς δίνει δύναμη και κουράγιο στη μετοικεσία μας και στα δύσβατα μονοπάτια της. Η Σαλαμίνα μας είναι εδώ παρούσα με την ιστορία της.
22 Νοεμβρίου
Χωρική Τράπεζα Λευκονοίκου 1909
Ιωάννης Οικονομίδης, Μάρκος Χαραλάμπους, Μιχαήλ ΠαπαπέτρουΣτις 22 Νοεμβρίου του 1909 ιδρύθηκε η «Χωρική Τράπεζα Λευκονοίκου». Η ίδρυση του Συνεργατικού κινήματος ξεκίνησε από το Λευκόνοικο, πριν από 111 χρόνια! Νιώθουμε τόση περηφάνια οι Λευκονοικιάτες, όταν σκεφτούμε ότι πριν από τόσες δεκαετίες ιδρύθηκε τράπεζα στην κωμόπολή μας!
Σκαπανείς αυτού του κινήματος ήταν δύο εκλεκτοί Λευκονοικιάτες: ο Ιωάννης Οικονομίδης (1864-1934), νομικός και βουλευτής, ο οποίος ήταν και Διευθυντής της Τράπεζας Κύπρου στη Λευκωσία και έβαλε και τα πρώτα κεφάλαια στην Τράπεζά μας, και ο χαλκέντερος και πεπαιδευμένος δάσκαλος της κωμόπολής μας, ο πρώτος Γραμματέας της Τράπεζας, Μάρκος Χαραλάμπους, (1876 -1932) που σπούδασε στην Αθήνα και μόρφωσε τους γονείς μας. Για μένα ο δάσκαλος ο Μάρκος είναι η πιο εμβληματική φυσιογνωμία του Λευκονοίκου, γιατί πέρα από το στέριωμα και την ευδοκίμηση της συνεργατικής ιδέας, συντέλεσε και στην ευδοκίμηση των κατοίκων της κωμόπολής μας στον πνευματικό τομέα. Μεγαλώσαμε, ακούγοντας γι’ αυτόν τον γίγαντα του πνεύματος που πρόσφερε όσα κανένας άλλος στο Λευκόνοικο. Για μας είναι ένας μύθος. Κι όμως οι πρόγονοί μας τον είχαν δίπλα τους και τους καθοδηγούσε, τους ενέπνεε, τους παραμυθούσε!
Το 1911 επισκέφθηκε το Λευκόνοικο για να δει από κοντά την πρώτη Συνεργατική Τράπεζα, ο Διευθυντής της εφημερίδας «Ακρόπολη» των Αθηνών, ο πολύς Βλάσης Γαβριηλίδης, ένας Κωνσταντινουπολίτης λόγιος, ο οποίος, αντικρίζοντάς τον να κάθεται στο ταπεινό γραφειάκι του, τον παρομοίασε με τον Ηρακλή που σκότωσε τον λέοντα της Νεμέας του χωριού του, τον τοκογλύφο.
Πρόεδρος της Επιτροπής της «Χωρικής Τραπέζης Λευκονοίκου», η οποία αποτελείτο από 23 μέλη, ήταν ο γιατρός Μιχάλης Παπαπέτρου ο οποίος γεννήθηκε στο Λευκόνοικο το 1874, αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο το 1894 και απεβίωσε στη Λευκωσία το 1953. Η οικογένειά του ζητά να τον θεωρούμε και αυτόν μέσα στους πρωτεργάτες του Συνεργατικού Κινήματος, ως έναν δυναμικό Συνεργατιστή αλλά και ως τον πρώτο επιστήμονα γιατρό ο οποίος προσέφερε τις υπηρεσίες του «αφιλοκερδώς εις τους πάσχοντας συντοπίτας του. Επί πλέον δε και ως πατριώτου αγωνιστού, λαβόντος μέρος εις τους τότε απελευθερωτικούς αγώνας της Ελλάδος εις Κρήτην και Θεσσαλίαν».
Και συνεχίζει η επιστολή του εγγονού του, του εξαίρετου και πεπαιδευμένου κ. Λάμπη Κωνσταντινίδη, γιου της κόρης του, Μαρία.
«Από επαγγελματικής απόψεως ο αείμνηστος Μιχαήλ Παπαπέτρου υπήρξεν ο πρώτος απόφοιτος του Παγκυπρίου Γυμνασίου, όστις εσπούδασεν Ιατρικήν εις το Πανεπιστήμιον Αθηνών και επιστρέψας εις Κύπρον εξήσκησε το ιατρικόν επάγγελμα εις την γενέτειράν του και την περί αυτήν περιοχήν.
Αυτόν τον τόσον μορφωμένον νέον και αγωνιστήν των απελευθερωτικών πολέμων της Ελλάδος, που ήλθεν εις την πατρίδα του με τας μοντέρνας ιδέας κατά της καταπιέσεως και υπέρ της αξιοπρεπείας αγροτών, επέλεξαν οι τότε συγχωριανοί του, εις μίαν εποχήν όπου κατείχον όλα τα ηνία της κοινωνίας οι ηλικιωμένοι, αυτόν τον δυναμικόν νέον και τον ανέδειξαν εις Πρόεδρόν των- τον πρώτον Πρόεδρον της Συνεργατικής Λευκονοίκου, την 22 αν Νοεμβρίου, 1909, διά να τους βοηθήσει να απαλλαγώσι από την οικονομικήν εκμετάλλευσιν την οποίαν υφίσταντο.
Δεν πρέπει να διαφεύγει δε της προσοχής μας ότι, εφόσον ο αείμνηστος Ιατρός Μιχαήλ Παπαπέτρου εγεννήθη το 1874, επομένως το 1909, ότε ιδρύθη η Συνεργατική Λευκονοίκου, ήτο 35 ετών. Εις μίαν πολύ συντηρητικήν αγροτικήν κοινωνίαν ως της Μεσαορίας, οι Λευκονοικιάται δεν ήσαν καθόλου αφελείς εις την κρίσιν των, ώστε να επιλέξωσιν ως Πρόεδρον του χρηματοπιστωτικού Ιδρύματός των έναν νέον των 35 ετών, εάν αυτός δεν εξεπλήρου όλα τα κριτήρια σοβαρότητος, εντιμότητος, ηγετικής δυναμικότητος και δραστηριότητος».
Μάλιστα, σε άλλη επιστολή του ο αγαπητός κ. Κωνσταντινίδης, μου επισημαίνει:
«Έν τοιούτον τέκνον του Λευκονοίκου και με τοιαύτην προσφοράν προς την γενέτειράν του, πιστεύω ότι επ’ ουδενί λόγω πρέπει να αγνοήται και να παραλείπηται πάσα αναφορά εις αυτόν».
