Παρασκευή, 15 Μαΐου 2020, Ώρα 10:30 π.μ.
Ιερός Ναός Παναγίας Γλυκιώτισσας
Της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Δημάρχου Λευκονοίκου
«Φεύγεις πάνω στην άνοιξη, γιε μου καλέ μου!»
Αυτός ο στίχος μού ήρθε στο μυαλό, μόλις έμαθα ότι ο Άντρος μας έφυγε. Σκέφτηκα και τον Άντρο μας, αλλά σκέφτηκα και τη χαροκαμένη μάνα, τη μάνα κουράγιο, την Παναγιώτα μας. Πόσα πέρασε αυτή η γυναίκα! Πώς θα αντέξει και τούτο το κτύπημα! Μόνο η Παναγία μας θα την παρηγορήσει. Η Μάνα όλων μας που πέρασε κι αυτή ως άνθρωπος το μαρτύριο, που διαπέρασε κι αυτής την καρδιά της πύρινη ρομφαία.
Σκέφτομαι τον Άντρο μας. Στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή υπάρχει η εικόνα του Άντρου να κάθεται στην αυλή μετά την κηδεία του πατέρα του που τον έφεραν σε ένα κασελάκι. Κάπνιζε και ήταν σαν χαμένος. Πόσες σκηνές φρικαλεότητας θα περνούσαν εκείνη τη στιγμή από το μυαλό του. Θα έβλεπε σαν σε κινηματογραφική ταινία εκείνη τη μέρα που τον σκότωσαν. Θα άκουγε τη σφαίρα που τον σκότωσε. Αυτές οι σκηνές γράφτηκαν ανεξίτηλα στην ψυχή του. Τις κουβαλούσε μαζί του όλα τα χρόνια της σύντομης ζωής του.
Αγαπημένε μας Άντρο, έφυγες νωρίς. Έφυγες, όμως, ευτυχισμένος, Η Βάσω σου, η αγαπημένη σου σύζυγος, που σαν άλλος Κυρηναίος σού κρατούσε τον σταυρό του μαρτυρίου σου όλα τα χρόνια της δοκιμασίας σου, μαζί με τον πολυαγαπημένο σου γιο, τον Φοίβο σου, σού κρατούσαν τα χέρια. Έφυγες ευτυχισμένος, γιατί η λατρεμένη σου κόρη, η Νάντιά σου, που τόσο καμάρωνες, σου χάρισε τον μεγαλύτερο θησαυρό της ζωής σου: την εγγονή σου την Άννα.
Πάλεψες, Άντρο μου, παλληκαρίσια, σαν χριστιανός μάρτυρας, με εγκαρτέρηση, υπομονή, επιμονή και πείσμα για να νικήσεις τον ύπουλο εχθρό. Ο αγώνας σου ήταν άνισος. Δεχόσουν αγόγγυστα το θέλημα του Θεού. Η προσευχή σού έδινε δύναμη. Ποτέ δεν έχασες την ελπίδα σου. Δεν μεμψιμοίρισες. Έμαθες να ζεις με τον πόνο…Έδινες κουράγιο και μαθήματα απαντοχής στους γύρω σου.
Έφυγες ευτυχισμένος και χαρούμενος, αφού αποχαιρέτησες τη μάνα σου, το στήριγμα και την απαντοχή σου. Περιστοιχιζόμενος από τα αδέλφια σου, τον Γιαννάκη, τη Δώρα, τον Βάσο. Πόσα περάσατε μαζί! Τι όμορφες στιγμές είχατε μοιραστεί στο ειδυλλιακό και πρόσχαρο περιβάλλον του χωριού σας, στην αγκαλιά του Πενταδάκτυλού μας. Κι ύστερα ήρθε η προσφυγιά και η ορφάνια. Τα δίσεκτα χρόνια. Οι σκληροί καιροί της μετοικεσίας μας. Μα σε βοήθησε ο Θεός και πέτυχες και στην προσωπική σου ζωή, κάνατε με τη Βάσω μια ευτυχισμένη οικογένεια, με δυο θαυμάσια παιδιά, και ήσουν ένας υπέροχος σύζυγος και πατέρας, αλλά και στην επαγγελματική, όπου ανέβηκες στην ιεραρχία της Τράπεζας Κύπρου και όλοι μιλούν με τα καλύτερα λόγια για την ευγένεια της ψυχής σου, την καλοσύνη, την ευπρέπεια, το ήθος και τη σεμνότητα που σε διέκρινε πάντα. Ακούραστος και συνεπής στην εργασία σου, σοβαρός και ευπροσήγορος, οραματιστής και πετυχημένος επαγγελματίας. Ανθρωπιστής, πρόθυμος να βοηθήσεις τους γύρω σου. Σωστός πατριώτης.
