Επικήδειος για τον τέως Δήμαρχο Λευκονοίκου, Μιχάλη Πήλικο
από τον Κοινοτάρχη Λευκονοίκου, κ. Ντίνο Γρηγορίου
Κυριακή 31 Μαΐου, 2020
Μετά από επιθυμία της οικογένειας, θα απευθύνω το τελευταίο αντίο στο Μιχάλη εκ μέρους των φίλων και συγχωριανών του.
Αγαπημένε μας Μιχάλη, μαζευτήκαμε σήμερα εδώ, οι φίλοι, οι συγγενείς και οι συγχωριανοί σου για να σε συνοδεύσουμε στην τελευταία σου κατοικία και να σου πούμε το τελευταίο αντίο στο στερνό σου ταξίδι, μακριά από το αγαπημένο μας Λευκόνοικο, την εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και την εκκλησία του Σωτήρος, μακριά από το πατρικό σου σπίτι, που αν και το πατούν οι ξένοι, είναι εκεί, σε καρτερά και σε προσμένει.
Πέρασες τα παιδικά σου χρόνια στο αγαπημένο σου Λευκόνοικο. Φοίτησες στο Δημοτικό Σχολείο και στο Γυμνάσιο Λευκονοίκου. Σε νεαρή ηλικία έζησες όλη τη σκληρότητα και βαρβαρότητα της Tουρκικής εισβολής, πόνεσες για τα κακά που βρήκαν την Κύπρο και μαζί με τους γονείς σου Γιώργο και Μαρούλα πήρες το δρόμο της προσφυγιάς, όπως όλοι οι συγχωριανοί σου.
Μετά τις σπουδές σου επέστρεψες στην Κύπρο και είχες μια επιτυχημένη επαγγελματική πορεία χάρη στις ικανότητες και στην αξιοσύνη σου. Ως Γενικός Διευθυντής της Ομοσπονδίας Εργοδοτών και Βιομηχάνων, η προσφορά σου ήταν πολυδιάστατη και ευδόκιμη και συνέβαλε στην εξέλιξη και ανάπτυξη του Kυπριακού επιχειρείν, κάτι που αναγνωρίστηκε από τον επιχειρηματικό κόσμο εντός κι εκτός Κύπρου, λαμβάνοντας σειρά διακρίσεων.
Παράλληλα, έφτιαξες την όμορφη οικογένειά σου με την αγαπημένη σου Χαρίκλεια και τα παιδιά σου Μαρία και Γιώργο. Στοργικός σύζυγος, η Χαρίκλεια το γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους, και τρυφερός πατέρας με τα άξια παιδιά σου, που τα μεγάλωσες, διδάσκοντάς τα έμπρακτα τις αξίες της ζωής.
Όλα αυτά τα χρόνια, δεν ξέχασες τον τόπου σου και υπηρέτησες το Λευκόνοικο, τον τόπο που σε γέννησε, και όπως κατ’ επανάληψη είχες δηλώσει, αποτελούσε ύψιστη ευθύνη και χρέος το οποίο σε καθοδηγούσε πάντα κατά την άσκηση των καθηκόντων σου.
Ο Μιχάλης υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Προσφυγικού Σωματείου «Το Λευκόνοικο» και διετέλεσε πρώτος Επαρχιακός Ταμίας του Σωματείου μας. Στις 12 Απριλίου 1998 εξελέγη για πρώτη φορά Δήμαρχος Λευκονοίκου μετά την Yπουργοποίηση του τότε Δημάρχου Λευκονοίκου. Έκτοτε, η εκλογή του στη θέση του Δημάρχου γινόταν χωρίς ανθυποψήφιο με τη στήριξη όλων των συγχωριανών μας αλλά και των πολιτικών δυνάμεων του τόπου μας. Είχε μια αγαστή συνεργασία με το Δημοτικό Συμβούλιο, υπήρχε διαφάνεια σε όλες τις δραστηριότητες και όλες ανεξαίρετα οι αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου λαμβάνονταν ομόφωνα, μετά από δημοκρατική συζήτηση. Το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασία είναι το αξιόλογο έργο που άφησε πίσω του.