Ο Μιχάλης Παπαπέτρου, ήταν παππούς του πολιτικού Μιχάλη Παπαπέτρου και του γυναικολόγου Δημήτρη Παπαπέτρου, πατέρας του μ. πατέρα τους, Ματθαίου Παπαπέτρου, γυναικολόγου επίσης, ήταν ο γιατρός του Λευκονοίκου που σπούδασε στην Αθήνα και ως φοιτητής πήρε μέρος στον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, στις μάχες του Δομοκού και της Ταράτσας, στην περιοχή της Λαμίας, όπως μας πληροφορεί ο εξαίρετος Καθηγητής Πέτρος Παπαπολυβίου. Μάλιστα, μία επιστολή, ημερομηνίας 23 Οκτωβρίου του 1912, που απέστειλαν οι κάτοικοι του Λευκονοίκου προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, η οποία συνοδεύει την αποστολή του σημαντικού για την εποχή ποσού των 100 λιρών στερλινών υπέρ του Ελληνικού Εθνικού Σταυρού κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13, φέρει την υπογραφή των Μιχαήλ Παπαπέτρου και Μάρκου Χαραλάμπους. Η επιστολή καταλήγει με την ευχή: «επευχόμενοι την επιτυχίαν των ελληνικών όπλων και ταχείαν την πραγμάτωσιν της Πανελληνίου Ενώσεως».
Ας είναι αιωνία η μνήμη των πρωτοπόρων του Συνεργατικού Κινήματος στην Κύπρο!
24 Νοεμβρίου
Η Δήμαρχος Λευκονοίκου, κ. Ζήνα Λυσάνδρου-Παναγίδη, μίλησε στα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Καμάρων στη Λάρνακα
Φέτος, έχω ακυρώσει τις επισκέψεις σε σχολεία αυτή την περίοδο, αλλά η μαθήτρια και γειτόνισσά μου στο Λευκόνοικο, κ. Μαρία Κωμοδρόμου-Αντζουλή ήθελε να μιλήσω στα παιδιά της Στ’ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Καμάρες στη Λάρνακα για το Λευκόνοικό μας. Την ευχαριστώ από καρδιάς, όπως και τη Λυσιώτισσα Διευθύντρια του σχολείου, την κ. Ματσάγκου, για την πρόσκληση. Τα παιδιά του σχολείου, με καταγωγή από την επαρχία Αμμοχώστου κυρίως, ήταν εξαιρετικά, και τα χάρηκα.
28 Νοεμβρίου
Ευχαριστίες της Δημάρχου Λευκονοίκου στον Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο Αγλαντζιάς
«Ευχαριστώ τον Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο Αγλαντζιάς για τη συμπερίληψη των νέων του Δήμου Λευκονοίκου και του Προσφυγικού Σωματείου “Το Λευκόνοικο” στο περιοδικό τους ”Εν Δήμω Αγλαντζιάς”. Κάθε επιτυχία στον Δήμο Αγλαντζιάς που μας φιλοξενεί στα όριά του τόσα χρόνια. Τον ευχαριστούμε από καρδιάς».
07 Δεκεμβρίου
Διαμαρτυρία Δήμου Λευκονοίκου
Τ/Κ έκαναν παζαράκι μέσα στον Ι. Ν. του Αρχαγγέλου Μιχαήλ
(aftodioikisi.com.cy)Με φρίκη, αποτροπιασμό, και θυμό καταγγέλλουμε τη νέα αήθη και προσβλητική συμπεριφορά των ανθρώπων που κατέχουν τη γη μας και νέμονται τις περιουσίες μας, να διοργανώσουν παζαράκι μέσα στον Ι. Ν. του Αρχαγγέλου Μιχαήλ μας στο Λευκόνοικο. Βεβήλωσαν την ιερότητα του χώρου.
Έχουν προσβάλει βάναυσα το θρησκευτικό μας συναίσθημα. Μας προκάλεσαν αισθήματα απογοήτευσης, ντροπής και αγανάκτησης, αναφέρει γραπτή ανακοίνωση του Δήμου Λευκονοίκου.
«Η όλη συμπεριφορά τους συνιστά πρόκληση προς όλους και όλες εμάς που αγαπάμε τον Αρχάγγελό μας. Πώς θα φαινόταν σ’ αυτούς αν κάναμε το ίδιο στους δικούς τους θρησκευτικούς χώρους; Εδώ κάποιος έγραψε κάποια συνθήματα έξω από ένα τζαμί στη Λεμεσό και ο «πρωθυπουργός» τους απείλησε Θεούς και δαίμονες.
Καλούμε την Κυβέρνησή μας να διαμαρτυρηθεί έντονα για την προκλητική παραβίαση του σκοπού για τον οποίο έγινε η αναστήλωση της εκκλησίας μας.
Η Δικοινοτική Επιτροπή για την Πολιτιστική Κληρονομιά αναστήλωσε την εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ για να τη σώσει από την καταστροφή, αλλά και για να μπορούμε να τελούμε τα θρησκευτικά μας καθήκοντα. Έχουν τόσους χώρους για να κάνουν τα παζαράκια τους. Ας μη μας προκαλούν!».
Μήνυμα της Δημάρχου Λευκονοίκου
«Έχουμε πονέσει πάρα πολύ όλοι οι συνδημότες και οι συνδημότισσές μου, με αυτό που συνέβη στον Αρχάγγελό μας, και αυτούς/-τές εκπροσωπώ. Μιλώ εκ μέρους όλων των οργανωμένων συνόλων του Λευκονοίκου. Τη φρίκη και τον πόνο και την οδύνη όλων εκφράζω. Έχουν προσβάλει το θρησκευτικό μας συναίσθημα. Έχουν μετατρέψει τον οίκο του Κυρίου σε οίκο εμπορίου. Αίσχος. Προς τιμήν του, με πήρε τηλέφωνο ο Υπουργός Άμυνας, κ. Χαράλαμπος Πετρίδης, και μιλήσαμε. Επίσης, μίλησα με τον Πρόεδρο της Δικοινοτικής Επιτροπής, τον σεβαστό μας κ. Τάκη Χατζηδημητρίου, και τον Αντιπρόεδρο κ. Σώτο Κτωρή, τη Μητρόπολή μας, τον πατέρα Πορφύριο, τον Επίσκοπο Νεαπόλεως, που εκπροσωπεί την Εκκλησία μας στις Βρυξέλλες, μίλησα με τους Ευρωβουλευτές μας, με το Υπουργείο Εξωτερικών. Απέστειλα όπου μπορούσα τη διαμαρτυρία μας, ως την Αμερική στον Πρόεδρο της Π.Σ.Ε.Κ.Α. κ. Φίλιπ Κρίστοφερ.
08 Δεκεμβρίου
«Σήμερα είναι η επέτειος του θανάτου του Εθνικού μας Ποιητή, Βασίλη Μιχαηλίδη! Αιωνία η μνήμη του. Είμαστε πολύ περήφανοι για τον ποιητή μας».
