Είμαι συγκλονισμένη απόψε! Στο Οίκημα του Συνδέσμου Αγωνιστών με τις φωτογραφίες των ηρώων να μας κοιτάζουν ολόγυρα, η Κίνηση Καθηγητών Αλλαγή, της οποίας υπήρξα ενεργό μέλος για τρεις δεκαετίες, τίμησε τους αδελφούς Κάρυους, τον Ανδρέα και τον Γεώργιο, από το Αυγόρου. Παρόντες ο Αρχιεπίσκοπός μας ο οποίος απηύθυνε έναν εθνοπρεπή χαιρετισμό, και ο Πρόεδρός μας ο οποίος ως ιστορικός παρουσίασε τη ζωή και τη δράση των δύο ηρώων με σεβασμό και εθνική περηφάνια.
Ο συγκλονιστικός, όμως, ήταν ο γιος του ήρωα Ανδρέα Κάρυου, ο καλός μας, αδελφικός φίλος μας, Παναγιώτης Κάρυος! Μας μάγεψε. Μας συνάρπασε. Μας ταξίδεψε χρόνια πριν και μέσα από κείμενα και ποιήματα του πατέρα του, μέσα από ντοκουμέντα και αφηγήσεις, σκιαγράφησε την ηγετική, εμβληματική προσωπικότητα του πατέρα του, ο οποίος με τα λόγια και τις πράξεις του, τα βασανιστήρια και τις ταλαιπωρίες, πορευόταν προς τη θυσία. Γεννήθηκε για να γίνει ήρωας! Ήταν ηγετική προσωπικότητα, οραματιστής, ιδεολόγος και συνάμα πραγματιστής, που αγαπούσε το νησί μας και ονειρευόταν τη λευτεριά του. Μεθούσε η ψυχή του με το όνειρο της λευτεριάς και της Ελλάδας! Αγαπούσε τον Θεό με όλη την ψυχή του.
Εκείνο που μας καθήλωσε ήταν η προσπάθειά του για αυτομόρφωση. Έμαθε Αρχαία, Λατινικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Λογιστική με αλληλογραφία…Διάβαζε ασταμάτητα, όπου βρισκόταν, έγραφε, μορφωνόταν.
Ήταν έτοιμος από καιρό για την ηρωική θυσία του! Κι ο περήφανος γιος του πρώτη φορά ήρθε στη Λευκωσία καλεσμένος για να φωτίσει την προσωπικότητα του πατέρα του. Ποιος σκέφτηκε τόσα χρόνια να τον καλέσει! Εύγε στην Αλλαγή για αυτή την πρωτοβουλία!
Κι είδαμε μπροστά μας έναν περήφανο γιο που ήθελε να μας μάθει την πορεία του πατέρα του προς τον ηρωισμό. Με σοβαρό, στιβαρό, τεκμηριωμένο λόγο, εθνοπρεπή!
Πόσο τον ένιωσα απόψε τον αδελφικό μου φίλο! Ήμασταν μαζί στην κίνηση καθηγητών Αλλαγή στην επαρχία Αμμοχώστου, πρόεδρος ο Πανίκκος μας, που πάντα ερχόταν πρώτος στις εκλογές κι εγώ τον ακολουθούσα. Όταν του ανακοίνωσα ότι θα παντρευτώ τον γιο του ήρωα Παναγίδη, συγκινήθηκε, δάκρυσε και μου είπε ότι και οι δύο γιοι ηρώων αναγκάστηκαν για πολλά χρόνια να εργαστούν στην Ελλάδα..
Η εκδήλωση τελείωσε με τραγούδια εξαίσια της εποχής της Ε.Ο.Κ.Α. αλλά και λεβέντικους χορούς. Εύγε στα παιδιά και τους καθηγητές/-τριές τους!
Ήταν μια βραδιά εθνικής ανάτασης και εθνικής περηφάνιας! Σε ευχαριστούμε, Παναγιώτη, αδελφέ μας! Ήταν μια κατάθεση ψυχής!
Αιωνία η μνήμη των ηρώων σας!
