Δευτέρα, 8/1/2024, 11:30 π.μ.
Ιερός Ναός Αποστόλου Ανδρέα Πλατύ Αγλαντζιάς
Υπάρχουν γυναίκες που έχουν γεννήσει πολλά παιδιά, κουράστηκαν να τα μεγαλώσουν, πάλεψαν, ξενύχτησαν, υπέφεραν, και πιστέψτε με, τις έχω δει σε πολλά γηροκομεία να παραπονιούνται ότι τα παιδιά τους τις ξέχασαν, ή είναι στο εξωτερικό, ή δεν έχουν χρόνο να τις επισκεφθούν, πόσο μάλλον να τις έχουν στο σπίτι τους.
Και η αγαπημένη μας Σοφία που σήμερα κηδεύουμε, είχε τα παιδιά των αδελφιών της, τα ανίψια της, πιότερο από παιδιά της. Τα λάτρευε και τη λάτρευαν. Κι έμαθαν και τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, αλλά και τις νύφες και τους γαμπρούς τους, να την αγαπούν πολύ. Δεν είδα άλλα ανίψια να κλαίνε τόσο πολύ για τη θεία τους. Μάλιστα, ένα ανίψι ήρθε από τη Νότια Αφρική για να εκπροσωπήσει την οικογένεια όλη.
Πόσα θαύματα κάνει η αγάπη! Γιατί η Σοφία μας, η Φούλα όπως την ήξεραν στο Λευκόνοικό μας, ήταν η προσωποποίηση της καλοσύνης και της αγάπης. Ένα πλάσμα άκακο, μια γυναίκα χαμογελαστή, αθώα, αξιαγάπητη. Μια καλή ψυχή! Εργατική από μικρή, όλους τους βοηθούσε. Ήταν μια σχέση αμφίδρομη.
Κάθε χρόνο έκανε αγιασμό αυτές τις μέρες και μας καλούσε με πολλή χαρά στο σπίτι της. Ο πατήρ Σταύρος ποτέ δεν της χάλασε χατίρι. Κι αυτή μας κερνούσε απλόχερα… Ήταν πολύ χουβαρτού…Χαιρόταν σαν μικρό παιδί…Μόνο όσοι έχουν ψυχή μικρού παιδιού, θα κερδίσουν τη βασιλεία των ουρανών…και η Σοφία την κέρδισε με το σπαθί της, για την ανεξικακία της, τη ζεστασιά της καρδίας της. Ένα άκακο δημιούργημα του Θεού, που βασανίστηκε τα τελευταία χρόνια πολύ με την υγεία της. Τα αντιμετώπισε όλα με στωικότητα, με υπομονή…
Η Σοφία μας γεννήθηκε στο Λευκόνοικο, στις 9 Νοεμβρίου 1947, και ήταν δίδυμη με την αδελφή της, τη Φωτεινή. Παιδί του μ. Νικόλα Σείσου και της Μυροφόρας Συμεωνίδη, μεγάλωσε με τα αδέλφια της με πολλή αγάπη. Η προσφυγιά την έφερε μαζί με τους γονείς της στο Πλατύ Αγλαντζιάς, κοντά στην αδελφή της τη Νίκη Παττίχη και τον γαμπρό της, τον Ανδρέα Παττίχη.
Στα αδέλφια της, Μαρούλα, Πανίκκο, Νίκη και Φωτεινή, με την οποία ήταν δίδυμες, τα ανίψια της, Κυριάκο, Μιράντα, Μιράντα και τα άλλα στη Νότια Αφρική, τα παιδιά τους, το εγγονάκι τους, που ακόμα κι αυτό την αναζητά στα τρία χρόνια του, εύχομαι τη θεία παρηγορία. Να ζουν, να τη θυμούνται για την καλοσύνη, τη δοτικότητα, την αυταπάρνησή της, και να τη μακαρίζουν.
Aγαπημένες μου Νίκη και Φωτεινή, κάνατε το καθήκον σας προς τη Σοφία σας, κι εσείς και τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας, με το παραπάνω. Τα βίωσα από πρώτο χέρι.
Καλή μου Σοφία, να πας στο καλό.
Μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον.
Καλοτάξιδη να είναι η πορεία σου προς το Φως.
Καλό παράδεισο.
Καλή αντάμωση!