Μνημόσυνο Βασίλη Μιχαηλίδη, Ελένης Σαββίδου και Κυριακής Θούπα στον Ι.Ν. Αποστόλου Ανδρέα στο Πλατύ Αγλαντζιάς
Ο Δήμος Λευκονοίκου μαζί με τα οργανωμένα σύνολα της κωμόπολης, το «Προσφυγικό Σωματείο «Το Λευκόνοικο», τη Σχολική Εφορία, τον Σύνδεσμο Αποφοίτων, Μαθητών και Απογόνων της Ανωτέρας Σχολής-Γυμνασίου Λευκονοίκου και τα Φιλανθρωπικά Ιδρύματα «Ελένης Θ. Σαββίδου» και «Κυριακής Ν. Θούπα», έκαναν μνημόσυνο στον Εθνικό μας Ποιητή, τον Λευκονοικιάτη Βασίλη Μιχαηλίδη, ο οποίος πέταξε στους ουρανούς στις 8 Δεκεμβρίου του 1917 στη Λεμεσό.
Μαζί με το μνημόσυνο του Βασίλη Μιχαηλίδη έγιναν και τα Μνημόσυνα των αείμνηστων εκπαιδευτικών, Ελένης Θ. Σαββίδου και Κυριακής Ν. Θούπα, οι οποίες άφησαν κληροδότημα για τα Φιλανθρωπικά Ιδρύματα Λευκονοίκου τα οποία βοηθούν φοιτητές για τις σπουδές τους.
ΕΛΕΝΗ Θ.ΣΑΒΒΙΔΟΥ
Η Ελένη Θ. Σαββίδου γεννήθηκε στο Λευκόνοικο στις 11 Δεκεμβρίου 1923 από δύο εκλεκτούς γονείς: τον δικηγόρο Θεόδουλο Σαββίδη και την Ελπινίκη Γιασεμίδη. Ο πατέρας της Θεόδουλος πήγε στην Αθήνα για να σπουδάσει και να γίνει δικηγόρος. Εκεί πολέμησε στους Βαλκανικούς Αγώνες ως εθελοντής και διακρίθηκε. Τιμήθηκε, μάλιστα, από τον ίδιο τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Στο σπίτι τους είχαν φωτογραφία του Ελευθέριου Βενιζέλου με προσωπική τιμητική αφιέρωση στον Θεόδουλο Σαββίδη. Όταν επέστρεψε από τις σπουδές του, άνοιξε δικηγορικό γραφείο στο Λευκόνοικο και στην Αμμόχωστο.
Μετά το Δημοτικό Σχολείο η Ελένη φοίτησε στην Αμερικανική Ακαδημία Λάρνακας. Όταν αποφοίτησε, διορίστηκε το 1944-1945 στην Ανωτέρα Σχολή Λευκονοίκου ως καθηγήτρια Αγγλικών. Εκτός από τα Αγγλικά δίδασκε και Στενογραφία και Δακτυλογραφία, όπως έγραψε το 2005 η βαφτιστικιά της, κ. Ελένη Παπακυριακού-Ξενοφώντος. Σε λίγο, πεθαίνει στις 25 Φεβρουαρίου του 1945 ο πατέρας της και από τότε ζούσαν μόνες τους σε ένα πολύ όμορφο σπίτι στο κέντρο της κωμόπολής μας μαζί με τη μητέρα της, αφού η αγαπημένη μας καθηγήτρια Λένια, όπως την ξέραμε, δεν παντρεύτηκε. Σκέφτομαι ότι εκείνη την εποχή δεν ήταν εύκολο για μια κοπέλα του επιπέδου της Ελένης Σαββίδου να εξευρεθεί ο κατάλληλος γαμπρός που να ταιριάζει στην τάξη της. Εκείνες, δε, τις εποχές, δεν μπορούσε μια κοπέλα να ξεφύγει από τα «πρέπει» της τάξης της.
Αναντίρρητα, ήταν μια πολύ αξιοπρεπής κυρία, ευγενέστατη, αρχόντισσα πραγματική που διακρινόταν για τις δημοκρατικές της αντιλήψεις. Ξεχώριζε για την καλλιέργειά της, το γούστο και το πολιτιστικό της επίπεδο. Της άρεσε πάρα πολύ η κλασική μουσική, το διάβασμα και το κέντημα. Από τα χέρια της βγήκαν αριστουργήματα.
Η μ. Ελένη Σαββίδου ήταν ευφυέστατη, ένας αξιολάτρευτος άνθρωπος, με υψηλό πνευματικό επίπεδο. Καλοσυνάτη, προσηνής, γαλαντόμα, μεγαλόψυχη, ανοιχτοχέρα, γενναιόδωρη, απλή και καταδεκτική με όλους, με ήθος και ευπρέπεια. Ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα, μια σπάνια γυναίκα, προικισμένη με πολλά ταλέντα. Άριστη καθηγήτρια, ευσυνείδητη, επιβλητική, με όμορφο παρουσιαστικό, χαμογελαστή, αγαπούσε και πονούσε τους μαθητές και τις μαθήτριές της, όπως και το Γυμνάσιό μας. Αναντίρρητα, ήταν και εξαιρετική παρέα στις συντροφιές. Οι σχέσεις της, όπως ξέρουμε, με τους συναδέλφους της ήταν πάντα άψογες. Μάλιστα, όλους τους φιλοξενούσε αβραμιαία στο σπίτι της, κυρίως τους εξ Ελλάδος και όσους έρχονταν από άλλες περιοχές της Κύπρου.
Εκείνο που τη χαρακτήριζε ως καθηγήτριά μας ήταν το χιούμορ της, πολλές φορές καυστικό, η περιπαικτική της διάθεση, το κέφι και η ζωντάνια της, το γέλιο της, η μεταδοτικότητά της. Είχε έναν πολύ όμορφο τρόπο να διδάσκει για να μη βαριούνται οι μαθητές. Συνδύαζε την παιδαγωγική αυστηρότητα με την παιδαγωγική χάρη. Οι μαθήτριες τη φοβούνταν, γιατί ήταν αυστηρή σε θέματα πειθαρχίας των κανόνων. Τη θυμόμαστε να μετρά το μάκρος της ποδιάς ή της φούστας, και να ξεσκεπάζει τις «έξυπνες» που γύριζαν τη φούστα τους για να την ξεγελάσουν. Πάντα φρόντιζε την ευπρέπεια και την ηθική ποιότητα των μαθητριών. Ήταν σαν μητέρα για όλους και όλες μας.
Επιπλέον, μας έμαθε, μόλις ερχόταν στην τάξη να της λέμε εν χορώ «Good morning, miss Savvidou». Στο σχολείο καθημερινά την έφερνε ο μ. Λυκούργος Κάππας, με τον οποίο είχαν συμφωνήσει να διδάσκει η μ. Λένια στις πρώτες τρεις τάξεις και στις άλλες τρεις(το σημερινό Λύκειο) ο μ. Κάππας.