Κατά τα χρόνια της 18χρονης θητείας του ως Δήμαρχος, έθεσε ως στόχο τη διατήρηση άσβεστης της μνήμης της κατεχόμενης κωμόπολής μας, παράλληλα με τη διατήρηση του αγωνιστικού φρονήματος για επιστροφή και δικαίωση και τη σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα στους συγχωριανούς μας.
Μακρύς ο κατάλογος του έργου του ως Δήμαρχος.
Κορυφαίο ανάμεσα στ’ άλλα ήταν, η επαναλειτουργία της ιστορικής ΣΠΕ Λευκονοίκου μετά από 26 χρόνια αδράνειας.
Εργάστηκε για την εξασφάλιση κυβερνητικής γης για την ανέγερση οικήματος, το οποίο θα στεγάζει τις υπηρεσίες του Δήμου και του Σωματείου, καθώς και αίθουσα εκδηλώσεων η οποία θα αποτελούσε πόλο έλξης για τους Λευκονοιτζιάτες. Μετά από πολύχρονες και επίπονες προσπάθειες του Δημάρχου και του Δημοτικού Συμβουλίου, το οίκημα του Δήμου στη Λεωφόρο Κυρηνείας στην Αγλαντζιά γίνεται πραγματικότητα και στις 7 Νοεμβρίου 2003 τελούνται τα εγκαίνια των προσωρινών γραφείων του Δήμου, στην παρουσία του τότε Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Βοήθησε επίσης στην ανέγερση του οικήματος τους Σωματείου μας στη Λάρνακα.
Πρωτοστάτησε στην αναστήλωση της εκκλησίας του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο Λευκόνοικο, μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, έργο που τελικά δεν μπόρεσε να επισκεφτεί λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε.
Χωρίς να ξεχνά τους συγχωριανούς μας οι οποίοι πολέμησαν και έχασαν τη ζωή τους για την πατρίδα, μαζί με το Δημοτικό Συμβούλιο αποφασίζουν για πρώτη φορά την τέλεση τρισάγιου στο Τύμβο της Μακεδονίτισσας, για τους πεσόντες της Τουρκικής Εισβολής. Τελέστηκε επίσης τρισάγιο στην εκκλησία του Αγίου Ραφαήλ στον Παχύαμμο για τον Αναστάσιο Ζερβό που έπεσε στις μάχες της Τυλληρίας το 1964. Σε ειδική τελετή στο Οίκημα, τιμούν όλους τους πεσόντες και αγνοούμενους Λευκονοιτζιάτες κατά τους απελευθερωτικούς αγώνες και παράλληλα γίνονται τα εγκαίνια του Μνημείου Πεσόντων και Αγνοουμένων Λευκονοιτζιατών στο προαύλιο του Δημαρχείου.
Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Ιδρύματος της Κυριακής Θούπα, ώστε να προσφέρεται οικονομική βοήθεια σε φοιτητές που κατάγονται από το Λευκόνοικο για σπουδές.
Η δράση του Μιχάλη ως Δημάρχου δεν περιορίστηκε μόνο στην Κύπρο. Σε μια προσπάθεια να ευαισθητοποιήσει τη διεθνή κοινή γνώμη για το Κυπριακό, μαζί με μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου επέδωσαν ψήφισμα στην Downing Street στο Λονδίνο, πραγματοποίησαν διαμαρτυρία με πανό μαζί με την Ένωση Λευκονοικιατών Αγγλίας έξω από την Τουρκική Πρεσβεία στο Λονδίνο και μίλησε για το πρόβλημα της Κύπρου στη Βουλή των Λόρδων.
