Δευτέρα, 23 Μαΐου 2022, 10 π.μ.
Ι.Ν. Αγίου Νικολάου στη Λεμεσό
Της Ζήνας Λυσάνδρου-Παναγίδη,
Δημάρχου Λευκονοίκου
Έφυγε μια αρχόντισσα του Λευκονοίκου μας. Μια κυρία ευγενική και καλοαναθρεμμένη. Ένας πρόσχαρος άνθρωπος, φωτεινός και λαμπερός. Η Φωτεινή Σείσου-Ευαγγελάτου, σπουδαία καθηγήτρια Οικιακής Οικονομίας και συγγραφέας βιβλίων μαγειρικής εξαιρετικών. Είμαι πολύ περήφανη για την προσφορά της και τη θαυμάζω για την εργατικότητά της και το πάθος με το οποίο διέσωσε τον πλούτο των συνταγών μας. Τη θαυμάζω και για τα απαράμιλλα έργα των χεριών της τα οποία δεν πρόλαβα να φωτογραφίσω, όπως της υποσχέθηκα.
Για μένα είναι αξιοθαύμαστη, και της το είπα επανειλημμένως. Όπως της ανέφερα ότι σε μια σύναξη μια μαθήτριά της στο Γυμνάσιο Λύσης, μου μίλησε με πολλή αγάπη για την καθηγήτρια που έμαθε στα κορίτσια κανόνες καλής συμπεριφοράς, πώς να στρώνουν το τραπέζι και να περιποιούνται τους ξένους τους, πράγματα που δεν ήξεραν στο χωριό τους.
Είχα τη χαρά και την τιμή να μιλήσω μαζί της μέσα στην πανδημία κάποιες φορές, και να μου πει πολλά στοιχεία για τη ζωή της και την οικογένειά της. Κόρη του Παναή Σείσου και της Κυριακής, κόρης του εμπόρου Μιχαλάκη Γασεμίδη από τη Λευκωσία, και αδελφή της Χρυσταλλούς, της Τζυράς, όπως την ξέραμε, μητέρας του Παναγιώτη και της Ναταλίας, της Ελπινίκης, της μητέρας της καθηγήτριάς μας Ελένης Σαββίδου και συζύγου του δικηγόρου Θεόδουλου Σαββίδη, της Μαρίτσας του δασκάλου του Συμεωνίδη, μητέρας της Φωτίκκας, της Παναγιώτας, της Σοφίας, του Χριστόδουλου, της Μυροφόρας, αλλά και του Μιχαλάκη που πήγε στην Αφρική.
Ο παππούς Γιασεμίδης είχε και έναν γιο που σπούδασε γιατρός στην Αθήνα, αλλά πέθανε. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο παππούς έραβε και τις παραδοσιακές στολές του Λυκείου Ελληνίδων Αμμοχώστου, γι’ αυτό, λόγω της φιλίας τους με την Πρόεδρό του, τη Μαρία Π. Ιωάννου, η τελευταία βάφτισε τη Ναταλία.
Η Κυριακή, η μικρότερη κόρη, πήγε στο Διδασκαλείο Φανερωμένης και ερχόταν πίσω με το καπριολέ, με άλογο μπροστά. Της έμεινε ένας χρόνος να τελειώσει και πέθανε ο αδελφός της. Τότε, την έβγαλαν από το σχολείο και αυτός ήταν ο καημός της.
Η Φωτεινή γεννήθηκε την 1 η Σεπτεμβρίου 1941 και τελείωσε την Ανωτέρα Σχολή Λευκονοίκου. Φοίτησε στη Χαροκόπειο στην Αθήνα, και μου ανέφερε ότι μια Κυριακή σε μια βόλτα προς την Κηφισιά, πέρασαν και από το Ψυχικό με μια θεία της η οποία ζούσε εκεί, και είδαν τη Σχολή Κρίκου, εκεί που φοιτούσαν όλες οι πλούσιες κοπέλες της Αθήνας για να μάθουν τρόπους καλής συμπεριφοράς, και πήγε και η Ναταλία, και εκεί έμαθε πιάνο, γι’ αυτό και αγόρασε ένα πιάνο από έβενο το οποίο έφεραν από την Αυστρία. Για τη Ναταλία, επίσης, μου εκμυστηρεύτηκε ότι της έστελλε γράμματα στην Αθήνα και πάντα μέσα της έβαζε και πεντόλιρα. Γι’ αυτό και οι συμφοιτήτριές της στην Αθήνα τη ρωτούσαν αν είναι πλούσια, γιατί είχε ωραία ρούχα και μιλούσε ωραία.
Μια άλλη ιστορία που μου είπε η Φωτεινή είναι ότι το 1953 τις πήραν με τη Μάρω του Μαρκουλή στο δικαστήριο στην Αμμόχωστο, γιατί πήγαν και έριχναν πέτρες στο ταχυδρομείο. Ο Τούρκος αστυνομικός είπε: «Έχει ραβδισμούς η κουβέντα». Στο Βαρώσι πήγαν και η Ναταλία με τη Λένια. Στο σπίτι η μητέρα της έκλαιγε. Μόλις μπήκε ο δικαστής Preinor ρώτησε: «Πού είναι οι κατηγορούμενες;» Μόλις τις είδε, είπε: «Μα εν πολλά μικρές για να τις τιμωρήσω. Να τους τη χαρίσω».
Η Φωτεινή παντρεύτηκε τον Ελλαδίτη πεπαιδευμένο φιλόλογο Ανδρέα Ευαγγελάτο, ο οποίος ήρθε στην Κύπρο για να εργαστεί. Μαζί απέκτησαν τις δύο κόρες τους, τη Μαρίνα και την Ίριδα, για τις οποίες ήταν πολύ περήφανη, όπως είναι και οι κόρες της πολύ περήφανες για τη μητέρα τους. Για την προκοπή και την ανθρωπιά της. Για την προσφορά της στους ανθρώπους, και κυρίως στους μαθητές της, για τους οποίους μετά την προσφυγιά στη Λεμεσό έφτιαχνε μαζί με τις μαθήτριές της διάφορα είδη χειροτεχνίας με λουλούδια, αλλά και αλμυρά και γλυκά, τα οποία πουλούσαν σε παζαράκια και βοηθούσαν άπορα παιδιά.
Αγαπημένες μου Ίριδα και Μαρίνα, σας εύχομαι την εξ ύψους παρηγορίαν. Ξέρω ότι θα σας λείψει η μανούλα σας, όπως σας λείπει και ο πατέρας σας που έφυγε πιο πριν.
Αγαπημένη μας Φωτεινή, χρυσοχέρα και καλοδούλα,
Καλοτάξιδη να είναι η πορεία σου προς το φως.
Στο άκουσμα του θανάτου σου, πολλοί φίλοι και φίλες έγραψαν τις ευχές τους για σένα.
Αιωνια της η μνημη. Καθηγητρια στο Γυμνασιο Λυσης. Την θυμαμαι πολυ καλα. Ηταν ενας πολυ ευγενικος ανθρωπος. Συλλυπητηρια στους δικους της. (Δήμαρχος Λύσης, Αντρέας Καουρής)
Φωτεινή μου, αγαπημένη συνάδελφος στο Γυμνάσιο Λύσης. Τα έργα του χεριού της πραγματικά έργα Τέχνης. Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια. (Θέλμα Κοτσώνη)
Μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον!
Καλό παράδεισο!
Καλή Ανάσταση!
Πρέσβευε και υπέρ ημών.
Αιωνία ας είναι η μνήμη σου.