Η προσφυγιά τις έφερε με τη μητέρα της στην Ξυλοτύμπου, μαζί με την ξαδέλφη της, τη Ναταλία, και την οικογένεια του ξαδέλφου της, Παναγιώτη Χαραλάμπους. Αργότερα μετακόμισαν στη Λάρνακα, στην περιοχή της Δροσιάς, όπου συνέχισε να διδάσκει σε σχολεία της Λάρνακας και να βοηθά τους συγγενείς της που τα έχασαν όλα. Ιδιαίτερη αδυναμία είχαν, μαζί με τη μητέρα της, στον πρωτογιό του ξαδέλφου της του Παναγιώτη, τον Στασή, που τον είχε σαν παιδί της. Θα ήθελα να τελειώσω την αναφορά μου στη μ. Ελένη Σαββίδου, που όλοι την σέβονταν στο Λευκόνοικο και τη γύρω περιοχή, με μια μαρτυρία μιας μακρινής συγγένισσάς της από ένα χωριό της περιοχής της Κυθρέας. Μου διηγήθηκε ότι η γιαγιά της ήταν από το Λευκόνοικο και παντρεύτηκε σε αυτό το χωριό. Όμως, ήθελε η εγγονή της να μάθει τρόπους καλής συμπεροφοράς και έτσι την έφερνε στο Λευκόνοικο στις συγγένισσές της, τη Ναταλία του Στασή του Πάμιατζιη και τη Λένια Σαββίδου, και έμενε αρκετές μέρες το καλοκαίρι. Πέρα από τα γλυκά, τα κεντήματα, τους τρόπους, εκείνο που της έκανε μεγάλη εντύπωση είναι ότι καθημερινά, μετά το φαγητό, έπρεπε να βάλει κλασική μουσική να ακούσουν με τη μανούλα της. Αυτό το θυμάται πολύ έντονα αυτή η κυρία.
Καταληκτικά, η μ. η Λένια πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου του 1982, στη Λευκωσία, όπου τις φιλοξενούσαν με τη μητέρα της οι ξαδέλφες της, μ. Παναγιώτα Ηλιάδη και μ. Φωτίκκα, μετά από πολύμηνη και επώδυνη μάχη με την επάρατη νόσο, που την ταλαιπώρησε αρκετό καιρό. Όλη η περιουσία της κληροδοτήθηκε από τη μητέρα της στο Φιλανθρωπικό Ίδρυμα «Ελένης Σαββίδου» για να βοηθά τους φοιτητές και τις φοιτήτριες με καταγωγή από την κωμόπολή μας. Την ευγνωμονούμε!
Ας είναι αιωνία η μνήμη αυτής! Η αείμνηστη Ελένη Σαββίδου αναπαύεται μαζί με τη μητέρα της στο νέο κοιμητήριο Κωνσταντίνου και Ελένης.
Κυριακή Θούπα
Η Κυριακή Ν. Θούπα, κόρη του Νικόλα και της Μαρίτσας Θούπα, ήταν δασκάλα και υπηρέτησε τόσο στο Λευκόνοικο όσο και σε άλλα σχολεία. Αδέλφια της ήταν η Δέσποινα που ήταν επίσης δασκάλα, η Χριστίνα και ο Μιχαλάκης. Η Δέσποινα παντρεύτηκε τον Παναγιώτη που ήταν γεωπόνος από τη Σύγκραση και η Χριστίνα παντρεύτηκε στην Παλλουριώτισσα. Η δασκάλα η Κυριακή ήταν ένας ήπιος άνθρωπος, έξυπνη, καλλιεργημένη, ευγενής, με ευπρέπεια και πραότητα. Γενικά ήταν κλειστή κοπέλα και αφιέρωσε τη ζωή της στην εκπαίδευση και στους μαθητές της τους οποίους είχε σαν τα παιδιά της. Δεν παντρεύτηκε και φρόντιζε μέχρι το τέλος της τη μητέρα της. Έκτισε σπίτι στη Λευκωσία και κληροδότησε την περιουσία της στο Ίδρυμα «Κυριακής Θούπα» που βοηθά και αυτό φοιτητές και φοιτήτριες από το Λευκόνοικο.
Θεόδουλος Σαββίδης
Ο Θεόδουλος Σαββίδης, που γεννήθηκε το 1894, υπήρξε μία εμβληματική προσωπικότητα του Λευκονοίκου. Μπροστάρης και πρωτοπόρος σε όλους τους τομείς άφησε τη σφραγίδα του στην κωμόπολή μας. Φαίνεται ότι επηρεάστηκε από την προσωπικότητα του θείου του Μάρκου Χαραλάμπους, αδελφού της μητέρας του, αλλά και από τον φιλομαθή πατέρα του, Παρασκευά Σάββα, ιεροψάλτη, που όπως διαβάζουμε από τα «Απομνημονεύματα των κατά το 1821 εν τη νήσω τραγικών γεγονότων» του Γ. Ι Κηπιάδη, του 1888, ανάμεσα στους συνδρομητές ήταν και το όνομά του.
Ακολουθώντας το παράδειγμα του θείου του αποφοίτησε από το Παγκύπριο Διδασκαλείο, έγινε δάσκαλος και μάλιστα εργάστηκε για λίγο. Πρέπει να τονίσουμε ότι ο Σαββίδης συνεισέφερε στη διενέργεια των εράνων για την αγορά της Κυπριακής Πυροβολαρχίας (1910-1912), η οποία θα προσφερόταν στον Ελληνικό Στρατό από τον Κυπριακό Ελληνισμό.
Η δίψα του για μάθηση τον έφερε στην Αθήνα, όπου γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου. Πρωτοετής φοιτητής κατετάγη εθελοντής στον ελληνικό στρατό και, όπως αναφέρει ο Καθηγητής Παπαπολυβίου, έλαβε μέρος στην απελευθέρωση της Λέσβου και της Χίου και πολέμησε γενναία στο Μπιζάνι και στον Λαχανά, όπου και τραυματίστηκε στις 21 Ιουνίου 1913, και νοσηλεύτηκε σε νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης και της Κέρκυρας.
Τιμήθηκε, μάλιστα, από τον ίδιο τον Ελευθέριο Βενιζέλο και στο σπίτι τους είχαν φωτογραφία του Ελευθέριου Βενιζέλου με προσωπική τιμητική αφιέρωση στον Θεόδουλο Σαββίδη, για την οποία ασφαλώς ήταν ιδιαίτερα περήφανος. Όταν επέστρεψε από τον πόλεμο στο Λευκόνοικο, όπως αναφέρει ο κ. Γρηγόρης Κλόκκος, οι Λευκονοικιάτες τού επιφύλαξαν θερμή υποδοχή.
Αξίζει να αναφερθεί ότι αρραβωνιάστηκε την Ελπινίκη Γιασεμίδη, μία από τις κόρες του ράφτη Μιχαλάκη Γιασεμίδη, από τη Λευκωσία, που ήρθε στο Λευκόνοικο και έραβε παραδοσιακές στολές, σάρκες κεντητές εξαίσιες. Ήταν πολύ ταλαντούχος. Νυμφεύτηκε τη Μυροφόρα και έκανε τέσσερις κόρες και έναν γιο. Τη Χρυσταλλού, την «Τζυρά», όπως την ξέραμε, την Ελπινίκη, τη Μαρίτσα και την Κυριακή, και έναν γιο ο οποίος σπούδαζε Ιατρική στην Αθήνα, και πέθανε. Γνωρίστηκαν με την αείμνηστη Μαρία Ιωάννου, την ιδρύτρια του Λυκείου Ελληνίδων Αμμοχώστου, η οποία βάφτισε και τη Ναταλία, την άλλη εγγονή του, και έραβε τις στολές για το Λύκειο. Η Ελπινίκη περίμενε τον αρραβωνιαστικό της να τελειώσει τις σπουδές του για να παντρευτούν. Απέκτησαν μία κόρη, την Ελένη Σαββίδου, που έγινε καθηγήτρια Αγγλικών στην Ανωτέρα Σχολή Λευκονοίκου.