Τώρα η ψυχή σου λεύτερο πουλί πετά πάνω από την Παναγία του Τοχνιού, βλέπει το σπίτι σας στις Μάντρες, τους δρόμους που παίζατε παιδιά, αγκαλιάζει το βλέμμα σου την αμμοχωσμένη πόλη μας και τηρά κατά τη Μεσαορία. Εκεί στην κωμόπολή μας που πέρασες τα πιο όμορφα μαθητικά χρόνια στο Γυμνάσιο Λευκονοίκου, όπου άφησες το στίγμα σου. Εκεί είναι η γιαγιά Μαρία, η αγία αυτή μορφή, η αγαπημένη αδελφή του πατέρα μου, που σας φρόντιζε και σας στήριζε όλα τα χρόνια που μένατε μαζί της μαζί με τον Γιαννάκη σου.
Όλοι οι εκλεκτοί καθηγητές και οι καθηγήτριές μας σε θυμούνται με πολλή αγάπη, όπως και οι συμμαθήτριες και οι συμμαθητές σου, αλλά και οι υπόλοιποι μαθητές και μαθήτριες του Γυμνασίου μας που σε ήξεραν, γιατί ήσουν ένα παιδί ταπεινό, με αρχές, αξίες και ιδανικά. Ευφυής και εχέφρων. Αγαπούσες τον Θεό και την πατρίδα. Χαμηλών τόνων, πρόσχαρος, ήρεμος, πράος, ευειδής και γελαστός.
Να τι έγραψε για σένα η αγαπημένη μας μουσικός, κ. Μάρω Εξηντάρη Μήτσα: «Λυπάμαι πάρα πολύ για τον χαμό του Καραγιάννη. Ήταν από τα πολύ αγαπημένα μου παιδιά στο σχολείο. Άριστος, καλόκαρδος, γλυκός, χαμογελαστός, έφυγε τόσο νωρίς. Κρίμα. Ο Θεός να τον αναπαύσει».
Προσωπικά, το ξέρεις, Άντρο μου, σας θεωρώ από τα πιο αγαπημένα μου ξαδέλφια. Σου είμαι ευγνώμων για όλη την αγάπη, τη ζεστασιά και τη στήριξή σας όλα αυτά τα χρόνια. Θα σε θυμάμαι πάντα με πολλή αγάπη.
Στους πολυαγαπημένους σου ανθρώπους που αφήνεις πίσω απαρηγόρητους, τη μητέρα σου, τη Βάσω, τον Φοίβο, τη Νάντια, τον Μιχάλη, τον Γιαννάκη και τη Μάρω, τη Δώρα και τον Θράσο, τον Βάσο και όλα τα ανίψια σου, εύχομαι να τους παρηγορήσει ο Κύριος και να ζουν και να σε θυμούνται , να είναι περήφανοι για σένα και να προσεύχονται για την ψυχή σου που κίνησε για το μεγάλο ταξίδι.
Καλοτάξιδη να είναι η πορεία σου προς το Φως, αγαπημένε μου Άντρο. Ταλαιπωρήθηκες, αλλά τώρα θα είσαι, είμαι σίγουρη, σε παραδεισένιους τόπους, ένθα ουκ έστι πόνος ου λύπη ου στεναγμός.
Καλή αντάμωση, αγαπημένε μας.
Μέμνησο και υπέρ ημών.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει!
Αιωνία η μνήμη σου!
Αφήνεις μνήμη αγαθή!
Καλό παράδεισο!
.
