Ποίημα του Κυριάκου Χαραλαμπίδη, Επίτιμου Δημότη Λευκονοίκου.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
Πήρε μαζί του την ανάστασή του
ενέχυρο για την επιστροφή.
Ω, μην ζητάς εξήγηση και τα λοιπά.
Γνώριζε μόνο, τίμιε αναγνώστη,
πως όταν οι πρωτόπλαστοι του βρόντηξαν
κατάμουτρα την Πύλη της Παράδεισος
κι αποδιωγμένος απ’ τον Εωσφόρο
έψαχνε για σπηλιά και για μονιά,
είχε μαζί του τ’ απολύτως αναγκαία:
μήλο, σκουλήκι, ψίχα της ψυχής.
Εξ ορισμού τα φρύγανα πατώντας
και μ’ ελαφρυντικό το τέλειο άγγιγμα
αγάπης που δεν έχει τελειωμό,
ήρθε κοντά μας με ουρανό γιομάτο
καινή πραγματικότητα – ζωή.
