Επικήδειος στη Μαρία Παπαπέτρου Μιτσίδου
Δευτέρα, 12 Μαρτίου 2018, Ώρα: 3:15 μ.μ.
Ιερός Ναός Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης
Της κ. Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Δημάρχου Λευκονοίκου
Άλλη μια εκλεκτή κυρία, γέννημα της κωμόπολής μας, της σιταρομάνας γης του Λευκονοίκου μας, μας άφησε χρόνους. Μια γνήσια Λευκονοικιάτισσα, άξια νοικοκυρά μέχρι τα τέλη της ζωής της, με ευφυία και διαύγεια πνεύματος αξιοζήλευτη, μια μεσαρίτισσα αρχόντισσα: η Μαρία Παπαπέτρου Μιτσίδου.
Η θεία Μαρία κατέχει εξέχουσα θέση μέσα στις θύμησες της παιδικής μου ηλικίας. Πολύ συχνά, όταν μας έφερνε ο παπάς μου στη Λευκωσία, ένα από τα σπίτια που θα σταματούσαμε ήταν και το όμορφο σπίτι της θείας Μαρίας. Θυμάμαι την πεθερά της, τη δασκάλα Χρυσταλλένη Γεωργιάδου από την Κυθρέα, από εκείνες τις παλιές δασκάλες με επιβολή και μεγαλοπρέπεια. Θυμάμαι και τις φωτογραφίες που είχαμε στο σπίτι από χορούς στο Λήδρα Πάλας, όπου ο παπάς μου με ντάμα τη θεία Μαρία κέρδιζαν σε διαγωνισμούς χορού που γίνονταν τότε.
Πάντα αγέρωχη, πανέμορφη, ευπρεπής. Γεννήθηκε το 1922 στο Λευκόνοικο, λίγο μετά την άφιξη των προσφύγων από τη Μικρασία. Γονείς της ο Χαμπής και η Κουλλού Παπαπέτρου. Πολύτεκνη οικογένεια με πέντε παιδιά, όλα εξαιρετικής ομορφιάς. Τρεις γιοι, ο Παναής, ο Στασουλλής και ο Μισιελής. Δυο κόρες: η θεία Μαρία και η θεία Μηλιά. Ονόματα οικεία, αγαπημένα, που στη θύμησή τους πάμε πίσω στους καιρούς της ευτυχίας μας.
Σαν μεγάλωσε η θεία Μαρία, με διαβατήριο την ομορφιά, την εξυπνάδα και την καπατσοσύνη της, καλοπαντρεύτηκε. Ευτυχής σύζυγος ο Πέτρος Μιτσίδης, από τη Μια Μηλιά, Γραμματέας του Δήμου Λευκωσίας. Την ευτυχία τους συμπλήρωσαν τα δυο αξιολάτρευτα παιδιά τους, η Λένια και ο Γιώργος, από τα οποία απέκτησαν τρία εγγόνια, τον Γιώργο, τον Πέτρο και την Έλλη, και δύο δισέγγονα.
Η θεία Μαρία ήταν μια καλλονή. Κοινωνικότατη, αεικίνητη, ευπροσήγορη, με πολλές φίλες. Σαν έφυγαν για τον άλλο κόσμο οι φίλες της ηλικίας της, έκανε νέες φίλες κατά πολύ μικρότερες από την ηλικία της, και πήγαιναν για τον καθιερωμένο καφέ τους στα αγαπημένα τους στέκια. Ήταν πάντα η ψυχή της παρέας και πολύ αγαπητή.
Αξίζει να αναφέρουμε το χιούμορ που τη διέκρινε, τη δίψα της για ζωή, την υγιεινή ζωή της με τους περιπάτους της και τη λιτή διατροφή της που την έκαναν να φαίνεται αλλά και να νιώθει πολύ νεότερη. Μέχρι τα τελευταία της, δεν δεχόταν βοήθεια στις δουλειές του σπιτιού. Αρνείτο να έχει κοπέλα, λέγοντας: «εκείνη ξέρει καλύτερα από μένα;» και συμπλήρωνε ως γνήσια λευκονοικιάτισσα : «Θα πεθάνω αν δεν τα κάνω μόνη μου». Και όλα στο σπίτι της έλαμπαν από πάστρα και αρχοντιά.
Υπέφερε, μάλιστα, πάρα πολύ, όταν αναγκάστηκε να πάρει μπαστούνι. Δεν συμβιβαζόταν με την ηλικία. Μέχρι που κτύπησε και έμεινε σε ίδρυμα αποκατάστασης. Την τελευταία μέρα παραπονέθηκε ότι κουράστηκε, ζαλίστηκε από τη φυσιοθεραπεία. Ήταν κοντά της ο μοναχογιός της ο Γιώργος. Φώναξαν τον γιατρό. Έφυγε από ανακοπή καρδιάς.
Νιώθω ότι μαζί με τη θεία Μαρία φεύγει κι ένα κομμάτι από τη ζωή της κωμόπολής μας. Η θεία Μαρία είναι από εκείνες τις ζωντανές γυναίκες που έζησαν το Λευκόνοικο στο μεσουράνημά του. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα έδινε στις γυναίκες μας την ευκαιρία να αναδειχθούν και να ξεχωρίσουν.
Στα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά της εύχομαι να ζουν, να τη θυμούνται και να τη μιμηθούν. Η θεία Μαρία φεύγει πλήρης ημερών, γεμάτη από όσα έζησε ένα σχεδόν αιώνα.
Αγαπημένη μας θεία Μαρία, καλό ταξίδι. Καλό Παράδεισο. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
