Εκδήλωση καταδίκης ανακήρυξης του ψευδοκράτους
Δευτέρα, 19 Νοεμβρίου 2018, Θέατρο “ΠΑΛΛΑΣ”, 7:00 μ.μ.
Χαιρετισμός Α΄ Αντιπροέδρου Επιτροπής Κατεχόμενων Δήμων
και Δημάρχου Κυθρέας, Δρος Πέτρου Καρεκλά.
Εκ μέρους του Προέδρου της Επιτροπής Κατεχόμενων Δήμων (που δυστυχώς βρίσκεται υπηρεσιακά σε αποστολή στις Βρυξέλλες) και όλων των μελών της, σας καλωσορίζω στη φετινή εκδήλωση καταδίκης ανακήρυξης του ψευδοκράτους, ενός παράνομου μορφώματος του οποίου η “σημαία” ματώνει τον αγαπημένο μας Γερο-Πενταδάκτυλο και κατ’ επέκταση την ψυχή του κάθε Κύπριου, προπάντων όμως του κάθε ξεριζωμένου Κύπριου πρόσφυγα.
Η παράνομη αποσχιστική ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983 και οι μετέπειτα συνεχείς προσπάθειες αρχικά άμεσης και στη συνέχεια έμμεσης και σταδιακής αναγνώρισής του από τη διεθνή κοινότητα, δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά την ύστατη προσπάθεια του Τούρκου κατακτητή για μια διχοτομική λύση και τελικά προσάρτηση της κατεχόμενης γης μας στην Τουρκία.
Είμαστε απόψε εδώ για να καταδικάσουμε με τον πιο έντονο τρόπο αυτές τις παράνομες ενέργειες αλλά και για να ενώσουμε όλοι οι πρόσφυγες μαζί τις φωνές μας για ελευθερία και επιστροφή στα χώματά μας. Να δώσουμε το μήνυμα ότι ο προσφυγικός κόσμος βρίσκεται στην προμετωπίδα του αγώνα για αποκατάσταση των δικαίων μας. Να υπενθυμίσουμε σε όλους ότι δεν είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας, δεν θα δεχτούμε την υποτίμηση και τον παραγκωνισμό. Θα διεκδικήσουμε τα δίκαιά μας μέχρι την τελική λύτρωση. Για τα τεκταινόμενα και τις διεργασίες επίλυσης του προβλήματος έχουμε και κύριο ρόλο και πρώτο λόγο!
Νιώθουμε απέραντη θλίψη, πικρία και οργή που 44 και πλέον χρόνια ο Τούρκος κατακτητής μας κρατά μακριά από τις πατρογονικές μας εστίες, τις γειτονιές μας, τις εκκλησιές μας, τα σχολεία μας, μας έχει κλέψει τη νιότη, τα όνειρά μας, ακόμα αναζητούμε Αγνοούμενούς μας, … Δεν είμαστε απέναντι στους Τ/Κ συμπατριώτες μας που μαζί τους θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά σε μια δημοκρατική, ευρωπαϊκή πατρίδα, με τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των νομίμων κατοίκων της κατοχυρωμένα. Είμαστε απέναντι στην κατοχή, την παραβίαση κάθε αρχής δικαίου και στη διαίρεση!
Ο χρόνος είναι ο άλλος μεγάλος μας εχθρός. Η δικιά μας γενιά με τα βιώματα και τις αναμνήσεις από τη γενέθλια γη σιγά σιγά φεύγει. Αναπόφευκτα κάθε μέρα μένουμε όλο και λιγότεροι. Είναι για αυτόν τον λόγο που είναι ανάγκη αλλά και χρέος μας να μεταλαμπαδεύσουμε τον πόθο της επιστροφής στη νεότερη γενιά, γιατί αυτή θα κρατήσει τη φλόγα της ελπίδας, του αγώνα και της ειρήνης, για μια ενωμένη και ελεύθερη πατρίδα, αναμμένη.
Συνάμα όμως απόψε νιώθουμε όλοι τις καρδιές μας να γεμίζουν δύναμη και ελπίδα γιατί για πρώτη φορά όλες οι κατεχόμενες τοπικές αρχές, Δήμοι και Κοινότητες, ενωνόμαστε σαν μια γροθιά σε πνεύμα σύμπνοιας και ομοψυχίας, έναντι στην αδικία που ζούμε κοντά μισό αιώνα τώρα. Και ακόμα περισσότερο κουράγιο που σε τούτο τον αγώνα έχουμε μαζί μας και την εκλελεγμένη ηγεσία, την Κυβέρνηση αλλά και όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου.
Ευελπιστούμε πως σύντομα θα καταστεί δυνατό να επαναρχίσουν οι συνομιλίες για την εξεύρεση μιας λύσης βιώσιμης και λειτουργικής που θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες, στη βάση της Χάρτας του ΟΗΕ και των Ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης, αλλά και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, για όλους τους νόμιμους κατοίκους της Κύπρου, μιας λύσης αντάξιας μιας χώρας που είναι εδώ και 14 και πλέον χρόνια είναι πλήρες κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για κάποιους μπορεί η σημερινή βραδιά να μην αποτελεί τίποτε περισσότερο από άλλη μια συνηθισμένη αντικατοχική εκδήλωση. Για εμάς όμως ως συντελεστές, τις Επιτροπές Κατεχόμενων Δήμων και Κοινοτήτων, αποτελεί ένα βροντερό μήνυμα ενότητας του προσφυγικού κόσμου σε αυτό το δύσκολο και τραχύ αγώνα. Δηλώνουμε πως δε καταθέτουμε τα όπλα. Μπορεί να έρχονται στιγμές δύσκολες, μπορεί να νιώθουμε όλοι την κόπωση από την παρατεταμένη εκκρεμότητα, μπορεί να βαραίνει πολύ το ασήκωτο βάρος της προσφυγιάς μέσα στον ίδιο μας τον τόπο με πολλές μάλιστα αδικίες και ανισότητες. Αλλά φίλες και φίλοι δεν έχουμε λυγίσει. Όσο δυνατός και αν φυσά ο αέρας, οι ρίζες του πρόσφυγα δύσκολα ξεριζώνονται. Αντέχουμε, “ελιές τζιαί τερατσιές πάνω στο ρότσο μας”, κατά τον ποιητή. Δε θα ξαποστάσουμε παρά μόνο όταν ηχήσουν χαρμόσυνα οι καμπάνες της ελευθερίας και της λύτρωσης, από την Καρπασία ως την Μόρφου και από την Κερύνεια ως την Κυθρέα και τη Μεσαρκά, σ’ όλη τη σκλαβωμένη γη μας!
Σας ευχαριστώ.
