Κηδεύουμε σήμερα στις 2:30 μ.μ. από την εκκλησία Παναγίας Νεροφορούσας στο Πεντάκωμο, άλλον έναν συνδημότη μας που έφυγε νωρίς, στα 76 του χρόνια, χωρίς να επιστρέψει στο Λευκόνοικό μας. Τον Αντρέα Θεορή Χοίρα, σύζυγο της Μάρως και αδελφό της Μαρούλας, της Σταυρούλας, του Βάσου, του Πανίκκου και του Κόκου.
Ο μακαριστός Αντρίκος ήταν ένας καλότατος, γλυκύτατος και έντιμος άνθρωπος, εργατικός, προκομμένος, με ήθος και ευγένεια ψυχής, ήρεμος, πράος και προσηνής. Ένας μεσαρίτης του μέτρου και της ανθρωπιάς.
Εκείνο που νομίζω ότι ήταν η ειδοποιός διαφορά του με πολλούς συνανθρώπους μας ήταν ένα χαρακτηριστικό του που θαύμαζα πάντα. Κάθε φορά που πήγαινα στο σπίτι τους, μαζί με τη Μάρω με πολύ καμάρι μού έδειχναν το βιβλίο που διάβαζαν. Λογοτεχνικό ή θρησκευτικό. Η βιβλιοθήκη τους ήταν γεμάτη. Στα τραπεζάκια παντού βιβλία. Πώς να μην τους θαυμάζω και να μη χαίρομαι κάθε φορά που άκουα να μιλούν για βιβλία! Καμάρωνα!
Μα και εκείνοι χαίρονταν, ξέροντας και τη δική μου αγάπη για τα βιβλία.
Στην αγαπημένη μου Μάρω και στα παιδιά του, τον Θεόδωρο, τον Χρίστο και τον Κώστα, στα αδέλφια του, στα εγγόνια του, στα ανίψια του, εύχομαι την εξ ύψους παρηγορίαν. Να ζουν, να τον θυμούνται και να τον μακαρίζουν.
Αιωνία η μνήμη του.
Καλό παράδεισο.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της φιλόξενης κοινότητας του Πεντακώμου που θα τον σκεπάσει!
