Χθες στη Λεμεσό επισκέφθηκα την αγαπημένη μας γειτόνισσα, τη θεία Ελένη του Λαμπρή, μητέρα του Παναγιώτη και της Σωτηρούλας Χάμπου!
Κάθε φορά που την επισκέπτομαι κάνουμε μεγάλες χαρές. Ξεπηδούν οι θύμησες. Ανασταίνονται οι πρόγονοί μας και συμμετέχουν οιωνεί στις κουβέντες μας.
Η θεία Ελένη είναι μια πανέξυπνη γυναίκα, πάντα με το χαμόγελο και τον γλυκό τον λόγο.
Τη θυμάμαι στο Λευκόνοικο πάντα καλοβαλμένη, περιποιημένη, καλοκτενισμένη.
Πάντα περήφανη για τα παιδιά της που ήταν άριστα στο σχολείο. Κυρίως, πρόλαβε στο Γυμνάσιό μας να καμαρώσει τον Παναγιώτη της σημαιοφόρο και πολύ καλό αθλητή! Η Σωτηρούλα ήταν ακόμη μικρούλα, αλλά πολύ έξυπνη επίσης. Θυμάμαι ότι πάντα
τα είχε πολύ καλοντυμένα τα παιδιά της.
Κάθε φορά που την επισκέπτομαι, χαίρεται η ψυχή μου!
Να σε έχει ο Θεός καλά, θεία Ελένη μου!
Να χαίρεσαι τα παιδιά, τα εγγόνια, τα δισέγγονα και τα ανίψια σου.