Ο Θεόδουλος Σαββίδης είχε δικηγορικό γραφείο στο Λευκόνοικο, εκεί που αργότερα κτίστηκε το Ταχυδρομείο Λευκονοίκου, δίπλα από τη Δημοτική Αγορά, αλλά και στην Αμμόχωστο. Δημοκράτης, ευφυής, νουνεχής, τίμιος και δίκαιος, καλλιεργημένος, συντέλεσε με τις γνώσεις και το κύρος του στην πολιτιστική και κοινωνική ανάπτυξη της κωμόπολής μας. Διετέλεσε πρώτος Πρόεδρος της Σχολικής Εφορίας, του Γυμναστικού Συλλόγου, όπως και Πρόεδρος του Αναγνωστηρίου «Η Ελευθερία» με μεγάλη προσφορά. Ταυτόχρονα, ήταν και μεγάλος γλεντζές, άνθρωπος της διασκέδασης. Λέγεται, μάλιστα, ότι αυτός έδωσε το παρατσούκλι στον Πετακτό, επειδή, όταν του ανέθετε κάτι, η απάντησή του ήταν: «να πετακτώ».
Στις 25 Φεβρουαρίου του 1945, σε ηλικία 51 ετών, πέθανε από ανακοπή καρδιάς, αφήνοντας τη σύζυγο και την κόρη του απαρηγόρητες.
Γιορτάζει ο αδελφός Δήμος Δυτικής Λέσβου
Σήμερα γιορτάζει ο αδελφός Δήμος Δυτικής Λέσβου την απελευθέρωσή του από τους Τούρκους το 1913. Χρόνια πολλά στα αδέλφια μας!».
Ταξιάρχης Βέρρος: «Σε μια λιτή τελετή, τελέστηκε η επιμνημόσυνη δέηση από τους Σεβ. Μητροπολίτες Μυτιλήνης και Μηθύμνης και τιμήσαμε τους νεκρούς της Μάχης του Κλαπάδου, της μάχης που σφράγισε την απελευθέρωση του νησιού μας. Εκείνοι έκαναν το καθήκον τους, χρέος μας να το θυμόμαστε και να φυλάττουμε αυτό το αγαθό που εκείνοι μας πρόσφεραν με τη θυσία τους. Μαζί μας ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Κουφέλος, η Αντιδήμαρχος κ. Ιωακείμ και ο Πρόεδρος της Δ. Κ. Καλλονής, κ. Χαλκιώτης. Στη φωτογραφία η πολεμική σημαία του τουρκικού στρατού που παραδόθηκε και φυλάσσεται στο Μουσείο της Μονής Λειμώνος. Χρόνια πολλά σε όλους, χρόνια ελεύθερα στο νησί μας. Πραγματικά ελεύθερα».
09 Δεκεμβρίου
Ευχαριστίες στον Δημοσιογράφο κ. Λουκά Χάματσο, από τη Δήμαρχο Λευκονοίκου για την παρουσίαση του Δήμου μας στην εκπομπή «Εμείς και ο Κόσμος μας»
Άπειρες ευχαριστίες στον εξαίρετο δημοσιογράφο και παρουσιαστή, κ. Λουκά Χάματσο, για την ευγενική του πρόσκληση να παρουσιάσουμε τα ζυμώματα της περιοχής του Λευκονοίκου. Άπειρες ευχαριστίες στον σκηνοθέτη της εκπομπής, κ. Κίττου, όπως και σε όλους τους συντελεστές της εκπομπής για τη βοήθεια και την εγκαρδιότητά τους. Ευχαριστώ από καρδιάς όλες τις φίλες μου που με βοήθησαν στην ετοιμασία των σισαμωτών μας και των ζυμαρικών μας: την κ. Βασούλα Χρυσοστόμου, την κ. Μαργαρίτα Γεωργιάδου και τις κ. Μαρούλα Χούτρη και την κόρη της Γιούλικα Χούτρη-Γιάσουμα. Ευχαριστώ, ιδιαιτέρως, την αγαπημένη μου φίλη, τη Μουσικό μας κ. Μάρω Εξηντάρη-Μήτσα, για την όμορφη συνοδοιπορία μας στον κόσμο της παράδοσής μας, αλλά και για τη συναισθηματική φόρτιση που μας προξένησε με την υπέροχη φωνή της και την αισθαντική ερμηνεία του τραγουδιού για το Λευκόνοικό μας.
Νιώθω τόσο περήφανη για τις σπουδαίες γυναίκες της κωμόπολής μας, τις σημερινές αλλά και τις παλαιότερες, που κράτησαν στις πλάτες τους την παράδοσή μας και τη μεταλαμπάδευσαν από γενιά σε γενιά.
Ας είναι αυτή η εκπομπή ένα μνημόσυνο για τις γιαγιάδες και τις μανάδες μας. Αιωνία η μνήμη τους.
10 Δεκεμβρίου
Συμπαράσταση από την Εκκλησία της Κύπρου
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΝΑΟΔΟΜΙΑΣ
ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Το Σάββατο, 5 Δεκεμβρίου, μέσω των Μέσων Μαζικής Δικτύωσης, πληροφορηθήκαμε την επαναβεβήλωση του ιστορικού ναού του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο κατεχόμενο Λευκόνοικο. Ο ναός, τρίκλιτη βασιλική του 12ου αί. με μεταγενέστερες προσθήκες του 15ου και 19ου αί., διατηρεί τμήματα τοιχογραφιών του 12ου, 16ου και 19ου αί.,. Συντηρήθηκε από τη Δικοινοτική Τεχνική Επιτροπή Πολιτιστικών με χορηγία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και μεσολάβηση του UNDP/PFF. Τα έργα αποκατάστασης ολοκληρώθηκαν το 2017. Το κατοχικό καθεστώς, παρά τα επίμονα αιτήματα για τέλεση θείας λειτουργίας στον ναό, μόνο μία φορά έδωσε άδεια για λειτουργία.
Την επαναβεβήλωση του ναού οργάνωσαν από κοινού το «Δημαρχείο» Λευκονοίκου, το EVKAF και η οργάνωση EVKAF Goodness Volunteers, στήνοντας παζαράκι εντός και εκτός του ναού. Δυστυχώς, του σημερινού φαινομένου επαναβεβήλωσης χριστιανικού μνημείου μετά τη συντήρησή του, προηγήθηκε ο καθεδρικός ναός της Παναγίας Οδηγήτριας (Bedestan) εντός της κατεχόμενης Λευκωσίας. Το κατοχικό καθεστώς τον μετέτρεψε σε πολιτιστικό κέντρο το 2009.
