Το Λευκόνοικο του 1955
«Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες Όταν τ’ ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.» Ανδρέας Εμπειρίκος, από το Λεξικό Νεοελληνικών Παραθεμάτων και Αφορισμών (επιμ. Γ.Π. Σαββίδης).
Αύριο στις 12 μ. θα γίνει η κηδεία του αγαπημένου μας συνδημότη, Σωτήρη Παίδιου, 88 ετών, από τον Ι.Ν. Αγ. Ελευθερίου στον Συν. Τσακκιλερού στη Λάρνακα. Ο μ. Σωτήρης ήταν ένας λεβέντης και στο σώμα και την ψυχή! Μια αστραφτερή προσωπικότητα, μια προικισμένη μορφή, ένας άνθρωπος δυναμικός, πρωτοπόρος, καινοτόμος, ρηξικέλευθος, που άνοιγε δρόμους, ένας άνθρωπος… Read more »
Η γριά γιαγιά μου η εκατόχρονη πια δεν κοιμάται με τα παραμύθια, ολημερίς κοιτάζει κατά τον βοριά με ήλιο, με βροχή –πού ’ναι τ’ αδράχτι της σε τούτο το τσαντίρι σύνεργο διαβόλου; Κάθεται και κοιτάζει τα βουνά με ξεπλυμένα μάτια, κάθεται κι αφουγκράζεται τη γη, κι ακούει στη μακρινή αυλή της ξένα βήματα τον σπόρο… Read more »
Σαν σήμερα το 1942 έγινε η ανατίναξη της σιδηροδρομικής γέφυρας του Γοργοπόταμου. Η μαρτυρία του Κώστα Γκέκα από το βιβλίο του «Ένας ανταρτάκος από το Παλιόκαστρο»: «Το πρωί που ξημέρωσε, οι στρατιωτικοί των αρχηγείων του Άρη και του Ζέρβα και οι επικεφαλής των Άγγλων πήγαν να κάνουν αναγνώριση στη γέφυρα του Γοργοπόταμου. Το απογευματάκι ξεκινήσαμε… Read more »
Την εργασία μου την προσέχω και την αγαπώ. Μα της συνθέσεως μ’ αποθαρρύνει σήμερα η βραδύτης. Η μέρα μ’ επηρέασε. Η μορφή της όλο και σκοτεινιάζει. Όλο φυσά και βρέχει. Πιότερο επιθυμώ να δω παρά να πω. Στη ζωγραφιάν αυτή κυττάζω τώρα ένα ωραίο αγόρι που σιμά στη βρύσι επλάγιασεν, αφού θ’ απέκαμε να τρέχει…. Read more »
Χθες ήμουν καλεσμένη στο Α’ Δημοτικό Σχολείο Παλαιομετόχου, το σχολείο του Αριστείδη μου. Κάθε χρόνο νιώθω ιδιαίτερη χαρά, όταν βρίσκομαι ανάμεσα στα παιδάκια αυτά, ανάμεσα στα οποία είναι και συγγενικά μας. Εκτός από την παρουσίαση του Λευκονοίκου και γενικά της κατεχόμενης γης μας, ετοιμάζουμε και τις διπλοπισήδες μας μαζί με τα παιδάκια, τα οποία το… Read more »
Η Χάραυτή μας. Έξω από το Τρίκωμο. Δίπλα ήταν η Ομπρέλλα, πιο κάτω το κέντρο του Σταμάτη και το σπίτι της Χίλντας κι ύστερα το Μπογάζι μας. Αγαπημένα ελληνικά ονόματα! Κατάδικά μας. Φωτογραφίες 2014