Κατηγορία: Γλώσσα-Ποίηση-Λογοτεχνία

ΚΑΘΗΚΟΝ & ΙΔΑΝΙΚΑ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ. (Πολιτικές & Κοινωνικές θέσεις & αντιθέσεις, μέσα από τον λόγιο ΣΑΡΑΝΤΟ ΚΑΡΓΑΚΟ) [1]. Σε όλους μας είτε λίγο είτε πολύ είναι γνωστός ο λόγιος και συγγραφέας Σαράντος Καργάκος που εκοιμήθη πρό τριετίας. Τα λόγια του μιλούν στο σήμερα και μας διδάσκουν, παρότι η απουσία του αρκετά αισθητή για την αυτογνωσία,… Read more »

Σήμερα γιορτάζει τα γενέθλιά του ο Επίτιμος Δημότης Λευκονοίκου, ο Ποιητής μας, Κυριάκος Χαραλαμπίδης. Πολύχρονος κι ευλογημένος, αγαπημένε μου κ. Χαραλαμπίδη. Η Παναγιά μας να σας σκέπει και να σας ευλογεί!

Την Κίκα τη θυμάμαι πάντα να διαβάζει και να γράφει σε περιοδικά, σε εφημερίδες ολόδροσα κείμενα με τα πιο απροσδόκητα θέματα, με τον δικό της ανεπανάληπτο, τον χαμηλόφωνο, κουβεντιαστό τρόπο που άγγιζε ευαίσθητες χορδές της ύπαρξης και περιμένανε οι αναγνώστες της να διαβάσουν. Η γραφή της ενείχε μια μαγική αύρα, να πιάνει το απλό, το… Read more »

Το παρακάτω ποίημα του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ, από τη συλλογή “Θόλος”, αναφέρεται στο λεωφορείο που θα έφερνε στον χώρο υποδοχής, στον περίβολο της Ξενοδοχειακής Σχολής, στη Λευκωσία, τους τελευταίους αιχμαλώτους από τις φυλακές της Τουρκίας, τον Δεκέμβριο του 1974. (Από σχόλιο του ποιητή).  

Τ’ ΑΝΩΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΜΟΥ τα έκανα στο Σχολείο της θάλασσας. Ιδού και μερικές πράξεις για παράδειγμα: (1) Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι, κι ένα καράβι. Που σημαί- νει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις. (2) Το γινόμενο των μυριστικών χόρτων επί την αθωότητα δίνει πάντοτε το… Read more »

Νουβέλα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, ένα από τα κορυφαία έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, που πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Παναθήναια» σε συνέχειες από το τεύχος της 15ης Ιανουαρίου 1903 ως το τεύχος της 15ης Ιουνίου 1903. Μισοπλαγιασμένη κοντά εις την εστίαν, με σφαλιστά τα όμματα, την κεφαλήν ακουμβώσα εις το κράσπεδον της εστίας, το λεγόμενον «φουγοπόδαρο», η θειά… Read more »

”Πήγε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στα γραφεία της εφημερίδας «Ἀκρόπολις» για να παραδώσει ένα Χριστουγεννιάτικο διήγημα. Ο Σταμάτης Σταματίου (Στὰμ Στὰμ) δεν τον αναγνώρισε και μάλιστα σχημάτισε την εντύπωση ότι ήταν κάποιος άπορος που πήγε να πάρει τις δέκα δραχμές για τα Χριστούγεννα, όπως όλοι οι φτωχοί της εποχής. Ο Παπαδιαμάντης τις πήρε, αλλά ήθελε να… Read more »

«Ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος πουλιών Τα μάτια μου ορθάνοιχτα μες στις εικόνες του Γύρω απ’ την ολοπράσινη επιτυχία των φύλλων Οι πεταλούδες ζουν μεγάλες περιπέτειες Ενώ η αθωότητα Ξεντύνεται το τελευταίο της ψέμα Γλυκιά περιπέτεια Γλυκιά Η Ζωή.» (Ο. Ελύτης, Προσανατολισμοί) «Ο χρόνος είναι γενικός. Δεν μπορούμε να εντοπίζουμε τα οράματα. Δεν μπορούμε να… Read more »

Την εσπέραν της παραμονής των Χριστουγέννων του έτους… η δεκαοκταέτις κόρη, το Ουρανιώ το Διόμικο, μελαγχροινή νοστιμούλα, εκλείσθη εις την οικίαν της ενωρίς, διότι ήτο μόνη. Ο πατήρ της, ο ατυχής μπαρμπα-Διόμας, αρχαίος εμποροπλοίαρχος πτωχεύσας, όστις κατήντησε να γίνη πορθμεύς εις το γήρας του, είχεν επιβή της λέμβου του, περί μεσημβρίαν, όπως πλεύση εις την… Read more »