Ζήνα Λυσάνδρου-Παναγίδη.
“Επικήδειος στον Αλέξανδρο Κωνσταντά από τον συναγωνιστή του κ. Σάββα Παίδιου, εκ μέρους της Ένωσης Αγωνιστών Αμμοχώστου ΕΟΚΑ”.
Είναι με θλιμμένη την ψυχή που τα βήματά μας, μας οδήγησαν στην εκκλησία της Παναγία για να παρακολουθήσουμε την εξόδιον ακολουθία και να συνοδεύσουμε στην τελευταία του κατοικία, τον φίλο και συναγωνιστή Αλέξανδρο Κωνσταντά.
Το άγγελμα του θανάτου του μας έχει λυπήσει και πονέσει όλους, γιατί αποχωριζόμαστε έναν επιστήθιο φίλο που μαζί αναγιωθήκαμε στο κατεχόμενο σήμερα Λευκόνοικο.
Υπήρξαμε συμμαθητές στο Γυμνάσιο Λευκονοίκου αλλά και συναγωνιστές στον υπέροχο απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ του 55΄-59’. Η μνήμη μου πηγαίνει 64 χρόνια πίσω, τότε που δώσαμε τον όρκο της ΕΟΚΑ για να αγωνιστούμε για απελευθέρωση της Κύπρου από τον αγγλικό ζυγό και Ένωση της Κύπρου με τη μητέρα πατρίδα, την Ελλάδα. Και στον αγώνα αυτό εντάχθηκε και ο Αλέξανδρος, 15 χρονών τότε, αμούστακο παλληκάρι, γεμάτος ενθουσιασμό για να προσφέρει ό,τι μπορούσε σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα. Με την πάροδο του χρόνου εντάχθηκε στις ομάδες κρούσης του Λευκονοίκου, εκεί όπου οι αποστολές ήταν δύσκολες και επικίνδυνες. Σε κάθε αποστολή υπήρχε ο κίνδυνος είτε να συλληφθείς από τους Άγγλους κατακτητές ή να πέσεις μαχόμενος στο πεδίο της τιμής. Και ο Αλέξανδρος πολλές φορές αντιμετώπισε τον κίνδυνο, είτε της σύλληψης είτε του ηρωϊκού θανάτου.
Η μνήμη μου πηγαίνει πίσω τον Οκτώβρη του 58΄, όταν ο Διγενής έδωσε διαταγή να χτυπηθούν οι Άγγλοι με κάθε μέσο που διέθετε η οργάνωση. Πρώτος και καλύτερος στις ενέδρες ο Αλέξανδρος. Μαζί ενεδρεύσαμε νότια του Λευκονοίκου στο λεγόμενο δρόμο BY Pass, για πέντε συνεχόμενες μέρες, με σκοπό να πυροδοτήσουμε νάρκη των 10 οκκάδων εκρηκτικής ύλης. Δυστυχώς, δεν πέρασε αυτοκίνητο Άγγλων, υπήρχαν όμως και άλλες δύο ενέδρες από άλλους αγωνιστές στο κέντρο του χωριού και κοντά στην εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, όπου οι συναγωνιστές θα χτυπούσαν με χειροβομβίδα. Τέσσερεις ρίψεις έγιναν κατά των Άγγλων από αυτές τις ενέδρες, δίχως όμως σοβαρά αποτελέσματα.
Κατόπιν διαταγής του υπεύθυνου των ομάδων κρούσης, Μιχαλάκη Τακκούσιη, μεταφέραμε τη νάρκη βόρεια του Λευκονοίκου, στον δρόμο που οδηγεί για Ακανθού. Μαζί με τον Άκη Χριστοφή ενεδρεύσαμε όλη νύχτα μέχρι την επόμενη μέρα, οπότε μας άλλαξαν ο Αλέξανδρος και ο Σίμος Κουππάρη. Κατά το μεσημέρι, αυτοκίνητο Άγγλων ενέπεσε στην ενέδρα και οι αγωνιστές ανατίναξαν την ηλεκτρική νάρκη, με αποτέλεσμα να διαλυθεί το αυτοκίνητο. Κατά τη διαφυγή τους, έγιναν αντιληπτοί από επιζήσαντα Άγγλο στρατιώτη, ο οποίος άρχισε να βάλλει εναντίον τους με το όπλο του. Κατόρθωσαν να διαφύγουν στο χωριό, όμως εκεί συνάντησαν άλλη φάλαγγα των Άγγλων στρατιωτών. Ευτυχώς, κατάφεραν να διαφύγουν και από αυτούς. Αυτό το γεγονός είναι μόνο μια περίπτωση από τις πολλές δύσκολες αποστολές που ανέλαβε και έφερε σε πέρας ο Αλέξανδρος.
Η όλη συμμετοχή του στον απελευθερωτικό αγώνα, χαρακτηριζόταν από τον υπέρμετρο ενθουσιασμό του, την αγωνιστικότητά του, καθώς και την εντιμότητά του να θυσιαστεί για αυτά τα ιδανικά τα οποία πίστευε και τα οποία μας δίδαξαν οι καθηγητές μας στο Γυμνάσιο Λευκονοίκου. Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα αλλά περί αρετής. Αυτά είπε ο Μάτσης στον Άγγλο κυβερνήτη, και πράγματι η μόνη αμοιβή που θα είχε ο Αλέξης ήταν είτε να φυλακιστεί ή να πέσει μαχόμενος στο πεδίο της τιμής. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία και αυτή την αρετή και την τόλμη την απέδειξε κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα.
Ήθελε μετά τον αγώνα να φοιτήσει στη Σχολή Ευελπίδων, όμως δεν κατέστη δυνατόν και εντάχθηκε στην Αστυνομική Δύναμη της Κυπριακής Αστυνομίας. Έλαβε ενεργό δράση στις μάχες που έγιναν στη Λάρνακα κατά την Τουρκανταρσία καθώς και στον Άγιο Θεόδωρο και στην Κοφίνου. Όλα αυτά τα αναφέρω, γιατί αποτελούν μια χρυσή σελίδα στην ιστορία του Αγώνα της Κύπρου για τη Λευτεριά. Το Λευκόνοικο είναι περήφανο, γιατί ανάγιωσε και ανέδειξε έναν λαμπρό αγωνιστή της Λευτεριάς. Τέτοιοι αγωνιστές αποτελούν φωτεινό παράδειγμα για τις νέες γενιές των Ελλήνων της Κύπρου. Ο κίνδυνος από τους Τούρκους κατακτητές είναι ορατός, γι’ αυτό και οι νέοι της Κύπρου θα πρέπει να είναι έτοιμοι, για κάθε θυσία, αν χρειαστεί. Η οικογένεια του Αλέξη, τόσο η γυναίκα του όσον και τα παιδιά του, θα πρέπει να είναι υπερήφανοι για τον Αλέξανδρο. Ήταν ο Άξιος της Πατρίδος.
Η Ένωση Αγωνιστών Αμμοχώστου ΕΟΚΑ απευθύνει θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του Αλέξανδρου και εμείς οι συναγωνιστές του Λευκονοιτζιάτες κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ μπροστά στη σεπτή σορό του.
Αιωνία του η μνήμη.