Διοργάνωσε επίσης Έκθεση Φωτογραφίας για το Λευκόνοικο στο Λουξεμβούργο η οποία παρέμεινε ανοιχτή για μια εβδομάδα και την επισκέφτηκαν σχολεία της περιοχής. Στα εγκαίνια της Έκθεσης παρέστη ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης της Κύπρου και ο Επίτροπος της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πραγματοποιήθηκε εκδήλωση για το Λευκόνοικο στο Σπίτι της Κύπρου, υπό την αιγίδα του Υπουργού Αιγαίου της Ελλάδας και Μέρα Μνήμης για το Λευκόνοικο στη Θεσσαλονίκη, υπό την αιγίδα του τότε Υπουργού Εμπορίου και Βιομηχανίας της Κύπρου.
Προχώρησε επίσης στη διδυμοποίηση του Δήμου Λευκονοίκου με το Δήμο Νέας Ιωνίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, παιδιά από το Λευκόνοικο να συμμετέχουν στην παρέλαση για τους εορτασμούς της 25ης Μαρτίου 1821 και να φιλοξενούνται κάθε καλοκαίρι στις κατασκηνώσεις της Νέας Ιωνίας μέχρι σήμερα. Παράλληλα, συνέχισε τους δεσμούς με το Δήμο Μήθυμνας και με ενέργειες του Δημοτικού Συμβουλίου, κεντρική πλατεία στη Μήθυμνα μετονομάστηκε σε Πλατεία Λευκονοίκου.
Μέσα στα πλαίσια της προσπάθειας για διατήρηση άσβεστης της μνήμης του Λευκονοίκου, γιορτάστηκαν με μεγαλοπρέπεια τα 60χρονα και τα 70χρονα του Δήμου Λευκονοίκου στην παρουσία του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων και άλλων επισήμων. Επίσης, πραγματοποιήθηκαν πολλές πνευματικές εκδηλώσεις.
Μιχάλη μου, μεγάλο και δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνεις στην οικογένειά σου, στους φίλους και στους συγχωριανούς σου. Όσοι είχαν την τύχη να σε γνωρίσουν, εγώ προσωπικά ως Αντιδήμαρχος, είχαμε μια άψογη φιλία και συνεργασία μαζί σου, όπως και όλο το Δημοτικό Συμβούλιο. Φεύγεις με ένα μεγάλο παράπονο αφού δεν μπόρεσες να επισκεφτείς την ανακαινισμένη εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και όπως κάθε πρόσφυγας, φεύγεις με τον καημό της επιστροφής στη γη που σε γέννησε.
Το ταλαιπωρημένο σου κορμί αναπαύεται τώρα κοντά στο Θεό. Βασανισμένο το κορμί σου από την αρρώστια, γενναία όμως η ψυχή σου, ακόμη και από το κρεβάτι του πόνου νοιαζόσουν για το Λευκόνοικο. Έχεις φύγει από τη ζωή αλλά έχεις αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα σου. Εκεί που θα πας, θα σε περιμένουν πολλοί και πρώτος ο παπάς σου ο Γιώργος και ο αδελφός σου ο Ντίνος που έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Θα σε αγκαλιάσουν με αγάπη και οι ψυχές σας θα φτερουγίσουν ελεύθερες πια πάνω από το σκλαβωμένο μας Λευκόνοικο. Εμείς εδώ, θα σε έχουμε πάντα στο νου και στην καρδιά μας και θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη για όλα τα καλά που μας έκανες.
Τελειώνοντας εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά σου και στην μητέρα σου Μαρούλα, που τόσο την αγαπούσες και προσευχόμαστε στο Θεό να τους δίνει δύναμη και παρηγοριά.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάζει στη φιλόξενη γη της Λευκωσίας προσωρινά, μέχρι τη μέρα που θα σημάνουν χαρμόσυνα οι καμπάνες της λευτεριάς στις εκκλησίες του Λευκονοίκου.
Καλό σου ταξίδι Μιχάλη. Καλό Παράδεισο.
