Δευτέρα, 10 Ιουλίου 2023
Ιερός Ναός Αποστόλου Ανδρέα Πλατύ Αγλαντζιάς
Ώρα: 5 μ.μ.
14 Νοεμβρίου 1923 – 6 Ιουλίου 2023
Αγαπημένη μου, λατρεμένη μου θεία Ελένη,
Είσαι, το πιστεύω ακράδαντα, στο κέντρο του παραδείσου.
Κοντά στον Θεό, τον Πατέρα μας, που τόσο αγάπησες και ύμνησες στη ζωή σου!
Είσαι η πιο γλυκιά γυναίκα που γνώρισα στη ζωή μου. Η μελένια. Έσταζε μέλι το στόμα σου. Αγάπη, καλοσύνη απέραντη, τρυφερότητα, στοργή. Είμαστε ευτυχείς όσοι και όσες γευτήκαμε τη δροσιά της ψυχούλας σου.
Οι αρχαίοι έλεγαν «οία η μορφή, τοιάδε και η ψυχή». Πραγματικά, ήσουν πανέμορφη στην όψη, όπως πανέμνοστη ήταν και η ψυχή σου. Μια κοπέλα άσπρη, ροδαλή, καλότροπη, αξιοπρεπής και χρυσοχέρα. Κόρη του Παπαδημήτρη Κακουλλή, του αγίου ανθρώπου, του ιερέα του Αρχαγγέλου, του Αη-Γιώρκη και των Γουφών, και της Μαρίτσας της Λαζαρίδαινας. Συγγενής και του Θεόδουλου Καλλίνικου.
Η θεία Ελένη ένωσε τη ζωή της με τον Αχιλλέα Τζιαλλή, τον γιο της μ. Τελούς, που έκαμνε τα πιο εύγευστα σιάμιση. Ήταν ένα αγαπημένο και ευλογημένο ζευγάρι, αφού απέκτησαν πέντε εξαίρετους γιους που τους λάτρευε και τους καμάρωνε. Ήταν με τη σειρά: ο Πέτρος, ο Δημήτρης, ο Γιώργος, ο Χριστάκης και ο Παντελής.
Κάθε φορά που πήγαινα στο σπιτάκι της εδώ στο Πλατύ, μου έδειχνε με καμάρι τη φωτογραφία του Αχιλλέα της με τα τέσσερα αγόρια της που αποφοίτησαν από το ίδιο Πανεπιστήμιο της Αγγλίας.
Κάθε φορά μού έψαλλε ύμνους στην Παναγία και τους αγίους. Κάθε φορά μου έβαζε χίλιες ευχές…
Ανοικτόκαρδη, χαμογελαστή, φιλόξενη, ευγενής. Πάντα έπρεπε κάτι να μας δώσει. Ξεχείλιζε από αγάπη για όλους και όλες, πιο πολύ, όμως, για τις νύφες της, τα εγγόνια και τα δισέγγονά της. Όλο τα επαινούσε. Προσευχόταν για όλο τον κόσμο. Ήταν γυναίκα της προσευχής και της πίστης.
Ο χρόνος μάς πιέζει…Θα μπορούσαμε να μιλούσαμε με τις ώρες για τη θεία την Ελένη τη λευκονοικιάτισσα, που την αγάπησαν κι εδώ στο Πλατύ. Πρώτοι οι ιερείς, ο πατήρ Γεώργιος και ο πατήρ Σταύρος, τους οποίους σεβόταν και υπεραγαπούσε.
Θυμάμαι που την έπαιρνα τηλέφωνο για να μιλήσουν με τη μητέρα μου με την οποία ήταν παιδικές φίλες…γελούσαν σαν μικρά κοριτσάκια σαν θυμόντουσαν τη νηπιαγωγό τους την Ουρανία, την κόρη του δασκάλου του Μάρκου, την αρσακειάδα… Μια φορά, θυμόταν η μητέρα μου, τής έφερε ο ιερέας πατέρας της ένα εικονογραφημένο βιβλίο από τη χώρα, και όλη μέρα όλα τα παιδιά θαύμαζαν τις εικόνες του βιβλίου…
Αγαπημένοι μου Πέτρο, Δημήτρη, Γιώργο, Χριστάκη και Παντελή, σε σας, τις συζύγους, τα παιδιά και τα εγγόνια σας, όπως και στα ανίψια της, εύχομαι να ζείτε, να τη θυμάστε και να τη μακαρίζετε. Πρέπει να είστε πολύ περήφανοι για τη μητέρα, τη γιαγιά και την προγιαγιά σας.
Αγαπημένη μου θεία Ελένη,
Καλοτάξιδη να είναι η πορεία σου προς το φως.
Πορεύεσαι στην αιωνιότητα πλήρως εφοδιασμένη…
Τώρα χαίρεσαι με τους γονείς σου και τον Αχιλλέα σου, τα αδέλφια σου Μιχάλη και Κυριάκο, και όλους τους δικούς σου…
Χαιρετίσματα στη μανούλα μου…
Σας υποσχόμαστε ότι σαν έρθει η άγια μέρα της απελευθέρωσής μας θα σας πάρουμε να αναπαυτείτε στο κοιμητήριό μας…
Είμαι πολύ περήφανη για σένα, την ποιότητα του ήθους σου, την αρχοντιά της ψυχής σου, την ευρυχωρία της καρδίας σου, τις αρχές και τις αξίες σου!
Καλό παράδεισο. Καλή ανάσταση. Μέμνησο και υπέρ ημών!
Αιωνία η μνήμη σου!
