Επικήδειος Αντωνάκη Τσαγκάρη(Πέπη) από το Λευκόνοικο, 85 ετών.
Τρίτη, 29 Σεπτεμβρίου 2020, 2μ.μ.
Ι. Ν. Αγίου Νικολάου, Λεμεσός
Από τη Δήμαρχο Λευκονοίκου,
κ. Ζήνα Λυσάνδρου Παναγίδη
Κηδεύουμε σήμερα τον Αντωνάκη Τσαγκάρη, τον Πέπη μας, όπως όλοι τον ξέραμε. Πρώτη φορά άκουσαν οι πιο πολλοί στο Λευκόνοικο το βαφτιστικό όνομα του Πέπη στην εκκλησία την ημέρα του γάμου του με την πανέμορφη, άξια και νοικοκυρά, Κίκα Κωνσταντά. Όλοι τον ήξεραν με αυτό το όνομα. Ήταν μια μόδα τότε, να λένε έτσι τα μικρά αγόρια, όπως και τα μικρά κορίτσια που τα έλεγαν η Πέπα.
Ο Αντωνάκης Τσαγκάρης που αποχαιρετούμε σήμερα ανήκει σε μια γενιά που έζησε σχεδόν τα μισά χρόνια της ζωής της, τα πιο όμορφα, στην κωμόπολή μας. Που ανδρώθηκαν μέσα στον Αγώνα της ΕΟΚΑ, που δεν μπορούσαν να υστερήσουν σε προσφορά στην πατρίδα. Παλληκαρόπουλα τότε μέθυσαν με το όραμα τη λευτεριάς και της Ελλάδας. Και πέρασαν τα χρόνια γρήγορα. Και να τώρα που ήρθε η ώρα να τον κατευοδώσουμε για την αιωνιότητα. Πόσο γρήγορα περνούν, αλήθεια!
«Μια λάμψη ο άνθρωπος κι αν είδες, είδες!» έγραψε ο Ελύτης. Ένα φως ο άνθρωπος που αργά ή γρήγορα θα σβήσει.
Και ο Καζαντζάκης τόνισε:
«Μια αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε».
Ο Αντωνάκης γεννήθηκε στις 9 Νοεμβρίου του 1935 στην κωμόπολη του Λευκονοίκου. Γονείς του ήταν οι Μιχαλάκης και Αντριάνα Τσαγκάρη και αδελφή του η Μυρούλα. Φοίτησε και στην Ανωτέρα Σχολή Λευκονοίκου δυο χρόνια και μετά βοηθούσε τον πατέρα του στις γεωργικές εργασίες. Θέριζαν με τη θεριστική μηχανή τους και πήγαιναν και μέχρι τη Μόρφου.
Μεγαλώνοντας, κόλλησε την αγάπη που είχε η οικογένειά του για τα μεγάλα αυτοκίνητα. Οι θείοι του, Νίκος και Γιώρκος, είχαν λεωφορεία και έκαναν τη γραμμή με τις πόλεις. Ο Αντωνάκης αγόρασε φορτηγό και δούλευε στο λιμάνι της Αμμοχώστου. Μια δουλειά προσοδοφόρα που του πρόσφερε μια άνετη ζωή μαζί με την οικογένειά του, τη σύζυγό του Κίκα και τα δυο παιδιά του, την Αντρούλα και τον Μιχάλη.
Ο Πέπης μας ήταν ένας άνθρωπος έξω καρδιά. Γελαστός, γλυκός, πρόσχαρος και ανοικτόκαρδος, ευγενικός. Θυσιαζόταν για τους φίλους του. Πολύ φιλόξενος, εργατικός, τίμιος. Ένας καλότατος άνθρωπος.
Σαν ήρθε το κακό που μας βρήκε, ξεκίνησε ξανά από την αρχή. Συνέχισε να δουλεύει στο λιμάνι της Λεμεσού. Δύσκολα χρόνια για όλους μας. Κατάφερε με τη συμπαράσταση της γυναίκας του να σταθούν στα πόδια τους, να κτίσουν το σπίτι τους και να βοηθήσουν και τα παιδιά τους που τους έκαναν και πέντε εγγόνια.
Έφυγε για τα παλάτια του ουρανού μετά από ασθένεια ενός μηνός. Στη σύζυγό του, την αγαπημένη μας Κίκα, στα παιδιά και τα εγγόνια του, τη νύφη και τον γαμπρό του, ευχόμαστε την εξ ύψους παρηγορίαν. Να ζουν και να τον θυμούνται, αλλά και να ακολουθούν τις αρχές και τα ιδανικά του.
Αγαπημένε μας Αντωνάκη, καλό ταξίδι.
Μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον.
Καλό παράδεισο.
Ας είναι ελαφρύ το φιλόξενο χώμα της Λεμεσού που θα σε σκεπάσει.
Χαιρετίσματα σε όλους τους αγαπημένους μας συγγενείς! Θα σε αναμένουν με ανοικτές αγκάλες.
