Αυτή τη βδομάδα, είχα τη μεγάλη χαρά και τιμή να με καλέσουν στο Λανίτειο Δημοτικό Σχολείο της Λεμεσού να τους μιλήσω για την κατεχόμενη γη μας, και κυρίως για το Λευκόνοικό μου. Ήταν μία από τις πιο καλές μου επισκέψεις, και ευχαριστώ από καρδιάς τις αγαπημένες μου διευθύντριες του σχολείου αλλά και την καλή μου Δώρα η οποία με κάλεσε στο σχολείο της.
Με συνάρπασαν όλα τα παιδιά για τη συμμετοχή τους, όταν τους έδειχνα το power point και τους μιλούσα για την ιστορία και τον πολιτισμό της κωμόπολής μας στο υπέροχο αμφιθέατρο του Λανιτείου Γυμνασίου, που είναι δίπλα.
Στην ερώτησή μου στην αρχή που ανέβηκα στη σκηνή ποια παιδιά έλκουν την καταγωγή τους από το Λευκόνοικό μας, ενθουσιάστηκα, γιατί ο πρώτος που μου απάντησε ήταν ο Γιώργος Μικελλίδης της Στ’ τάξης, εγγονός του πιο αγαπημένου μου συγγενή και κσθηγητή της Φυσικής στο Γυμνάσιο Λευκονοίκου. Ο Γιώργος είναι γιος της Λορέττας, της κόρης του Πανίκκου και της φίλτατής μου Λένιας, αλλά και του Ανδρέα Μικελλίδη, γιου της γυμνάστριάς μας, Μαρίας, η οποία ήταν στο Γυμνάσιό μας το 1968-69, όταν ήμουν δευτέρα Γυμνασίου, και ερχόταν από το Βαρώσι.
Επίσης, συνάντησα και την κόρη της ξαδέλφης μου, Σωτηρούλας Ασημένου, την καλή μου Γαβριέλα, χαρισματική μουσικό, η οποία εργάζεται στο ίδιο σχολείο.
Η μεγαλύτερη, όμως, χαρά που ένιωσα ήταν η έκπληξη που μου ετοίμασαν: κάλεσαν μια σπουδαία φιλόλογο που αγαπώ και θαυμάζω, την ποιήτρια Μόνα Σαββίδου- Θεοδούλου, Πρόεδρο του Συνδέσμου Μικρασιατών, την οποία ακολουθώ και έχω ως πρότυπό μου, για να παρακολουθήσει την.παρουσίασή μου, αλλά και το καλλιτεχνικό πρόγραμμα για το “Δεν ξεχνώ” που ετοίμασαν τα παιδιά με τις δασκάλες τους και μας κατασυγκίνησαν. Είπαμε με τη Μόνα ότι αυτός ο τόπος έχει μέλλον σίγουρα με τέτοα παιδιά και τέτοιες εκπαιδευτικούς. Όλα επαφίενται στον πατριωτισμό των Ελλήνων!
Φορτίστηκα αφάνταστα με τη θεατρική απόδοση του ποιήματος “Το κλειδί” της πνευματικής μου μητέρας και κουμπάρας μου, Κλαίρης Αγγελίδου.
Εύγε στα παιδιά και τις δασκάλες τους που θυμούνται και αγαπούν την κατεχόμενη γη μας!
Άλλη μια προσπάθεια διαφώτισης των παιδιών μας που μου άφησε τόσο όμορφα συναισθήματα!
Αναμφίβολα, πήρα και έδωσα πολλή αγάπη! Έφυγα πιο πλούσια! Πιο γεμάτη. Πιο ευτυχισμένη
