Σήμερα κηδέψαμε έναν εκλεκτό άνθρωπο, μία εξαιρετική νύφη του Λευκονοίκου αλλά και της οικογένειάς μας, τη Νίνα Τακούσιη, από το Ακάκι. Αιωνία η μνήμη αυτής.
Επικήδειος στη Νίνα Α. Τακούσιη, νύφη του Λευκονοίκου, από το Ακάκι.
Σάββατο, 5 Νοεμβρίου 2022
Ιερός Ναός Αγίου Νεκταρίου, 2μ.μ.
Της Ζήνας Λυσάνδρου-Παναγίδη, Δημάρχου Λευκονοίκου
Μέρα πόνου και οδύνης η σημερινή. Κατευοδώνουμε μία εξαίρετη νύφη του Λευκονοίκου, έναν άνθρωπο πίστης, καλοσύνης, ενσυναίσθησης, έναν άνθρωπο της προσφοράς και της αγάπης, της τρυφερότητας και της ευγένειας, του χαμόγελου, της σεμνότητας, της ταπεινοφροσύνης και της ηπιότητας.
Όμως, ταυτόχρονα, αν δούμε τον θάνατο ως μετάβαση στην αιωνιότητα, είναι και μέρα ευφρόσυνη, γιατί φαίνεται ότι, για να την καλέσει ο καλός Θεός μας, είναι έτοιμη για τον παράδεισο. Το πιο καλό σημείο του παραδείσου ετοίμασε ο Θεός μας για τη Νίνα μας. Στο κέντρο του την έβαλε.
Νιώθω ότι η Νίνα ήταν πολύ ευλογημένος άνθρωπος. Λες και γεννήθηκε για να προσφέρει στους γύρω της. Η καλοσύνη της ανεπανάληπτη. Σαν ένας ήλιος φώτιζε τις ζωές όλων γύρω της. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να λένε: «Οία η μορφή, τοιάδε και η ψυχή». Η ομορφιά της ψυχής της αντικαθρεπτιζόταν στο πρόσωπό της και μεταμορφωνόταν σε ήλιο ολόλαμπρο που σκόρπιζε ο φως του στους γύρω της.
Πρέπει να νιώθουμε μεγάλη χαρά και περηφάνια που ένας τέτοιος άγγελος κατέβηκε από τον ουρανό στη γη και έζησε ανάμεσά μας. Πρέπει να νιώθουμε μεγάλη ευλογία εμείς οι συγγενείς από το Λευκόνοικο που μπήκε στην οικογένειά μας τέτοιας ποιότητας άνθρωπος. Όλους και όλες μάς κατέκτησε με την προσήνεια, την ομορφιά και το μεγαλείο της ψυχής της. Παντρεύτηκε τον Αντρέα στην προσφυγιά, όταν είχαν χαθεί τα πλούτη και οι θαυμαστές προίκες του Λευκονοίκου. Τον αγάπησε και τον φρόντισε και τον νοιάστηκε σε όλη την κοινή ζωή τους. Ήταν ο ήλιος που φώτισε τη ζωή του, όπως και των παιδιών της.
Η Νίνα μας γεννήθηκε στο Ακάκι στις 25 Ιουνίου του 1951, από πατέρα Ζωδιάτη, τον Χαράλαμπο, και μητέρα Ακακιώτισσα, την Ελένη. Μαζί με τα αδέλφια της, τον Νίκο και την Τούλα, φαίνεται ότι πήραν πολύ καλή ανατροφή από τους γονείς τους, αν κρίνουμε από τη Νίνα που γνωρίσαμε. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο Θηλέων Παλλουριωτίσσης, βρήκε δουλειά στο Σχεδιαστήριο του Κτηματολογίου στη Λευκωσία.
Αξιαγάπητη σε όλους και όλες. Συνεργάσιμη. Πρόθυμη. Ευγενική. Όλοι και όλες μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τη Νίνα. Κανένα δεν έχει λυπήσει. Μόνο καλό πρόσφερε στους γύρω της.
Μέχρι που ήρθε η ευλογημένη ώρα να παντρευτεί τον Αντρέα Τακούσιη, γόνο μιας από τις πιο επιφανείς οικογένειες της κωμόπολής μας, σε πλούτη αλλά και σε επιρροή. Λέγεται για τον πεθερό της, τον Κυριάκο Τακούσιη, ότι τόση σχέση είχε με τον Μακάριο, που ποτέ η ιδιαιτέρα του δεν τον ανήγγειλε στον Αρχιεπίσκοπο, αλλά έμπαινε μέσα απευθείας. Μα και η μητέρα του Αντρέα καταγόταν από την πιο πλούσια οικογένεια του Λευκονοίκου, με μεγάλη περιουσία και χρυσό αμέτρητο, τόσο ώστε, όταν δεν υπήρχαν τράπεζες, πριν να δημιουργηθεί η πρώτη συνεργατική τράπεζα στο νησί μας το 1909 στο Λευκόνοικο, τις χρυσές λίρες τις έκρυβε ο παππούς στα βολίτζια. Ο Τουμάτσιας με το νάμι. Με τέτοιες ιστορίες μεγαλώσαμε από τον παπά μου, και θέλαμε να τις ακούμε ξανά και ξανά. Σαν παραμύθι μας φαίνονταν.
