Μια κοπέλα όμορφη, άξια, φιλόξενη και νοικοκυρά από την Τρυπημένη. Παντρεύτηκε τον καλό μας συνδημότη, Αντρέα Γυψιώτη. Ένα σοβαρό, γλυκό, έντιμο και εργατικό παιδί. Απέκτησαν δύο παιδιά.
Ένα κορίτσι και ένα αγόρι.
Ο Αντρέας δούλευε νυχθημερόν για να ζουν άνετα στην προσφυγιά στη Λεμεσό.
Ο γιος, ο Νίκος, σπούδαζε στην Πάτρα.
Ένα όμορφο, έξυπνο, δυναμικό, καλό παιδί,με ήθος, με ικανότητες
αρχηγικές, γι’ αυτό και διακρίθηκε στο φοιτητικό κίνημα. Ήταν Πρόεδρος της Πρωτοπορίας Πατρών.
Κάποια στιγμή αρρώστησε. Τον πήραν στο νοσοκομείο στην Πάτρα. Σε είκοσι μέρες έφυγε από καλπάζουσα μορφή λευχαιμίας.
Η Γιωργούλα από εκείνη τη στιγμή έπαψε να ζει.
Έφυγε και η ζωή της μαζί με του παιδιού της.
Δεν κατάφερε να το ξεπεράσει ποτέ.
Δεν μπόρεσε να το διαχειριστεί… Πώς να μπορέσει; Είναι εύκολο;
Η ζωή τους με τον Αντρέα τον καλό μαύρισε…
Ζούσαν για να πηγαίνουν πρωί και απόγευμα στον τάφο του γιου τους.
Τους γνώρισα καλά, όταν πήγαμε μαζί το 2017 στην Πάτρα, όταν οι φοιτητές μας στην Πάτρα τίμησαν τον Νίκο με ένα φιλολογικό μνημόσυνο. Με κάλεσαν κι εμένα ως Δήμαρχο τα ανίψια μου, Μέμνων και Αντώνης Λυσάνδρου, φοιτητές τότε της Ιατρικής στην Πάτρα, οι οποίοι ήταν στην ομάδα που τίμησε τον Νίκο.
Με παρακάλεσε η Γιωργούλα τότε να πάμε μαζί, γιατί αν δεν πήγαινα, δεν θα πήγαιναν κι εκείνοι!
Έκτοτε, μάς έδεσε μια όμορφη φιλία. Πολλές φορές μάς δόθηκε η ευκαιρία να εκτιμήσουμε και να αγαπήσουμε αυτή την οικογένεια.
Εκτιμήσαμε την καλοσύνη, τη σοβαρότητα και την αξιοπρέπειά τους. Τη φιλοξενία και την αγάπη τους. Το ήθος και την ανθρωπιά τους. Τη σεμνότητα και την ομορφιά της ψυχής τους.
Η Γιωργούλα ποτέ δεν ξεπέρασε τον χαμό του Νίκου της. Του μωρού της, όπως το αποκαλούσε.
Χαιρόταν, όταν πηγαίναμε στο μνημόσυνό του.
Νομίζω ότι η ψυχή της ήθελε να πάει κοντά του…
Δεν άντεχε άλλο μακριά του…
Πιστεύω ότι τώρα είναι ευτυχισμένη η ψυχή της που ενώθηκε με τον γιο της.
Αιωνία η μνήμη αυτής!
Ο Θεός να παρηγορήσει την εξαιρετική κόρη της, τη Μαίρη, τη γλυκύτατη κοπέλα, και τον καλό και υπομονετικό σύζυγό της, τον ευγενικό Αντρέα! Να ζουν, να τη θυμούνται και να τη μακαρίζουν!
