Επικήδειος στη Νίνα Κόκκινου Πίττα
Πέμπτη, 7 Μαΐου 2020, Ώρα:3μ.μ.
Εκκλησία Αγίου Ελευθερίου Συν. Λατσιών
Της Δημάρχου Λευκονοίκου, κ. Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη
Φεύγει πλήρης ημερών και η αγαπημένη μας Νίνα, μακριά από το πολυαγαπημένο μας Λευκόνοικο. Το Λευκόνοικο που τόσο αγαπούσε. Λίγο καιρό μετά τη Νεφέλη. Η Νίνα, μια γυναίκα πανάξια και προκομμένη. Καλοσυνάτη, άκακη και πάντα χαμογελαστή. Καθαρή και γρήγορη στις δουλειές της. Όπου και να δούλεψε, έχουν να λένε ότι δεν φοβόταν τη δουλειά, τη σκληρή δουλειά, μάλιστα, που αναγκάστηκε να δουλέψει στην προσφυγιά. Αξιαγάπητη, πρόθυμη να βοηθήσει τους γύρω της, τόσο δοτική.
Η αγαπημένη μας Νίνα γεννήθηκε στις 6 Ιανουαρίου του 1931, και ήταν ένα από τα έξη παιδιά της οικογένειας του Πέτρου και της Παναγιώτας Κόκκινου. Αδέλφια της η Ελένη, ο Κυριάκος( Όφφισερ), ο Παούσιης, ο Μιχάλης(Σιάλος) και ο Πάμπος που μας έφυγε πρόσφατα.
Από μικρή δούλευε πολύ σκληρά. Βοηθούσε τους γονείς της και μετά την αδελφή της Ελένη να μεγαλώσει τα παιδιά της. Παντρεύτηκε τον Λοϊζή Πίττα, και μετακόμισε στην Κάτω Γειτονιά, στο δικό τους σπίτι, δίπλα από το σπίτι του πεθερού της του Τουμάτσια με το νάμιν, που είχε αμέτρητες σκάλες χωράφια και πολλές χρυσές λίρες. Όπως μας έλεγε ο παπάς μου, τις χρυσές λίρες τις έκρυβε στα βολίτζια της κάμαρής του. Μαζί με τον μ. Λοϊζή απέκτησαν δυο αγόρια, τον Γιαννάκη και τον Πανίκκο, και ήταν πολύ ευτυχισμένοι.
Ως τη μέρα που αναγκάστηκαν να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς με δυο μικρά παιδιά μαζί τους. Στον Συνοικισμό των Λατσιών τούς έδωσαν σπίτι, κοντά στη Νεφέλη που ζούσε με τους γονείς της, τον Κυριάκο και τη Χρυσταλλού, που ήταν αδελφή του Λοϊζή. Ανασκουμπώθηκε αμέσως η Νίνα. Βρήκε δουλειά στην εταιρεία Seven Up. Εργαζόταν αμέτρητες ώρες, πολλές φορές μέχρι τις 2 μετά τα μεσάνυκτα. Σκληρή δουλειά που δεν τη φοβόταν. Όλοι είχαν να λένε για την αντοχή της. Όλα για τα παιδιά της.
Ο Λοϊζής, που δεν μπορούσε να δουλέψει, έμενε στο σπίτι και περιποιόταν τα παιδιά, τους μαγείρευε εξαιρετικά φαγητά και η Νίνα φρόντιζε να μην τους λείψει τίποτα. Λάτρευε τα δυο της αγόρια που ήταν το καμάρι κι η περηφάνεια της, αλλά και εκείνα της το ανταπέδιδαν με την αγάπη τους και τη φροντίδα τους. Πέρα, όμως, από τα παιδιά της, νοιαζόταν και για τα αδέλφια της και τα ανίψια της, με τα οποία ήταν πολύ αγαπημένοι.
Φιλόξενη και ανοικτοχέρα η Νίνα πάντα είχε ανοικτό το σπίτι της για να τους φιλοξενήσει όλους. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, την καλή κουβέντα, πάντα με το κοπιάστε, πάντα με το κέρασμα. Αρχόντισσα πραγματική!
Προσωπικά, πιο πολύ τη γνώρισα στην προσφυγιά, αφού ζήσαμε μαζί εδώ σε αυτόν τον συνοικισμό κοντά 46 χρόνια τώρα. Την αγάπησα. Χαιρόμουν να μιλώ μαζί της. Εκτίμησα τις αρετές της, τις αρχές, την αρχοντιά και το μεγαλείο της ψυχής της. Την απλότητά της, τη σεμνότητα, τον δυναμισμό της. Την αίσθηση της προσφοράς. Ναι, η Νίνα ήταν ο κατ’ εξοχήν άνθρωπος της προσφοράς. Μια εύχαρις γυναίκα, παρόλη τη σωματική κούρασή της. Πόση χαρά έκανε κάθε φορά που έβλεπε τα ανίψια της, τον Χάρη και την Άννα από την Αθήνα, αλλά και όλους τους συγγενείς της για τους οποίους έτρεφε μεγάλη αγάπη και ήταν και πολύ περήφανη.
Ακόμα κι όταν αρρώστησε, το χαμόγελό της ήταν πλατύ. Διατηρούσε αυτά τα στοιχεία της ευπροσήγορης και κεφάτης γυναίκας. Τα παιδιά της πάντα δίπλα της, με αγάπη και φροντίδα για τη μάνα τους. Ευτύχησε να έχει τη νύφη της να την προσέχει σαν μικρό κοριτσάκι, να τη ντύνει, να τη στολίζει, να τη χτενίζει να είναι όμορφη και περιποιημένη. Πόση χαρά έκανε με τον μικρό της εγγονό, τον Λοΐζο! Γελούσε σαν παιδί μαζί του.
Η Νίνα, μπορεί να κουράστηκε στη ζωή της, αλλά είχε καλά γηρατειά. Την είχαν σαν βασίλισσα. Αυτό τους έλεγα συνεχώς. Αυτό πρέπει να τους παρηγορεί μέσα στη θλίψη τους που αποχωρίζονται τη μάνα τους. Γιαννάκη, Πάνίκκο και Μακαρία, κάνατε το καθήκον σας και με το παραπάνω στη μητέρα σας. Το πιστοποιώ ως γειτόνισσα τόσα χρόνια. Ο Θεός να σας παρηγορήσει. Να ζείτε να τη θυμάστε και να τη μακαρίζετε!
Νίνα μας αγαπημένη!
Να πας στο καλό. Στον κόσμο τον αληθινό. Πας να συναντήσεις όλους τους αγαπημένους σου εκεί πάνω.
Μακαρία η οδός ή πορεύει σήμερον.
Καλό παράδεισο και καλή αντάμωση!