Η Νίνα αγαπήθηκε πολύ και από τον σύζυγό της αλλά και από την οικογένειά του, τους γονείς και την αδελφή του, τη Νεφέλη, απόφοιτο της Σχολής Καλογραιών στη Λάρνακα. Όλοι την καμάρωναν και την αγαπούσαν. Τη λάτρευαν, καλύτερα. Στον γάμο της, η πεθερά και η κουνιάδα της, της κρέμμασαν ένα πανάκριβο χρυσαφικό, από αυτά που γλύτωσαν από το Λευκόνοικο. Έλαμπε σαν τον ήλιο. Ήταν η πριγκίπισσά τους. Η Νίνα, όμως, πάντα σεμνή και αξιοπρεπής.
Μαζί με τον Αντρέα ευτύχησαν να αποκτήσουν τρία παιδιά, τον Κυριάκο, τη Χρίστια και την Ελένη. Προσέξτε. Πρώτα έβγαλε τα πεθερικά της και μετά τη μητέρα της. Μεγαλείο ψυχής. Μεγάλωσε τα παιδιά της μαζί με τον Αντρέα, και με τη βοήθεια της Νεφέλης, και τους μετέδωσαν αξίες και ιδανικά, πίστη στον Θεό και αγάπη για την πατρίδα μας. Τα σπούδασαν μόνο με τους μισθούς τους. Τα πλούτη του Λευκονοίκου χάθηκαν…
Τα παιδιά της τής χάρισαν έξι εγγόνια. Τα τέσσερα τα χάρηκε, τα μεγάλωσε, τους έδωσε τα φώτα της. Τα τελευταία δύο είναι βρέφη. Η Ελένη της γέννησε την Τετάρτη που μας πέρασε, όταν ήταν στο κρεβάτι του πόνου. Ο Κυριάκος ονόμασε την κόρη του Νεφέλη. Με τη συγκατάθεση της μητέρας του, η οποία τον παρότρυνε να βγάλει το όνομα της νονάς του, της κουνιάδας της. Ποια άλλη νύφη θα το έκανε αυτό; Κι έτσι διατηρείται το όνομα Νεφέλη Κυριάκου Τακούσιη. Η Χρίστιά της τής χάρισε τρία εγγονάκια, την Κατερίνα, τον Άγγελο και την Έλλη. Τα παιδιά αυτά είχαν τη μεγάλη ευλογία να τα μεγαλώσουν η γιαγιά και ο παππούς. Πόση αγάπη και φροντίδα τους έδωσε!
Ταυτόχρονα με τη μητρική της αποστολή, έχει να επιδείξει και μεγάλο φιλανθρωπικό έργο και προσφορά στην εκκλησία, στην ενορία της. Και εδώ στον Άγιο Νεκτάριο, αλλά και στον Απόστολο Ανδρέα και στην Αγία Βαρβάρα βοηθούσε ποικιλοτρόπως. Πάντα αθόρυβα. Σεμνά. Ταπεινά.
Δύσκολος ο αποχωρισμός από τέτοια αδελφή, σύζυγο, μητέρα και γιαγιά. Αντρέα μου, Κυριάκο μου, Χρίστιά μου, Ελένη μου, σε σας και τα εγγόνια της, όπως και στα αδέλφια της, ευχόμαστε να ζείτε, να τη θυμάστε και να τη μακαρίζετε. Σας άφησε πλούσια παρακαταθήκη. Εσείς, τα παιδιά και τα εγγόνια της, ας ακολουθείτε πάντα τις αρχές και τις αξίες με τις οποίες σας γαλούχησε. Να αγαπάτε τον Θεό και τους ανθρώπους.
Καλή μου Νίνα,
Αναπάντεχη ήταν η είδηση του θανάτου σου.
Φαίνεται ότι ήσουν έτοιμη από καιρό.
Καλό ταξίδι στο φως το αληθινό.
Σε αναμένουν οι γονείς, οι παππούδες, τα πεθερικά σου και η κουνιάδα σου η Νεφέλη.
Στους παραδεισένους τόπους που βρίσκεσαι, μέμνησο και υπέρ ημών.
Καλή Ανάσταση. Καλή Αντάμωση. Αιωνία ας είναι η μνήμη σου! Αφήνεις μνήμη αγαθή!
