Της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Φιλολόγου, MSc
«Σκοτώνεις με πολλούς τρόπους ένα νησί
Τη μνήμη, όμως, πώς τη σκοτώνεις;»
«Η μνήμη, όπου και να την αγγίξεις πονεί».
Αναθυμόμαστε απόψε το Γυμνάσιό μας.
Με την επιβλητική πρόσοψη.
Με τα τεκμήρια της ελληνικότητάς του.
Τους δωρικούς κίονες, το κιονόκρανο,
το επιστύλιο, το γείσο, το αέτωμα.
Είναι η γάργαρη και δροσερή πηγή απ’ όπου ξεδιψάσαμε όλοι εμείς.
Στην παχιά σκιά του δροσιστήκαμε.
Στη φιλόξενη και ανοικτή αγκαλιά του αναπαυτήκαμε.