Ως γνωστόν, η Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίζει οικονομικά το έργο της Τεχνικής Επιτροπής Πολιτιστικών, με στόχο τη διάσωση της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κοινοτήτων, ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων. Η ενέργεια της επαναβεβήλωσης του Αρχαγγέλου Μιχαήλ δυστυχώς δυναμιτίζει το όλο σκεπτικό και πλήττει καίρια την προσπάθεια ειρηνικής συμβίωσης των δύο κοινοτήτων. Αποτελεί, επίσης, κατάφωρη παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας και αξιοπρέπειας των ελληνοκυπρίων.
Καλούμε τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και τους αρμοδίους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως επανεξετάσουν τάχιστα τους όρους εντολής της Τεχνικής Επιτροπής Πολιτιστικών και καθορίσουν πρόνοιες για σεβασμό της χρήσης των μνημείων μόνο για τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν. Κάθε άλλη χρήση συνιστά βεβήλωση και είναι αντίθετη με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη θρησκευτική ελευθερία των νόμιμων ιδιοκτητών τους.
Συνοδική Επιτροπή Ναοδομίας, Μνημείων και Χριστιανικής Τέχνης της Εκκλησίας της Κύπρου
ΕΛΕΓΧΟΣ ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΟΝΟΙΚΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
Επιστολή από την Ελεγκτική Υπηρεσία
Με ιδιαίτερη χαρά πληροφορούμε τους συνδημότες και τις συνδημότισσές μας ότι σύμφωνα με Έλεγχο Καταστάσεων Εισπράξεων και Πληρωμών του Δήμου Λευκονοίκου για τα έτη που έληξαν στις 31 Δεκεμβρίου 2017, 2018 και 2019 που μας έχει αποσταλεί από το γραφείο του Γενικού Ελεγκτή της Δημοκρατίας, και έχει δημοσιευτεί στην Επίσημη Εφημερίδα της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 27 Νοεμβρίου, Β΄ Μέρος, (και μπορεί ο καθένας να το διαβάσει), αποδεικνύεται ότι τα βιβλία μας είναι πεντακάθαρα και ο τέως Γραμματέας του Δήμου μας, ο κ. Λούης Αθανασίου, ήταν εξαιρετικός στη διεκπεραίωση της εργασίας του. Αναφέρεται, ανάμεσα σε άλλα, ότι «οι καταχωρήσεις στα λογιστικά βιβλία είναι τεκμηριωμένες σε πολύ μεγάλο βαθμό και ο τρόπος με τον οποίο φυλάγονται τα διάφορα αποδεικτικά στοιχεία είναι πολύ ικανοποιητικός». Επίσης, οι ελεγκτές αναφέρουν ότι όποιες πληροφορίες ζητούσαν, τους δόθηκαν εγκαίρως και η επικοινωνία μεταξύ μας για σκοπούς ελέγχου ήταν επαρκής.
Δόξα τω Θεώ, όποιος ακολουθεί τον Νόμο, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα!
12 Δεκεμβρίου
Γιώτα Λυσάνδρου-Νικολαΐδη
Φεύγοντας από το σπίτι της ξαδέλφης μου, κ. Γιώτας Λυσάνδρου-Νικολαΐδη, δεν μπορούσε να μη με γεμίσει με τα καλούδια της. Οι κολοκωτές της αλλά και οι «σσιεπαστές» δηλ. σκεπαστές της με σπανάχι, φρέσκο κρεμμυδάκι και πουργούρι, είναι εξαίσιες για τις νηστείες. Αυτή είναι η Γιώτα μας. Ό, τι φτιάξει είναι αριστούργημα. Κόρη της μακαριστής θείας μου, Χρυσής, η οποία μαγείρευε από το 1936 που άνοιξε το εστιατόριο ο μ. θείος μου ο Κάκος, (όταν το πήραν από τον πολύ σπουδαίο Κύρο που έφτιαχνε τα πασίγνωστα γιαούρτια του), μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960 που το έκλεισαν. Όλοι όσοι περνούσαν για να πάνε προς Καρπασία, σταματούσαν για να γευματίσουν στο «μαϊρκόν» του Κάκου: οφτόν, τταβάν, αφέλια, «βλαγκούδιν» δηλ. συκωτάκι, και τόσες άλλες λιχουδιές. Οι καλύτεροι πελάτες, βέβαια, ήταν οι Ακαθκιώτες, αφού ο πατέρας της θείας μου της Χρυσής καταγόταν από την Ακανθού και είχε πολλούς συγγενείς.
13 Δεκεμβρίου
Απάντηση του ποιητή κ. Κυριάκου Χαραλαμπίδη, για τη βεβήλωση του Αρχαγγέλου μας
Καλημέρα, Ζήνα μου,
Το παζαράκι ως πράξη που βεβηλώνει τον οίκο του πατρός μας είναι σπαρακτική. Το θλιβερό, επίσης, είναι που οι άνθρωποι αυτοί φαίνονται απλοί και δεν καταλαβαίνουν. Αργεί να ξημερώσει!
Καλή δύναμη και ευχές προς όλους σας.
Με αγάπη,
Κυριάκος
14 Δεκεμβρίου
«Ο ποδηλάτης του Θεού» τιτλοφορείται το νέο έργο της Λευκονοικιάτισσας συγγραφέως, κ. Γιώτας Παρασκευά-Χατζηκώστα
«Ο ποδηλάτης του Θεού» τιτλοφορείται το νέο έργο της Λευκονοικιάτισσας συγγραφέως, της Γιώτας Παρασκευά-Χατζηκώστα, κόρης των εκλεκτών καθηγητών μας, του Πρωτοπρεσβύτερου Παρασκευά Παρασκευά και της Πρεσβυτέρας Κυριακής Παρασκευά. Ο ποδηλάτης του Θεού είναι ο παππούς Χατζηφλουρέντζος, ο άγιος άνθρωπος, ο κοσμοκαλόγερος της Παναγίας της Αυγασίδας, από τη Μηλιά της Αμμοχώστου, νοτιοανατολικά του Λευκονοίκου.
Ένα εξαιρετικό έργο για τη βιοτή του παππού Χατζηφλουρέντζου που διαβάζεται απνευστί και μας μεταφέρει στη Μεσαορία μας και τη θρησκευτική μας παράδοση. Το συστήνω σε όλους και όλες. Τα έξοδα θα διατεθούν για φιλανθρωπικό σκοπό.
Χαίρομαι ιδιαιτέρως, γιατί εμείς έχουμε γνωρίσει αυτόν τον παππού, ο οποίος με την προορατική του διόραση προέβλεψε την προσφυγιά μας αλλά και την επιστροφή μας. Η πρώτη εκδήλωση που κάναμε στο Δημαρχείο μας το 2017 ήταν μία ομιλία του Μητροπολίτη Μόρφου για τον παππού Χατζηφλουρέντζο. Την ευχή του να έχουμε!
