Επικήδειος στην Παναγιώτα Νάκη-Σάντη από το Λευκόνοικο
Τετάρτη, 28 Απριλίου 2021, Ώρα 1 μ.μ.
Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Λατσιών
Της Ζήνας Λυσάνδρου-Παναγίδη
Δημάρχου Λευκονοίκου
Λυπηθήκαμε πάρα πολύ στο άκουσμα του θανάτου της θείας Παναγιωτούς του Νάκη. Πονά η ψυχή μας, γιατί άλλη μια κυρία από την κωμόπολή μας, μια αρχόντισσα, φεύγει χωρίς να δει το «νόστιμον ήμαρ», τη μέρα επιστροφής στην πατρίδα.
Πόσο αγαπητή ήταν σε όλες και όλους μας η θεία Παναγιώτα. Πόσο γλυκομίλητη, καλότροπη, χαμογελαστή γυναίκα! Μια άξια, πολύ εργατική γυναίκα, που κρατούσε το ταξιδιωτικό γραφείο του συζύγου της, απέναντι από το ζαχαροπλαστείο του Ζιωρή στο Λευκόνοικο, αφού ο κ. Νάκης πηγαινοερχόταν με το λεωφορείο του στη Λευκωσία. Κι ύστερα στη Λευκωσία, πάντα δίπλα στον σύζυγό της, συμπαραστάτης και βοηθός.
Θυμάμαι το όμορφο σπίτι της πλάι στον Κρυό ποταμό. Περιποιημένο με τον ολάνθιστο κήπο του. Πόσο όμορφα έντυνε πάντα τα χαριτωμένα παιδάκια της, τον Κυριάκο και τη Μαρία! Πόσο φιλόξενη ήταν, πόσο καλή νοικοκυρά, πόσο καλόβολος άνθρωπος! Ποτέ δεν είπε όχι σε κανένα.
Η θεία Παναγιώτα γεννήθηκε στο Λευκόνοικο το 1933. Πατέρας της ήταν ο Κυριάκος Ττοφή Ασγάνη, αδελφός του Χριστοφορή και του Στάφυου. Μητέρα της η Μάρθα, η Μαρτού, όπως τη λέγανε. Μαζί με την αδελφή της τη Μηλιά, μια ζωή αχώριστες και αγαπημένες. Η μία να βοηθά την άλλη και οι δύο τους γονείς τους στις πολλές αγροτικές δουλειές τους.
Η θεία Παναγιώτα φοίτησε και στην Ανωτέρα Σχολή Λευκονοίκου, γι’ αυτό και μπορούσε να αντεπεξέρχεται στις απαιτήσεις του γραφείου τους. Η προσφυγιά τούς έριξε στον Συνοικισμό Στρόβολος 3, πάλι δίπλα με την αδελφή της. Αγώνας επιβίωσης. Ευτυχώς, συνέχισαν τη δουλειά τους. Την θυμάμαι να είναι όλη μέρα στο γραφείο και πάντα με τον καλό της τρόπο μάς εξυπηρετούσε. Ήταν αυτό που λέμε στην κυπριακή «κκουλαφτζιήνα», για όλους είχε έναν καλό λόγο, μιλούσε με θερμότητα και αγάπη.
Μαζί με τον σύζυγό της, τον αγαπητό μας κ. Νάκη, μεγάλωσαν με πολλή αγάπη τα παιδιά τους, τα μόρφωσαν και τους έδωσαν αρχές και αξίες για να διαβούν τις συμπληγάδες της προσφυγιάς μας. Ευτύχησαν να αποκτήσουν τρία εγγόνια και πέντε δισέγγονα τα οποία υπεραγαπούσαν.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της ταλαιπωρήθηκε με την υγεία της. Τώρα ησύχασε. Εύχομαι στον σύζυγό της, τον κ. Νάκη, στα παιδιά της, Κυριάκο και Μαρία, στα εγγόνια της, Νάγια, Στέφανο και Σταύρο, όπως και στα δισέγγονά της, να μπορέσουν να ξεπεράσουν την απουσία της. Ο πόνος του αποχωρισμού είναι, όπως τον ξέρουμε όλοι και όλες, όσοι/-ες τον βιώσαμε, αβάστακτος στην αρχή. Ο πανδαμάτωρ χρόνος, όμως, μας γαληνεύει.
Αγαπημένη μας θεία Παναγιώτα,
Κίνησες να πας στο μεγάλο ταξίδι. Εκεί σε περιμένουν με ανοικτές αγκάλες πολλοί δικοί μας, αγαπημένοι σου.
Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή σου.
Καλό παράδεισο.
Μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον!
Αφήνεις μνήμη αγαθή!
