Επικήδειος για τη Φλωρεντία Χατζηχαραλάμπους, από το Λευκόνοικο
Τετάρτη, 11 Οκτωβρίου 2017
Ώρα: 3μ.μ.
Ιερός ναός Αγίου Ελευθερίου Τσιακκιλερό
Της κ. Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Δημάρχου Λευκονοίκου
Αιδεσιμότατε, αγαπητοί μου Λευκονοικιάτες και αγαπητές μου Λευκονοικιάτισσες, φίλοι και φίλες, αποχαιρετούμε σήμερα μια εκλεκτή δέσποινα της κωμόπολής μας. Τη Φλωρεντία Χατζηχαραλάμπους, γνήσια Λευκονοικιάτισσα.
Φλωρεντία μας, αγαπημένη, η είδηση του θανάτου σου έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Λογάριαζα να σας επισκεφθώ για να ετοιμάσουμε τα πουρέκια μας, και άκουσα το μαντάτο σου. Το ανέφερα στις κοπέλες στο σωματείο μας, τρεις μέρες πριν. Θυμάμαι που ήρθαμε στο σπίτι σας πριν από λίγο καιρό με μια κοινή μας φίλη. Τι νοικοκυροσύνη ήταν αυτή; Άστραφτε το σπίτι σας από καθαριότητα. Η καρδιά σας με την αδελφή σου τη Θεοδώρα ορθάνοικτη να φιλέψει τον καθένα με την ομορφιά της ψυχής σας και τα καλούδια της κουζίνας σας. Αρχοντιά και αξιοσύνη της μεσαρίτικης γης μας. Ευγένεια έμφυτη, χαμόγελο πλατύ, καλοσύνη ανυπόκριτη, αγάπη αφειδώλευτη. Πόση περηφάνια για τα έργα των χεριών σας αλλά και για τον κήπο σας! Πόση αγάπη για τα ανίψια και τα εγγόνια και τα δισέγγονά σας που τα κανακέψατε με αγάπη και χάδια πρωτόγνωρα.
Ζούσατε οι δυο αδελφές για να υπηρετείτε τους συγγενείς σας. Γινόσαστε θυσία για τους αγαπημένους σας, κυρίως τα παιδιά που ήταν η μεγάλη αδυναμία σας. Με πόσο καμάριν μάς δείχνατε τις φωτογραφίες τους.
Φλωρεντία μας, νοικοκυρά και προκομμένη Λευκονοικιάτισσά μας, τα έργα των χεριών σου είναι αψευδείς μάρτυρες του πολιτισμού που κουβάλησες από το Λευκόνοικό μας. Τα πετσετάκια και τα τραπεζομάντηλά σου, είναι κειμήλια ανυπολόγιστης συναισθηματικής αξίας που μας συνδέουν με τη γη μας και τους ανθρώπους της.
Αγαπητοί μου φίλοι και αγαπητές μου φίλες, η Φλωρεντία ανήκε σε μια πλούσια αγροτική οικογένεια της κωμόπολής μας, και ήταν ένα από τα έξη παιδιά του Χαμπή και της Ελεγκούς. Κατά σειρά, τα αδέλφια ήταν: Κυριάκος, Δημήτρης, Παναγιώτα, Φροσού, Φλωρεντία και Θεοδώρα.
Η ξαδέλφη μου Παναγιώτα Νικολαΐδου μού ανέφερε ότι η Φλωρεντία μαζί με τη Θεοδώρα προσέφεραν, μαζί με άλλες γυναίκες του Λευκονοίκου, ό,τι μπορούσαν στον αγώνα της ΕΟΚΑ.
Δεν ευτύχησε να έχει δικά της παιδιά, αλλά την περίσσεια της αγάπης της και όλων των ευγενικών της συναισθημάτων τη διοχέτευε στα παιδιά και τα εγγόνια των αδελφιών και των ανιψιών της. Κορυφαία στο ράψιμο, ό,τι έπεφτε στα χέρια της αποκτούσε ψυχή.
Η Φλωρεντία φεύγει πλήρης ημερών. Εύχομαι στην αδελφή της Θεοδώρα και τους συγγενείς της όλους να ζουν και να τη θυμούνται για τα πλούσια προσόντα της.
Αιωνία της η μνήμη.
Μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον.
Καλό παράδεισο, Φλωρεντία μας. Πάς στην αληθινή ζωή. Πρέσβευε υπέρ ημών!