Παρουσίαση βιβλίου
Γιώτας Παρασκευά-Χατζηκώστα
«Ο ποδηλάτης του Θεού» Γέρων Χατζηφλουρέντζος
Της Ζήνας Λυσάνδρου-Παναγίδη, Δημάρχου ΛευκονοίκουΚάθε φορά που ξαναφέρνω στη μνήμη μου τον παππού Χατζηφλουρέντζο, τον ποδηλάτη του Θεού, που ερχόταν από τη Μηλιά στο Γυμνάσιό μας, το Γυμνάσιο Λευκονοίκου, για να συναντήσει τον θεολόγο μας, τον πρωτοπρεσβύτερο Παρασκευά Παρασκευά, η ψυχή μου αγαλλιάζει και φορτίζεται συναισθηματικά. Νιώθω τόσο ευλογημένη που τον είδα από κοντά και του μίλησα, που ένιωσα ένα δέος πρωτόγνωρο, όντας μαθητριούλα της Α΄ Γυμνασίου, συναντώντας τον την ώρα που σχολνούσαμε. Το θυμάμαι ότι βαθιά μέσα μου συνειδητοποιούσα, αντιλαμβανόμουν ότι είχα να κάμω με έναν άγιο άνθρωπο του Θεού που εξέπεμπε, σαν σου μιλούσε, ηρεμία και γαλήνη, με μια σπιρτάδα στο μάτι και απέραντη αγάπη, έτοιμος να νουθετήσει. Μια μέρα, θυμάμαι χαρακτηριστικά, μόλις τον είδαμε, του είπαμε «Χαίρετε». «Κορούδες, χαίρετε λένε μόνο στην Παναγία», μας είπε με χαμόγελο.
Σκέφτομαι την πνευματική μοναξιά αυτού του ανθρώπου, αφού ελάχιστοι ήταν αυτοί που μπορούσαν να τον καταλάβουν, να συλλάβουν το νόημα των λόγων του, να νιώσουν την προφητική του διόραση. Εκτός από τον π. Παρασκευά Παρασκευά, την πρεσβυτέρα Κυριακή Παρασκευά και τους γονείς της, Δημήτρη και Παναγιώτα Σούγλη, έμαθα πρόσφατα, από μαρτυρία αξιόπιστου φίλου, ότι στο Λευκόνοικο επισκεπτόταν και έναν άλλο άνθρωπο της προσευχής, άγνωστο σε όλους μας, αφού ως γνωστόν «η αρετή κρύβεται», και μαζί προσεύχονταν για ώρες στο σπίτι του, κοντά στο ξωκκλήσι του Σταυρού μας, στο κέντρο της κωμόπολής μας. Επίσης, πολύ τον σεβόταν και τον αγαπούσε και ο σεβαστός μας δάσκαλος, μ. Κυριάκος Νικολαΐδης, όταν υπηρετούσε ως Διευθυντής στο Δημοτικό Σχολείο Μηλιάς. Πολύ αργότερα έμαθα ότι ο ερημίτης της Αυγασίδας μας είχε φίλο και πνευματικό συνοδοιπόρο και τον παππού τον Παναή του Ιλαμιού, τον νεωκόρο της Παναγίας της Λύσης, που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε στην προσφυγιά μας.
Πιστεύω ακράδαντα ότι η εκλεκτή συγγραφέας κ. Γιώτα Παρασκευά-Χατζηκώστα, η πρωτοκόρη του ζεύγους Παρασκευά, την οποία θαυμάζω και αγαπώ σαν μικρότερη αδελφή μου, με το χάρισμα που της δόθηκε άνωθεν και με τις πρεσβείες του παππού Χατζηφλουρέντζου, κατάφερε να μεταγγίσει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της τον συγκλονισμό της από την ένθεη βιοτή του παππού, τον προφητικό του λόγο, τη λαϊκή του ευσέβεια, την αγωνία του για τον λαό του Θεού που διαισθανόταν ότι θα δοκιμαστεί, θα ξεριζωθεί από τις προαιώνιες εστίες του. Γι’ αυτό και ο λόγος κάποτε γίνεται σπαρακτικός.
Η προικισμένη συγγραφέας μας μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της αφήνει να ξεχυθεί και η αγάπη της για την πατρώα γη, τον γενέθλιο χώρο μας με την πράσινη θάλασσα και τα χρυσά στάχυα του κάμπου μας, αλλά και τους ανθρώπους του, τους ίλαρους και προκομμένους Μεσαρίτες, που ήταν αφέντες στη γη τους και πάνωθέ τους είχαν μόνο τον Θεό, αφήνοντας και στους νεότερους μια παρακαταθήκη και ένα μάθημα ζωής, ένα «modus vivendi».
Σαν να ζύμωσε έναν άρτο ζωής η Γιώτα Παρασκευά-Χατζηκώστα και τον προσφέρει για τροφή στις ψυχές μας, παλαιότερων αλλά κυρίως νεότερων που δεν γνώρισαν τον αγαπημένο τόπο μας και τη μακραίωνη παράδοση αγιότητάς του. Και όπως σημειώνει η ίδια χαρακτηριστικά στο Προλογικό της Σημείωμα: «Ήταν σαν να διάβαζα από την αρχή ένα πατρογονικό “αλφαβητάρι πίστεως”, δοκιμασμένο μέσα στους αιώνες, που άνοιγε νέους ορίζοντες στην ψυχή μου».
Εύχομαι αυτοί οι νέοι ορίζοντες να ανοιχτούν και μέσα στις ψυχές όλων όσοι θα διαβάσουν αυτό το βιβλίο, το οποίο διαβάζεται απνευστί και προσφέρει αισθητική και πνευματική απόλαυση. Κυρίως, όμως, προσφέρει ελπίδα για την επιστροφή στον αγαπημένο τόπο μας, φτάνει να αγαπήσουμε κι εμείς τον Θεό και να μετανοήσουμε, όπως μας προέτρεπε όσο ζούσε ο Άγιος του Θεού, «το θρηνητικό πτηνό του Θεού», ο παππούς Χατζηφλουρέντζος, ο διδάχος που έβλεπε να έρχονται οι Τούρκοι και μας προειδοποιούσε, αλλά κι αυτού, όπως και του Ονήσιλου, τα μηνύματα σκόνταψαν «στο παχύ μας δέρμα, χωρίς τίποτα να νιώσουμε!». Μάλιστα, οι πιο πολλοί, εν τη αγνοία τους, τον χλεύαζαν και τον θεωρούσαν γραφικό, παράξενο και «πελλό», παράδειγμα προς αποφυγή. «Έκαμά σε ο Χατζημούνας;», συνήθιζαν να λένε σε νέους που αγαπούσαν την εκκλησία.
Ως Δήμαρχος της κωμόπολης του Λευκονοίκου, είμαι πολύ περήφανη για τη «χαλκέντερη και οτρηρή» συγγραφέα μας, άξια κόρη των εκπαιδευτικών μας στους οποίους χρωστάμε το «ευ ζην» μας, σεμνύνομαι για την προσφορά της και της εύχομαι εκ μέρους όλων των συνδημοτών/-τισσών μας το βιβλίο αυτό για τον παππού Χατζηφλουρέντζο να είναι καλοτάξιδο και ευλίμενο, να έχει την ευλογία του παππού και να σώσει πολλές ψυχές.
