Συνέχεια του προσκυνήματός μας από το Λευκόνοικο στην Αγία Μαρίνα.
Περάσαμε από τα μπογάζια της Ακανθούς, φτάσαμε στη Λαξιά, ατενίσαμε τη θάλασσα του βορρά και στρίψαμε αριστερά για την αγαπημένη μας Αγία Μαρίνα.
Εκεί ακριβώς ήταν το σπίτι του δασκάλου του μ. Μιχάλη Σάντη από την Ακανθού, που νυμφεύτηκε τη Μαρία την προσφυγούλα, η οποία γλύτωσε από την καταστροφή μόνο με τη μητέρα της Ελένη.
Ζούσαν στο Λευκόνοικο, και η Μαρία έδωσε σε δύο γιους της τα ονόματα δύο αδελφών της που χάθηκαν στα αμελέ ταμπουρού, τα τάγματα εργασίας, δηλ.τα τάγματα θανάτου. Δημήτρης και Κύπρος ήταν οι χαμένοι.
Λίγο πριν από την εισβολή, ο μ. Νάκης Σάντης ξεκίνησε ένα ξενοδοχείο οκτώ ορόφων…Πρόλαβε και έκτισε το ισόγειο και τον πρώτο όροφο. Θυμίζει καράβι το κτίσμα…
Σήμερα το βλέπουμε και σπαράζει η ψυχή μας…
Κατεβήκαμε και στην παραλία που τη χαίρονται άλλοι,… ξένοι…
Margarita Costa-morphi, Ioulia Kouma Niki Sparsi Santi, πολύ πονέσαμε…
Πόσες θύμισες ανέβλυσαν!
Το ηλιοβασίλεμα μαγεία!
