Aftodioikisi.com.cy
8 Μαρτίου 2020
Άραγε ήταν πάντοτε οι ανθρώπινες σχέσεις τόσο προβληματικές;
Θυμάμαι στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια τις αγαστές σχέσεις φιλίας πραγματικής και ανιδιοτελούς αγάπης του παπά μου με φίλους και τους κουμπάρους του στο Λευκόνοικο μα και τη Λευκωσία. Οι φίλοι του ήταν σαν αδέλφια του, έδινε τα πάντα γι’ αυτούς, όπως κι εκείνοι για τον ίδιο. Ο ένας προστάτευε τον άλλο, νοιαζόταν, βοηθούσε, διακινδύνευε, αναλωνόταν…
Προσωπικά, νιώθω πολύ ευλογημένη, γιατί ευτύχησα να έχω υπέροχες φίλες και φίλους σε όλη την Κύπρο, και στο Λευκόνοικο και στη Λευκωσία, όπου μετοικήσαμε μετά την προσφυγιά, αλλά και όπου αλλού έζησα (Ελλάδα, Αμερική), κυρίως, όμως, σε όλα τα σχολεία που δίδαξα, με καθηγητές/τριες και μαθητές/τριες. Διαβάστε περισσότερα εδώ.
