Η Δήμαρχος Λευκονοίκου παρευρέθηκε στη χορωδιακή παρέλαση που διοργάνωσαν το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού και ο Δήμος Λευκωσίας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τη Μέρα Τραγουδιού το Σάββατο, 13 Απριλίου 2019, με τη συμμετοχή 200 χορωδών από όλη την Κύπρο. Η παρέλαση αυτή πραγματοποιήθηκε στις οδούς Λήδρας και Ονασαγόρου.
Η Δήμαρχος Λευκονοίκου ανέφερε:
«Χορωδία της ΠΑ.ΣΥ.Δ.Υ με τη μαέστρο της, κ. Μάρω Μήτσα, άξια, δυναμική, προικισμένη και ταλαντούχα κόρη του Λευκονοίκου μας. Σε αγαπάμε πολύ, αγαπημένη μας Μάρω. Μας κάνεις πολύ περήφανες!
Μπροστά, η καλή μας φίλη, η γλυκύτατη Άντρη Καζαμία Κτίστη, και η εκλεκτή μου φίλη και αριστούχα του Γυμνασίου Λευκονοίκου, κ. Σόνια Λοίζου Μορφή. Σας καμάρωσα όλες. Αρετή Κάππα, αγαπημένη μου ξαδέλφη! Σας αγαπώ πολύ».
«Λύκειο Λατσιών στη χθεσινή παρέλαση των χορωδιών στον Δήμο Λευκωσίας. Συγχαρητήρια, καλή μου Μαρία Σαββίδου, Μουσικέ του Λυκείου, για την εξαιρετική σας εμφάνιση!
Ένα Λύκειο που σεμνύνομαι ότι ήμουν εκεί στο ξεκίνημά του και με άλλους 20 συναδέλφους νεαρότερους βάλαμε τα πρώτα πετραδάκια για την κουλτούρα του. Καλή πορεία να έχει και στο μέλλον. Το παρακολουθώ με πολλή αγάπη, γιατί είναι δίπλα από το σπίτι μου, και για μένα είναι ένα υποκατάστατο του Γυμνασίου Λευκονοίκου.
Ο παπάς μου, ενώ μου έκτισε σπίτι δίπλα από το πατρικό μας, μου έλεγε, ότι, όταν διοριστώ στο Γυμνάσιο Λευκονοίκου, όπως ήταν το όνειρό μου, θα μου έκτιζε σπίτι απέναντι από το Γυμνάσιό μας, όπου είχαμε οικόπεδα, για να ακούω το κουδούνι και να πηγαίνω σχολείο. Δυστυχώς, το όνειρο του παπά μου δεν ευοδώθηκε στο Λευκόνοικο, αλλά, λίγα χρόνια μετά που κτίσαμε το σπίτι μας στα Λατσιά, στον τόπο της μετοικεσίας μας, ο μ. Υπουργός Πεύκιος Γεωργιάδης, εγκαινίασε το Λύκειο Λατσιών, απέναντι από το σπίτι μας. Έτσι, πραγματοποιήθηκε το όνειρο του παπά μου, έστω και μετά θάνατον, γιατί όντως ακούαμε το κουδούνι, και εγώ και ο γιος μου Αντρέας, από το σπίτι μας.
Δεν θα ξεχάσω στα εγκαίνια του Λυκείου μας, τον π. Κυριάκο Ιεροδιακόνου, βέρο Λατσιώτη, πόσο συγκινημένος ήταν! Ούτε στα πιο τρελλά μας όνειρα, μου είπε, δεν θα μπορούσαμε να διανοηθούμε ποτέ ότι θα γινόταν Γυμνάσιο στα Λατσιά, πόσο μάλλον Λύκειο.
Και αυτό οφείλεται σε όλους εμάς τους πρόσφυγες που ήρθαμε εδώ και φέραμε και την κουλτούρα των κωμοπόλεών μας και κάναμε ένα μικρό χωριό, μεγάλη και τρανή πολιτεία. Αγαπάμε τα Λατσιά, αναντίρρητα, όμως, ο τόπος μας είναι πέρα στη μεγάλη πεδιάδα της Μεσαορίας, κοντά στους πρόποδες του Πενταδακτύλου, και εκεί λαχταρούμε να επιστρέψουμε. Φίλε, Χρίστο Πιτταρά, Δήμαρχε Λατσιών,ευχαριστούμε για την αγάπη και τη φιλοξενία σας!».
