Πόσο χαρήκαμε ψες που συναντηθήκαμε ψες στην εκδήλωση της Μηλιάς για τον Ρε Αλέξη με τον νέο Υπουργό Γεωργίας, τον κ. Πέτρο Ξενοφώντος! Το παιδί που ήταν ο φίλος του αγαπημένου μας Λοϊζάκη, του Λοΐζου Λοΐζου, γιου του μ. Χαϊλή από τις Γούφες, όταν στη Δ’ Γυμνασίου ήρθε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο και έμενε με την αδελφή του, τη Χρύσω, που ήταν φοιτήτρια στην Παιδαγωγική Ακαδημία τότε.
Μας είπε ότι ερχόταν με τον Λοϊζάκη μας στις Γούφες και στο Λευκόνοικο και πήγαιναν και στο σπίτι της γιαγιάς της Βαττούς το οποίο ενοικίαζαν οι αδελφές του χρόνια. Θυμάται τη γη μας, τα γεννήματά της, τον πλούτο της… Πολύ μας συγκίνησε ο κ. Υπουργός, γιατί μας μίλησε με πολλή αγάπη για τον τόπο μας και την ομορφιά του!
Κι εγώ τον ενημέρωσα ότι στο Λευκόνοικο έγινε το πρώτο Παγκύπριο Αγροτικό Συνέδριο το 1920 με πρωτοβουλία της πιο εμβληματικής προσωπικότητας της κωμόπολής μας, του δασκάλου του Μάρκου, ενός εκ των σκαπανέων του Συνεργατισμού στο νησί μας, αυτού που δούλεψε για να στεριώσει και να ανθίσει το κίνημα αυτό, αυτού του ευπαίδευτου σοβαρού και γεραρού παιδαγωγού!
Η τύχη του Λοίζάκη μας ήταν ότι τον σκότωσαν κάποιοι Τουρκοκύπριοι από τις Γούφες, μαζί με τον πατέρα του, ο οποίος πολλάκις τούς είχε ευεργετήσει…
Σαν να ήταν ψες ένα μνημόσυνο στον Λοΐζάκη μας από ανθρώπους που τον αγαπούσαν! Ας είναι αιωνία η μνήμη του!
Αξίζει να αναφέρω ότι ο αγαπημένος μας ιστορικός, κ. Γεώργιος Πασχαλίδης, μου έχει αναφέρει ότι ο Λοϊζάκης μας ήταν η καλύτερη πέννα που συνάντησε, πέννα δημοσιογραφική!
Πόσα κείμενα θα έγραφε, πόσα βιβλία, αν δεν τον σκότωναν οι άνανδροι δολοφόνοι!
