Επικήδειος Σωτήρη Αλιούρη

«Ως χαρίεν έστ’ άνθρωπος, αν άνθρωπος η» Μένανδρος

Πόσο ταιριάζει αυτή η ρήση του αρχαίου παππού μας του Μενάνδρου για τον εκλεκτό πνευματικό άνθρωπο, τον Άνθρωπο με Α κεφαλαίο, τον άνθρωπο της προσευχής, των γραμμάτων και της οικογένειας, τον Σωτήρη Αλιούρη που αποχαιρετούμε σήμερα!

Σπάνια συναντάς στον δρόμο σου ανθρώπους όπως ο Σωτήρης Αλιούρης. Ανθρωπιστής, ευπρεπής, σοβαρός, ήρεμος, ακέραιος, καλλιεργημένος, χαμηλών τόνων, με στέρεο ηθικό κώδικα, ευγενής, χαμογελαστός, με άδολη καλοσύνη, πραότητα και σεμνότητα. Ο Θεός τον προίκισε με ξεχωριστή ευφυία αλλά και αγάπη για το διάβασμα. Αυτό ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του.

Η εικόνα που έχω από τη γειτονιά μας από τα παιδικά μου χρόνια, ήταν ο Σωτήρης νεαρός τότε, να κάθεται και να διαβάζει. Αυτή ήταν και η ειδοποιός διαφορά του από πολλούς άλλους νέους της εποχής. Πάντα στα χέρια του είχε βιβλία. Και αυτή η ενασχόληση με το διάβασμα φαινόταν και στη συμπεριφορά του και στην ομιλία του και στο όλο φέρσιμό του.

Ο Σωτήρης Αλιούρης γεννήθηκε στην Πηγή της επαρχίας Αμμοχώστου, δίπλα από το Λευκόνοικο, στις 28 Αυγούστου του 1936. Γονείς του ήταν ο Κυριάκος και η Αντριάνα και είχε άλλα δυο αδέλφια, τον Πανίκκο και την Ελένη. Άριστος μαθητής, εύστροφος και επιμελής, συνέχισε τη μόρφωσή του στην Καμίντζειο Ανωτέρα Σχολή Λευκονοίκου και στην Αμμόχωστο. Φοίτησε, στη συνέχεια, στο Διδασκαλικό Κολλέγιο στη Μόρφου και με υποτροφία σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο Ισραήλ. Όταν γύρισε από το Ισραήλ, διορίστηκε καθηγητής στην Τεχνική Σχολή Αμμοχώστου, αλλά η δίψα του για περαιτέρω μάθηση τον ώθησε να συνεχίσει σπουδές στα Μαθηματικά και τη Φυσική με αλληλογραφία στο Λονδίνο.

Εμείς τον γνωρίσαμε, όταν ήρθε γαμπρός στη γειτονιά μας. Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1965 νυμφεύτηκε την Μάρω μας, της θείας μας της Βαρβαρούς και του Κατσιαντώνη, μια πολύ όμορφη και γλυκιά κοπέλα, νοικοκυρά και προκομμένη. Φέτος, συμπληρώνουν 55 χρόνια ευτυχισμένου γάμου, με δυο παιδιά, τον Κυριάκο και τη Βαρβάρα, και τέσσερα εγγόνια, την Αναστασία και τη Μαρία-Σοφία από τον Κυριάκο, και τον Σωτήρη και τη Μαριλίζα η οποία τους χάρισε και το πρώτο δισέγγονο, τη Βαρβάρα, η οποία τους έδωσε απίστευτη χαρά.

Στην προσφυγιά, δούλεψε στη Λεμεσό, όπου έκανε και μαθήματα υπολογιστών σε καθηγητές. Η ζωή του ήταν δοσμένη στην οικογένειά του και την εκπαίδευση. Όλοι οι μαθητές και οι μαθήτριές του, αλλά και οι συνάδελφοι, έχουν τις καλύτερες εντυπώσεις. Ήταν ένας πολύ αγαπητός καθηγητής, λόγω της προσωπικότητας, των γνώσεων και της προσέγγισης που είχε προς όλους.

«Εξαίρετο επιστήμονα, εξαίρετο καθηγητή, εξαίρετο άνθρωπο» τον χαρακτήρισε συνάδελφός του στην Τεχνική Σχολή Λεμεσού.

Κι ένας από τους πολλούς μαθητές του που τον αποχαιρέτησαν με αγάπη έγραψε: «Ήταν ο καλύτερος καθηγητής που είχαμε στην Τεχνική Σχολή Αμμοχώστου».

Κι ένας άλλος πρόσθεσε: «Ήμουν ένας από τους τυχερούς που τον είχαν δάσκαλό τους».

Και ο Παναγιώτης Λιασίδης σημείωσε με πολλή αγάπη:

«Η ευγένειά του, ο σεβασμός προς τους μαθητές του και το χαμόγελο ήταν μοναδικά. Αιωνία σου η μνήμη, αγαπημένε μας καθηγητή».

Όσο με συγκίνησαν τα πολλά λόγια αγάπης, εκτίμησης και θαυμασμού μαθητών και καθηγητών, άλλο τόσο με συγκλονίζει και η σιγουριά την οποία είχε για την ύπαρξη της Β΄ Παρουσίας. Ήταν ο επιστήμονας που πίστευε ακράδαντα στην αιωνιότητα της ψυχής, που διάβαζε συνεχώς θρησκευτικά βιβλία, που έλεγε στη σύζυγο και τα παιδιά του: «Εγώ θα πάω στο Φως με τους αγγέλους. Εδώ είναι η κόλαση». Περίμενε να πάει στο Φως το αληθινό. Πολλές από τις σκέψεις του κατέγραφε σε κείμενα που δεν είχε δημοσιεύσει.

Ο Άγιός του ήταν ο Άγιος Γεώργιος που συνεχώς τον επικαλείτο.

Θα μπορούσα να μιλώ επί μακρόν για τον πολυαγαπημένο μας Σωτήρη Αλιούρη. Θα ήθελα να απευθυνθώ στη σύζυγό του, την αγαπημένη μου γειτόνισσα Μάρω, στα παιδιά του, τη νύφη του Μαρίνα, τα εγγόνια του και να τους ευχηθώ να τους παρηγορήσει ο Θεός από την απώλεια του προστάτη τους, του στηρίγματός τους, του ευεργέτη τους. Να ζουν, να τον θυμούνται και να ακολουθούν τα βήματά του, τις συμβουλές του, τις αξίες του, τις παρακαταθήκες που τους άφησε. Είστε πολύ ευλογημένοι που τον είχατε πατέρα και παππού σας.

Αγαπημένε μας Σωτήρη Αλιούρη, σεβαστέ καθηγητά, εκλεκτέ και αξιομνημόνευτε άνθρωπε του Θεού, καλέ άνθρωπε και οικογενειάρχη, αφήνεις μνήμη αγαθή.

Καλοτάξιδη να είναι η πορεία σου προς το Φως που τόσο λαχταρούσε η ψυχή σου. Τώρα η ψυχή σου λεύτερη τηράει τη Μεσαορία μας, τους κάμπους μας τους απέραντους, το Γυμνάσιό μας, το πατρικό σου σπίτι στην Πηγή.

Καλό παράδεισο! Είσαι πανέτοιμος!

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

Καλή αντάμωση!

Πρέσβευε υπέρ ημών!