Επικήδειος στη Νεφέλη Τακούσιη, από το Λευκόνοικο
Τρίτη, 3 Μαρτίου 2020, Ώρα:12 μ.μ.
Ιερός Ναός Αγίου Ελευθερίου Συν. Λατσιών
Της κ. Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη, Δημάρχου Λευκονοίκου
Σεβαστό Ιερατείο,
Φίλε Δήμαρχε Λατσιών,
Αγαπημένοι μου Λευκονοικιάτες και αγαπημένες μου Λευκονοικιάτισσες,
Φίλες και φίλοι,
Αποχαιρετούμε σήμερα μια εκλεκτή κυρία του Λευκονοίκου, μοναχοκόρη και καλοαναθρεμμένη, πανέμορφη με τις χρυσές της μπούκλες, χρυσοχέρα και καλοδούλα, μορφωμένη και καλλιεργημένη.
Τη Νεφέλη Τακούσιη, 90 ετών, κόρη του πασίγνωστου για την εποχή του Κυριάκου Τακούσιη, αγαπημένη αδελφή του Ανδρέα Τακούσιη και εγγονή του Τουμάτσια με το νάμιν, που είχε τις χρυσές λίρες, όπως μας έλεγε ο παπάς μου, και τις έκρυβε μέσα στα βολίτζια της κάμαρής του.
Η Νεφέλη μεγάλωσε σαν πριγκιποπούλα στο αρχοντικό του Κυριάκου και της Χρυστάλλας Τακούσιη, και μετά το δημοτικό σχολείο φοίτησε στις Καλογριές της Λάρνακας. Με τις συμμαθήτριές της διατηρούσε σχέσεις μέχρι το τέλος της ζωής της. Η αγάπη που είχε στον πατέρα της δεν την άφησε, μετά την αποφοίτησή της από τις Καλογριές, να φύγει από το Λευκόνοικο. Μέχρι το τέλος της ζωής της ήταν τόσο περήφανη για τον αγαπημένο της πατέρα.
Η Νεφέλη μας ήταν εξαίσια μαγείρισσα. Τα φαγητά και τα γλυκίσματά της εντυπωσίαζαν όλους, και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος πάντα εκθείαζε τις ικανότητές της, όταν γευμάτιζε στο σπίτι τους.
Εκτός από τον πατέρα της, η Νεφέλη μιλούσε με μεγάλη περηφάνεια και για τον τατά της τον Ατρείδη, τον γιατρό του Λευκονοίκου, πατέρα της Νίνας και της Κυβέλης, αλλά και για τον τατά του αδελφού της Αντρέα, τον μέγα Θεμιστοκλή Δέρβη, τον Δήμαρχο της Λευκωσίας, τον οποίο, επίσης, αποκαλούσε τατά.
Η προσφυγιά τούς έριξε για τρία χρόνια στην Ξυλοτύμπου, σε ένα σπίτι που η κουζίνα δεν είχε παράθυρα. Στη συνέχεια, πήραν σπίτι εδώ στον συν. των Λατσιών, όπου η Νεφέλη, και μετά τον θάνατο των γονιών της, είχε την εκκλησία μας ως δεύτερό της σπίτι.
Πόνεσε πολύ η Νεφέλη, όταν άκουσε ότι έριξαν το σπίτι της οι Τούρκοι και άρχισαν να κτίζουν πενταώροφη πολυκατοικία. Δεν μπορούσε να το δεχτεί , γιατί ήταν από τις οικογένειες που βοηθούσαν τους τουρκοκυπρίους και τους είχαν στη δούλεψή τους.
Η μεγάλη αδυναμία της, όμως, ήταν ο αδελφός της Αντρέας και η νύφη της Νίνα που της συμπαραστάθηκαν σε όλη τη ζωή της. Ευτύχησε η Νεφέλη να έχει μια τόσο καλή νύφη, η οποία της χάρισε και τα τρία ανίψια της που λάτρευε υπερβολικά: τον βαφτιστικό της Κυριάκο, τη Χρίστια και την Ελένη. Συνέχεια μου μιλούσε για τα ανίψια της που τα θεωρούσε δικά της παιδιά, αλλά και για τα εγγονάκια της. Ο Κυριάκος της, μάλιστα, ονόμασε την κόρη του Νεφέλη, τιμώντας τη νονά του, και αυτή ήταν η μεγάλη της χαρά.
Στην αγαπημένη της οικογένεια που τη νοιάστηκαν τόσο πολύ, εύχομαι να ζουν και να τη θυμούνται με αγάπη. Είμαι σίγουρη ότι η Νεφέλη και από εκεί πάνω, από ένα υπερβατικό επίπεδο, θα τους παρακολουθεί και θα τους συντροφεύει, αφού η ψυχή είναι αθάνατη.
Η Νεφέλη πάει να βρει τους πολυαγαπημένους της γονείς και τους παππούδες της. Θα είναι τόσο ευτυχισμένοι όλοι τους εκεί πάνω.
Μακάρι ο Θεός να κατατάξει την ψυχή της σε τόπο παραδεισένιο, μόνο για τις ελεημοσύνες της.
Καλό παράδεισο, αγαπημένη μου ξαδέλφη, Νεφέλη.
Χαιρετίσματα σε όλους τους συγγενείς και τους φίλους μας.
Μακαρία η οδός ή πορεύει σήμερον…
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Και να είσαι σίγουρη ότι θα επιστρέψουμε στη γη του Λευκονοίκου μας.
Αναπαύσου εν ειρήνη!
