Σήμερα το Λευκόνοικό μας πενθεί. Μα και η Αμμόχωστός μας! Χάσαμε τον αγαπημένο όλων μας, τον Πανίκκο Χατζηκακού, του Σωτήρη και της Κουλλούς. Τον καλότατο άνθρωπο, τον ευγενή ευπατρίδη άνθρωπο του τουρισμού, τον εξαίρετο πατέρα και παππού, που δεν ξεπέρασε τον θάνατο της συζύγου του, της Λίτσας του, της Κρητικιάς συμφοιτήτριάς του που γνώρισε στη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων της Ρόδου, τον πρωτοπόρο στην τουριστική μας βιομηχανία που δεν ίδρυσε μόνο την πρώτη στο νησί μας ξενοδοχειακή σχολή με την ονομασία “ΞΕΝΙΑ” για να προετοιμάζει άτομα κατάλληλα καταρτισμένα για τον τουρισμό, αλλά σκέφτηκε και το καλό της κωμόπολής του. Έφερνε τουρίστες στο Λευκόνοικο οι οποίοι αγόραζαν λευκονοικιάτικα υφαντά από τις υφάντριές μας οι οποίες είχαν συμπήξει και έναν συνεταιρισμό για να προωθήσει την πώληση των υφαντών τους.
Ταυτόχρονα, ίδρυσε το πρώτο στο είδος του κέντρο διασκέδασης για τους τουρίστες στην Κύπρο. Το Αγροτόσπιτο ή Lefkoniko Farmhouse ήταν μία καινοτομία για όλο το νησί μας. Νοίκιασε ένα παραδοσιακό αγροτόσπιτο με τις καμάρες και το πηγάδι με το αλακάτι της αυλής και έβαζε στους φούρνους οφτόν, το παραδοσιακό έδεσμα του Λευκονοίκου μας. Το οφτόν το έφτιαχνε ο Καλλής του Σίμιλλου, όπως έμαθε από τον γενάρχη τους, τον Συμεών. Τα λεωφορεία έφερναν δύο ή και τρεις φορές τη βδομάδα τους τουρίστες από το ξενοδοχείο της οικ. Λόρδου Golden Marianna, στο οποίο ο Πανίκκος ήταν διευθυντής, αλλά και από άλλα ξενοδοχεία, και οι τουρίστες απολάμβαναν το οφτόν το οποίο έβγαινε αχνιστό από τον φούρνο… Μαζί έτρωγαν και ψωμί φρέσκο χωριάτικο και κρεμμύδι…, όπως και άφθονο κρασί δωρεάν. Επίσης, έτρωγαν λουκουμάδες ως επιδόρπιο και συμμετείχαν σε γαϊδουροδρομίες… Ταυτόχρονα, παρακολουθούσαν και την αναπαράσταση κυπριακού γάμου από ένα χορευτικό συγκρότημα.
Τι να πρωτοπούμε για τον Πανίκκο μας; Πόσο καλός άνθρωπος ήταν; Πόσο γλυκός και όμορφος; Ευειδής, ωραίος στο πρόσωπο αλλά και την ψυχή! «Οία η μορφή, τοιάδε και η ψυχή», έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, και αυτό ταιριάζει πολύ στον Πανίκκο μας. Λεβέντης σε όλα του! Χουβαρντάς, ανοικτόκαρδος, ανοικτοχέρης. Φιλόξενος και μερακλής, χαιρόταν να μας περιποιείται όσες φορές βρεθήκαμε στα ξενοδοχεία του, το Λευκόνοικο και το Λευκόνοικο Beach στο Ρέθυμνο, όπου κατέληξε μετά από πολλές ταλαιπωρίες στην προσφυγιά. Όλοι έχουμε τις πιο όμορφες αναμνήσεις από εκείνες τις εκδρομές μας στην Κρήτη που η αβραμιαία φιλοξενία και η αγάπη του μάς είχαν μαγέψει. Εκεί ακριβώς, όταν είδαμε αυτά τα ξενοδοχεία με το όνομα της γενέτειράς μας, καταλάβαμε τη μεγάλη του αγάπη για τη γη που μας γέννησε! Και νιώσαμε ακόμα πιο περήφανοι γι’ αυτόν!
Σεμνός, ήπιος μα συνάμα και δυναμικός, άφοβος, ριψοκίνδυνος στις επιχειρήσεις του, όπως και στον Αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. στα μαθητικά του χρόνια. Ο ξάδελφός μου, Μιχαλάκης Τακούσιης, μου έγραψε για τον Πανίκκο:
«Πολύ με λύπησε ο θάνατος του Πανίκκου, φίλου και συναγωνιστή στον Αγώνα του 1955-1959.
Τα συλλυπητήριά μου στα παιδιά του, τα εγγόνια του και την αδελφή του, Μαρίτσα.
Πρέπει να πω ότι ο Πανίκκος στους εθνικούς εορτασμούς στο Γυμνάσιο ήταν ο κύριος ομιλητής. Με κάποια επιμέλεια-διόρθωση από τον καθηγητή μας, Πάνο Λεβέντη, που ήταν και ο υπεύθυνος της Ε.Ο.Κ.Α. στο Γυμνάσιο, τις στέλναμε στον τομεάρχη μας, Φώτη Παπαφώτη, και κυκλοφορούσε ως διαφώτιση προς τα μέλη της Ε.Ο.Κ.Α.».
Νιώθω ότι όσα κι αν πω για τον Πανίκκο μας δεν θα μπορέσουν να σκιαγραφήσουν την προσωπικότητά του που ακτινοβολούσε, το χαμόγελό του που σκόρπιζε χαρά και ευφροσύνη στους γύρω του, την ευγένεια και την αρχοντιά που κληρονόμησε από τους γονείς του, όπως και η αδελφή του, η γλυκύτατη Μαρίτσα.
Σκέφτομαι μόνο με τέτοιο δημιουργικό μυαλό, με τέτοια ευφυία και τέτοιες ικανότητες, πόσα όμορφα πράγματα θα έκανε, αν δεν γινόταν ο πόλεμος και η προσφυγιά! Πόσο θα ανέβαζε τον τουρισμό στην Αμμόχωστό μας αλλά και το Λευκόνοικό μας! Μέσα μου νιώθω ότι ο Πανίκκος μας είναι από τις πιο φωτεινές προσωπικότητες που γέννησε το Λευκόνοικό μας. Γι’ αυτό και είμαι πολύ περήφανη.
Στους γιους του, τον Σωτήρη, τον Νίκο και τον Κυριάκο, τις νύφες του και τα εγγόνια του, την αδελφή του, Μαρίτσα, τον γαμπρό του, Λεωνίδα, τα ανίψια του και τους συγγενείς και φίλους του, ευχόμαστε την εξ ύψους παρηγορίαν. Θα τους λείψει ο αγαπημένος τους άνθρωπος, όπως θα λείψει σε όλους μας. Να προσευχόμαστε όλοι μας για την ψυχή του αυτές τις ώρες που μας έχει ανάγκη.
Καλό σου ταξίδι, Πανίκκο μας!
Καλό παράδεισο!
Καλή αντάμωση.
Χαιρετίσματα σε όλους τους δικούς μας.
