Τρίτη, 11 Ιουλίου 2023
Ι.Ν. Παναγίας Γλυκιώτισσας
Ώρα: 1:45 μ.μ.
Αγαπημένη μου θεία Μαρούλα,
Πώς να ξεχάσω όλα τα χρόνια μας στο Λευκόνοικο που σε ένιωθα σαν τη μάνα μου! Πώς να ξεχάσω το γάργαρο γέλιο σου, την καλοσύνη σου, τη χαρά της ζωής που κουβαλούσες! Πώς να ξεχάσω την αγάπη σου; Πώς να ξεχάσω τα ρούχα που μου έραβες;
Αποχαιρετούμε σήμερα μια μοντέρνα για την εποχή της κυρία του Λευκονοίκου μας. Μια πολύ καλή μοδίστρα, έναν άνθρωπο έξω καρδιά, μια γυναίκα άξια, προκομμένη, με πολύ γούστο και πάντα καλοντυμένη. Τα ταγιέρ της μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής της ξεχώριζαν!
Το γέλιο της, εκείνα τα ανέμελα χρόνια του Λευκονοίκου μας, γάργαρο, με κέφι και ζωντάνια. Της άρεσαν πάντα οι διασκεδάσεις, οι βόλτες, οι καλές παρέες. Θυμάμαι που της άρεσε κάθε Κυριακή να πηγαίνει με την οικογένειά της στην Ομπρέλα, στη Χάραυτη, έξω από το Τρίκωμο. Το κέντρο «The three brothers!»
Τη θυμάμαι στο εργαστήριό της στο πίσω μέρος του σπιτιού της να ράβει και να παραγγέλλει και στις μαθήτριές της… Θυμάμαι τα γέλια της, τα αστεία της, όταν κάναμε πρόβα τα ρούχα που μου έραβε. Τι όμορφος άνθρωπος!
Ήταν και φίλες με τη θεία μου τη Λουλλού, και με τη θεία μου την Παναγιώτα, τις αδελφές του παπά μου.
Κόρη του Χρίστου Κουτεντή και της Σπυρούς, είχε μια αδελφή, τη δασκάλα την Έλλη, και έναν αδελφό, τον Άντη, που και οι δύο έφυγαν πρόσφατα.
Παντρεύτηκε τον Λεοντή Χριστοδούλου, έναν εξαίρετο άνθρωπο από την Άρμου της Πάφου, με τον οποίο απέκτησαν τρεις κόρες: τη Ρούλα, που έφυγε νωρίς, τη Χριστίνα και τη Γιαννούλα. Με τη Ρούλα πήγαμε μαζί νηπιαγωγείο, στα τρία μας χρόνια στην κ. Στέλλα Ταύρου. Από τότε γίναμε οι καλύτερες φίλες. Κολλητές. Για τούτο και ξέρω καλά τη θεία Μαρούλα.
Περνούσαν μια ευτυχισμένη ζωή, χαρισάμενη στο σπίτι τους, με φίλους και εκδρομές, με την εξοχή τους στον Πεδουλά, με τη θάλασσά τους, με τα σινεμά στο Λευκόνοικο…
Μέχρι που ήρθε η προσφυγιά. Όπως όλοι και όλες μας είδαμε τη ζωή μας να αναποδογυρίζεται. Τίποτα δεν ήταν το ίδιο, όπως πριν… Μα και πάλι ανασκουμπώθηκε και συνέχισε το ράψιμο. Αγόρασαν σπίτι και πάλευαν για να σπουδάσουν τις κόρες τους. Μέχρι που μπήκε ο θάνατος στο σπίτι τους και πήρε την πρωτοκόρη τους, τη φίλη μου τη Ρούλα. Βαρύ πλήγμα για τους δυο γονείς. Ύστερα, πέθανε και ο άντρας της μικρής τους κόρης, της Γιαννούλας.
Ευτυχώς, ο καλός Θεός προνόησε και τους έστειλε έναν εξαιρετικό γαμπρό, τον Αντρέα, σύζυγο της δεύτερης κόρης τους, της Χριστίνας, που έγινε ο φύλακας άγγελός τους. Τους αγάπησε και τον αγάπησαν. Μαζί με τη Χριστίνα τούς συνέτρεξαν όλα αυτά τα δίσεκτα χρόνια της δοκιμασίας τους.
Αντρέα και Χριστίνα μου, έχετε μεγάλη ευλογία από τον Θεό. Σας συγχαίρω για τη συμπαράσταση και τη βοήθειά σας όλα αυτά τα χρόνια στους γονείς σας, αλλά και στη θεία Έλλη. Κάνατε το καθήκον σας. Ο Θεός θα σας το ανταποδώσει. Να ζείτε και να θυμάστε τη θεία Μαρούλα και να τη μακαρίζετε.
Καλό ταξίδι, θεία Μαρούλα, στο φως το αληθινό!
Μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον.
Πας να συναντήσεις τον σύζυγο, τη Ρούλα σου, τα αδέλφια και τους γονείς σου.
Αιωνία η μνήμη σου.
Καλό παράδεισο.
Καλή αντάμωση!