15 Δεκεμβρίου
Το Ημερολόγιο του Δήμου μας για το 2021
Το Ημερολόγιο του Δήμου μας για το 2021! Ας ευχηθούμε να είναι καλύτερη χρονιά από τη φετινή.
Το Ημερολόγιό μας έχει ως θέμα: Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 στην ποίηση του Βασίλη Μιχαηλίδη.
Τιμούμε και την Εθνική Παλιγγενεσία και τον Μεγάλο Λευκονοικιάτη Ποιητή μας.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες εκφράζω στον καλό μας φίλο, Δρα Κυριάκο Ιωάννου, μελετητή του Βασίλη Μιχαηλίδη, για όλη τη βοήθειά του στην έκδοση του ημερολογίου μας. Μας παραχώρησε με πολλή αγάπη αποσπάσματα από την εργασία του στο Χρονικό της Εφημερίδας “Πολίτης”, σπάνιο φωτογραφικό υλικό, όπως και χειρόγραφα του Βασίλη Μιχαηλίδη. Να τον έχει καλά ο Άγιος Ελευθέριος που σήμερα γιορτάζει!
Ευχαριστίες εκφράζω και στην αγαπημένη μας γραφίστρια, κ. Αλεξία Στάικου, για την καλλιτεχνική επιμέλεια του Ημερολογίου μας, όπως και τα τυπογραφεία Νικολάου για την εκτύπωση. Η καλή συνεργασία κάνει θαύματα! Ευχαριστώ τον Θεό που περιστοιχίζομαι από άξιους και ικανούς φίλους και συνεργάτες!
Απάντηση του Προέδρου της ΠΣΕΚΑ, κ. Φίλιπ Κρίστοφερ
«Η απάντηση του Προέδρου της ΠΣΕΚΑ, κ. Φίλιπ Κρίστοφερ, στην αποστολή της διαμαρτυρίας του Δήμου Λευκονοίκου».
Zena,
I’m in receipt of the official protest of the municipality of Lefkoniko and the refugee association.
Your protest will be forwarded to the US Congress and the State Department.
I will update you on this issue in a few weeks.
Philip
Philip Christopher
President & CEO
American Network Solutions, LLC
16 Δεκεμβρίου
Πάνω από 60.000 αντικείμενα έχουν κλαπεί από τα Κατεχόμενα
(orthodoxianewsagency.gr)Τις 60.000 φτάνει ο αριθμός των αντικειμένων που έχουν κλαπεί από τα Κατεχόμενα – Υποκρισία χαρακτηρίζει η Δήμαρχος Λευκονοίκου τις αναφορές των Τούρκων για βεβήλωση τζαμιών. Στην εκπομπή του ΣΙΓΜΑ «Πρωτοσέλιδο» φιλοξενήθηκε η Δήμαρχος του Λευκονοίκου, Ζήνα Λυσάνδρου-Παναγίδη, η οποία μίλησε για την καταστροφή εκκλησιών και την κλοπή εικόνων και αντικειμένων στα κατεχόμενα.
Αρχικά, ανέφερε ότι είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα κλοπής και λεηλασίας Ελληνοκυπριακής περιουσίας, όπως καταστροφή εκκλησιών και μοναστηριών, καθώς και η κλοπή εικόνων, ψηφιδωτών και διάφορων αντικειμένων. «Οι εκκλησίες μας έγιναν μάνδρες, καφετέριες και τουαλέτες, όπως για παράδειγμα ένα Αρμένικο Μοναστήρι», σημείωσε μεταξύ άλλων.
Επισήμανε ότι η Ιντερπόλ και οι γερμανικές αρχές κατάσχεσαν εικόνες από τα κατεχόμενα, καθώς έχουν κλαπεί 60.000 αντικείμενα, ενώ έχουν βεβηλώσει κοιμητήρια στα κατεχόμενα και υπάρχουν περιπτώσεις, όπου λείπουν τα μάτια των νεκρών από τις εικόνες.
«Είναι υποκρισία να μιλούν για βεβήλωση τζαμιών, όταν τα έχουν καταστρέψει όλα στα κατεχόμενα», ενώ πρόσθεσε ότι είναι μεμονωμένα περιστατικά αυτά που συμβαίνουν στις ελεύθερες περιοχές.
Τέλος, ανέφερε ότι ο Δήμος Λευκονοίκου προχώρησε σε δημιουργία λευκώματος που περιέχει μέσα και φωτογραφίες από αντικείμενα που αγνοούνται.
17 Δεκεμβρίου
Λαογραφικό Μουσείο και Έκθεση Τρισδιάσταστης φωτογραφίας Μνήμης
«Ευχαριστούμε τον Επίτροπο Ανάπτυξης Ορεινών Κοινοτήτων, Δρα Κώστα Χαμπιαούρη, ο οποίος μαζί με τον Κοινοτάρχη Πάχνας, κ. Ανδρέα Σάββα Αριστοτέλους, μας φιλοξένησαν στον χώρο, ένα ανακαινισμένο δημοτικό σχολείο, που προορίζεται για Λαογραφικό Μουσείο και Έκθεση Τρισδιάστατης Φωτογραφίας Μνήμης. Σκοπός είναι η διατήρηση της μνήμης των κατεχόμενων Δήμων μας και η μεταλαμπάδευση στη νέα γενιά του πολιτισμού και της Ιστορίας του κάθε κατεχόμενου Δήμου. Ευχαριστίες στον Κοινοτάρχη για την εγκάρδια φιλοξενία του».
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη διαδικτυακή εμπειρία. Συμφωνώντας αποδέχεστε τη χρήση των cookies σύμφωνα με την πολιτική μας για τα cookies.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. These cookies ensure basic functionalities and security features of the website, anonymously.
Cookie
Duration
Description
cookielawinfo-checkbox-analytics
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Analytics".
cookielawinfo-checkbox-functional
11 months
The cookie is set by GDPR cookie consent to record the user consent for the cookies in the category "Functional".
cookielawinfo-checkbox-necessary
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookies is used to store the user consent for the cookies in the category "Necessary".
cookielawinfo-checkbox-others
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Other.
cookielawinfo-checkbox-performance
11 months
This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Performance".
viewed_cookie_policy
11 months
The cookie is set by the GDPR Cookie Consent plugin and is used to store whether or not user has consented to the use of cookies. It does not store any personal data.
Functional cookies help to perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collect feedbacks, and other third-party features.
Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.
Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.
Advertisement cookies are used to provide visitors with relevant ads and marketing campaigns. These cookies track visitors across websites and collect information to provide customized ads.
«Σήμερα είναι η επέτειος του θανάτου του Εθνικού μας Ποιητή, Βασίλη Μιχαηλίδη! Αιωνία η μνήμη του. Είμαστε πολύ περήφανοι για τον ποιητή μας».
