Σήμερα στη Λεμεσό είχαμε και άλλα τρία μνημόσυνα: του Μάρτη Καφούρη, γιου του πατρός Δημήτρη, σεβάσμιου ιερέα του Αρχαγγέλου μας. Ο παπα- Καφούρης, όπως τον λέγαμε, ήρθε από τη Γιαλούσα. Τότε η Γιαλούσα ήταν φυτώριο ιερέων, όπως λέει ο καλός μου φίλος, ομότεχνος της φιλολογίας, Βαρνάβας Λοϊζίδης, όπως σήμερα είναι η Σωτήρα. Τον αγαπήσαμε πολύ στο Λευκόνοικο, όπως και την οικογένειά του. Τα παιδιά του όλα πανέμορφα, αγαπούν την εξαίσια κωμόπολη της Αιγιαλούσης, αλλά μεγάλωσαν στο Λευκόνοικο, πήραν την κουλτούρα του Γυμνασίου μας, έχουν τους φίλους τους και τις μνήμες τους στο Λευκόνοικο. Κι εμείς αυτά τα παιδιά τα θεωρούμε δικά μας. Είναι Λευκονοικιάτες και Λευκονοικιάτισσες! Τα καμαρώνω! Είναι φίλες και φίλοι μας! Μόνο ο μ. Μάρτης, μεγάλωσε με τη γιαγιά του στη Γιαλούσα.
Επίσης, σήμερα ήταν και το μνημόσυνο του Αντρέα Μιχαήλ, συζύγου της κ. Μαρούλας, αδελφής του ήρωα Ζαρβού, όπως και του Φοίβου Καραγιάννη, τον οποίο σκότωσαν οι Τούρκοι το 1974, έξω από το Τζιάος, από τις Μάνδρες, πατέρα του Γιαννάκη και του μ. Άντρου Καραγιάννη, μαθητών του Γυμνασίου μας, των οποίων η μητέρα, η μ. Παναγιώτα, ήταν ξαδέλφη μου από το Λευκόνοικο.
Φρόντισα να τους συναντήσω όλους και να ευχηθώ για τους κεκοιμημένους τους.
Αιωνία η μνήμη όλων!
